Το «βίαιο» κλείσιμο της ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ από τις βασικές αιτίες της υπο-ανάπτυξης, λένε οι επενδυτές
Δύο γνωστοί επενδυτές τουριστικών καταλυμάτων σε Π. Λάγος και Σταυρούπολη καταθέτουν την πικρία τους στην «Θ»
Αλήθειες που «πονάνε» την τοπική κοινωνία και ιδιαίτερα εκείνους που επένδυσαν κάποτε, με φόντο την τουριστική ανάπτυξη του Νομού Ξάνθης αλλά και διαχρονικά «λάθη» των τοπικών αρχόντων, αναφορικά και με τις ερμηνείες των διατάξεων των Συνθηκών Ραμσάρ και Natura και όχι μόνον, ανακύπτουν από το σημερινό αποκλειστικό ρεπορτάζ της «Θ», στο οποίο μιλούν δυο άνθρωποι που πριν από αρκετά χρόνια κατέθεσαν τα όνειρα, τις όποιες οικονομίες τους, τον κόπο και τις ελπίδες τους και έδωσαν τις δικές τους «μάχες», επενδύοντας αντίστοιχα στο Πόρτο – Λάγος και στην Σταυρούπολη. Πρόκειται για τους κυρίους Θανάση Αράπη και Γιάννη Τσεγγελίδη.
Οι δύο ιδιοκτήτες τουριστικών καταλυμάτων, συγκλίνουν στην άποψη ότι έναν ιδιαίτερα αρνητικό ρόλο στην άσχημη εξέλιξη των πραγμάτων έπαιξε το κλείσιμο της Αναπτυξιακής Ξάνθης, το οποίο «γέννησε» μεν αρκετές επιχειρήσεις στο φάσμα του τουρισμού, αλλά αυτές εγκαταλείφθηκαν με το κλείσιμό της.
ΜΟΝΟ ΣΤΟΝ ΝΟΜΟ ΞΑΝΘΗΣ ΦΡΟΝΤΙΣΑΝ ΝΑ ΚΛΕΙΣΟΥΝ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗ, ΑΝΤΙ ΝΑ ΤΗΝ ΕΞΥΓΙΑΝΟΥΝ
Ειδικότερα ο κ. Αράπης (σ.σ. Γραμματέας του Συλλόγου Ξενοδόχων Ξάνθης) ανέφερε στην «Θ» ότι:
Για το τουριστικό κομμάτι των περιφερειακών ξενοδοχείων (όχι της πόλης) είχε ξεκινήσει μια προσπάθεια το 1993 και συνεχίστηκε για την επόμενη δεκαετία με την ίδρυση της Αναπτυξιακής Νομού Ξάνθης, για την προώθηση του τουριστικού προϊόντος του νομού. Εκείνα τα χρόνια, η Νομαρχία Ξάνθης είχε κάνει και την Εταιρεία Τουριστικής Προβολής και δούλευε επάνω σε αυτό το κομμάτι. Και ο σχεδιασμός που είχε γίνει με το πρώτο και δεύτερο αναπτυξιακό συνέδριο της Νομαρχίας Ξάνθης, προέβλεπε να γίνουν παρεμβάσεις σε όλα τα σημεία πέριξ της πόλεως Ξάνθης, για να αυξηθεί η τουριστική κίνηση (Στενά Νέστου, Δέλτα Νέστου, Λίμνη Βιστωνίδα, στα ορεινά όπως οι Θέρμες, το Κάστρο της Καλύβας κ.ο.κ). Είχαν επιλεχθεί όλα τα σημεία στα οποία θα γίνονταν παρεμβάσεις πρόσβασης και παρεμβάσεις αξιοποίησης της τοποθεσίας. Βλέποντας αυτά, κάποιοι όπως εγώ, λέμε: «Κάτι θα αρχίσει να γίνεται. Αξίζει τον κόπο να επενδύσουμε στην ιδιαίτερη πατρίδα μας». Δυστυχώς, ο,τι έκαναν, το έκαναν οι ιδιώτες. Ήρθε ο «Καποδίστριας», ο ένας, ο άλλος, έκλεισαν οι κοινότητες, έγιναν μεγάλοι δήμοι και ακόμη και σήμερα δεν μπορούν να δουλέψουν και κατά συνέπεια δεν μπορούν να υλοποιήσουν κανένα σχέδιο και κανέναν προγραμματισμό από αυτούς και βρισκόμαστε σε ένα τέλμα. Χρηματοοικονομικά, όσοι έκαναν τέτοιες επενδύσεις, «μπήκαν μέσα». Αλλά το θέμα είναι ότι απέτυχε συνολικά ο νομός, να αφομοιώσει μια τακτική ανάπτυξης. Αυτό που έγινε στην Ξάνθη, δεν έγινε σε κανέναν άλλο νομό. Δηλαδή, φρόντισαν με το «έτσι θέλω» να κλείσουν και την Αναπτυξιακή. Υπήρχαν βεβαίως τα «χοντρά» θέματα που υπήρχαν, αλλά έπρεπε να εξυγιανθεί.
Εμείς για παράδειγμα μπήκαμε στο Leader 2, στο Leader Plus. Τα Leader που βγαίνουν τώρα, είναι για κάποιον Ξανθιώτη – εάν πάει – από τα υπόλοιπα του Νομού Ροδόπης. Δεν μπαίνει κανείς να θέσει έργα που θα πρέπει να γίνουν άμεσα στην Ξάνθη, να τα προβάλλει και να τα βάλει στον προγραμματισμό της η Αναπτυξιακή Ροδόπης. Ποιος θα το κάνει; Το έκανε κανένας δήμος και δεν το ξέρω;
ΕΙΜΑΣΤΕ ΠΟΝΕΜΕΝΟΙ – ΣΗΜΕΙΟ ΑΝΤΙ-ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΤΟ ΠΩΣ ΕΡΜΗΝΕΥΟΥΝ ΤΙΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΡΑΜΣΑΡ ΚΑΙ NATURA ΟΙ ΑΡΧΟΝΤΕΣ ΤΟΥ ΤΟΠΟΥ
Σε ερώτηση της «Θ» σχετικά με το τι θα συμβούλευε σήμερα ο ίδιος σε κάποιον νέο Ξανθιώτη ή ενδεχομένως σε κάποιον ξένο που θα ήθελε να επενδύσει σε τουριστικά επαγγέλματα στην Ξάνθη, ο κ. Αράπης απαντά:
Κάποιος πονεμένος δεν μπορεί να συμβουλεύσει κανέναν. Είμαστε πονεμένοι όλοι οι περιφερειακοί. Ένα πολύ μεγάλο σημείο αντι-ανάπτυξης σε εμάς, είναι το πώς ερμηνεύουν τις διατάξεις της Ραμσάρ και της Natura οι άρχοντες του τόπου. Εγώ μπορώ να σας πω ότι το «Λάγος» της Πορτογαλίας – ένα μέρος όπως ο δικός μας κόλπος – είναι η έδρα των τουριστικών μαρινών της Ευρώπης και έχει κάποιες… χιλιάδες σκάφη μέσα. Μπορώ να σας πω για την Κωνστάντζα στην Ρουμανία, δίπλα στο ποτάμι, όπου έχουν γίνει πάμπολες βιοτεχνίες στις όχθες, ενώ και το ένα και το άλλο είναι στην «Α΄Ζώνη Ραμσάρ». Εδώ σε εμάς, τι έπρεπε να κάνουμε; Έπρεπε να γίνουμε Κρητικοί και να φωνάζουμε με τα καρυοφύλλια, για να ακουστούμε; Δεν λέει «μην το κάνεις». Λέει «κάνε το, με αυτόν τον τρόπο» και αν το κάνεις με «αυτόν τον τρόπο», μετέπειτα δίνεται η δυνατότητα να κάνεις και άλλα.
ΗΘΕΛΑΝ ΚΑΙ ΤΑ…ΤΡΑΒΗΞΑΝ ΑΥΤΑ ΟΙ ΔΗΜΟΙ ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ – ΔΕΝ ΔΙΚΑΙΟΥΝΤΑΙ ΝΑ ΠΑΡΑΠΟΝΙΟΥΝΤΑΙ – ΕΙΝΑΙ ΟΛΑ ΝΕΚΡΑ ΕΔΩ ΚΑΙ 25 ΧΡΟΝΙΑ
Κλείνοντας, η «Θ» έθιξε και το θέμα των εξελίξεων στο κομμάτι των Ιαματικών Πηγών (σ.σ. βλέπε σχετικό ρεπορτάζ στις 27 Φεβρουαρίου με τίτλο: Σε… «ξένα χέρια», οι Ιαματικές Πηγές των Δήμων Αβδήρων και Μύκης;)
Θέμα για το οποίο ο κ. Αράπης, σχολίασε ότι:
Ας μην το πάμε σε αυτά που εκεί που ήταν να αναπτυχθούν και πήγαν οι δήμοι και τα έκλεισαν εντελώς.
Ήθελαν και τα τράβηξαν αυτά οι δήμοι της Ξάνθης. Δεν έχουν δικαίωμα να παραπονεθούν. Δεν έκαναν κάτι άλλο. Δεν ήρθε μια εταιρεία να πάρει έτοιμο έναν τομέα που δουλεύει, φέρνει κόσμο κλπ. 25 χρόνια είναι όλα «νεκρά».
«ΠΟΝΑΕΙ» ΤΟ ΘΕΜΑ – ΤΟ ΚΛΕΙΣΙΜΟ ΤΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΗΣ, ΗΤΑΝ ΤΟ ΤΕΛΙΚΟ «ΧΤΥΠΗΜΑ»
Από την πλευρά του ο κ. Τσεγγελίδης υπογράμμισε ότι:
Το θέμα, έτσι όπως το θέσατε, πονά πάρα πολύ. Θα σας πω ότι εμείς όλα αυτά τα χρόνια δεν ζητήσαμε από την πολιτεία να μας δώσει χρήματα. Εκφράζω την προσωπική μου άποψη. Δεν θέλαμε χρήματα, αλλά να λύσουμε θεσμικά προβλήματα. Δυστυχώς η πολιτεία μας έβαλε σε έναν δρόμο, μέσω των επενδυτικών προγραμμάτων. Τρέξαμε όλοι να κάνουμε επενδύσεις, πιστεύοντας ο ένας ότι θα βοηθήσουμε τον τόπο, ο άλλος επειδή θα κάνει την δουλειά του, ο άλλος επειδή θα τα «οικονομήσει», ο άλλος επειδή θα «κλέψει» και μπήκαμε σε μια τέτοια διαδικασία, με αποτέλεσμα – πέρα από μια στεγνή επιδότηση που έδωσε ο αναπτυξιακός νόμος και το κάθε επενδυτικό πρόγραμμα – η πολιτεία να είναι απούσα από εκεί και μετά.
Το κλείσιμο της Αναπτυξιακής, ήταν το τελικό «χτύπημα» στην όλη κατάσταση. Τον καιρό που ήμουν εγώ εκεί, κάναμε 47 επενδύσεις, από τις οποίες – αν θυμάμαι καλά – λειτουργούν περίπου οι 40 αυτήν την στιγμή. Καταλαβαίνετε τι προσέφερε στον τόπο, αυτό το «εργαλείο» που λέγονταν «Αναπτυξιακή». Μιλάμε για 40 μικρές επενδύσεις, θέσεις εργασίας και μια ώθηση στον νομό μας . Εκείνο που «πείραξε» πιο πολύ το κλείσιμο της Αναπτυξιακής σε περιοχές τύπου Σταυρούπολης, ήταν ότι δεν μπόρεσαν αυτές οι επιχειρήσεις – μέσα από τα προγράμματα της κάθε αναπτυξιακής όπως γίνεται σε όλη την Ελλάδα – να υποστηριχθούν. Δηλαδή έγιναν οι επιχειρήσεις, αλλά δεν υπήρχε πλέον η Αναπτυξιακή για να μπορέσει να τις υποστηρίξει με πρωτοβουλίες και προγράμματα. Το αποτέλεσμα ήταν να μην υπάρχει στον νομό ένα θεσμικό «εργαλείο» για να βοηθήσει ώστε να συνεχίσει η ανάπτυξής τους από εκεί και πέρα. Και έτσι πέρα από την οικονομική κρίση των δέκα χρόνων, το αποτέλεσμα ήταν να φυτοζωούν αυτές οι επιχειρήσεις (όπως καλή ώρα και η δική μου). Και αυτό που δεν θέλει να καταλάβει η πολιτεία είναι ότι δεν ήταν απλά ότι δημιουργήθηκαν απλά νέες θέσεις εργασίας. Για την δική μου περιοχή, οι επιχειρήσεις αυτές που έγιναν μέσω της Αναπτυξιακής, έφερναν τους τουρίστες στην περιοχή και αυτό δεν ήταν μονοσήμαντο. Αυτοί οι τουρίστες, εμψύχωσαν (ανέβασαν ψυχολογικά) τον υπάρχοντα πληθυσμό. Είδαν οι συγχωριανοί μας ότι δεν χάθηκαν όλα. Έλεγαν ότι «κάτι μπορεί να γίνει εδώ», βλέποντας τους τουρίστες να κινούνται. Εκείνα τα 5-6 χρόνια που το παλέψαμε, υπήρχαν πωλήσεις οικοπέδων, οι ξένοι ζητούσαν αν αγοράσουν κλπ. Πως ήρθε σε άλλες περιοχές η ανάπτυξη; Έρχονταν ο τουρίστας και έλεγε «δεν αγοράζω και ένα οικόπεδο να κτίσω;». Όλο αυτό άφησε λοιπόν μια πίκρα σε όσους επένδυσαν την τελευταία 20ετία.
ΝΑ ΕΠΕΝΔΥΣΟΥΝ ΑΛΛΑ ΝΑ ΚΡΑΤΟΥΝ ΠΟΛΥ ΧΑΜΗΛΑ ΤΗΝ «ΜΠΑΛΑ» ΟΙ ΝΕΟΙ ΣΤΟΝ ΤΟΥΡΙΣΜΟ
Κλείνοντας στην ερώτηση σχετικά με το τι θα συμβούλευε σήμερα ο ίδιος σε κάποιον νέο Ξανθιώτη ή ενδεχομένως σε κάποιον ξένο που θα ήθελε να επενδύσει σε τουριστικά επαγγέλματα στην Ξάνθη, ο κ. Τσεγγελίδης απαντά:
Να το σκεφτεί δύο φορές, για να μην κάνει κάτι μεγάλο. Να ξεκινήσουν από κάτι μικρό, σταδιακά. Να κάνουν, γιατί προσωπικά θεωρώ ότι ίσως όλη η κατάσταση που περνά ο λαός μας, εμείς, οι Ξανθιώτες και Σταυρουπολίτες επενδυτές, είναι οι οδύνες πριν από τον τοκετό και ότι θα έρθει το καινούριο. Δεν ξέρω πότε, αλλά θέλω να έχω αυτήν την «ψευδαίσθηση». Άρα, να το κάνουν, αλλά να κρατούν πολύ χαμηλά την «μπάλα». Να κάνουν μετρημένα βήματα, γιατί η διαδικασία σχεδιασμού παίρνει κάποιο χρονικό διάστημα και ίσως μέχρι τότε – αν αντέξουμε – να έχουμε κάποια πρώτα θετικά μηνύματα.
