Το τελευταίο αντίο στους Πέτρο Γεωργαντζή και Γιώργο Μαρινάκη – Η παρακαταθήκη που αφήνουν στην ιστορία και τον αθλητισμό του τόπου
Δ. Τσεντικόπουλος και Μ. Τζάτζος, μιλούν στην «Θ»
Για δύο μεγάλες απώλειες, θρηνεί η Ξάνθη, καθώς η «Θρακική Μέλισσα», ο γνωστός Δρ. Θεολογίας, ιστορικός και συγγραφέας Πέτρος Γεωργαντζής αλλά και το παλαίμαχο «8άρι» και «παππούς» του ΑΟΞ Γιώργος Μαρινάκης, ξεκίνησαν για το τελευταίο τους ταξίδι προς την αιώνια γειτονιά.
Άνθρωποι που άφησαν σημαντική παρακαταθήκη και «σπόρους» στις νεότερες γενιές, στην ιστορία και στην εκκλησιαστική ιστορία του τόπου αλλά και στον αθλητισμό της Ξάνθης και της Θράκης, αντίστοιχα, για τους οποίους μίλησαν στην «Θ» ο πρόεδρος της Ένωσης Θεολόγων Ξάνθης και Αναπληρωτής Διευθυντής του Εκκλησιαστικού Γυμνασίου – Λυκείου Ξάνθης κ. Διονύσης Τσεντικόπουλος αλλά και ο παλαίμαχος Ποδοσφαιριστής του ΑΟΞ κ. Κοσμάς (Μάκης) Τζάτζος.
«ΠΕΤΑΞΕ» Η «ΘΡΑΚΙΚΗ ΜΕΛΙΣΣΑ» – ΕΦΥΓΕ Ο «ΣΚΑΠΑΝΕΑΣ» ΤΗΣ ΤΟΠΙΚΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ
Αναλυτικότερα ο κ. Τσεντικόπουλος, μιλώντας για την εμβληματική προσωπικότητα του Πέτρου Γεωργαντζή, επισήμανε στην «Θ» ότι:
Ο κ. Γεωργαντζής ήταν Καθηγητής – Θεολόγος, απόφοιτος του σχολείου μας, του Εκκλησιαστικού Σχολείου. Ήταν από τις πρώτες γενιές των αποφοίτων. Σπούδασε Θεολογία, υπηρέτησε στην Μέση Εκπαίδευση και έφτασε μέχρι τον βαθμό του «Επιθεωρητή» της Μέσης Εκπαίδευσης. Πέραν τούτου, έκανε ευρύτερες σπουδές στην Θεολογική Σχολή και στην ιστορία και συνέγραψε πλήθος βιβλίων σχετικών με την ιστορία και την εκκλησιαστική ιστορία της Θράκης. Αυτή είναι κυρίως η παρακαταθήκη του. Από τους ιστορικούς ως ο «σκαπανέας» της τοπικής ιστορίας, γιατί ήταν από τους πρώτους που ασχολήθηκε ενδελεχώς με την έρευνα των πηγών σε βάθος και με λεπτομέρεια όσον αφορά στην Θράκη. Και φυσικά αυτή είναι η παρακαταθήκη που αφήνει στους επόμενους επιστήμονες, τους θεολόγους, τους εκκλησιαστικούς ιστορικούς και τους ιστορικούς γενικότερα. Είναι μια μεγάλη απώλεια και για την Εκκλησιαστική Σχολή Ξάνθης, γιατί όχι μόνο ήταν από τους πρώτους μαθητές αλλά ήταν και επί πολλά έτη πρόεδρος του Συλλόγου Αποφοίτων της Εκκλησιαστικής Σχολής και προσέφερε στην σχολή με τακτικές δωρεές βιβλίων όχι μόνον δικών του. Από τα χρήματα του Συλλόγου Αποφοίτων, αγόραζε βιβλία τα οποία δώριζε στην βιβλιοθήκη της Εκκλησιαστικής Σχολής προς χρήση των μαθητών.
ΤΟ «8ΑΡΙ» ΤΗΣ ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ «ΠΑΠΠΟΥΣ» ΤΟΥ ΑΟΞ, ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΠΙΑ ΚΟΝΤΑ ΜΑΣ
Από την πλευρά του, ο κ. Τζάτζος, μιλώντας για το «οκτάρι» του ΑΟΞ, υπογράμμισε ότι:
Ο Γιώργος Μαρινάκης ήταν εμβληματική μορφή. Τον γνώρισα το 1988, όταν πρωτοήρθα στην Ξάνθη. Ήταν ο συνδετικός κρίκος της παλιάς Ξάνθης με την νέα Ξάνθη που βγήκε στην Α΄ Εθνική όπου και άρχισε να καθιερώνεται. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος, ένας άνθρωπος δοτικός, πάντα με το χαμόγελο, ένας άνθρωπος της διπλανής πόρτας, ένας αγωνιστής της ζωής, ένας πραγματικός αρχηγός. Είχαμε έρθει πολλοί νέοι παίκτες στην Ξάνθη και από την πρώτη στιγμή, ήταν ο αρχηγός μας, ήταν ο άνθρωπος που μας στήριξε στην πόλη, ο άνθρωπος που μας καθοδήγησε. Ήταν εκείνος που «μεσολάβησε» στην Ξάνθη της Β΄Εθνικής με την Ξάνθη στην Α΄Εθνική και στο επαγγελματικό ποδόσφαιρο σε υψηλό επίπεδο.
Τότε που είχαμε έρθει, ήταν ο μεγαλύτερος σε ηλικία και θυμάμαι ότι ήταν ο πατέρας μας, ο αδερφός μας, ο φίλος μας. Έτσι τον βλέπαμε. Το «παππούς» βγήκε με αφορμή ένα στιγμιότυπο. Ο Γιώργος Μαρινάκης πέτυχε ένα γκολ στον αγώνα με τον Ηρακλή, στην πρώτη χρονιά στην Α΄Εθνική. Όταν έκανε το σουτ, ο speaker της ΕΡΤ είπε «ο νεαρός Μαρινάκης, έκανε το σουτ και…γκολ». Και επειδή, ενώ ήταν ο μεγαλύτερος όλων και τον αποκάλεσε «νεαρό», στα αποδυτήρια έγινε χαμός. Από εκείνη την ημέρα του λέγαμε «έλα ρε…παππού». Ήταν καλοκάγαθος, δεν έλεγε πολλά. Ήταν ο τύπος του λιγομίλητου που εξέπεμπε σεβασμό και σιγουριά μέσα στο γήπεδο. Είχε τα χαρακτηριστικά του σοφού ανθρώπου. Είχε τέτοια κοινωνική καλοσύνη και παιδεία, σαν να είχε τελειώσει τα καλύτερα πανεπιστήμια στον κόσμο. Διατελούσε τα τελευταία χρόνια πρόεδρος της ακαδημίας του ΠΑΟΚ Κομοτηνής. Είναι χάρισμα για το ποδόσφαιρο, να ασχολούνται τέτοιοι άνθρωποι ειδικά με τα μικρά παιδιά. Ο Γιώργος, αγαπούσε παθολογικά την ομάδα της Ξάνθης. Έρχονταν συνεχώς στα παιχνίδια και βρισκόμασταν στην κερκίδα. Είχαμε τέτοια σχέση που με τα μάτια, αντιλαμβάνονταν ο ένας τον άλλον. Ήταν ένας εξαιρετικός άνθρωπος. Το 8κτάρι της Ξάνθης. Ο πρώτος που έβαλε το γκολ στην Α΄Εθνική. Όλα σημαδιακά. Ήταν μικρές οι «τιμές» που είχε ο άνθρωπος αυτός. Θα έπρεπε να έχει τιμηθεί περισσότερο για την προσφορά του.
