Οι 5 πρώτοι μήνες της νέας διοίκησης, η ΔΕΥΑΞ και η κοινωνική πολιτική στις προτεραιότητές του
«Εχθρός του καλού, είναι το καλύτερο» σημειώνει ο ίδιος στην «Θ»
Για τους πέντε πρώτους μήνες της νέας Δημοτικής Αρχής, την ΔΕΥΑΞ, αλλά και το κομμάτι της κοινωνικής πολιτικής που έχει αναλάβει ως Εντεταλμένος Σύμβουλος Κοινωνικής Πολιτικής του Δήμου Ξάνθης, μίλησε στην «Θ» ο κ. Ιπποκράτης Καμαρίδης, ο οποίος αναφέρθηκε στην «αλλαγή» που αντικατοπτρίζεται σιγά σιγά, στην καθημερινότητα των δημοτών, στο έργο της δημοτικής αρχής, στην αρχή της «ισότητας» μεταξύ των πολιτών, με «φόντο» την Δημοτική Επιχείρηση Ύδρευσης και Αποχέτευσης Ξάνθης, αλλά και σε θέματα όπως το Δημοτικό Ιατρείο, τα ΑμεΑ και οι ευαίσθητες πληθυσμιακές ομάδες που ήδη αποτελούν το «επίκεντρο» του ενδιαφέροντος για τον ίδιο και τον Δήμαρχο Ξάνθης κ. Μανώλη Τσέπελη.
«ΕΧΘΡΟΣ ΤΟΥ ΚΑΛΟΥ, ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ – ΥΠΑΡΧΕΙ ΑΛΛΑΓΗ ΠΡΟΣ ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΥ ΔΕΙΧΝΕΙ ΠΟΥ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΠΑΜΕ ΤΗΝ ΠΟΛΗ»
Ειδικότερα σε ο,τι αφορά στους πέντε μήνες της νέας διοίκησης, ο κ. Καμαρίδης ανέφερε ότι «ο εχθρός του καλού είναι το καλύτερο και αυτό είναι το μότο μας. Πάντα προσπαθούμε για το καλύτερο, ο,τι και αν έχουμε καταφέρει. Πιστεύω όμως ότι οι Ξανθιώτες, βίωσαν σε αυτό το διάστημα μια αλλαγή προς το καλύτερο. Άλλος την χαρακτηρίζει «μεγάλη», άλλος «μικρή» αλλά εμένα αυτό που με ενδιαφέρει είναι ότι υπάρχει μια αλλαγή προς το καλύτερο και αυτό είναι το τροχιοδεικτικό στοιχείο που δείχνει που θέλουμε να πάμε την πόλη. Γι αυτό άλλωστε μας εξέλεξε και μας έστειλε ο Ξανθιώτης στην διαχείριση του δήμου. Πιστεύω ότι αυτό που ενδιαφέρει περισσότερο και αυτό που αλλάζει σιγά σιγά, είναι η καθημερινότητα του πολίτη. Είναι φυσιολογικό να μην υπάρχουν μεγάλα έργα ακόμη, αφού ως γνωστόν δεν είναι αρκετός ο χρόνος για να βρεθούν στο στάδιο υλοποίησής τους, αλλά η διάθεσή μας και η κούρασή μας, επικεντρώνεται στο να καλυτερεύσουμε την καθημερινότητα του πολίτη. Να αρχίσουμε από τα σκουπίδια; Από τον φωτισμό; Από τις χριστουγεννιάτικες εκδηλώσεις; Από το φανταστικό γεγονός των 100 ετών «Ελεύθερη Ξάνθη», για το οποίο κερδίσαμε την εκτίμηση μέσα σε πολύ μικρό χρονικό διάστημα; Αυτό όμως που με ενδιαφέρει είναι να συνεχίσουμε να την έχουμε. Και για να συνεχίσουμε να την έχουμε, πρέπει να συνεχίσουμε να δουλεύουμε «σκληρά» στην κατεύθυνση αυτή. Εγώ υπόσχομαι όσον αφορά στον εαυτό μου – αλλά πιστεύω ότι εκφράζω και όλη την παράταξη του δημάρχου – ότι αυτό το πράγμα γίνεται και θα συνεχίσει να γίνεται».
«Ή ΘΑ ΑΝΤΑΠΕΞΕΛΘΩ ΜΕ ΟΠΟΙΟΔΗΠΟΤΕ ΚΟΣΤΟΣ Ή ΘΑ ΕΡΘΕΙ Ο ΕΠΟΜΕΝΟΣ – ΚΑΤΙ ΠΑΡΑΠΑΝΩ ΑΠΟ ΑΕΙΚΙΝΗΤΟ…ΕΡΓΑΛΕΙΟ Ο Μ. ΤΣΕΠΕΛΗΣ»
Αναφορικά με τον λιγοστό αριθμό συμβούλων, που καλούνται να υπηρετούν άοκνα τους δημότες (συμμετέχοντας σε πολλές επιτροπές, διοικητικά συμβούλια και όχι μόνον) και δίνοντας το «παρών» όπου χρειάζεται, ο κ. Καμαρίδης τονίζει ότι «όταν κατέβηκα στις εκλογές ως υποψήφιος, δεν μου το ζήτησε κανείς. Ήταν δική μου η επιθυμία να προσφέρω σε αυτόν τον τόπο. Οι Ξανθιώτες με τίμησαν, με έστειλαν στην διαχείριση του δήμου και το αν κουράζομαι λίγο ή πολύ, αυτό δεν είναι κάτι που αφορά τους δημότες, για να χρησιμοποιηθεί σαν «άλλοθι» ή σαν κάτι «υπέρ εμού». Ή θα κάνω το έργο που μου ανέθεσαν με οποιοδήποτε κόστος ή αλλιώς (εάν δεν μπορώ) μπορώ να παραιτηθώ και να έρθει ο επόμενος. Αυτό που προέχει είναι να γίνει η πόλη καλύτερη. Οπότε δεν υπάρχουν «άλλοθι» για την κούραση. Ζητούμε να μας κατανοήσει ο κόσμος, όσον αφορά τους χρόνους, αλλά όχι όσον αφορά στο αποτέλεσμα των πράξεών μας. Όταν είχαμε αποφασίσει πριν τις εκλογές η ομάδα που είμαστε, να βάλουμε τον Μανώλη Τσέπελη, τον σημερινό δήμαρχο, μπροστά, ξέραμε ποιος ήταν ο Μανώλης. Ξέραμε ότι ήταν αεικίνητο «εργαλείο». Από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του, σε εμάς τουλάχιστον έχει αποδείξει ότι είναι κάτι παραπάνω. Είναι 24 ώρες το 24ωρο στις επάλξεις, 24 ώρες το 24ωρο, δουλεύει, συσκέπτεται, «πιέζει», παρακαλά στα υπουργεία, οπότε ο Θεός να τον έχει καλά στην υγεία του – γιατί είναι σε μια διαρκή κίνηση προς το καλό, προς το θετικό. Η διάθεσή του είναι αυτή. Από εκεί και πέρα, το αποτέλεσμα θα μας δικαιώσει ή δεν θα μας δικαιώσει».
«ΕΧΟΥΜΕ ΚΑΛΥΤΕΡΕΥΣΕΙ ΚΑΤΑ ΠΟΛΥ, ΣΤΗΝ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΣΗ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΟΤΗΤΑΣ – ΔΕΝ ΦΕΥΓΩ ΑΝ ΔΕΝ ΤΑΚΤΟΠΟΙΗΣΩ ΤΗΝ ΙΣΟΤΗΤΑ ΜΕΤΑΞΥ ΣΥΝΔΗΜΟΤΩΝ»
Για το μεγάλο κεφάλαιο της ΔΕΥΑΞ, ο κ. Καμαρίδης τόνισε ότι «είχα την τύχη ή την «ατυχία» να κληθώ να ηγηθώ αυτής της επιχείρησης. Τα προβλήματα, όπως όλοι οι Ξανθιώτες γνωρίζουν, ήταν πάρα πολλά και συνεχίζουν να είναι αρκετά έως πολλά. Θεωρώ ότι αυτό που έπρεπε και πρέπει να κάνω, είναι να παράσχω στους δημότες της πόλης μου, καλής (εγώ θέλω κάλλιστης) ποιότητας νερό, θέλω να απαλλάξω τους συνδημότες μου από τις δυσκολίες του «σήμερα έχουμε πρόβλημα στον αγωγό και αύριο το ίδιο», «σήμερα έχουμε νερό και αύριο δεν έχουμε» και επίσης θέλω να αισθάνεται ο δημότης ότι είναι δική του η επιχείρηση, γιατί αυτός την χρηματοδοτεί, αυτός την ενισχύει, άρα για αυτόν δουλεύει. Και για να πούμε ότι δουλεύουμε για τον κόσμο, θα πρέπει πρώτα εμείς να φτιάξουμε μια σειρά από πράγματα που είναι στην κατεύθυνση αυτή. Έχουμε καλυτερεύσει κατά πολύ, στο θέμα της αντιμετώπισης των διαφόρων προβλημάτων της καθημερινότητας. Δεύτερον, υπάρχει μια επικοινωνία με τον κόσμο που θα φανεί σιγά σιγά από εδώ και έπειτα, γιατί δυστυχώς ή ευτυχώς, πηγαίνουμε προς μια ψηφιακή «εποχή», άρα ο καθένας θα πρέπει να μπορεί όντας στο σπίτι του, να ελέγχει που υπάρχει νερό, τι ποιότητας είναι, τι είπε η τελευταία χημική ανάλυση που έγινε και πότε έγινε. Θα μπορεί επίσης να βλέπει τα έργα που θα υλοποιούνται. Ο Ξανθιώτης πρέπει να είναι μέσα στην επιχείρηση, για να υπάρχει ΔΙΑΥΓΕΙΑ και ΔΙΑΦΑΝΕΙΑ σε όλο το σύστημα, όπως διαυγές, διάφανο και καλής ποιότητας, πρέπει να είναι το νερό της. Έχουμε δώσει ήδη εντολή για αυτό και ετοιμάζονται (πολύ σύντομα, σε 1-2 μήνες). Μπαίνοντας μέσα στην εφαρμογή, ο Ξανθιώτης θα μπορεί να πληρώνει με την κάρτα του – χωρίς το ποσοστό που παίρνουν οι τράπεζες – απευθείας, θα μπορεί να έχει μπροστά του τον λογαριασμό του για να δει τι χρωστά (διότι το μεγάλο πρόβλημα στην ΔΕΥΑΞ είναι τα ανείσπρακτα που έχουμε). Στις 31/12 τελείωσε η περίοδος για τον διακανονισμό που είχαμε βάλει στην ΔΕΥΑΞ. Από εκεί και μετά, είχαμε προειδοποιήσει τον κόσμο ότι και εμείς πρέπει να τα εισπράξουμε γιατί και εμείς πρέπει να δώσουμε λόγο στον Εισαγγελέα, εάν θα μας καλέσει. Το νερό δεν είναι δικό μας για να μπορούμε να το χαρίζουμε σε όποιον θέλουμε και επειδή εγώ τουλάχιστον, έχω την άποψη ότι όλοι οι Ξανθιώτες είναι ίσοι απέναντι στα δικαιώματά τους αλλά ίσοι και στις υποχρεώσεις τους. Αυτό το λέω γιατί υπάρχουν κάποιοι που είναι πιο «ίσοι» στα δικαιώματα και λιγότερο στις υποχρεώσεις τους. Δεν θα φύγω από την ΔΕΥΑΞ, εάν πρώτα δεν έχω τακτοποιήσει το θέμα της «ισότητας» μεταξύ των συνδημοτών. Πολλοί συνδημότες μου καταλαβαίνουν τι εννοώ. Δεν υπάρχει κάποιος που θα πληρώσει και δεν θα έχει νερό και κάποιος που για τρεις «δεκάρες» δεν θα έχει νερό. Μακριά από εμένα αυτό. Δεν πρόκειται να γίνει. Όμως καλώ όλους τους συνδημότες μου να καταλάβουν πως αν η επιχείρηση δεν έχει έσοδα, δεν μπορεί να κάνει και τίποτα. Μην αφήνετε το νερό σας, σαν τελευταία επιλογή και μετά βρισκόμαστε στην δυσάρεστη θέση να κόψουμε το αγαθό το οποίο είναι ο,τι πιο αναγκαίο υπάρχει. Η θέση μας είναι δυσάρεστη. Σε κανέναν δεν αρέσει να κόβει το νερό από τον συνάνθρωπό του, αλλά είμαστε υποχρεωμένοι να το κάνουμε από τον νόμο, γιατί θα είμαστε εμείς μετά αυτοί που θα κληθούμε να απαντήσουμε. Παρακαλώ λοιπόν τους Ξανθιώτες, να το έχουν υπόψιν τους, να μας βγάλουν από αυτή την δύσκολη θέση και υπόσχομαι ότι μέχρι το τέλος της θητείας μου, θα καταφέρουμε να έχουμε -κατά ένα πολύ μεγάλο ποσοστό – ποιότητα νερού την οποία θα ζηλεύουν τα πιο…ακριβά εμφιαλωμένα».
«ΑΛΛΟ Η ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΝΕΡΟΥ, ΑΛΛΟ ΤΙ ΒΓΑΖΕΙ Η ΒΡΥΣΗ»
Επίσης ο κ. Καμαρίδης, κλείνοντας το κεφάλαιο «ΔΕΥΑΞ» αναφέρθηκε στο γεγονός ότι ο ποιοτικός έλεγχος του νερού της πόλης μας (σ.σ Πηγές Παραδείσου), διενεργείται πριν τα «ρολόγια», δηλαδή στο τέλος της παροχής και ότι συνεπώς είναι άλλη η ποιότητα του νερού και άλλο το τι βγάζει μια βρύση, εξηγώντας ότι είναι καλό να συντηρούνται οι εσωτερικοί σωλήνες και τα δίκτυα των κατοικιών, ενώ αναφερόμενος στην διαδικασία «διακανονισμού» και στην δυνατότητα ρύθμισης των οφειλών έως και σε 100 δόσεις, σημείωσε ότι υπήρχε ενδιαφέρον.
«ΔΗΜΟΤΙΚΟ ΙΑΤΡΕΙΟ, ΨΥΧΑΓΩΓΙΑ ΑμεΑ ΚΑΙ ΤΑ ΚΟΡΙΤΣΙΑ ΤΗΣ ΕΥΑΙΣΘΗΤΗΣ ΠΛΗΘΥΣΜΙΑΚΗΣ ΟΜΑΔΑΣ, ΣΤΟ ΕΠΙΚΕΝΤΡΟ»
Τέλος, αναφορικά με το μείζον ζήτημα της κοινωνικής πολιτικής, ο ίδιος αναφέρθηκε στο μεγαλόπνοο σχέδιό του για την δημιουργία δημοτικού ιατρείου, στα ΑμεΑ και στην ανάγκη για ψυχαγωγία τους, μέσα από ένα κέντρο θερινής διαβίωσης – κατασκήνωση (κάτι που αποτελεί βούληση του ίδιου αλλά και του Δημάρχου Ξάνθης) για ΑμεΑ από όλη την Ελλάδα, τονίζοντας ότι «θέλω να φτιάξω, γιατί το θέλει και ο δήμαρχος, ένα κέντρο για θερινή διαβίωση για ΑμεΑ. Να κάνουν συνέδρια, να έρχονται με τους δασκάλους τους και συνάμα να αποκτήσει κινητικότητα, μια ολόκληρη περιοχή. Επικεντρώθηκε και στο θέμα των ευαίσθητων πληθυσμιακών ομάδων, σημειώνοντας ότι «θεωρώ ότι όταν γεννιόμαστε σε αυτήν την ζωή, θα έπρεπε να έχουμε όλοι τις ίδιες ευκαιρίες. Και ξέρετε πως αν γεννηθείς στην Ξάνθη, κάτω από την σιδηροδρομική γραμμή, είσαι «καταδικασμένος» κατά 90%. Δεν έχεις τις ίδιες ευκαιρίες με το αν γεννηθείς «πάνω από τις γραμμές». Προσπαθούσα και προσπαθώ όσο είναι δυνατόν, να υποστηρίξω τον νεαρό άνθρωπο εκεί. Πέραν από την δραστηριότητά μου εκεί θέλω να στηρίξω περισσότερο το θέμα των κοριτσιών. Δεν μπορεί δηλαδή ένα κορίτσι στα 14 έτη της, να μην έχει τίποτε άλλο να κάνει, παρά να παντρευτεί γιατί αν θα παντρευτεί θα κάνει και 8 παιδιά μέχρι τα 30 της κ.ο.κ. Όλες οι προσπάθειες που γίνονται εκεί για ενίσχυση, είναι ναι μεν καλές, αλλά τα αποτελέσματά τους δεν είναι τα αναμενόμενα. Εκεί, ήθελα και θέλω να φτιάξω (αφού υπάρχει το σχολείο και το γυμνάσιο), κέντρα ή σχολές ή ΙΕΚ ή όπως και αν λέγονται, όπου θα μπορούν να εκπαιδεύονται κορίτσια στην κομμωτική, στην κοπτοραπτική, στην αισθητική, στην ονυχοπλαστική κλπ. Γιατί όταν αυτά τα κορίτσια αποκτήσουν μια τέτοια δυνατότητα (ακόμη και μεταξύ τους η μια για την άλλη) και όταν μπορούν να ράψουν ένα φουστανάκι, θα κουρέψουν, να βάψουν και να φτιάξουν τα νύχια κάποιας, θα μπορέσουν να πάρουν ένα μεροκαματάκι. Διότι όποιος βγάζει μόνος του μεροκάματο, γίνεται και πιο ανεξάρτητος, δεν υπακούει σε κελεύσματα των γονιών ή του φίλου για να παντρευτεί από τα 14. Έτσι πιστεύω και έτσι βλέπω ότι μπορεί να λειτουργήσει».
