Γρ. Λεοντιάδης: Αντίπαλός μας ο χρόνος και οι πρακτικές δυσκολίες – Το «Κρυφό Σχολειό» για εμένα, το καλύτερο «κλικ» μου
Ένα υψηλής δυσκολίας εγχείρημα, κατάφεραν να ολοκληρώσουν με απόλυτη επιτυχία οι συντελεστές έκδοσης του Επετειακού Ημερολογίου του «Λυκείου των Ελληνίδων» για το 2021, αφιερωμένο στα 200 χρόνια από Ελληνική Επανάσταση του 1821.
Πέρα από τους χορευτές – μοντέλα, που έπρεπε να οργανώσουν τον χρόνο τους και να αφήσουν «πίσω» τις εργασιακές τους υποχρεώσεις, το αισθητικό αποτέλεσμα κερδίζει τις εντυπώσεις.
Ένα αποτέλεσμα δουλειάς του γνωστού Ξανθιώτη Φωτογράφου κ. Γρηγόρη Λεοντιάδη, ο οποίος μίλησε στην «Θ» για τις δυσκολίες, τις λεπτομέρειες που έκαναν την διαφορά αλλά και για το καλύτερο «καρέ» από το όλο project.
«ΑΝΤΙΠΑΛΟΣ» ΜΑΣ Ο ΧΡΟΝΟΣ ΚΑΙ ΟΙ ΠΡΑΚΤΙΚΕΣ ΔΥΣΚΟΛΙΕΣ
Ειδικότερα ο κ. Λεοντιάδης εξήγησε στην «Θ» ότι:
Δουλέψαμε κυρίως σε εξωτερικούς χώρους και σε κάποιους εσωτερικούς και όλα έχουν να κάνουν με τον τόπο μας, αλλά και την Κεραμωτή.
Αποφασίσθηκε από το «Λύκειο των Ελληνίδων» να με καλέσει για να καλύψω το συγκεκριμένο ημερολόγιο τον Οκτώβριο. Η όλη διαδικασία διήρκησε περίπου 20 ημέρες. Είχαμε αντίπαλο τον χρόνο και ένα αυστηρό χρονικό περιθώριο (deadline), αφού έπρεπε μέσα στον μήνα Νοέμβριο να ολοκληρωθεί η φωτογράφηση, να επιλεχθούν τα σημεία και να οργανωθεί ο κόσμος που συμμετείχε και κατόπιν να γίνει η επιλογή των φωτογραφιών και η επεξεργασία τους (κομμάτι που ήταν κυρίως δικό μου).
Οι μισές τοποθεσίες ήταν δική μου επιλογή και το υπόλοιπο κομμάτι αφορούσε σε σημεία που επιλέχθηκαν από το «Λύκειο των Ελληνίδων» (εσωτερικοί χώροι του Λυκείου αλλά και οι λήψεις που έγιναν στην Εκκλησία του Αγίου Γεωργίου). Χρησιμοποιήσαμε επίσης κάποια βόρεια τμήματα της Ξάνθης, τον Νέστο, έναν υπόγειο χώρο των καπναποθηκών, κάναμε εξωτερικά πλάνα στην Κεραμωτή, επισκεφθήκαμε ένα χωριό της Ξάνθης για μια λήψη (και συγκεκριμένα τα Φουρνίσματα), πήγαμε στα Λατομεία της Ξάνθης κ.α. Όλες αυτές οι τοποθεσίες έπρεπε να επιλεχθούν σε άμεσο χρόνο, ενώ υπήρξαν και μέρες που χρειάστηκε να «διακτινιστούμε» από το ένα μέρος στο άλλο, προκειμένου να ολοκληρώσουμε τουλάχιστον τρία projects, αφού όλοι όσοι συμμετείχαν στην φωτογράφηση, δηλαδή οι χορευτές του «Λυκείου», ήταν εργαζόμενοι που έπρεπε να αφήσουν τις δουλειές τους ώστε να ανταπεξέλθουν στο εγχείρημα. Συνεπώς χρειάστηκε να δουλέψουμε βράδυ, να αλλάξουμε τρία διαφορετικά σημεία και γενικά υπήρχε μια μεγάλη πρακτική δυσκολία – καθώς χρειάστηκε να λάβουμε ακόμη και άδειες, να πάρουμε κλειδιά, να μας δώσουν χώρους κ.ο.κ – και βέβαια όπως προανέφερα – η «πίεση» του χρόνου.
Αν δεν υπήρχε η «πίεση» αυτή του χρόνου, θεωρώ ότι θα ήταν ανώτερο το αποτέλεσμα και αυτό το εξέφρασα και στο ίδιο το «Λύκειο». Αν είχαμε την άνεση να το συζητήσουμε και να το σκηνοθετήσουμε ακόμη περισσότερο, θεωρώ ότι το αποτέλεσμα θα ήταν ακόμη καλύτερο και για αυτό επιφυλασσόμεθα σε μια μελλοντική συνεργασία, εάν υπάρξει.
ΗΜΑΣΤΑΝ ΣΕ ΑΠΟΛΥΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΙΣΜΟ ΜΕ ΤΟΥΣ ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ ΤΟΥ «ΛΥΚΕΙΟΥ»
Και όλα αυτά συνέβησαν – ευτυχώς – λίγο πριν επανέλθουν τα αυστηρά περιοριστικά μέτρα για τον κορωνοϊό και το καθολικό Lockdown, όπως επιβεβαίωσε ο κ. Λεοντιάδης, ο οποίος δεν παρέλειψε να τονίσει ότι:
Μπορεί να επιμελήθηκα το στήσιμο, το κάδρο και την επεξεργασία της κάθε εικόνας, μπορεί να επέλεξα τις περισσότερες τοποθεσίες και τον φωτισμό, ωστόσο όλα γίνονταν ΠΑΝΤΑ σε συνεργασία με τους ανθρώπους και τους συντελεστές του «Λυκείου των Ελληνίδων», όπως ο κ. Αθανασιάδης αλλά και όλα τα μέλη του ΔΣ. Ήμασταν σε απόλυτο συγχρονισμό.
ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΔΕΙΣ ΜΙΑ ΖΩΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙ ΝΑ ΣΚΕΦΤΕΙΣ ΕΝΑ ΜΕΡΟΣ ΠΟΥ ΘΑ ΜΠΟΡΟΥΣΕΣ ΝΑ ΠΑΣ ΩΣΤΕ ΝΑ ΕΧΕΙΣ ΕΝΑ ΤΑΙΡΙΑΣΤΟ «ΚΑΔΡΟ»
Αναφορικά με τις λήψεις που ο ίδιος δεν «ξεχνά» από άποψη δυσκολίας, ο γνωστός φωτογράφος υπογράμμισε πως:
Η κάθε λήψη είναι ξεχωριστή και έχει την δική της ομορφιά. Σίγουρα, πολλές από τις εικόνες προσεγγίζουν εικόνες μέσα από ιστορικά βιβλία και από ζωγραφιές που αφορούν στο 1821, όπως η λήψη της «Αγίας Λαύρας», η λήψη των «Κρητών», η λήψη του «Κρυφού Σχολείου», η λήψη της «Φιλικής Εταιρείας» κ.α. Αυτές οι λήψεις προσεγγίστηκαν με βάση τις πρότυπες εικόνες που κυκλοφορούν. Εκεί επάνω προσπαθήσαμε και εμείς αντίστοιχα να προσεγγίσουμε όλο το «στήσιμο», τον φωτισμό και το κάδρο. Η απόλυτη δυσκολία επάνω σε αυτό, ήταν το μέρος που θα επιλέξουμε ώστε να προσεγγίσουμε αυτό το «κάδρο» οπτικά. Είναι πολύ δύσκολο να δεις μια ζωγραφιά και να σκεφτείς ένα μέρος που θα μπορούσες να πας ώστε να έχεις ένα «κάδρο» που θα ταιριάζει με αυτήν την ζωγραφιά. Αυτές οι λήψεις που χρειάστηκε λοιπόν να γίνουν «πιστά αντίγραφα» ήταν και αυτές που είχαν τον μεγαλύτερο βαθμό δυσκολίας, καθώς έπρεπε να βρεθεί ένα αντίστοιχο σημείο. Αντίστοιχα και για την λήψη της «Μπουμπουλίνας» ή του «Κανάρη» αναζητούσαμε μια βάρκα, της οποίας αφαιρέσαμε όλα τα σύγχρονα στοιχεία.
ΤΟ «ΚΡΥΦΟ ΣΧΟΛΕΙΟ» ΤΟ ΚΑΛΥΤΕΡΟ «ΚΛΙΚ» ΜΟΥ
Τέλος σε ερώτηση της «Θ» σχετικά με το ποιο θεωρεί ότι ήταν το καλύτερο «κλικ» του concept, ο κ. Λεοντιάδης απαντά:
Το «κλικ» που με αγγίζει από όλη την φωτογράφηση είναι το «Κρυφό Σχολειό». Με αγγίζει γιατί έχει έναν μυστικισμό – γενικότερα μου αρέσει αυτός το μυστικισμός που προέρχεται από τον φωτισμό μέσα σε αυτόν τον υπόγειο χώρο και θεωρώ ότι προσεγγίσαμε σωστά τον χώρο – και σίγουρα το «ανεβάζει» πάρα πολύ και ο πάτερ Αναστάσιος στην εικόνα, που βγάζει – ως κύριο πρόσωπο του κάδρου – όλη την πραότητά του. Το «Κρυφό Σχολειό» είναι πραγματικά μια από της λήψεις που αγαπώ.
