Με αφορμή το τραγικό δυστύχημα στα Άβδηρα….
Οι Δ. Χατζησταμάτης και Π. Ραφτόπουλος, μιλούν στην «Θ»
Έναν (ακόμη) νέο συμπολίτη μας, «θρηνεί» η Ξάνθη, καθώς το περασμένο Σάββατο (όπως είχε μεταφέρει αποκλειστικά η thraki.com.gr), κόπηκε το «νήμα» της ζωής του, μετά από ένα τραγικό τροχαίο δυστύχημα, λίγο πριν τα Άβδηρα.
Η ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΗ ΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ THRAKI.COM.GR, ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΑΓΙΚΟ ΤΡΟΧΑΙΟ ΣΤΑ ΑΒΔΗΡΑ
Πιο αναλυτικά, η thraki.com.gr, ανέφερε επακριβώς τα εξής:
Ένα τραγικό δυστύχημα συνέβη πριν μισή ώρα στην “ευθεία” πριν τα Άβδηρα λίγο πριν την οινοποιία βουρβουκέλη. Ένα μικρό φορτηγό συγκρούστηκε μετωπικά με διερχόμενη μοτοσικλέτα με αποτέλεσμα να διαλυθεί κυριολεκτικά το δίκυκλο και μαζί με αυτό και ο οδηγός του.. Γνωστή στην κοινωνία η οικογένεια του παλικαριού (περίπου 32 ετών) καθόσον ο πατέρας του ασχολήθηκε κατά καιρούς με τουριστικά επαγγέλματα. Ατελείωτη θλίψη και πόνος για τον αδόκητο χαμό ενός νέου συμπολίτη μας πού άφησε την τελευταία του πνοή μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα της ώρας ενώ κατέβαινε στην αγαπημένη του παραλία.. Τα θερμά συλλυπητήρια στους οικείους του.
ΤΕΣΣΕΡΑ ΤΑ ΤΡΟΧΑΙΑ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ, ΜΕΣΑ ΣΕ 24 ΩΡΕΣ
Κατά την διάρκεια του ίδιου 24ώρου όμως, σημειώθηκαν στην Ξάνθη, όχι ένα, όχι δύο, όχι τρία αλλά τέσσερα συνολικά τροχαία ατυχήματα, με βαρύτερο – πλην του προαναφερόμενου θανατηφόρου – εκείνο στην περιοχή των Δημοτικών Κοιμητηρίων με 21χρονο οδηγό δικύκλου, ο οποίος νοσηλεύεται στο Γενικό Νοσοκομείο Ξάνθης, σε αρκετά σοβαρή κατάσταση.
Τι συμβαίνει αυτήν την εποχή; Τι πρέπει να προσέχει ένας δικυκλιστής; Ποιες είναι οι συμβουλές προς τους οδηγούς Ι.Χ; Τι…φταίει για τους θανάτους στην άσφαλτο, ειδικά όσο πλησιάζουμε προς την θερινή περίοδο;
Απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω, δίνουν μιλώντας στην «Θ» ο πρόεδρος του Μοτοσικλετιστικού Ομίλου Ξάνθης (Μ.Ο.Ξ) και ΕΚΑΒίτης κ. Διονύσης Χατζησταμάτης και ο Ξανθιώτης Εκπαιδευτής Οδηγών κ. Πέτρος Ραφτόπουλος.
ΟΛΑ ΞΕΚΙΝΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΤΑΧΥΤΗΤΑ, ΤΗΝ ΕΝΗΜΕΡΩΣΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΑΙΔΕΙΑ – ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΔΟΥΛΕΙΑΣ ΜΟΥ, ΒΛΕΠΩ ΚΑΙ ΤΟ…ΜΕΤΑ – ΑΠΡΟΣΤΑΤΕΥΤΟΙ ΑΠΟ ΠΑΝΤΟΥ ΟΙ ΜΟΤΟΣΙΚΛΕΤΙΣΤΕΣ
Αναλυτικότερα, ο κ. Χατζησταμάτης, εξήγησε στην «Θ» ότι:
Δυστυχώς, όλα ξεκινούν από την ταχύτητα, από την ενημέρωση και από την παιδεία. Σε αυτές τις ηλικίες, δεν μπορείς να πεις εύκολα σε κάποιον «μην τρέχεις, πρόσεχε, ντύσου σωστά, κινήσου σωστά στον δρόμο κ.ο.κ. Γνωρίζετε την προσπάθεια που κάνουμε και με τα μαθήματα ασφαλούς οδήγησης, το πώς πρέπει να συμπεριφέρονται, πως πρέπει να ντύνονται κλπ, διότι ειδικά τους Καλοκαιρινούς μήνες, δυστυχώς, είμαστε εκτεθειμένοι από παντού, όλοι οι μοτοσικλετιστές. Για αυτό πρέπει να έχουμε όλοι το νου μας. Όλοι είμαστε εκτεθειμένοι έναντι του αυτοκινήτου, έναντι του δρόμου όπου κινούμαστε κ.ο.κ. Η μεγάλη ταχύτητα – δυστυχώς – και σε μέρη που δεν πρέπει να τρέχουμε, φέρνει άσχημα αποτελέσματα. Εμείς, οι μοτοσικλετιστές, το ξέρουμε ότι κάποιος μπορεί να κάνει κάποιο λάθος, το οποίο θα στοιχήσει σε εμάς και όχι σε αυτούς. Πηγαίνοντας λοιπόν, με χαμηλή ταχύτητα, θα μπορούσαμε να αποφύγουμε τέτοια ατυχήματα. Δυστυχώς με την ταχύτητα δεν μπορούν να δουλέψουν ούτε τα αντανακλαστικά σου, ούτε να κάνεις κάποια ενέργεια για να το αποφύγεις.
Είναι και η δουλειά μου αυτή (σ.σ. στο ΕΚΑΒ) και όλα αυτά τα περιστατικά, εμείς τα μεταφέρουμε. Και εμείς, βλέπουμε και το μετά. Βλέπουμε – σε περίπτωση που δεν χάσουν την ζωή τους – το τι τραβούν τόσο όλοι οι υπόλοιποι όσο και οι ίδιοι. Αν γλιτώσεις και δεν χάσεις την ζωή σου, αν είσαι τυχερός, θα έχεις μερικά κατάγματα ή μερικές εκδορές και αν δεν είσαι τόσο τυχερός, υπάρχει η περίπτωση να μείνεις και σε αναπηρικό καροτσάκι και εκεί τα πράγματα είναι αλλιώς. Καλώς ή κακώς, όσο γλυκιά είναι η μοτοσικλέτα, όσο γλυκό και αν είναι το γκάζι, τόσο άσχημα είναι τα αποτελέσματα.
Το πρώτο πράγμα που πρέπει να κάνει κάποιος, είναι να έχει μια καλοσυντηρημένη μηχανή, να έχει καλά λάστιχα και να ντύνεται σωστά όταν ανεβαίνει επάνω στην μοτοσικλέτα (να φορά τα ρούχα που πρέπει). Παρόλο που κάνουμε και μικρές αποστάσεις και κάποιες φορές λέμε «έλα μωρέ, τι θα συμβεί;». Να που πολλές φορές μπορεί να συμβεί το ο,τιδήποτε. Και βέβαια, δεν το συζητούμε ότι το κράνος είναι «προέκταση» για έναν μοτοσικλετιστή. Είμαστε εκτεθειμένοι από παντού. Δεν έχει κάποια προστασία η μηχανή. Το αυτοκίνητο έχει.
ΓΝΩΡΙΖΟΝΤΑΣ ΟΤΙ ΟΠΟΙΟΣΔΗΠΟΤΕ ΣΤΟΝ ΔΡΟΜΟ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΛΑΘΟΣ, ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΟΣΕΧΩ ΕΓΩ
Επίσης, ο ίδιος τόνισε πως:
Όλοι περιμένουμε να φτιάξει ο καιρός για να κάνουμε την βόλτα μας με την μηχανή, να πάμε στην δουλειά μας με αυτήν – αφού είναι καλός ο καιρός – και γενικά, όλοι μας χρησιμοποιούμε περισσότερο την μηχανή το Καλοκαίρι.
Γενικά, δεν είχαμε πολλά ατυχήματα το τελευταίο διάστημα (ίσως και λόγω των lockdown βέβαια, αν και δεν θέλω να πιστεύω ότι επηρέασε αυτό), αλλά να που σε μικρό χρονικό διάστημα είδαμε δύο σοβαρά ατυχήματα (διότι από ο,τι ακούω και το παιδί με το τροχαίο στα κοιμητήρια, είναι σοβαρά). Σίγουρα, δεν σημαίνει ότι φταίνε τα παιδιά με αυτά που έγιναν. Γνωρίζοντας ότι ο οποιοσδήποτε στον δρόμο μπορεί να κάνει ένα λάθος που θα το «πληρώσω» εγώ, εγώ θα πρέπει να προσέχω. Ο,τι και αν γίνει μετά, δεν διορθώνεται. Γενικά, είναι θέμα ενημέρωσης, παιδείας κλπ. Οι μεγαλύτερες ηλικίες όμως, τις περισσότερες φορές δεν θέλουν να ακούσουν κάποια άλλη γνώμη, πιο σοβαρή. Δεν είναι εύκολο να τα «περάσεις» αυτά σε αυτές τις ηλικίες, δυστυχώς. Στις μικρότερες, τα περνάς πιο εύκολα. Μακάρι να είναι τα τελευταία συμβάντα και να μην έχουμε άλλα. Είναι κρίμα να χάνονται ζωές σε τέτοιες ηλικίες. Τέλος, εμείς σαν Λέσχη, σκεφτόμαστε – και μετά από αυτό που έγινε – να κάνουμε και κάποια ενημέρωση. Ξεκινήσαμε και πάλι στα σχολεία – μετά τα lockdown – να κάνουμε αυτό το «μάθημα» και τώρα σκεφτόμαστε να το κάνουμε και σε πιο μεγάλες ηλικίες.
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ ΕΠΟΧΗ, Η ΑΝΟΙΞΗ – ΧΡΕΙΑΖΕΤΑΙ ΕΓΚΡΑΤΕΙΑ ΑΠΟ ΟΔΗΓΟΥΣ Ι.Χ ΚΑΙ ΜΗΧΑΝΩΝ – ΟΣΟ ΠΙΟ ΛΙΓΟ «ΚΑΙΜΕ» ΤΟΣΟ ΛΙΓΟΤΕΡΟ ΚΙΝΔΥΝΕΥΟΥΜΕ ΝΑ ΣΚΟΤΩΘΟΥΜΕ
Από την πλευρά του ο κ. Ραφτόπουλος, επισήμανε ότι:
Η Άνοιξη, είναι γενικά για τα δίκυκλα, μια πολύ επικίνδυνη εποχή. Είναι μετά τον Χειμώνα και όλοι όσοι είχαν ένα δίκυκλο κλεισμένο μέσα, περιμένουν να το πάρουν για να βγουν έξω. Στατιστικά, τα ατυχήματα με δίκυκλα, είναι πολύ λιγότερα από τα ατυχήματα που γίνονται με αυτοκίνητα, γιατί το δίκυκλο έχει πολλές δυνατότητες όσον αφορά στην αποφυγή ενός προβλήματος (την εμπλοκή σε ένα ατύχημα) για τους ειδικούς λόγους που αφορούν στο δίκυκλο, αλλά το ζήτημα είναι ότι όταν συμβαίνει ένα ατύχημα με δίκυκλο, συνήθως έχει τραγικά αποτελέσματα. Δεν γνωρίζω τις συνθήκες του συγκεκριμένου ατυχήματος, αλλά δεν έγιναν μόνο ατυχήματα με δίκυκλα αλλά και με αυτοκίνητα. Γενικά, είναι μια εποχή που θα πρέπει να τιθασεύσουμε λίγο τα πάθη μας. Είναι μια εποχή που μας αρέσει, βγαίνουμε έξω, κάνουμε τις βόλτες μας ή καμιά φορά πίνουμε και λίγο παραπάνω και χάνουμε τον έλεγχο. Είναι ίσως η πιο επικίνδυνη εποχή για ατυχήματα την Άνοιξη.
Επίσης, είναι και το ότι όλα τα αγροτικά μηχανήματα βγαίνουν στους επαρχιακούς δρόμους – για να κάνουν δουλειές – ενώ το οδόστρωμα έχει προβλήματα όσον αφορά στην μεταφορά χωμάτων από τον αγρό αλλά και μια εποχή που βγαίνουν τα ζώα (σκαντζόχοιροι, φίδια) που μπορείς να δεις ξαφνικά στον δρόμο, να σου τραβήξουν την προσοχή και να χάσεις τον έλεγχο του Ι.Χ πόσο μάλλον μιας μηχανής. Είναι γενικά, μια εποχή που συμβαίνουν πολλά πράγματα, μετά από αρκετό καιρό (Χειμώνα) που ήμασταν πιο προσεκτικοί. Συνιστάται περισσότερη εγκράτεια στους ίδιους τους οδηγούς. Δεν υπάρχουν άλλοι τρόπο να μειώσεις αυτό το πρόβλημα που είναι πολύ σημαντικό. Δεν ξέρω αν στο μυαλό σας έρχεται το «πόσο καλά έμαθαν να οδηγούν κάποιοι» κλπ, αλλά τα σοβαρά ατυχήματα δεν συμβαίνουν από νέους, αλλά από παλιούς οδηγούς, οι οποίοι νομίζουν ότι πηγαίνοντας στον δρόμο «το αυτοκίνητο πάει μόνο του».
Στην λέξη «εγκράτεια» συμπεριλαμβάνονται όλα. Τα περισσότερα ατυχήματα, συμβαίνουν από κακή ρύθμιση της ταχύτητας είτε γιατί υπάρχουν και άλλοι παράγοντες (π.χ. μέθη, κούραση, ασθένεια κλπ) άρα δεν έχει κάποιος την δυνατότητα να ρυθμίσει καλά την ταχύτητά του είτε επειδή κάποιος είναι πολύ «φυσιολογικός» και νομίζει ότι όλα είναι στο χέρι του αλλά δεν υπολογίζει τον άλλον (που είναι απέναντι, πίσω ή δίπλα).
Στο κάτω κάτω, δεν πρέπει να τρέχουμε τώρα για να κάνουμε και οικονομία στα καύσιμα. Προχθές, άκουσα μια πού σωστή άποψη. Ότι τώρα, με το πρόβλημα της αύξησης της τιμής των καυσίμων, σκέφτονται να μειώσουν μέχρι και τα όρια ταχύτητας. Αυτό έχει μια λογική. Μειώνοντας τα όρια τις ταχύτητας, έχουμε χαμηλότερη κατανάλωση αλλά και ασφάλεια. Είναι πολύ απλό. Όσο πιο λίγο «καίμε» τόσο λιγότερο κινδυνεύουμε να σκοτωθούμε. Μια «γκαζιά» που θα μας βγάλει στα 160-180 χλμ με την μηχανή, στοιχίζει «ένα τάληρο» (όπως λέμε).
ΤΡΑΓΙΚΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ, ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΜΙΛΑΜΕ ΓΙΑ ΠΕΖΟΥΣ – ΑΝΩΤΑΤΟ ΟΡΙΟ ΤΑΧΥΤΗΤΑΣ ΤΑ 40 ΧΛΜ, ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ
Τέλος, αναφορικά με τους πεζούς της πόλης, απέναντι σε αναπτυγμένες ταχύτητες οδηγών Ι.Χ μέσα σε αυτήν, ο κ. Ραφτόπουλος, υπογραμμίζει ότι:
Σίγουρα συμβαίνει αυτό και έχετε δίκιο. Αλλά σκεφτείτε επίσης ότι και σαν πεζός δεν έχετε χώρο να περπατήσετε. Εγώ βλέπω κάθε μέρα ότι οι πεζοί είναι αναγκασμένοι να περπατούν στον δρόμο γιατί δεν υπάρχουν πεζοδρόμια. Αυτό πρέπει να το καταλάβουν οι οδηγοί και να μην λένε «γιατί δεν ανεβαίνεις στο πεζοδρόμιο». Ένας ηλικιωμένος άνθρωπος, δεν μπορεί να ανέβει στο πεζοδρόμιο, γιατί θα πρέπει να ανεβοκατεβαίνει συνέχεια από τα εμπόδια που υπάρχουν στα πεζοδρόμια. Και δεν μιλάμε καν για τα ΑμεΑ. Βλέπω επίσης μια εικόνα, πάνω στα φανάρια (πάνω στις διαβάσεις πεζών) με παρκαρισμένα οχήματα και καταλαβαίνετε που είναι πλέον η θέση των οδηγών επάνω σε αυτά τα πράγματα. Είναι τραγική στην κυριολεξία. Και μια τέτοια κατάσταση δεν διορθώνεται με «παιδεία». Όταν η παιδεία δίνεται στους ανθρώπους, μετά πρέπει να εφαρμόζεται κιόλας, είτε γιατί οι άνθρωποι θέλουν να την εφαρμόσουν είτε γιατί μας υποχρεώνουν να την εφαρμόσουμε. Όταν λοιπόν ο μαθητής μου βλέπει αυτήν την εικόνα και λέει ότι «εδώ δάσκαλε δεν πρέπει να παρκάρουν αυτοκίνητα, αλλά παρκάρουν», τι να του πω εγώ; Κάποιος θα πρέπει να πάει και να τους «σηκώσει» από εκεί αυτούς. Να τους επιβάλλει κυρώσεις. Η κατάσταση είναι τραγική στην πόλη. Όταν μιλάμε για πεζούς, που να πάει; Και μιλάμε και για διαβάσεις πεζών, οι περισσότερες εκ των οποίων είναι «σβησμένες». Όταν ένα όχημα πλησιάζει μια διάβαση πεζών, την βλέπει στα τελευταία 10 μέτρα, ακόμη και αν είναι καλά διαγραμμισμένη. Αν δεν υπάρχει κάθετη σήμανση (πινακίδα) που να αναφέρει την ύπαρξή της, ο οδηγός την αντιλαμβάνεται τελευταία στιγμή. Στην Ξάνθη, έχουμε δεκάδες διαβάσεις – ενώ υπάρχουν και 4-5 πινακίδες- και όλο αυτό έχει μια ολόκληρη διαδικασία. Πρέπει να μπει πολύ πιο πριν, μια πινακίδα που να λέει «προσοχή κίνδυνος από διάβαση πεζών», αμέσως μετά η κάθετη πινακίδα και να ακολουθεί η διάβαση.
Τέλος, όσον αφορά στην ταχύτητα στην πόλη, το όριο στην Ξάνθη είναι 40 χλμ την ώρα. Αυτό όμως, δεν σημαίνει ότι μπορώ εγώ να περάσω την 28ης Οκτωβρίου ή την 40 Εκκλησιών με 40 χλμ. Πρέπει να πηγαίνω με 25-30 χλμ το πολύ. Δεν είναι «υποχρεωτικό» αλλά ΑΝΩΤΑΤΟ όριο ταχύτητας, τα 40 χιλιόμετρα την ώρα. Αυτό είναι πολύ σημαντικό, για να το καταλαβαίνουν κάποιοι.
