Τι σόι «πανξανθιώτικη» θα είναι;
Είμαι απόλυτα ευθυγραμμισμένος με την άποψή του «ισχύς εν τη ενώσει». Στην περίπτωση των επαναλαμβανόμενων κινητοποιήσεων τα τελευταία χρόνια για το θέμα του Νοσοκομείου Ξάνθης όμως, έχει δημιουργηθεί ένα κακό προηγούμενο. Στο ίδιο έργο θεατές γίναμε και στην προχθεσινή συζήτηση στο Επιμελητήριο Ξάνθης, όπου με τα βίας παραβρέθηκαν καμιά τριανταριά νοματαίοι, οι οποίοι στο τέλος της συζήτησης δεν έμειναν ούτε οι μισοί! Και ενώ επρόκειτο για μία πανξανθιώτικη –υποτίθεται- σύσκεψη φορέων για να οριστεί η ημερομηνία της πανξανθιώτικης –υποτίθεται- κινητοποίησης, αναμασήθηκαν τα ίδια και τα ίδια και στο τέλος δεν υπήρξε καμία απόφαση για την οριστική ημερομηνία! Σε μια τέτοια ενέργεια όταν δεν παραβρίσκεται η διοικήτρια του Νοσοκομείου, ο μοναδικός κυβερνητικός βουλευτής, ο Δήμαρχος και η αντιπεριφερειάρχης της Ξάνθης, αλλά και οι εκπρόσωποι του πρωτογενούς αγροτο-κτηνοτροφικού τομέα, τι «σόι» πανξανθιώτικη κινητοποίηση μπορεί να λογισθεί; Και από την στιγμή που το θέμα «δημόσια υγεία» και «ιδιωτικοποίηση του νερού», όπως επίσης και τα «διόδια», αφορούν σε όλη την Ελλάδα και απορρέουν από την κεντρική διοίκηση, τι θα σήμαινε μία τοπική Ξανθιώτικη κινητοποίηση και τι αποτελέσματα θα μπορούσε να φέρει και μόνο για την τοπική μας κοινωνία; Ήρεμα ρωτάω…
Είναι «εγκληματίες»… Τελεία και παύλα!
Το χθεσινό τραγικό περιστατικό με την επίθεση που δέχθηκε μία συμπολίτισσά μας από μία γυναίκα-«τσαντάκια» και μετά από λίγη ώρα εξέπνευσε στο νοσοκομείο που μεταφέρθηκε, θα καταχωρηθεί προφανώς στα περιστατικά «μικρο-εγκληματικότητας»! Ένα περιστατικό ΑΚΡΑΙΑΣ και θρασύτατης εγκληματικότητας θα έλεγα εγώ κρίνοντας εκ του αποτελέσματος… Η γυναίκα περπατούσε αμέριμνη στον δρόμο, στην καρδιά της πόλης στις 9 η ώρα το πρωί και ξαφνικά δέχθηκε την επίθεση χωρίς να έχει προκαλέσει κάποιον, χωρίς να έχει φταίξει σε κάτι, απλά και μόνο γιατί κρατούσε μια τσάντα που ενδεχομένως στο εσωτερικό της να είχε πενταροδεκάρες! Προφανώς η δράστιδα θα προφασιστεί ότι δεν ήθελε να της κάνει κακό και θα ακολουθηθεί μία ατέρμονη διαδικασία με πλημμεληματικές διαστάσεις στην ποινική δικαιοσύνη. Κάτι ανάλογο συμβαίνει με επιθέσεις που δέχθηκαν κατά διαστήματα ηλικιωμένοι συμπολίτες μας μέσα στα σπίτια τους και απεβίωσαν λίγες ημέρες αργότερα μη αντέχοντας την σωματική και την ψυχολογική βία που τους ασκήθηκε και φυσικά την τρομοκρατία που φώλιασε μέσα τους από εκείνη την στιγμή. Το έχω ξαναπεί αρκετές φορές στο παρελθόν, ότι κατά την άποψή μου τέτοιου είδους ενέργειες είναι άκρως ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΕΣ και σε καμία περίπτωση πλημμεληματικές. Δεν χωράει καμία δικαιολογία όταν υπάρχει απώλεια ανθρώπινης ζωής, έστω και εκ των υστέρων…
Τους άφησαν χωρίς συνταγογράφηση φαρμάκων!
Ένα απίστευτο περιστατικό μου καταγγέλθηκε χθες από ανθρώπους του Δροσερού, οι οποίοι λέει εδώ και περίπου ένα μήνα δεν μπορούν να γράψουν τα φάρμακα τους (εκ των οποίων αρκετοί με χρόνιες παθήσεις), γιατί λέει η γιατρός που ήταν αρμόδια γι’ αυτή την δουλειά δεν βρίσκεται στην θέση της. Ψάχνοντας έμαθα πως πριν λίγο καιρό η συγκεκριμένη γιατρός δέχθηκε μία επίθεση και μάλιστα με μαχαίρι από παραπονούμενο ασθενή (αυτό λένε τουλάχιστον οι καταγγέλλοντες), με αποτέλεσμα να θέσει εαυτόν εκτός της υπηρεσίας. Ανέθεσα σε συνεργάτη μου να διερευνήσει το όλο θέμα και βρήκε «τοίχο». Πιο συγκεκριμένα, απευθυνόμενος στον Κ.Υ. Ξάνθης, ενημερωθήκαμε ότι η γιατρός ανήκε στην δύναμη του Κ.Υ. Αβδήρων. Η προϊσταμένη του οποίου μας παρέπεμψε στην διοίκηση της 4ης ΥΠΕ και στην αρμόδια προϊσταμένη, η οποία όμως έλειπε χθες από την θέση της και αναμένουμε σήμερα τα νεότερα. Ακόμη και να συνέβη ένα τέτοιο περιστατικό δεν θα έπρεπε να αναπληρωθεί η θέση της γιατρού ώστε να μπορούν να εξυπηρετηθούν αυτοί οι άνθρωποι που περιμένουν σχεδόν ένα μήνα στην ουρά για να γράψουν τα φάρμακά τους; Και γιατί θα πρέπει όλα να επιλύονται από την κεντρική διοίκηση; Δεν μπορούν οι τοπικοί παράγοντες να βρούνε μία πρόχειρη έστω λύση και να εξυπηρετήσουν όλο αυτό τον κόσμο; Η «εικόνα» της δημόσιας υγεία είναι που είναι από τις χειρότερες, γιατί κάποιοι επιμένουν να την κάνουν ακόμη πιο αποκρουστική και ανάλγητη;
Χρόνια πολλά μουσουλμάνοι συμπατριώτες μας!
Θέλω να ευχηθώ και εγώ στους συμπατριώτες μου μουσουλμάνους που γιορτάζουν το Σεκέρ Μπαϊράμ αυτές τις ημέρες, να είναι υγιείς και οι οικογένειές τους να είναι ευτυχισμένες και συνοχημένες. Να χαίρονται και να καμαρώνουν τα παιδιά και τα εγγόνια τους και να απολαμβάνουν τις μικρές και τις μεγαλύτερες χαρές της ζωής στην χώρα που γεννήθηκαν και μεγάλωσαν, στη χώρα όπου απολαμβάνουν με τον καλύτερο τρόπο τις θρησκευτικές –και όχι μόνο- ελευθερίες. Και συγχρόνως θα ήθελα να στείλω ένα μήνυμα σε κάθε κατεύθυνση (με γνωστούς αποδέκτες) πως δεν είναι συμπτωματικό το γεγονός ότι οι πρώτοι που εύχονται στους μουσουλμάνους τις περιόδους των Ραμαζάν-Μπαϊράμ είναι Χριστιανοί συμπολίτες τους, όπως επίσης οι πρώτοι που εύχονται σε μας τους Χριστιανούς στις περιόδους Χριστουγέννων και Πάσχα, είναι μουσουλμάνοι συμπατριώτες μας (τουλάχιστον κρίνοντας από εμένα προσωπικά και την δική μου οικογένεια). Αυτό θαρρώ ότι είναι και το ηχηρότερο και ισχυρότερο μήνυμα που πρέπει να λάβουν άπαντες. Χρόνια πολλά λοιπόν αδέλφια μας μουσουλμάνοι και του χρόνου καλύτερα…
