«Ειδικοί» εκπ/κοί, βοηθητικό προσωπικό και σχολικοί νοσηλευτές, οι “αφανείς ήρωες”
Μπορεί ίσως κάποιοι να νομίζουν ότι ένας δάσκαλος αρκεί για τη λειτουργία μιας σχολικής τάξης, εντούτοις, υπάρχουν και οι απαραίτητοι πλέον “αφανείς ήρωες” σε καθημερινή βάση που συμβάλλουν στην εύρυθμη λειτουργία των σχολείων μας με γνώμονα την εξυπηρέτηση αλλά και την ασφάλεια κάθε μαθητή. Ο λόγος για το ειδικό εκπαιδευτικό προσωπικό, το βοηθητικό προσωπικό αλλά και τους σχολικούς νοσηλευτές, που υποστηρίζουν και καλύπτουν τις ανάγκες των μαθητών του νομού μας. Ανθρώπους για τους οποίους μίλησε στην “Θ” η Δ/ντρια Α’ Βάθμιας Εκπ/σης Ξάνθης κ. Εύη Στυλιανίδου.
“ΟΙ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟΙ ΘΕΣΜΟΙ ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΑΠΟ ΕΙΔΙΚΟ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΟ ΚΑΙ ΒΟΗΘΗΤΙΚΟ ΠΡΟΣΩΠΙΚΟ”
Αναλυτικότερα η κ. Στυλιανίδου, αναφέρθηκε στον σημαντικό ρόλο που διαδραματίζουν οι παραπάνω ειδικότητες: “κανείς δεν μπορεί να αποτυπώσει με δύο λόγια μία μεγάλη υποστήριξη του Υπουργείου Παιδείας στους μαθητές που έχουν είτε σωματικές αναπηρίες είτε μαθησιακές δυσκολίες είτε ειδικές μαθησιακές δυσκολίες. Όλα αυτά, εντοπίζονται είτε από τους γονείς γιατί είναι εμφανή είτε από το ΚΕΔΑΣΥ, που μας δίνει και δυνατότητα να εντοπίσουμε ποιο είναι το πρόβλημα του παιδιού. Υπάρχουν πολλές περιπτώσεις όπου έχουμε δίγλωσσα ή τρίγλωσσα παιδιά, βρίσκονται σε χαμηλή οικογενειακή και κοινωνική κατάσταση οπότε όλα αυτά τους δημιουργούν προβλήματα στη συγκέντρωση, στη συμπεριφορά τους και αυτά μεταφέρονται και στο σχολείο. Υπάρχουν περιπτώσεις που έχουμε ψυχοσωματικά θέματα, λόγω καταστάσεων που βιώνουν τα παιδιά σε οικογενειακό περιβάλλον και αυτό τους δυσκολεύει να μπορέσουν να ενταχθούν στο σχολικό περιβάλλον. Υπάρχουν προβλήματα πού και κινητικά μπορεί να είναι (π.χ εγκεφαλική παράλυση) οπότε και εκεί έχουμε ανάλογες υποστηρίξεις. Σε κάθε περίπτωση όμως, υπάρχουν υποστηρικτικοί θεσμοί, πού μπορώ να σας πω ότι καλύπτονται με πολύ μεγάλο μέρος είτε ειδικού εκπαιδευτικού προσωπικού είτε ειδικού βοηθητικού προσωπικού”.
“ΕΝΑΣ ΜΑΘΗΤΗΣ ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΕΧΕΙ ΔΥΟ ΥΠΟΣΤΗΡΙΚΤΙΚΟΥΣ ΘΕΣΜΟΥΣ”
Επίσης ίδια υπογράμμισε ότι “το ειδικό βοηθητικό προσωπικό, είναι η ειδικότητα ΔΕ. Υποστηρίζουν τα παιδιά στα θέματα υγιεινής και ασφάλειας. Π.χ ένα παιδί με κινητική η σωματική αναπηρία, θα πρέπει να υποστηριχθεί στο διάλειμμα είτε και στην ώρα του μαθήματος, προκειμένου να λειτουργήσει. Σε κάποιες περιπτώσεις δεν έχουμε νοητικό πρόβλημα, αλλά μόνο σωματικό. Θα πρέπει να ξεκαθαρίσουμε επίσης ότι σε όλους αυτούς τους υποστηρικτικούς θεσμούς, επιτρέπεται να έχουμε έναν. Δηλαδή ένα παιδί που έχει διαβήτη, δεν μπορεί να έχει και βοηθητικό προσωπικό για σωματική αναπηρία. Ένας μαθητής δεν μπορεί να έχει δύο υποστηρικτικούς θεσμούς. Εγκρίνονται από το υπουργείο παιδείας μόνο σε μια περίπτωση. Πρώτο μέλημα στελέχωσης και εξυπηρέτησης των μαθητών, είναι τα τμήματα ένταξης των γενικών σχολείων. Σε αυτά τα σχολεία μπορεί ένας μαθητής να φοιτά έως και 10 ώρες την εβδομάδα (συνήθως σε γλώσσα, μαθηματικά και κοινωνικές δεξιότητες) και τον υπόλοιπο χρόνο είναι ενταγμένος με την βοήθεια του Τμήματος Ένταξης στην κανονική του τάξη. Σε αυτά είναι εκπαιδευτικοί ειδικής αγωγής (στα δημοτικά οι δάσκαλοι και στα νηπιαγωγεία οι νηπιαγωγοί). Στη δική μας ΠΕ μπορώ να σας πω ότι έχουμε τα περισσότερα τμήματα ένταξης ιδρυμμένα, πού ευτυχώς ιδρύσαμε το 2008-2009 και καλύψαμε όλες τις περιπτώσεις των σχολείων, τουλάχιστον στα μεγάλα σχολεία και σήμερα είμαστε ευτυχείς διότι είμαστε στην κατάσταση που θέλουμε και να τα εξοπλίσουμε και να έχουν τους κατάλληλους χώρους όσο είναι δυνατόν”.
“ΚΑΛΥΠΤΟΝΤΑΙ ΠΛΗΡΩΣ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΕ ΔΙΑΒΗΤΗ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΣΧΟΛ. ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ – ΕΩΣ ΚΑΙ ΣΕ ΚΕΝΤΑΥΡΟ ΚΑΙ ΕΡΑΣΜΙΟ”
Ακολούθως η ίδια τόνισε ότι “ο άλλος υποστηρικτικός θεσμός είναι οι σχολικοί νοσηλευτές.Δεν θα ήθελα να αναφερθώ σε αριθμούς. Θα πρέπει να μιλήσω για έναν θεσμό ο οποίος υποστηρίζει όλες τις αναγκαίες και επικίνδυνες καταστάσεις στις οποίες μπορεί να βρεθεί ένα παιδί. Σημασία έχει ότι αυτή τη στιγμή έχουμε πλήρη κάλυψη στα παιδιά που έχουν διαβήτη. Αναφορικά με ένα αίτημα, σε κάποιους περιπτώσεις, από συλλόγους διαβητικών κλπ, πραγματικά παρέλκει η όποια επισήμανση κοινωνικών φορέων ή συλλόγων, διότι ούτως ή άλλως αυτό είναι πρώτιστο μέλημα για εμάς. Θέλουμε, να είναι ασφαλή τα παιδιά για να φοιτούν στο σχολείο. Άρα, ο διαβήτης και η επιληψία σε έναν βαθμό (αν και τα παιδιά με την επιληψία λαμβάνουν τη φαρμακευτική τους αγωγή τακτικά, οπότε σπανίως θα έχουμε περιστατικό στο σχολείο) αποτελεί κύριε μέλημά μας. Δίνουμε πολύ μεγάλη βαρύτητα. Θέλω να σας πω ότι την προτεραιότητα που δίνεται από το Υπ. Παιδείας για την κάλυψη των παιδιών που έχουν ανάγκη απο σχολικό νοσηλευτή, την αποδίδουν απολύτως στον διευθυντή εκπαίδευσης πού θα πρέπει να εκτιμήσει. Αντιλαμβάνεστε ότι όταν έρχονται εγκεκριμένα τα αιτήματα, είναι πάρα πολύ δύσκολο από απόσταση και μέσα από έγγραφα να αντιληφθείς ακριβώς την επικινδυνότητα και την δυσκολία και να επιλέξεις, όταν στην αρχή χρειάζεσαι 20 νοσηλευτές και τελικά έχεις 10. Είναι πάρα πολύ δύσκολο να εντοπίσεις που θα δώσεις τη μεγαλύτερη προσοχή. Και σίγουρα δεν θα τη δώσεις στην αλλεργία στο φουντούκι ή στην αλλεργία στο σύκο ή στο ακτινίδιο. Διότι και για αυτές τις περιπτώσεις εγκρίνεται σχολικός νοσηλευτής, αλλά προσωπικά πιστεύω ότι δεν είναι κάτι που θα δημιουργήσει επικινδυνότητα στο σχολικό περιβάλλον, όταν αυτές οι τροφές δεν κυκλοφορούν καθώς έχει ενημερωθεί το σχολείο και βεβαίως τα παιδιά δεν μοιράζονται τρόφιμα μεταξύ τους, ούτε επιτρέπονται κεράσματα ανεξέλεγκτα, όταν ο δάσκαλος ή το σχολείο γνωρίζει ότι κάποιο παιδί έχει αλλεργία στο φουντούκι (για παράδειγμα) και άρα δεν πρέπει να φάει σοκολάτα. Ο διαβήτης είναι πρώτιστο μέλημα για εμάς και μπορώ να σας πω ότι δίνεται προτεραιότητα σε όσο πιο απομακρυσμένο σημείο σχολικής μονάδας υπάρχει στην Περιφερειακή Ενότητα Ξάνθης. Αυτή τη στιγμή, για τους σχολικούς νοσηλευτές, η μεγαλύτερη απόσταση είναι ορεινά στον Κένταυρο και στην Γλαύκη και πεδινά στο Εράσμιο. Θα ήθελα επίσης να σημειώσω ότι για αυτή την ευθύνη τοποθέτηση σχολικών νοσηλευτών, προσωπικά όλα τα σχολεία είναι “παιδιά μου”. Δεν είναι δυνατόν να δώσω προτεραιότητα σε κάποιο σχολείο της πόλης και όχι σε ένα σχολείο που είναι στην ορεινή περιοχή. Σε όλα τα σχολεία που υπάρχουν παιδιά που έχουν ανάγκη απο σχολικό νοσηλευτή, υπάρχει σχολικός νοσηλευτής. Όλα τα σχολεία που έχουν μαθητές με διαβήτη είναι καλυμμένα, όπως επίσης καλυμμένα είναι και τα άλλα σχολεία όπου μπορεί να υπάρχουν μαθητές με επιληψία και αλλεργία. Επίσης ο νοσηλευτής διατίθεται στο σχολείο, ενώ όταν έχουμε δύο σχολεία με κοινό αύλειο χώρο, έχουμε ένα νοσηλευτή ο οποίος πηγαινοέρχεται. Ο νοσηλευτής δεν μπορεί να είναι δίπλα στο παιδί την ώρα του μαθήματος. Θα ασκήσει τα καθήκοντά του στους χρόνους που πρέπει και με τα εργαλεία που έχει ανάλογα με την περίπτωση του παιδιού”.
“ΟΙ ΣΧΟΛΙΚΟΙ ΝΟΣΗΛΕΥΤΕΣ ΔΕΝ ΚΑΘΟΝΤΑΙ ΚΑΙ… ΠΙΝΟΥΝ ΚΑΦΕ”
Τέλος, αναφορικά με τα καθήκοντα των σχολικών νοσηλευτών, καθώς κάποιοι τους θέλουν να “πίνουν καφέ” στα σχολεία, όταν ολοκληρώσουν το καθήκον προς τον διαβητικό μαθητή, η κ. Στυλιανίδου σημειώνει τα εξής:”το καθηκοντολόγιο των σχολικών νοσηλευτών, τους υποδεικνύει και τους υποχρεώνει να υποστηρίζουν όλους τους μαθητές του σχολείου, εκτός από τον μαθητή που θα έχει σε συγκεκριμένο χρόνο την υποστήριξη του. Υποστηρίζουν όλα τα παιδιά και εκπονούν και προγράμματα αγωγής υγείας στη σχολική μονάδα (διατροφική αγωγή, πρόληψη, υγιεινή δοντιών και σώματος κλπ). Είναι ένας θεσμός που συμμετέχουν απόλυτα στις δραστηριότητες του σχολείου. Οι σχολικοί νοσηλευτές δεν κάθονται να πίνουν καφέ. Σκεφτείτε ότι μπορεί να υποστηρίζουν και δύο σχολικές μονάδες. Για παράδειγμα, το 4ο Δημοτικό, το 12ο Δημοτικό και το 4ο Νηπιαγωγείο, που έχουν κοινό αύλειο χώρο, υποστηρίζονται από έναν σχολικό νοσηλευτή. Το ίδιο και το 5ο και το 10ο δημοτικό, όπου λειτουργούν και τμήματα του 5ου νηπιαγωγείου στην αυλή. Το ίδιο και το 1ο δημοτικό και το 1ο νηπιαγωγείο. Όλες αυτές οι μονάδες έχουν ένα σχολικό νοσηλευτή”.
