Δημ. Τζιακάς: Δεν υπάρχει «μίνιμουμ» στο έμφραγμα – Δεν είχαμε αύξηση συχνότητας με τα εμβόλια

ID:188807869

Με αφορμή το «σερί» αιφνιδίων θανάτων νέων συμπολιτών μας…

Οι τροποποιήσιμοι και μη τροποποιήσιμοι παράγοντες κινδύνου

Έναν θρήνο, που δεν έχει τελειωμό ζει το τελευταίο διάστημα η Ξάνθη, καθώς πληθαίνουν οι ειδήσεις αιφνίδιων θανάτων νέων Ξανθιωτών, που οφείλονται σε έμφραγμα ή καρδιακή ανακοπή. Άνδρες ηλικίας 35-45 ετών, ξεκινούν πρόωρα το ταξίδι τους για την «αιωνιότητα», αφήνοντας πίσω τους, εμβρόντητους, συγγενείς και φίλους.

Στα «πηγαδάκια» των Ξανθιωτών, γίνεται και κουβέντα περί συσχέτισης του εμβολίου με τα εν λόγω συμβάντα.

Υπάρχει άραγε συσχέτιση αυτών των περιστατικών με τους εμβολιασμούς, όπως ισχυρίζεται μερίδα συμπολιτών μας; Είναι συχνότερα πλέον τα εμφράγματα σε 30χρονους και 40χρονους; Τι πρέπει να προσέξει κανείς; Ποιοι παράγοντες μπορεί να οδηγήσουν στο έμφραγμα;

Για όλα τα παραπάνω μίλησε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στην «Θ» ο Καθηγητής Καρδιολογίας του ΔΠΘ και Διευθυντής της Πανεπιστημιακής Καρδιολογικής Κλινικής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Αλεξανδρούπολης κ. Δημήτρης Τζιακάς.

 

ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΑΣΥΝΗΘΙΣΤΟ ΤΟ ΕΜΦΡΑΓΜΑ ΣΕ ΕΝΑΝ 35ΑΡΗ –  ΔΕΝ ΕΙΔΑΜΕ ΑΥΞΗΣΗ ΣΥΧΝΟΤΗΤΑΣ ΤΩΡΑ ΜΕ ΤΑ ΕΜΒΟΛΙΑ – ΟΙ ΘΡΟΜΒΩΣΕΙΣ ΔΕΝ ΣΧΕΤΙΖΟΝΤΑΙ ΤΟΣΟ ΜΕ ΤΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑΙΑ ΑΓΓΕΙΑ

Αναλυτικότερα ο κ. Τζιακάς εξήγησε ότι:

Δεν είναι ασυνήθιστο κατά αρχήν να κάνει κάποιος 35 χρονών έμφραγμα. Δεν είναι κάτι καινούριο. Πάντα υπήρχαν και πάντα θα υπάρχουν. Ακόμη και πριν τα τροχαία και πριν τους καρκίνους, υπήρχε η στεφανιαία νόσος που δεν έχει ηλικία. Ένας 30χρονος μπορεί να πάθει εξίσου έμφραγμα, όπως επίσης και ένας 80χρονος. Δεν έχουμε δηλαδή κάποια αύξηση συχνότητας τώρα με τα εμβόλια, για να αποδώσουμε κάτι τέτοιο. Οι θρομβώσεις δεν σχετίζονται τόσο με τα στεφανιαία αγγεία. Είναι τελείως διαφορετικό. Ενάμιση χρόνο τώρα, είδα μόνο μια μεγάλη θρόμβωση στα στεφανιαία αγγεία σε μια νεαρή γυναίκα. Δεν είδα κανέναν άλλο και κάνω 150 στεφανιογραφίες το μήνα. Οπότε δεν υπάρχει τέτοιο θέμα.

 

ΟΙ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ ΠΟΥ ΟΔΗΓΟΥΝ ΣΤΟ ΕΜΦΡΑΓΜΑ

Αναφορικά με τους παράγοντες που οδηγούν αντίστοιχα περιστατικά, ο ίδιος τόνισε ότι:

Είναι πάρα πολλά. Κυρίως εστιάζονται στην υπέρταση, στον σακχαρώδη διαβήτη και στην  δυσλιπιδαιμία (στα λιπίδιά τους κλπ), στην καθιστική ζωή, στην παχυσαρκία και γενικότερα στο μεταβολικό σύνδρομο. Αυτά είναι τα αίτια που κάνουν το έμφραγμα και φυσικά τα κληρονομικά αίτια, που δεν μπορείς να αλλάξεις. Τα αίτια δηλαδή, γενετικά προερχόμενα από τους γονείς. Όποιου ο γονέας – για παράδειγμα – κάνει ένα έμφραγμα στα 50, έχει πολλές πιθανότητες – συγκριτικά με όλους τους υπόλοιπους – να κάνει και αυτός, άσχετα με την ζωή που κάνει κλπ κλπ. Αυτό είναι κάτι γνωστό εδώ και δεκαετίες. Δεν είναι κάτι καινούριο και δεν θα αλλάξει αυτό την θεώρησή μας.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ «ΜΙΝΙΜΟΥΜ» ΣΤΟ ΕΜΦΡΑΓΜΑ

Επιπλέον ο κ. Τζιακάς, επισήμανε ότι:

Δεν υπάρχει «μίνιμουμ» σε αυτές τις παθήσεις, όπως δεν υπάρχει «μίνιμουμ» στον καρκίνο. Μπορεί και ένα βρέφος να έχει καρκίνο (δεν είναι το πιο συνηθισμένο, αλλά μπορεί). Έτσι δεν είναι το πιο συνηθισμένο για έναν 30άρη να πάθει έμφραγμα, αλλά έχουμε περιπτώσεις και δεν συνέβαλε σε αυτό το πράγμα ο κορωνοϊός. Αυτό πρέπει να ξεκαθαριστεί.

 

ΠΡΟΣΕΞΤΕ ΤΟΥΣ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΣΙΜΟΥΣ ΠΑΡΑΓΟΝΤΕΣ – ΕΤΣΙ ΜΕΙΩΝΕΤΑΙ ΔΡΑΜΑΤΙΚΑ Ο ΚΙΝΔΥΝΟΣ

Τι πρέπει να προσέχουμε λοιπόν, αφού δεν υπάρχει «μίνιμουμ»;

Σύμφωνα με τον Καθηγητή Καρδιολογίας κ. Δημήτρη Τζιακά:

Πρέπει να προσέχεις τους παράγοντες που οδηγούν στο έμφραγμα. Για να το πω διαφορετικά, υπάρχουν παράγοντες που τροποποιούνται και παράγοντες που δεν τροποποιούνται. Οι παράγοντες που δεν τροποποιούνται, είναι κυρίως η ηλικία (γιατί σημαίνει ότι έχεις και άλλες συνοσηρότητες) και η κληρονομικότητα. Οι τροποποιήσιμοι παράγοντες που μπορείς να προσέξεις είναι το βάρος σου. Να ασκείσαι, να τρώς όπως πρέπει, να ρυθμίζεις το σάκχαρό σου σωστά (αν είσαι διαβητικός) την πίεσή σου, τα λιπίδιά σου κλπ. Αν τα ρυθμίζεις σωστά όλα αυτά, τότε ο κίνδυνος μειώνεται δραματικά. Μπορεί να μην εκλείπει ποτέ, αλλά θα μειωθεί δραματικά. Είναι διαφορετικό το έμφραγμα σε έναν 40άρη δηλαδή και διαφορετικό σε έναν 70άρη ή να μην το κάνεις ποτέ.