Σπ. Κάλφας: «Περισσότερα τα μειονεκτήματα από τα πλεονεκτήματα – Μεγάλη πληγή το μεταφορικό για την πόλη μας»
Λίγες είναι οι βιομηχανίες και τα εργοστάσια Ξανθιωτών στην ΒΙΟΠΕΞ και ακόμη λιγότερα στην ΒΙΠΕ που έχουν απομείνει να λειτουργούν σήμερα. Που πήγε όμως η αλλοτινή «αίγλη» της περιοχής την οποία συνέθεταν τα αναμμένα «φουγάρα» των εργοστασίων, η πληθώρα των εργαζομένων που έκανε τα εργοστάσια να «σφύζουν» από ζωή αλλά και το… «μποτιλιάρισμα» των αυτοκινήτων κατά την αλλαγή της βάρδιας; Πόσα «κουφάρια» ακόμη μπορεί να μετρήσει η περιοχή μας; Υπάρχει ενδιαφέρον για επενδύσεις; Ποιο είναι το ιδιοκτησιακό καθεστώς της περιοχής αυτής σήμερα; Απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω δίνει μέσα από την «Θ» ο αντιπρόεδρος του ΕΒΕ Ξάνθης και γνωστός βιοτέχνης θερμαστρών που δραστηριοποιείται στην ΒΙΟΠΕΞ κ. Σπύρος Κάλφας.
«ΑΛΛΟ ΒΙΟΠΕΞ, ΑΛΛΟ ΒΙΠΕ – ΜΟΛΙΣ ΑΛΛΑΞΕ Ο ΑΝΑΠΤΥΞΙΑΚΟΣ ΝΟΜΟΣ, ΣΤΑΜΑΤΗΣΑΝ ΟΙ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ»
Πιο αναλυτικά ο κ. Κάλφας εξήγησε στην «Θ» ότι «παλαιότερα, υπήρχε ένας Αναπτυξιακός Νόμος και για αυτό υπήρχε μια πάρα πολύ μεγάλη προσέγγιση σε αυτό το θέμα και σε αυτήν την περιοχή που λέγεται ΒΙΟΠΕΞ (η άλλη είναι η ΒΙΠΕ που την είχε διαχειριστεί κάποτε η ΕΤΒΑ και μετέπειτα μεταφέρθηκε στην Τράπεζα Πειραιώς. Πλέον η Τράπεζα Πειραιώς κάνει τις διευθετήσεις ή ο,τιδήποτε θέλει ένας επενδυτής). Είναι άλλο η ΒΙΟΠΕΞ και άλλο η ΒΙΠΕ. Η ΒΙΟΠΕΞ δημιουργήθηκε περίπου το 1967 – 1970 και θέλω να πω επάνω σε αυτό ότι είναι πολύ πιο τακτοποιημένη χωροθετικά (με ασφάλτινους δρόμους, υπονόμους, υποδομές, βιολογικό καθαρισμό κλπ, ενώ αυτά δεν τα έχει η ΒΙΠΕ). Τα οικόπεδα στην ΒΙΟΠΕΞ τα είχε η τότε Κοινότητα Ευμοίρου και οποιοσδήποτε επενδυτής ανάλογα με την δραστηριότητα που είχε, έκανε μια αίτηση και ζητούσε ένα οικόπεδο 2-3-4-5 στρέμματα (ήταν χωρισμένα σε οικοδομικά τετράγωνα) και ανάλογα με την δραστηριότητά σου, σου έκαναν χορήγηση μετά από κάποιες έρευνες. Δεν μπορούσε δηλαδή ένας που θα είχε μια «Χ» παραγωγή να πάρει 10 στρέμματα οικόπεδο. Θα έπαιρνε λιγότερα. Τότε πληρώναμε ένα τίμημα στον Δήμο, το οποίο πήγαινε υπέρ Κοινότητας Ευμοίρου και δημιουργήθηκαν όλες αυτές οι Βιοτεχνικές Μονάδες, οι μισές εκ των οποίων υπάρχουν και σήμερα. Όσες μπορούσαν να μπουν σε αναπτυξιακό πρόγραμμα, έπαιρναν κάποιες επιχορηγήσεις και επένδυαν Ξανθιώτες και μη εδώ. Με το που άλλαξε όμως αυτός ο ευεργετικός νόμος και πήγε εκτός από την Ξάνθη σε Καβάλα, Δράμα, Σέρρες κλπ, σταμάτησαν οι επενδύσεις. Από την στιγμή που θα μπορούσε να επενδύσει κάποιος στην Καβάλα, γιατί να έρθει στην Ξάνθη; Θα πάει στην Καβάλα που έχει και Λιμάνι, έχε και καλύτερη σύνδεση, είναι και πιο κοντά στα κέντρα όπως η Θεσσαλονίκη κλπ. Από την στιγμή που σταμάτησαν αυτά, σταμάτησαν και οι επενδύσεις και σταμάτησαν να μας επισκέπτονται και οι ξένοι. Το 90% όλων αυτών των κουφαριών που βλέπετε, οι ιδιοκτήτες τους δεν είναι Ξανθιώτες. Αυτοί που έμειναν σήμερα είναι Ξανθιώτες. Πραγματοποίησαν μια επένδυση σε σωστή βάση, για να δουλέψουν. Και εγώ είμαι από το 1990 εκεί».
«ΜΕΓΑΛΗ ΠΛΗΓΗ ΤΟ ΜΕΤΑΦΟΡΙΚΟ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΟΛΗ ΜΑΣ»
Επίσης ο κ. Κάλφας έθιξε και ένα άλλο θέμα που δεν γνωρίζει ο περισσότερος κόσμος: «συγχρόνως ξεκίνησε και μια αποκέντρωση για να φύγουν οι χαμηλής ή μεσαίας και υψηλής όχλησης επιχειρήσεις από το κέντρο της πόλης όπου ήμουν και εγώ από το 1974 μέχρι το 1990 και να βγουν προς τα έξω με κάποια ευεργετικά προγράμματα. Έτσι δημιουργήθηκαν η ΒΙΟΠΕΞ αρχικά και η ΒΙΠΕ μετά. Η ΒΙΠΕ βέβαια έχει μεγαλύτερες μονάδες, μεγαλύτερες επενδύσεις πολλών εκατομμυρίων. Εμείς ήμασταν λίγο πίσω γιατί είχαμε μικρές, τοπικές μονάδες, οι οποίες όμως παραμένουν, ενώ οι μεγάλες έκλεισαν στο 90%. Επιπλέον σήμερα είναι και το μεταφορικό θέμα. Για παράδειγμα, η Θεσσαλονίκη μπορεί να στείλει ένα θέμα σήμερα στον Πολύσιτο ή στον Εχίνο ή οπουδήποτε (για παράδειγμα), αλλά η Ξάνθη δεν μπορεί να στείλει στο Ωραιόκαστρο ή στην Καβάλα ή στην Κομοτηνή ένα δέμα. Γίνεται μέσω μεταφόρτωσης και πάρα πολλές φορές αντιμετωπίζουμε πρόβλημα. Δηλαδή για να πάει από εμένα ένα δέμα στην Κομοτηνή, πήγαινε Θεσσαλονίκη και η Θεσσαλονίκη το έστελνε… Κομοτηνή. Το μεταφορικό είναι μια μεγάλη πληγή για την πόλη μας».
«ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΝΔΙΑΦΕΡΟΝ ΓΙΑ ΕΠΕΝΔΥΣΕΙΣ – ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΤΑ ΜΕΙΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΑ ΠΛΕΟΝΕΚΤΗΜΑΤΑ»
Αναφορικά με το αν υπάρχει ενδιαφέρον σήμερα για επενδύσεις στην περιοχή, αλλά και με το αν εν τέλει είναι περισσότερα τα μειονεκτήματα και λιγότερα τα πλεονεκτήματα για μια επένδυση στη ΒΙΟΠΕΞ, ο κ. Κάλφας απαντά:
«Όχι! Δεν υπάρχει ενδιαφέρον. Τα κουφάρια που βλέπετε εκεί, είναι τα περισσότερα σε χέρια των τραπεζών (έγιναν κατασχέσεις) και θα πρέπει να γίνει μια ανακατασκευή του χώρου. Το τίμημα που ζητάει η τράπεζα σήμερα είναι υπερτιμημένο, οπότε με τα ίδια χρήματα μπορείς να κατασκευάσεις ένα στα δικά σου μέτρα. Οπότε προκειμένου να μπεις σε αυτήν την διαδικασία και να «μπλέξεις» στο τραπεζικό σύστημα, κάνεις κάπου αλλού μόνος σου. Σήμερα τα μειονεκτήματα είναι περισσότερα από τα πλεονεκτήματα και για αυτό και δεν έχουμε και νέες μονάδες. Βλέπετε ότι αρχίζουν και κλείνουν η μια πίσω από την άλλη και δεν δημιουργούνται καινούριες. Και όλα αυτά τα κουφάρια έμειναν γιατί το ζητούμενο από όλους αυτούς που κάνουν τις κατασχέσεις είναι να πάρουν το «Χ» οικόπεδο ή κτίσμα, να το κρατήσουν 3-5 χρόνια κλειστό, να μείνουν μόνο τα μπετά και να το βγάλουν σε δημοπρασία. Ποιος θα το πάρει όταν είναι για… κατεδάφιση; Έτσι λειτουργεί το σύστημα. Τα κίνητρα είναι από μηδαμινά μέχρι μηδενικά. Και από την στιγμή που δίνονται τα κίνητρα σε όλη την ΑΜΘ, γιατί να έρθει να επενδύσει κάποιος στην Ξάνθη; Το βασικό είναι η απόσταση. Για αυτό βλέπουμε και πως όλοι οι μεγάλοι στην Ξάνθη, έχουν καταστήματα στην Αθήνα. Από ο,τι βλέπω σε αυτά τα 35 χρόνια που είμαι εκεί, δεν ήρθε κάποιος άλλος, από κάπου αλλού να επενδύσει. Ούτε άλλαξε «χέρια» κάποια μονάδα, δηλαδή να την πάρει κάποιος άλλος και να συνεχίσει το ίδιο αντικείμενο. Ή θα σου το πάρουν ή θα κλείσεις. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Έμειναν δυο – τρία μεγάλα εργοστάσια, ένα εκ των οποίων έκλεισε πριν ένα μήνα και άλλα ένα – δυο εαν έμειναν στην ΒΙΠΕ. Βαριανασαίνει και η ΒΙΠΕ. Και εκεί έχει πάρα πολλά κλειστά. Κάποτε παίρναμε δάνεια με 18% και 22% επιτόκιο. Πως θα γίνει η αποπληρωμή; Οπότε ήρθαν κάποιοι Αθηναίοι ή Θεσσαλονικείς, μπήκαν στον νόμο του 65% και 70% επιδότηση, κάνανε τα κουφάρια, πήραν τα μηχανήματα, έφυγαν και έμειναν τα… ντουβάρια. Εμείς τώρα κρατάμε τα ντουβάρια, αλλά η αμέσως επόμενη κατάσταση είναι να πέσουν και αυτά να μας «πλακώσουν».
