«Να αυστηροποιηθούν τα μέτρα αλλά και να εφαρμόζονται», συντείνουν η Δ/ντρια Β΄Βάθμιας Εκπ/σης και ο πρόεδρος των Συλλόγων Γονέων Ξάνθης
Την εθνική καμπάνια για την αντιμετώπιση της σχολικής βίας και του εκφοβισμού αλλά και την πλατφόρμα stop-bullying.gov.gr στην οποία θα μπορούν μαθητές και γονείς να υποβάλουν αναφορές για τα περιστατικά, παρουσίασε ο υπουργός Παιδείας, Κυριάκος Πιερρακάκης..
Σε ο,τι αφορά στα μέτρα, αυτά, συνοψίζονται ως εξής:
- Επανέρχεται η πενθήμερη αποβολή, καθώς αυτή τη στιγμή η υψηλότερη ποινή είναι η διήμερη αποβολή
- Επανέρχεται και ο διαχωρισμός των απουσιών σε αδικαιολόγητες και δικαιολογημένες 40 – 75
- Στις περιπτώσεις μαθητών, οι οποίοι έχουν προκαλέσει υλικές ζημιές στο σχολείο τότε οι γονείς θα επιβαρύνονται οικονομικά για την κάλυψη του κόστους της επιδιόρθωσης.
Επίσης θα ψηφιοποιηθούν το απουσιολόγιο, το βιβλίο ύλης και οι βαθμολογικές επιδόσεις των μαθητών, έτσι ώστε να μπορούν οι γονείς να γνωρίζουν ανά πάσα στιγμή τι συμβαίνει στο σχολείο, ενώ σε ο,τι αφορά στην χρήση κινητών τηλεφώνων στο σχολείο παραμένει απαγορευτική και επιπλέον, σύμφωνα με τις πληροφορίες, όσοι μαθητές χρησιμοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα για να εκθέσουν συμμαθητές τους στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης θα έρχονται αντιμέτωποι με την αυστηρότερη ποινή που είναι η αλλαγή σχολικού περιβάλλοντος.
Ποια είναι όμως η σημερινή κατάσταση αναφορικά με τον σχολικό εκφοβισμό που επικρατεί στα σχολεία της Ξάνθης και πως αντιμετωπίζονται τέτοιου είδους περιστατικά;
Ποια είναι η θέση των εκπαιδευτικών και ποια η θέση των γονέων για την αυστηροποίηση των μέτρων; Τις απόψεις τους για όλα για όλα τα παραπάνω, εκφράζουν μέσα από την «Θ» η Διευθύντρια Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Ξάνθης κ. Μάλαμα Σιδηροπούλου και ο πρόεδρος της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων Ξάνθης κ. Αθανάσιος Γανίδης.
«ΕΙΝΑΙ ΕΝΑ ΒΗΜΑ ΓΙΑ ΝΑ ΠΡΟΛΑΒΟΥΜΕ ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ – ΠΟΛΛΑ ΤΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ, ΕΙΔΙΚΑ ΣΤΑ ΓΥΜΝΑΣΙΑ»
Πιο αναλυτικά η κ. Σιδηροπούλου, ανέφερε στην «Θ» πως: «όλα αυτά που αναφέρατε, ίσως να έχουν δημοσιευθεί σε εκπαιδευτικά sites, αλλά δεν έχουν έρθει ακόμη στην Διεύθυνση. Παρόλα αυτά τα γνωρίζω διότι τα περιμέναμε. Με βρίσκει σύμφωνη η αυστηροποίηση των μέτρων, θεωρώντας ότι είναι ένα βήμα που μπορούμε να κάνουμε για να προλάβουμε καταστάσεις. Γιατί όταν υπάρχει ατιμωρησία και χαλαρότητα, τα περιστατικά αυτά συμβαίνουν πιο εύκολα. Η αλήθεια είναι ότι υπάρχουν πάρα πολλά τέτοια περιστατικά, κυρίως στα Γυμνάσια. Όχι τόσο στα Λύκεια, όσο στα Γυμνάσια. Είναι τα παιδιά στην αρχή της εφηβείας και υπάρχουν περιστατικά που γίνονται και έξω από το σχολείο. Δίνουν «ραντεβού για ξύλο» δυο ή τρία άτομα και κάποιοι απ΄ έξω βιντεοσκοπούν όλη αυτήν την κατάσταση και μετά τα ανεβάζουν σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης (κυρίως στο Tik Tok) και μετρούν πόσα likes θα πάρουν. Αυτή είναι η «μόδα» της εποχής. Βλέπω ότι γίνεται συνεχώς στο εξωτερικό και το τελευταίο διάστημα την βλέπουμε και στα δικά μας σχολεία. Και στα δικά μας, τα επαρχιακά αλλά και στα σχολεία των μεγάλων πόλεων από ο,τι ακούμε. Βέβαια, σε περιστατικά που συμβαίνουν εκτός σχολείου, το σχολείο δεν μπορεί να επιβάλλει ποινή. Εκεί θα πρέπει να κινηθεί νομικά ο γονέας του εμπλεκόμενου θύματος κυρίως, πράγματα που γίνονται, να απευθυνθεί στην Αστυνομία, στον Εισαγγελέα οπότε ξεκινούν ποινικές διαδικασίες. Εδώ έχουμε τα περιστατικά εντός σχολικής κοινότητας, τα οποία μας αφορούν χωρίς αυτό να σημαίνει ότι τα εκτός φαινόμενα μας αφήνουν αδιάφορους διότι αυτά έχουν προεκτάσεις και στο σχολείο. Τα παιδιά που θα μαλώσουν, την επομένη θα βρεθούν πιθανόν μέσα στο ίδιο σχολικό περιβάλλον, εάν είναι από το ίδιο σχολείο. Όπως και αν έχει, η ευαισθητοποίηση της σχολικής κοινότητας ήταν και είναι πολύ μεγάλη σε σχέση με παλαιότερα. Προσπαθούμε να προλάβουμε τυχόν περιστατικά. Όχι αφού γίνει το συμβάν, αλλά πριν γίνει. Σε αυτό το πλαίσιο κινούνται πλέον τα σχολεία, με διάφορες δράσεις που κάνουν για να ευαισθητοποιήσουν τους μαθητές και – πρωτίστως – να τους κάνουν να μιλούν ελεύθερα και να μην κρύβουν καταστάσεις. Το πρώτο βήμα είναι να «ξεσκεπάσεις» το περιστατικό. Αν είναι να το κρύβεις, πολλαπλασιάζεται κιόλας. Επίσης γίνονται και πάρα πολλές ενημερώσεις από ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς κλπ για το πώς θα πρέπει να αντιμετωπίζονται αυτές οι καταστάσεις εάν εμφανιστούν ή και πριν εμφανιστούν και βέβαια αν τυχόν συμβούν τέτοια περιστατικά, τιμωρούνται».
«ΠΑΙΔΑΓΩΓΙΚΟ ΕΡΓΑΛΕΙΟ, ΑΝ ΧΡΗΣΙΜΟΠΟΙΗΘΕΙ ΣΩΣΤΑ ΤΟ ΚΙΝΗΤΟ ΑΛΛΑ ΑΠΑΓΟΡΕΥΕΤΑΙ ΛΟΓΩ… ΚΑΤΑΧΡΗΣΗΣ»
Σε ο,τι αφορά στα κινητά στις τάξεις, η κ. Σιδηροπούλου σημειώνει ότι «για εμένα, το κινητό είναι ένα παιδαγωγικό εργαλείο αν γίνει σωστά η χρήση του. Μπορείς να το χρησιμοποιήσεις στην εκπαιδευτική πράξη, αλλά χρειάζεται ωριμότητα. Δυστυχώς, επειδή δεν έχουν αυτήν την ωριμότητα όλα τα παιδιά, η χρήση του κινητού απαγορεύεται από τον νόμο, γιατί κάνουν κατάχρηση. Το χρησιμοποιούν δηλαδή για να τραβούν βίντεο και φωτογραφίες καθηγητές και μαθητές, ακόμη και στην ώρα του μαθήματος και τα ανεβάζουν στα μέσα που προανέφερα. Οι αποβολές, δεν χαρακτηρίζονται ως ποινές. Είναι παιδαγωγικά μέτρα. Ξεκινούμε από την παρατήρηση και πρέπει να είναι διαβαθμισμένης σοβαρότητας το μέτρο. Πρώτα δηλαδή θα γίνει μια προφορική παρατήρηση στον μαθητή που κάνει μια παράβαση, μετά θα γίνει μια πιο έντονη παρατήρηση, μια πρώτη αποβολή μιας ημέρας και μετά δύο ημερών (σ.σ. εάν χρειαστεί). Τώρα πάει στην πενθήμερη, η οποία είχε καταργηθεί πριν χρόνια, αλλά βλέπουμε ότι ξανάρχεται στο προσκήνιο. Θεωρώ ότι δεν θα έπρεπε να υπάρχει, αλλά δυστυχώς, έτσι λειτουργούν πολλοί μαθητές. Με πέντε μέρες αποβολή μπορεί να χάσουν και την χρονιά τους, άρα ίσως έχει κάποιο αποτρεπτικό αποτέλεσμα. Ο σκοπός όμως είναι το παιδί να καταλάβει από μόνο του την πράξη που έκανε και τις επιπτώσεις της και στον συμμαθητή του και σε όλο το σχολικό περιβάλλον. Αλλά, αν δεν γίνει, υπάρχει και αυτό. Μπορεί να λειτουργήσει θετικά, μπορεί και όχι. Δεν το γνωρίζω. Θα φανεί στην πράξη».
«Η ΑΛΛΑΓΗ ΤΩΝ ΠΟΙΝΩΝ ΠΡΟΣ ΤΟ ‘’ΧΑΛΑΡΟ’’ ΔΕΝ ΕΙΧΕ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑ – ΝΑ ΑΥΣΤΗΡΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΟΙ ΠΟΙΝΕΣ ΑΛΛΑ ΝΑ ΕΦΑΡΜΟΖΟΝΤΑΙ ΚΙΟΛΑΣ»
Από την πλευρά του ο κ. Γανίδης, υπογράμμισε ότι «το θέμα είναι ότι η αλλαγή των ποινών προς το πιο χαλαρό, δεν είχε αποτελέσματα. Τουλάχιστον αυτό φαίνεται γιατί αυξήθηκαν τα ποσοστά παραβατικής συμπεριφοράς, bulling κλπ. Είναι συνεχώς αυξανόμενα τα φαινόμενα, επομένως θα έπρεπε κάτι να αλλάξει. Βέβαια θεωρώ ότι δεν φτάνει μόνον η αυστηροποίηση των ποινών με την έννοια ότι το θέμα στο σχολείο είναι περισσότερο η διαπαιδαγώγηση. Ναι μεν οι ποινές πρέπει να υπάρχουν ως ένα έσχατο εργαλείο, όταν δούμε ότι δεν υπάρχει άλλος τρόπος, αλλά το θέμα είναι ότι αυτό πρέπει να χρησιμοποιηθεί αφού πρώτα γίνουν όλες οι άλλες προσπάθειες ώστε να μην έχουμε τέτοια φαινόμενα. Επίσης νομίζω ότι καλώς ή κακώς πρέπει να παραδεχθούμε πως όλο αυτό ξεκινά από το σπίτι, από τους γονείς, με την έννοια ότι το μεγαλύτερο μέρος της δουλειάς θα πρέπει να έχει γίνει από την κάθε οικογένεια, από τους γονείς των παιδιών πρωταρχικά και μετά να επενδύσουν επάνω σε αυτό το σχολείο και οι διεργασίες που θα γίνουν στο σχολικό περιβάλλον. Δεν μπορεί δηλαδή όλη η διαπαιδαγώγηση να γίνει μέσα από το σχολείο. Θεωρώ ότι ένα μεγάλο μέρος αυτής της προσπάθειας πρέπει να γίνει στο σπίτι. Σίγουρα όμως θεωρώ ότι έπρεπε – κατά την προσωπική μου άποψη – να γίνει μια αυστηροποίηση των ποινών, γιατί τα κρούσματα και οι καταστάσεις που έχουμε δει, πολλές φορές παραπέμπουν σε κακουργήματα πλέον και αυτό είναι ανησυχητικό, όταν αυτές συμβαίνουν μέσα σε έναν χώρο που θα έπρεπε να είναι χώρος μάθησης, παιχνιδιού και κοινωνικοποίησης των παιδιών. Όλοι πρέπει να δουλέψουμε σωστά για να έχουμε ένα σωστό αποτέλεσμα. Και μερικές φορές δεν χρειάζεται μόνον να αυστηροποιηθούν οι «ποινές». Πρέπει να εφαρμοστούν κιόλας. Αν ναι μεν υπάρχουν αυστηρές ποινές, αλλά δεν τις εφαρμόζουν οι εκπαιδευτικοί, τότε και εκεί θα υπάρχει θέμα. Διότι θα είναι όλο θεωρητικό, αλλά στην πράξη δεν θα γίνεται τίποτα».
