Σοκάρουν και αφήνουν άφωνη κυριολεκτικά την κοινωνία τα εγκλήματα που λαμβάνουν χώρα σχεδόν καθημερινά, τόσο στο κέντρο, όσο και στην επαρχία…
Μπορεί η πολιτική ηγεσία του «Προστασίας του Πολίτη» και η ηγεσία της ΕΛΑΣ να προσπαθεί να αμβλύνει τις εντυπώσεις, ωστόσο το ποινικό έγκλημα καλπάζει στην χώρα και μάλιστα στις πιο ακραίες εκφάνσεις του…
Περιστατικά δολοφονιών, βιασμών, βιασμών ανηλίκων από τους ίδιους τους πα-τεράδες τους, ληστειών μετά φόνου, έχουν γίνει πλέον «ρουτίνα» και οι πολίτες αναρωτιούνται εύλογα… που θα φτάσει αυτή η ιστορία;
Η αύξηση του εγκλήματος είναι τέτοια, που θεωρούνται «πταίσματα» οι απλές διαρρήξεις οικιών, αυτοκινήτων, επιχειρήσεων, μέχρι και… εκκλησιών ή σχολείων! Περιστατικά που σε άλλες περιπτώσεις θα πρωταγωνιστούσαν στο επίκεντρο των συζητήσεων για ημέρες ή και για εβδομάδες, σήμερα πλέον περνάνε στα «ψιλά»!
Αν ρίξει κανείς μία ματιά και μόνο στα σημερινά αστυνομικά συμβάντα που δημοσιεύει η «Θ» και που αφορούν στην Περιφέρεια ΑΜ-Θ το τελευταίο τριήμερο, θα καταλάβει τι εννοώ…
Ίσως διαβάζοντας για ένα περιστατικό μιας επίθεσης με μαχαίρι σε μία ανυποψίαστη και ανυπεράσπιστη κοπέλα από κακοποιούς που σαν στόχο είχαν το… κινητό της ή το… μπουφάν ενός άλλου νεαρού, την ίδια ημέρα σε άλλη περίπτωση, να μην δημιουργεί και ιδιαίτερη αίσθηση… Αν όμως βάλει κανείς στην θέση του θύματος τον εαυτό του ή το παιδί του ή την/τον σύζυγό του, τότε τα πράγματα αρχίζουν και σοβαρεύουν!
Αλήθεια, πόση διαφορά υπάρχει στο να διαβάζεις για μία, δύο ή… 15 διαρρήξεις σπιτιών και αυτοκινήτων σε ένα αστυνομικό δελτίο από το να δέχεσαι εσύ ως θύμα αυτές τις απόπειρες ή και τις τετελεσμένες πράξεις στο δικό σπίτι, στο δικό σου αυτοκίνητο, στο δικό σου μαγαζί κλπ… Ένα σοκ και μια τραυματική εμπειρία που ενδεχομένως να μην μπορέσεις να ξεπεράσεις σε όλη την υπόλοιπη ζωή σου!
Και από την στιγμή που νιώθεις ανασφάλεια ως γονιός καθόσον χρόνο το παιδί σου είναι εκτός σπιτιού και μέχρι που να επιστρέψει, αλλά και εσύ ο ίδιος ενώ είσαι μέσα στο σπίτι σου και απλά βλέπεις τηλεόραση, μαγειρεύεις ή… κοιμάσαι, τότε δεν μπορούμε να κάνουμε λόγο περί εμπέδωσης ασφάλειας του πολίτη!
Πάμε όμως στα χειρότερα, τα καθημερινά, που αφορούν όχι μόνο τις μεγάλες αστικές κοινωνίες, αλλά και την επαρχία κατά περίπτωση… Ληστείες μέσα σε σπίτια με παρόντες τους ιδιοκτήτες ή ενοίκους, οι οποίοι βασανίζονται για να ομολογήσουν που έχουν κρυμμένα κάποια τιμαλφή και χρήματα…
Επιθέσεις βιαστών σε ανήλικα κοριτσάκια ή και αγοράκια που πέφτουν θύματα στις ορέξεις τους χωρίς να πάρουν μυρωδιά οι γονείς τους! Βιασμοί ανήλικων από τους… ίδιους τους γονείς τους και τους φίλους των γονιών τους με προτροπή του πατέρα ή και της μάνας!
Εγκλήματα ειδεχθή που δυστυχώς αυξάνονται σαν την «λερναία ύδρα» και πάνω σ’ όλα αυτά ως… «κερασάκι της τούρτας», η τρομοκρατία σχεδόν σε καθημερινή βάση που γίνεται εφιάλτης ιδιαίτερα για τους κατοίκους της Αθήνας! Φωτιές, καταστροφές περιουσιών, τρομοκρατία από γνωστούς –άγνωστους, αποτελούν πλέον ρουτίνα! Συγχρόνως το πρόβλημα της παράνομης μετανάστευσης κατακυριεύει την χώρα και ιδιαίτερα το κέντρο της πρωτεύουσας. Μια εικόνα που μόνο αν την ζήσει κανείς βιωματικά μπορεί να έχει αντικειμενική άποψη…
Έτυχε να βρεθώ πριν λίγες ημέρες στην Αθήνα και να αναγκαστώ (λόγω δουλειάς) να διαμείνω σε ξενοδοχείο του κέντρου στην περιοχή της πλατείας Βικτωρίας… Ε, λοιπόν, δεν κατάφερα να συναντήσω ούτε έναν Έλληνα σε απόσταση τουλάχιστον 10-15 τετραγώνων από την πλατεία Ομονοίας μέχρι και τον σταθμό Πελοποννήσου (για όσους γνωρίζουν από την Αθήνα)…
Στοιβαγμένοι άνθρωποι σε πλατείες, σε γειτονιές, σε πεζοδρόμια, σε διαμερίσματα που αναγκάστηκαν οι ιδιοκτήτες να ξε-πουλήσουν και να εξαφανιστούν… Άνθρωποι γυμνοί, νηστικοί και άρα αποφασισμένοι για το οτιδήποτε…
Η «ντρόγκα» και η πορνεία πάει σύννεφο, ενώ λίγο πριν την δύση του ήλιου και σε όλη την διάρκεια της νύχτας είναι απαγορευτική η διέλευση απ’ όλη αυτή την περιοχή!
Όλο αυτό που σας περιέγραψα πιο πάνω είναι ένα μικρό δείγμα για το τι συμβαίνει στην χώρα μας αυτή την στιγμή σε ότι αφορά γενικότερα την παραβατικότητα, την οποία όμως εισπράττει ο φιλήσυχος, νομοταγής πολίτης, που στο φινάλε δεν φταίει στο παραμικρό για την διαμορφούμενη κατάσταση σε κοινωνικο-οικονομικό επίπεδο…
Τι θα πρέπει να κάνει λοιπόν η κοινωνία ώστε να αμυνθεί απέναντι σ’ αυτήν την κλιμακούμενη εγκληματικότητα και στους εγκληματίες; Τα «προβλεπόμενα» είναι ελάχιστα και αναποτελεσματικά τις περισσότερες φορές…
Η δικαιοσύνη έχει έναν σημαντικό ρόλο που πρέπει να διαδραματίσει, αλλά καθώς φαίνεται η ελληνική νομοθεσία είναι ιδιαίτερα επιεικής απέναντι στους σκληρούς εγκληματίες ιδιαίτερα, οι οποίοι παρόλο το γεγονός της πολυετούς ή της ισόβιας καταδίκης τους, καταφέρνουν με έναν (ή και περισσότερους) καλούς δικηγόρους που γνωρίζουν τα «παράθυρα» του νόμου να βρίσκονται και πάλι ελεύθεροι «έξω» σε μικρό σχετικά χρονικό διάστημα συνεχίζοντας να εγκληματούν σε βάρος των υπολοίπων πολιτών!
Είμαι υπέρ των θεσμών της πολιτείας και της απρόσκοπτης λειτουργίας τους και έχω όλη την καλή διάθεση να τους εμπιστευτώ και να τους θεωρήσω «ομπρέλα» μου σε περιπτώσεις που χρειάζεται η παρέμβασή τους, πλην όμως εκ του αποτελέσματος σε πολλές περιπτώσεις αυτό δυστυχώς δεν γίνεται!
Είμαι σίγουρος πως το 90% των ψηφοφόρων της… Χρυσής Αυγής καταλήγουν σ’ αυτή την επιλογή ορμώμενοι απ’ αυτή την ανασφάλεια που δημιουργεί αυτό το «κενό»…
Αυτό είναι και θα είναι η πολιτική συνέχεια ή αν θέλετε η πολιτική εκμετάλλευση του πράγματος, κάτι που δεν αντιμετωπίζεται με αντιφασιστικές πορείες και διαδηλώσεις, παρά μόνον με την άμεση λειτουργία του θεσμικού κράτους και την προστασία του πολίτη από εκείνους από τους οποίους θα πρέπει να προστατεύεται…
