Η κυβέρνηση και ο Κυριάκος Μητσοτάκης έχουν το πλεονέκτημα, αλλά και το μειονέκτημα να ξεκινούν τη νέα πολιτική χρονιά χωρίς να έχουν «απολύτως ενεργά» απέναντί τους τα δυο μεγάλα κόμματα της αντιπολίτευσης. Ο ΣΥΡΙΖΑ εξακολουθεί να βρίσκεται στη δίνη των μεγάλων εσωκομματικών του προβλημάτων και οδεύει προς νέες εκλογές. Η χθεσινή κόντρα του Γιάννη Ραγκούση με την Θεοδώρα Τζάκρη άναψαν νέες «φωτιές» που δύσκολα θα σβήσουν.
Την ίδια ώρα το ΠΑΣΟΚ έχει μπει στη τελική ευθεία μέχρι την 6η Οκτωβρίου που θα στηθούν οι κάλπες και οι τόνοι ανεβαίνουν.
Οι δυο κοινοβουλευτικές δυνάμεις μοιραία ασχολούνται «επιδερμικά» με το αντιπολιτευτικό τους έργο. Από τη μια το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών και τα χαμηλά ποσοστά έχουν προκαλέσει μεγάλη απογοήτευση στο εσωτερικό της Κουμουνδούρου και της Χαριλάου Τρικούπη, ενώ την ίδια ώρα η μεταβατική περίοδος στην οποία βρίσκονται έχει αποπροσανατολίσει όλα τα στελέχη.
Είναι καλό αυτό για την κυβέρνηση; Σε καμία περίπτωση. Είναι γεγονός πως η εκάστοτε πλειοψηφία πιέζεται κατά τη διάρκεια της θητείας της να προβεί σε μέτρα ή να πάρει επώδυνες δημοσιονομικά αποφάσεις όταν το πολιτικό σύστημα φτάνει στα όρια τού και αυτό το πρέσινγκ φτάνει έως την κοινωνία. Αυτή είναι η φυσιολογική σειρά. Όταν τα social media και αμφιβόλου προέλευσης διαδικτυακές ομάδες έρχονται να αντικαταστήσουν τους θεσμούς ο λαϊκισμός ανθεί. Η πλειοψηφία χρειάζεται πάντα ένα αντίβαρο και δυνατές φωνές που να την ελέγχουν με βάση την εντολή που έδωσε η λαϊκή ετυμηγορία.
Η έλλειψη ουσιαστικής αντιπολίτευσης μεγαλώνει και την αλαζονεία των κυβερνώντων, καθώς από ένα σημείο και μετά αισθάνονται «άτρωτοι». Αυτό έχει ως αποτέλεσμα το κυβερνητικό έργο σε αρκετές περιπτώσεις να εκτελείται πλημμελώς και σε πιο αργούς ρυθμούς. Αυτός είναι και ο μεγάλος φόβος του Κυριάκου Μητσοτάκη που θέλει να τρέξει τις μεταρρυθμίσεις μέσα στην επόμενη τριετία. Όπως ανέφερε και ο ίδιος στη συνέντευξη τύπου στη ΔΕΘ αυτό αποτελεί το «κλειδί» προκειμένου ο κόσμος της Νέας Δημοκρατίας να επιστρέψει και το ποσοστό της 2027 να είναι ικανό να ξαναδώσει την αυτοδυναμία στο κόμμα.
Η έλλειψη ισχυρής αντιπολίτευσης σε αρκετές περιπτώσεις φουντώνει και τα «άκρα». Πολίτες που δεν βλέπουν κυβερνητική διέξοδο επιλέγουν να φύγουν εκτός πολιτικού συστήματος αναζητώντας «στέγη» σε δυνάμεις που δεν ανήκουν στο δημοκρατικό τόξο. Στελέχη από τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ συνιστούν υπομονή, όμως το κοινό τους δεν φαίνεται να την έχει. Το κόμμα του Νίκου Ανδρουλάκη δείχνει να συγκρατεί ή και να ανεβάζει λίγο τις δυνάμεις του, το ίδιο, όμως δεν συμβαίνει και με την αξιωματική αντιπολίτευση.
Στη δημοσκόπηση της Pulse και οι δυο μαζί με 28,5% δεν φτάνουν τη Νέα Δημοκρατία στα «χαμηλά» της νούμερα που καταγράφονται στο 30%. Σαφή εικόνα για το πώς έχει διαμορφωθεί η πολιτική κατάσταση και η γεωγραφία θα υπάρχει μετά τον χειμώνα με τους νέους αρχηγούς σε ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ έχουν δώσει τα πρώτα δείγματα γραφής.
