Κλειστό το μοναδικό θερινό club της Ξάνθης – Σε αναστολή λειτουργίας λόγω της εισόδου μόνον σε πλήρως εμβολιασμένους
Ν. Πετράκος και Ν. Γιαννακίδης, μιλούν στην «Θ»
Σε αναστολή λειτουργίας (αφού το «πείραμα» του προπερασμένου Σαββατοκύριακου δεν πέτυχε), βρίσκεται το μοναδικό θερινό club της Ξάνθης, με τους εργοδότες και τους εργαζόμενους να περιμένουν μήπως αλλάξει κάτι από τα «σφιχτά» υγειονομικά πρωτόκολλα που αφορούν στην είσοδο αποκλειστικά και μόνον στους πλήρως εμβολιασμένους στον χώρο, όπως επιβεβαιώνει στην «Θ» ο ένας εκ των τριών συνιδιοκτητών του γνωστού «MyClub» Νίκος Πετράκος.
Τι κάνουν όμως οι νέοι της Ξάνθης, με δεδομένο ότι το μοναδικό καλοκαιρινό club, δεν φαίνεται να λειτουργεί – τουλάχιστον μέχρι νεωτέρας – και πως περνούν τις νύχτες του καλοκαιριού;
Σε όλα τα παραπάνω κλήθηκε να απαντήσει – μέσα από την «Θ» – ο πρόεδρος του Συλλόγου «ΠΑΣ Αντίκα» κ. Νάκης Γιαννακίδης, με δεδομένο ότι πλέον έχουν «κοπεί» ακόμη και τα parties που διοργάνωναν τέτοια εποχή, διάφοροι πολιτιστικοί σύλλογοι της Ξάνθης, που διαρκούσαν μέχρι τις πρώτες πρωινές ώρες.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΟΥΛΕΨΕΙ ΤΟ ΜΑΓΑΖΙ ΜΕ ΤΙΣ ΔΕΔΟΜΕΝΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΕΙΣ – ΕΙΜΑΣΤΕ ΣΥΝΕΧΩΣ ΜΕ ΤΟ ΠΙΣΤΟΛΙ ΣΤΟΝ ΚΡΟΤΑΦΟ
Ειδικότερα ο κ. Πετράκος εξήγησε στην «Θ» ότι:
Περιμένουμε κάτι να αλλάξει. Με τις δεδομένες προϋποθέσεις, δεν μπορεί να δουλέψει το μαγαζί, επειδή πλέον στα clubs (είτε καλοκαιρινά είτε χειμερινά) μπαίνουν μόνον εμβολιασμένοι (πλήρως εμβολιασμένοι, δηλαδή να έχουν περάσει και 14 ημέρες). Για παράδειγμα, ακόμη και τώρα να ξεκινήσει ένα παιδί να κάνει την πρώτη δόση και την δεύτερη δόση σε άλλες 20 ημέρες, θα πρέπει να περάσουν άλλες 14. Τελείωσε το Καλοκαίρι. Είμαστε και σε μια πόλη με μεγάλο ποσοστό ανεμβολίαστων και αυτό επειδή είχαν νοσήσει πολλοί – όπως και η κόρη μου για παράδειγμα – αλλά τελείωσε η ανοσία τους. Μέχρι τώρα δεν έκαναν εμβόλιο επειδή είχαν νοσήσει δηλαδή (είχαν νοσήσει τον Νοέμβριο για παράδειγμα), μέχρι τον Ιούνιο – Ιούλιο ήταν «καλυμμένα» και δεν μπορούσαν να κάνουν εμβόλιο και τώρα έχει τελειώσει η ανοσία τους και δεν ισχύει ούτε το πιστοποιητικό νόσησης. Εμάς μας «καίει» ότι το μαγαζί είναι καλοκαιρινό. Ενώ σε όλη την πόλη υπάρχει ένας «οργασμός», σε εμάς δεν μπορείς να μπεις. Περιμένουμε να αλλάξει κάτι λοιπόν. Είμαστε συνεχώς «με το πιστόλι στον κρόταφο». Για παράδειγμα, η ανιψιά μου παντρεύεται το Σάββατο και – λόγω εγκυμοσύνης είναι ανεμβολίαστη – δεν μπορεί να κάνει ένα bachelor, γιατί δεν μπορεί να μπει κανένας στο μαγαζί έστω με rapid test.
Με rapid test ταξιδεύεις σε όλο τον κόσμο με το αεροπλάνο και δεν μπορείς να μπεις σε ένα club. Για ποιο λόγο; Δεν είμαστε αρνητές. Εμβολιασμένοι είμαστε και εμείς. Καλούμαστε όμως να παίξουμε τον ρόλο του αστυνομικού και της πίεσης προς την νεολαία. Τι είμαστε εμείς; Μπαμπούλες; Πως μπορούμε να πείσουμε την νεολαία να εμβολιαστεί; Ας φρόντιζε τον Μάιο να πει η κυβέρνηση «εμβολιαστείτε και κερδίστε τα ακτοπλοϊκά σας εισιτήρια». Έτσι θα πήγαιναν πιο «ομαλά» τα παιδιά. Με «πίεση» δεν γίνεται. Μόνο σε εμάς δεν μπορείτε να μπείτε αν είστε ανεμβολίαστοι. Όπου αλλού, πηγαίνετε (σε εσωτερικούς χώρους).
ΘΑ ΗΤΑΝ ΠΙΟ ΤΙΜΙΟ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΓΑΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΑΡΧΗ ΝΑ ΜΗΝ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ
Αναφορικά με το αν μπορεί ένας υπάλληλος να «διαχωρίσει» τον κόσμο σε εμβολιασμένους και μη εμβολιασμένους, ο κ. Πετράκος επισήμανε ότι:
Είναι πολύ δύσκολο. Ο κόσμος ήδη άρχισε να αντιδρά. Κατά αρχήν δεν μπορείς να ζητήσεις ταυτότητα από τον πελάτη. Το «τσεκάραμε». Για δύο ημέρες – την πρώτη εβδομάδα – δουλέψαμε έτσι, έγινε η παρεξήγηση του αιώνα με όλους τους πελάτες μας και είπαμε ότι δεν μπορεί να συνεχιστεί έτσι και ότι είναι καλύτερα να κλείσουμε. Δεν μπορείς δηλαδή να έχεις 4 άτομα, τα 2 να είναι εμβολιασμένα και τα άλλα 2 να γυρνούν πίσω επειδή δεν είναι εμβολιασμένα. Πως θα γίνει αυτό; Δεν γίνεται να έρχεσαι με ταξί, να μην μπαίνεις και να ξαναπληρώνεις ταξί για να φύγεις. Αυτό «σπάει» και διαχωρίζει τις παρέες. Ένας στην παρέα να είναι ανεμβολίαστος, το μαγαζί βγαίνει εκτός της προτίμησης, γιατί δεν μπορεί να μπει η παρέα. Δουλέψαμε και είδαμε ότι δεν γίνεται.
Ήταν να δουλέψουμε ούτως ή άλλως για 18 μέρες γιατί περιμέναμε να μας ανοίξει η κυβέρνηση. Αν είχαν όμως λίγο «ανδρισμό», ας μας έλεγαν ότι αυτός ο κλάδος δεν θα ανοίξει, ότι είναι «υψηλού κινδύνου», για να μην ετοιμαστούμε. Χρειάστηκαν δυόμιση μήνες για να φτιάξουμε το μαγαζί, για να δουλέψουμε 2 μέρες; (Πέρυσι δουλέψαμε 11 και φέτος 2). Και πως θα κρατηθεί μια επιχείρηση με 15 μέρες λειτουργίας σε δυο χρόνια; Δεν μας λένε να κλείσουμε, για να μην μας αποζημιώσουν, καθώς είχαμε πολλά άτομα στο ΙΚΑ και μεγάλο τζίρο στην εφορία. Ας μας το έλεγαν από την αρχή. Γιατί σε αφήνει να ανοίξεις και αμέσως την προηγούμενη ημέρα, βγάζει μια ΚΥΑ η οποία λέει 25% την πρώτη φορά, άλλα την δεύτερη φορά ενώ την τρίτη φορά λέει «μόνο εμβολιασμένοι». Επιπλέον γίνεται να είναι εμβολιασμένοι οι πελάτες και ανεμβολίαστο το προσωπικό; Πως θα γίνει αυτό; Εμείς τους προτείναμε να εμβολιασθούν, κάποιοι το έκαναν, κάποιοι άλλοι έκλεισαν ραντεβού, αλλά δεν μπορείς να τους επιβληθείς. Και μέχρι να αποκτήσουν την ανοσία, τελείωσε και το Καλοκαίρι. Όλα στο «πόδι» και την πληρώνουν οι επιχειρήσεις. Αυτό το Σαββατοκύριακο έκλεισαν 31 clubs σε όλη την Ελλάδα γιατί «ήταν όρθιοι και χόρευαν». Δηλαδή αν έρθετε να πιείτε με την παρέα σας τρία ποτά και σε ένα τραγούδι σηκωθείτε να χορέψετε, τι θα γίνει; Είστε καθιστοί στο τραπέζι και δεν κολλάτε και μόλις σηκωθείτε από το τραπέζι για να χορέψετε, κολλάτε; Εμάς το πρόβλημά μας είναι ότι δεν μας είπαν από την αρχή να μην ανοίξουμε. Ας μας το έλεγαν για να μην μπούμε σε έξοδα, να μην πάρουμε προσωπικό (τα παιδιά θα μπορούσαν να δουλέψουν αλλού και τους το στερήσαμε) γιατί έχουμε 40 άτομα. Δεν θα μπαίναμε σε όλη αυτήν την διαδικασία. Μεγαλώσαμε τρεις γενιές και ξαφνικά μας λένε «δουλέψτε έτσι». Το πιο τίμιο θα ήταν να μας έλεγαν να μην ανοίξουμε. Αυτό μας στεναχωρεί. Δηλαδή σε ένα αεροπλάνο, δεν είναι ο ένας δίπλα στον άλλον; Σε ένα καφέ ή σε ένα εστιατόριο δεν είναι; Περιμένουμε λοιπόν μήπως και αλλάξει κάτι, διότι σαν εμάς είναι πάρα πολλά μαγαζιά στην Ελλάδα. Εδώ έκλεισαν την μουσική στην Μύκονο, εμάς θα υπολόγιζαν;
ΕΝΑΛΛΑΚΤΙΚΟΥΣ ΤΡΟΠΟΥΣ ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗΣ ΑΝΑΖΗΤΟΥΝ ΟΙ ΝΕΟΙ ΞΑΝΘΙΩΤΕΣ – ΤΕΛΟΣ ΤΟ «ΞΕΝΥΧΤΙ»
Από την πλευρά του ο κ. Γιαννακίδης εξήγησε ότι:
Οι νέοι, όλο αυτό το διάστημα ψάχνουν εναλλακτικούς τρόπους διασκέδασης. Αυτοί μπορεί να είναι σε πάρκα και πλατείες, κάτι που έχει μείνει από την πανδημία. Ταυτόχρονα επιζητούν ίσως να πάνε σε κάποια θέατρα, σε κάποιες συναυλίες (κάτι που σπανίζει βέβαια αυτήν την περίοδο. Δεν το βλέπω να συμβαίνει εδώ). Παρατηρούμε επίσης πολλούς νέους που έρχονται στον σύλλογό μας για να δουν κάτι διαφορετικό – όπως οι προβολές ταινιών – γιατί θέλουν μια διαφορετική διασκέδαση. Όσον αφορά στα μαγαζιά, δεν υπάρχει το ξενύχτι. Κάποιοι νέοι έχουν στραφεί περισσότερο στην ταβέρνα, προτιμώντας – εφόσον κάθονται – να φάνε και να πιούν, εφόσον δεν υπάρχει η δυνατότητα να χορέψουν. Επίσης, βλέπω ότι πολλοί φεύγουν και σε διπλανές πόλεις, πρώτον για να παρακολουθήσουν παραστάσεις (π.χ. στους Φιλίππους) καθώς δεν γίνονται πολλά τέτοια πράγματα στην Ξάνθη και δεύτερον επιλέγουν beach bars και αναψυκτήρια όμορων νομών θεωρώντας ή βλέποντας ότι είναι λίγο πιο χαλαρά τα μέτρα. Κάποιοι νεότεροι επιλέγουν την παραλία ώστε να πάνε με την παρέα τους και να ανάψουν μια φωτιά εκεί ή να ανέβουν στο βουνό. Όμως το ξενύχτι, δεν υπάρχει και σε συνομιλία μου με ιδιοκτήτες καφέ λένε ότι δεν μπορούν να δουλέψουν. Δουλεύουν μόνον με τον καφέ ή μέχρι την πρώτη μπύρα για παράδειγμα. Και είναι ανησυχητικό το γεγονός ότι όλος αυτός ο νέος κόσμος δεν μπορεί να βρει τον χώρο να εκτονωθεί. Προσωπικά, τον περισσότερο νέο κόσμο τον συναντώ στα πάρκα και στις πλατείες (μητρόπολη, παπάκια, λιμνίο) διότι δεν τους καλύπτει το να πάνε να πιουν ένα ποτό καθιστοί. Αναζητούν λοιπόν εναλλακτικούς τρόπους, θέατρα στις άλλες περιοχές κλπ. Και βεβαίως δεν αποκλείεται σε πλατείες και πάρκα ο συνωστισμός, που θα ήταν λιγότερος στα μαγαζιά. Και εγώ όταν βγαίνω, θα βγω για ταβέρνα. Οι άνω των 28 ετών, νομίζω ότι έχουμε επιλέξει σαν εναλλακτικό τρόπο διασκέδασης την ταβέρνα. Βέβαια ένας 25άρης, δεν θα πάει εκεί, αλλά σε μια πλατεία ή σε ένα πάρκο, ή σε κάποιου άλλου είδους μαγαζιά, που έχουν έναν πιο «χαλαρό» χαρακτήρα (ίσως αυτά τα μαγαζιά δεν έχουν «σακατευτεί» και τόσο, όπως για παράδειγμα τα clubs). Και στον σύλλογο που έρχονται οι νέοι, μας ζητούν να κάνουμε κάτι, αλλά το μόνο που καταφέραμε είναι μόνο δυο βραδιές με ρεμπέτικα (που ούτως ή άλλως δεν ενδείκνυνται για χορό) και μια έκθεση και τους εξηγούμε ότι δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι παραπάνω. Έχουν κοπεί και τα parties που συνήθιζαν να κάνουν είτε οι σύλλογοι είτε τα μαγαζιά. Έχουν κοπεί και τα party ή κάποιες άλλες εκδηλώσεις με παραδοσιακούς χορούς.
Και στους συλλόγους βέβαια από την άλλη τρέχουν το νερό, το ρεύμα κλπ και δεν ξέρουμε τι να κάνουμε για αυτό – για παράδειγμα – έχουμε βάλει στην θερινή προβολή που έχουμε κάθε Πέμπτη, μια προαιρετική πάντα είσοδο, των 2 ευρώ (με το οποίο όλοι θέλουν να στηρίξουν).
