Οι «παγίδες» και οι αυξημένες τιμές στα σαρακοστιανά
Εκπρόσωποι των ψαράδων και των καταναλωτών, μιλούν στην «Θ»
Διανύουμε την Μεγάλη Τεσσαρακοστή όπου τα σαρακοστιανά εδέσματα έχουν την «τιμητική» τους.
Μπορεί βέβαια στο παρελθόν η νηστεία να συνυφάζονταν με την «φθήνια», ωστόσο σήμερα τα πράγματα είναι εντελώς διαφορετικά αφού το χταπόδι φτάνει στους καταναλωτές, ακριβότερο από το φιλέτο και το καλαμάρι ακριβότερο από το κοτόπουλο.
Αυτά είναι τα βασικά συμπεράσματα που ανακύπτουν από το ρεπορτάζ της «Θ», στο οποίο μιλά η πρόεδρος της Ένωσης Καταναλωτών Καβάλας κ. Κατερίνα Γεροστεργίου καθώς και ο παράκτιος αλιέας του Πόρτο – Λάγους κ. Στράτος Ζαχαρίου.
«ΝΑ ΕΛΕΓΧΕΤΕ ΤΙΣ ΤΙΜΕΣ ΚΑΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΕΤΕ ΤΙ ΠΡΟΪΟΝΤΑ ΚΑΤΑΝΑΛΩΝΕΤΕ»
Ειδικότερα η κ. Γεροστεργίου αναφέρει ότι «για τα σαρακοστιανά, αυτήν την περίοδο νηστείας των Χριστιανών, οι καταναλωτές θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί στο τι αγοράζουν, διότι πραγματικά βλέπουμε προϊόντα τα οποία δημιουργήθηκαν για να καλύψουν τις ανάγκες της νηστείας αυτής της εποχής και δεν γνωρίζουμε κατά πόσο ο καταναλωτής γνωρίζει πραγματικά αν υπάρχει σήμανση ότι αυτά τα προϊόντα είναι φυτικής προέλευσης ή όχι. Βέβαια έχουμε δει μια αλλαγή να γίνεται σε ο,τι αφορά στην επισήμανση ώστε ο καταναλωτής να μην αποπροσανατολίζεται και να γνωρίζει όταν αγοράζει ένα κασέρι για παράδειγμα, αν είναι φυτικής και όχι ζωικής προέλευσης. Οι τιμές, επίσης, βλέπουμε να αυξάνονται σε κάποια προϊόντα αυτήν την περίοδο, εκμεταλλευόμενοι ακριβώς τις αυξημένες ανάγκες των καταναλωτών για αυτά τα προϊόντα. Επομένως αυτό που λέμε, είναι να κάνουν έλεγχο των τιμών, να γνωρίζουν τι προϊόντα αγοράζουν, να προσέχουν τι προϊόντα καταναλώνουν και να μην επηρεάζονται από τις διαφημίσεις. Να προσέχουν δηλαδή όχι μόνο την τιμή του προϊόντος αλλά και το πώς θα επηρεάσει την υγεία τους. Το πρόβλημα εντοπίζεται όχι μόνο στην μη αναγραφή της περιοχής αλίευσης (σ.σ. στα θαλασσινά) ή αν είναι της ανοικτής θάλασσας ή υδατοκαλλιέργειας, αλλά και στο αν αυτά τα προϊόντα είναι φρέσκα ή κατεψυγμένα που έχουν αποψυχθεί και προσφέρονται ως φρέσκα. Δυστυχώς, έχουμε παρατηρήσει και αυτό σε μαλάκια (καλαμάρια, χταπόδια κλπ), επομένως οι καταναλωτές θα πρέπει να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί».
«ΣΤΑ 5 ΕΥΡΩ ΟΙ ΣΟΥΠΙΕΣ – ΣΤΑ 7 ΕΥΡΩ ΠΕΡΙΠΟΥ ΤΑ ΧΤΑΠΟΔΙΑ – ΑΝΑΓΚΑΖΟΜΑΣΤΕ ΝΑ ΤΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΣΕ ΧΑΜΗΛΕΣ ΤΙΜΕΣ»
Από την πλευρά του ο κ. Ζαχαρίου αναφέρει ότι «οι σουπιές πωλούνται από εμάς κοντά στα 5 ευρώ ενώ γύρω στα 6-7 ευρώ πουλάμε τα χταπόδια (και ανάλογα με το μέγεθος). Τώρα το πώς φτάνουν στους καταναλωτές και το πληρώνουν στα 12-13 ευρώ, αυτό δεν το γνωρίζω. Υπάρχουν και μερικοί που βγάζουν τα κατεψυγμένα (όχι παράκτιοι αλιείς αλλά άλλοι) που τα πωλούν. Ευτυχώς, έκλεισαν τα σύνορα με την Τουρκία και κρατούν λίγο οι τιμές. Αν ανοίξουν τα σύνορα, θα αναγκαστούμε να πωλούμε με 3 ευρώ την σουπιά. Τώρα, επειδή δεν περνά τίποτα από εκεί, κρατιούνται λίγο οι τιμές. Αν τυχόν και δεν ανοίξουν τα σύνορα, θα πουλάμε εκεί, αλλά αν ανοίξουν, θα την «πληρώσει» πάλι ο παράκτιος. Πάντως αυτό που δίνουμε εμείς σε τιμές, δεν έχει καμία σχέση με αυτό που πληρώνουν οι καταναλωτές. Εμείς τα δίνουμε – αναγκαζόμαστε δηλαδή – σε πολύ χαμηλές τιμές. Κάποτε υπήρχαν οι συνεταιρισμοί. Διαλύθηκαν οι συνεταιρισμοί και τώρα έχουμε μείνει ο καθένας μόνος του και κοιτά πως θα τα «διώξει». Αν πάμε στους εμπόρους, από εκεί και μετά, κάνουμε τον Σταυρό μας και λέμε να κρατήσει η τιμή. Τα χταπόδια, κάποτε τα πουλούσαμε 2 ευρώ ή 1.80. Μετά έκαναν εισαγωγές από Αίγυπτο και Λιβύη, είχαν όμως πρόβλημα τα χταπόδια τους και δεν κάνουν τώρα εισαγωγή, για αυτό κρατιέται η τιμή στα 6-7 ευρώ. Σε μένα ας πούμε, κάποιος που θα έρθει να πάρει χταπόδι εκείνη την ώρα που το βγάζω, θα το πάρει 6 ευρώ. Αφήστε το πόσο θα το πουλήσει. Μπορεί να πάει και στα 15 ανάλογα με την περιοχή. Αν είναι κάπου στην Θράκη μπορεί να πάει 10 ευρώ αλλά αν είναι σε κάποιο νησί μπορεί να πάει και 15. Στην δουλειά πηγαίνουμε δύο, αλλά στην ουσία είμαστε πέντε. Δουλεύω για τα πετρέλαια, δουλεύω για την εφορία μου, δουλεύω για τον έμπορο και αν περισσέψει παίρνω και εγώ κάτι. Πιο πολύ δηλαδή παίρνουν λεφτά οι υπόλοιποι, παρά εγώ. Τα πετρέλαια έχουν φτάσει στα ύψη. Έπειτα έχουμε τον έμπορο. Δουλεύω για εκείνον, δουλεύω για την εφορία μου, δουλεύω για τον έναν και τον άλλον, για τα εργαλεία κλπ. Εν τω μεταξύ έχει πολλά δελφίνια έξω και καταστρέφονται τα δίχτυα. Έχει αχινούς και σε λίγο θα αρχίσουν να έρχονται και οι χελώνες, ενώ ήδη στον Αη – Γιάννη έχουμε δει και φώκιες. Τα πράγματα αρχίζουν και δυσκολεύουν πολύ».
