Στο «κόκκινο» η εγκληματικότητα στην περιοχή μας, αλλά…
Π. Δροσίδης και Στ. Γιαλάογλου, μιλούν στην «Θ»
Αδίστακτοι κακοποιοί, ενήλικες, αλλά και ανήλικοι, διαπράττουν ολοένα και πιο «σκληρές» διαρρήξεις και ληστείες, χρησιμοποιώντας απίστευτη βία. Πρόσφατο παράδειγμα, το περιστατικό διάρρηξης και ληστείας στην Λευκόπετρα, που είχε ως αποτέλεσμα να οδηγηθεί στο νοσοκομείο ο ιδιοκτήτης, μετά από τα χτυπήματα που δέχθηκε από τους ένοπλους κουκουλοφόρους που μπούκαραν μέσα στο σπίτι του. Μια ακόμη περίπτωση του πρόσφατο παρελθόντος, καταγράφηκε επίσης σε οικισμό του Ν. Ξάνθης, με τραγικό τέλος, τότε, του ιδιοκτήτη, ο οποίος άφησε την τελευταία του πνοή στο Νοσοκομείο μετά από λίγες ημέρες. Πως γίνεται όμως να αμυνθεί κανείς – και σε τι βαθμό – σε μια τέτοια περίπτωση; Τι πρέπει να προσέχουν οι Ξανθιώτες; Πως μπορεί να αντιμετωπιστεί το πρόβλημα, που γίνεται ολοένα και εντονότερο στην πόλη αλλά και στα χωριά του νομού; Απαντήσεις, σε όλα τα παραπάνω δίνουν μέσα από την «Θ» ο πρόεδρος της Συνδικαλιστικής Κίνησης Αστυνομικών Ν. Ξάνθης κ. Παναγιώτης Δροσίδης και ο γνωστός Ποινικολόγος κ. Στέργιος Γιαλάογλου.
«ΧΤΥΠΗΣΕ «ΚΟΚΚΙΝΟ» Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ ΣΤΟΝ Ν. ΞΑΝΘΗΣ – Η ΠΡΟΛΗΠΤΙΚΗ ΑΣΤΥΝΟΜΕΥΣΗ, ΘΑ ΑΠΟΤΡΕΨΕΙ ΤΕΤΟΙΑ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΑ»
Πιο αναλυτικά ο κ. Δροσίδης, ανέφερε μεταξύ άλλων στην «Θ» ότι «δυστυχώς, η εγκληματικότητα έχει παραγίνει. Και αυτό που μας ανησυχεί περισσότερο είναι ότι η σοβαρή και η βαριά εγκληματικότητα αυξάνεται περισσότερο. Δεν είχαμε δηλαδή τόσο συχνά ληστείες σε οικίες. Αλλά όλο αυτό, είναι ένα αποτέλεσμα όσων λέγαμε τόσα χρόνια. Ότι η έλλειψη αστυνόμευσης σε προληπτικό επίπεδο, θα οδηγήσει κάποια στιγμή σε αυτό που ζούμε σήμερα. Θεωρούμε πως ό,τι μπορεί να γίνει, είναι κυρίως αποτρεπτικό. Το να γυρνά τα βράδια ένα περιπολικό στις γειτονιές, να το βλέπουν οι επίδοξοι εγκληματίες και κακοποιοί, είναι αποτρεπτικό για τους ίδιους. Το να υπάρχουν αυστηρότερες ποινές, είναι επίσης κάτι αποτρεπτικό, όπως επίσης και το να υπάρχει το κατάλληλο νομικό πλαίσιο για τα εγκλήματα που τελούνται από ανηλίκους. Βλέπουμε ότι μας ταλαιπωρούν κάποια ανήλικα και χτυπούν όλη την πόλη και δεν υπάρχουν δομές που μπορούν να τα φιλοξενήσουν. Τα συλλαμβάνουμε, τα αφήνουμε κ.ο.κ. Δεν υπάρχει κάτι άλλο που μπορούμε να κάνουμε τουλάχιστον εμείς σαν αστυνομία. Η πολιτεία πρέπει να αποφασίσει συντεταγμένα για τέτοιου είδους θέματα. Το κυριότερο για εμάς είναι ότι πρέπει να υπάρξουν δομές. Ας μη κρυβόμαστε, η εγκληματικότητα στον νομό μας έχει χτυπήσει «κόκκινο». Η προληπτική αστυνόμευση θα αποτρέψει επίδοξους κακοποιούς αλλά θα αποτρέψει και οδηγούς που έχουν πιει και ένα ποτήρι παραπάνω και θέλουν να οδηγήσουν το αμάξι τους, νεαρούς οδηγούς που θέλουν να τρέξουν παραπάνω, οπότε θα έχουμε πολλαπλά αποτελέσματα από αυτήν. Πιστεύω ότι και η χθεσινή ληστεία θα καταλήξει, όπως κατέληξε και η διάρρηξη του νηπιαγωγείου, με τους δράστες που θα οδηγηθούν στην δικαιοσύνη».
«ΚΛΕΙΔΩΣΤΕ ΠΟΡΤΕΣ, ΜΠΑΛΚΟΝΟΠΟΡΤΕΣ ΚΑΙ ΠΑΡΑΘΥΡΑ – ΠΡΟΣΟΧΗ ΣΤΙΣ ΣΥΝΑΝΑΣΤΡΟΦΕΣ ΜΑΣ»
Επίσης, αναφορικά με πως πρέπει να «θωρακιστεί» κάποιος και να «θωρακίσει» και το σπίτι του, ο κ. Δροσίδης, υπογράμμισε μεταξύ άλλων ότι «καλό είναι και σε αυτό το επίπεδο να δράσουμε ως πολίτες και ως κοινωνία προληπτικά. Να τηρούμε δηλαδή κάποια μέτρα ασφαλείας, να κλειδώνουμε καλά τις πόρτες μας, να κλειδώνουμε καλά τις μπαλκονόπορτες μας, να κλειδώνουμε τα παράθυρα και – Ω μη γένοιτο – εάν μπουν και έχουν όπλο, ας είμαστε συνεργάσιμοι γιατί προέχει η ανθρώπινη ζωή. Η ουσία είναι να προστατεύσει ο καθένας τη ζωή τη δική του, του/της συντρόφου, των παιδιών κλπ. Αυτό προέχει. Και ο,τι και αν γίνει πρέπει να είναι στα επιτρεπτά όρια της άμυνας, κάτι που μετά θα ορίσει η δικαιοσύνη. Σίγουρα κάθε ένας θα πρέπει να προστατέψει την περιουσία του, την οικογένειά του, αλλά επαναλαμβάνω να λειτουργήσουμε και λίγο προληπτικά. Πάνε οι εποχές που στα χωριά είχαμε ξεκλείδωτες τις πόρτες, που είχαμε ανοιχτό ένα παράθυρο κλπ. Δυστυχώς βλέπουμε ότι εγκληματικότητα έχει βγει και προς τα χωριά πλέον και πρέπει να είμαστε όλοι πιο προσεκτικοί. Να παρατηρούμε με ποιους συναναστρεφόμαστε, να ξέρουμε ποιους φωνάζουμε στις αυλές μας για να κάνουν δουλειές, με ποιους μιλάμε, δεν πρέπει να έχουμε πολλά χρήματα στο σπίτι μας κλπ. Αυτά είναι τα προληπτικά μέτρα που μπορούν να αποτρέψουν πολλές τέτοιες εγκληματικές συμπεριφορές. Δεν ξέρεις με τι κίνητρο και με τι σκοπό έχει μπει ένας επίδοξος ληστής στο σπίτι σου. Μπορεί να σώσεις στη δική σου τη ζωή αλλά να προκαλέσεις μεγαλύτερο κακό στην οικογένειά σου ή μπορείς τον φόβο του ότι θα αντιδράσεις να κάνει κάτι παραπάνω. Ξέρω ότι αυτό που λέω δεν ακούγεται ωραίο, αλλά όταν ηρεμήσεις θα δεις ότι προέχει η ανθρώπινη ζωή και μετά έρχονται όλα τα υπόλοιπα. Είναι μία πάρα πολύ δύσκολη κουβέντα ακόμη και για εμάς. Το βιώνουμε και εμείς καθημερινά γιατί και εμείς είμαστε μέλη αυτής της κοινωνίας και έχει συμβεί είτε σε εμάς είτε στο κοντινό μας περιβάλλον».
ΣΤΗΝ ΝΕΑ ΗΓΕΣΙΑ, ΤΟ ΓΝΩΣΤΟ ΑΙΤΗΜΑ ΓΙΑ ΕΝΙΣΧΥΣΗ ΤΗΣ Δ.Α ΞΑΝΘΗΣ – ΠΡΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΚΑΙ ΑΠΟΦΑΣΕΙΣ, ΜΕ ΟΛΟΥΣ ΤΟΥΣ ΦΟΡΕΙΣ, ΓΙΑ ΤΟΝ ΓΝΩΣΤΟ ΟΙΚΙΣΜΟ
Κλείνοντας ο ίδιος δεν παρέλειψε να επαναλάβει για άλλη μία φορά το αίτημα της ενίσχυσης της Διεύθυνσης Αστυνομίας Ξάνθης, αφού μέσα σε δύο χρόνια έχουν αποστρατευτεί 16 αστυνομικοί και δεν έχουν αναπληρωθεί ούτε καν αυτοί, προκειμένου «να ενισχυθούν οι περιπολίες στα χωριά και ο πολίτης να αισθάνεται ασφαλής», όπως σημείωσε. Μάλιστα τόνισε ότι θα υποβληθεί νέο αίτημα στην νέα ηγεσία της ΕΛΑΣ, ενώ παράλληλα εξέφρασε την βούληση των αστυνομικών για κάποια διημερίδα ή μια στρογγυλή «τράπεζα», προκειμένου να κληθούν όλοι οι φορείς της πόλης για να βρεθεί κάποια λύση με τον «γνωστό οικισμό» που ιδιαίτερα τα τελευταία χρόνια «ταλαιπωρεί» την πόλη και τον νομό.
«ΑΝ Η ΑΜΥΝΑ, ΞΕΠΕΡΝΑ ΤΗΝ ΒΙΑ ΠΟΥ ΔΕΧΕΣΑΙ, ΤΟΤΕ ΤΟ ΑΔΙΚΗΜΑ ΤΟ ΔΙΑΠΡΑΤΤΕΙΣ ΕΣΥ»
Από την πλευρά του ο κ. Γιαλάογλου, αναφέρθηκε στο νομικό πλαίσιο που υπάρχει σε τέτοιες περιπτώσεις:
«Κανένας δεν μπορεί να αναλάβει καθήκοντα αστυνομικού. Δεν του επιτρέπεται από τον νόμο. Δεν έχει κανείς δικαίωμα, να πάρει τον νόμο στα χέρια του, από την ώρα που ζούμε σε μια ευνομούμενη κοινωνία και έχουμε νόμους και κανόνες. Σε μια τέτοια, δύσκολη, περίπτωση, εκείνο που προέχει είναι να διαφυλάξεις τη ζωή σου. Αφενός μεν, να μην κάνεις τίποτα που να προκαλέσει. Εφόσον μου λέτε ότι είναι ληστεία και όχι διάρρηξη, δηλαδή χρησιμοποιήθηκε βία, τότε έχουμε βαρύ αδίκημα. Οι δράστες τιμωρούνται με βαρύτατες ποινές κάθειρξης. Είναι ίσως από τα πιο σκληρά εγκλήματα που ο νομοθέτης τιμωρεί και μάλιστα δεν αφήνει κανέναν υπαινιγμό ή καμία επιφύλαξη για τη βαριά κατηγορία αλλά και τη βαριά ποινή. Αλλά εκεί, ο πολίτης πρέπει πρώτα να διαφυλάξει την σωματική του ακεραιότητα και την περιουσία του, όσο μπορεί, χωρίς όμως να υπερβαίνει τα μέτρα. Δεν πρέπει να έχει το νου του στο «να πάρω ένα όπλο η να πάρω ένα μαχαίρι». Γιατί εκείνη την ώρα μπαίνει στη λογική του να αντιδράσει με βία στην βία. Οι μόνες περιπτώσεις πού θα μπορούσε να δικαιολογηθεί η χρήση βίας, έναντι μίας βίας ενός ληστή ή ενός κάποιου που θέλει να σου αφαιρέσει τη ζωή, είναι στην περίπτωση της άμυνας. Πρέπει να υπάρχει κίνδυνος ζωής, να υπάρχει ενεργή επίθεση εκείνη την ώρα και εσύ να αμυνθείς στα πλαίσια αυτής της επίθεσης. Η άμυνα όμως κρίνεται και αυτή πάντα με κάποια κριτήρια. Αν δηλαδή ξεπερνά τη βία που δέχεσαι, τότε πλέον το αδίκημα που διαπράττεις εσύ, είναι πολύ βαρύτερο από αυτό που δέχεσαι. Αν, για παράδειγμα, κάποιος σου επιτίθεται με ένα ξύλο και σε απειλεί και εσύ πάρεις ένα όπλο και τον σκοτώσεις, η δική σου επίθεση υπερκαλύπτει την δική του. Κρίνεται και από τον βαθμό της επικινδυνότητας και από το βαθμό της δικής σου αντίδρασης πάντα, η οποία πρέπει να δικαιολογηθεί. Να είναι είτε στα πλαίσια άμυνας, όπως προανέφερα, αλλά να υπάρχει ενεργής επίθεση από τον άλλον και χρήση βίας ταυτόχρονα, η οποία απειλεί την ζωή σου ή την ακεραιότητά σου, γενικότερα. Σε εκείνο το πλαίσιο, αν αμυνθείς, είτε με κάποια καρέκλα μέσα στο σπίτι σου είτε με κάποιο ξύλο ή με ο, τιδήποτε πάρεις. Ακόμη και όπλο να πάρεις, το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι απειλείς χωρίς να πυροβολήσεις. Να το προτάξεις, αλλά να μη πυροβολήσεις. Γιατί εκείνη την ώρα, μπορεί ο πυροβολισμός να ξεπεράσει την δικαιολογημένη άμυνα και να βρεθείς σε εσύ μετά υπόλογος και να πας κατηγορούμενος».
«ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙΣ ΤΟΝ ΡΟΛΟ ΤΟΥ ΑΥΤΟΚΛΗΤΟΥ ΕΚΔΙΚΗΤΗ Ή ΤΟΥ ΤΙΜΩΡΟΥ – ΚΟΙΤΑΣ ΝΑ ΣΩΣΕΙΣ ΤΗΝ ΖΩΗ ΣΟΥ»
Στο παράδειγμα της «Θ» αναφορικά με το πώς θα πρέπει να αντιδράσει ένας ιδιοκτήτης εάν απειληθεί με όπλο και ο δράστης του ζητήσει χρήματα, τα οποία όμως δεν έχει να δώσει και απειλήσει ότι θα του αφαιρέσει τη ζωή, ο κ. Γιαλάογλου, σημειώνει τα εξής:
Θα του πει «ψάξε μόνος σου. Δεν έχω τίποτα». Αν απειλεί την ζωή του με χτύπημα (αν τον χτυπήσει) ή τον μαχαιρώσει και επιχειρήσει να τον σκοτώσει, έχει δικαίωμα να αμυνθεί. Αλλά το θέμα είναι τι μέσο έχει εκείνη την ώρα έχει μπροστά του για να αμυνθεί. Επαναλαμβάνω ότι η άμυνα μπαίνει και αυτή σε μετρήσεις. Για παράδειγμα, αστυνομικός που δέχθηκε πυροβολισμό, ανταπέδωσε πυροβολισμό και σκότωσε τον δράστη. Ο αστυνομικός πήγε κατηγορούμενος, παρά το ότι εκείνη την ώρα υπήρχε άμυνα. Σε μια άλλη περίπτωση, ένας διαρρήκτης μπήκε σε ένα σπίτι και κάποιος πήρε την καραμπίνα και τον σκότωσε. Θυμάμαι ότι στην περίπτωση της ανάκρισης δεν προφυλακίστηκε ο δράστης, λόγω του ότι υπήρχε ληστεία, αλλά παρόλα αυτά, στο δικαστήριο καταδικάστηκε, με μία μικρότερη ποινή βέβαια γιατί εκτιμήθηκε σαν ελαφρυντικό η άμυνα του και η κατάσταση ανάγκης που βίωσε. Παρόλα αυτά καταδικάστηκε. Κανείς δεν αθωώνεται για κάτι τέτοιο. Αν η βία που θα χρησιμοποιήσεις είναι ισομεγέθης ή μεγαλύτερη από αυτήν που εισπράττεις, θα βρεθείς σίγουρα καταδικασμένος.
Αυτό που όλοι πρέπει να καταλάβουν λοιπόν είναι ότι σε μία τέτοια περίπτωση δεν κάνουν τίποτα. Κάποτε, επι κυβερνήσεως ΣΥΡΙΖΑ, κοροϊδεύαμε τον υπουργό που είχε πει «κάνε ότι κοιμάσαι». Μπορεί να ήταν σε επίπεδο υπερβολής ως ένα σημείο, αλλά εκείνη την ώρα ήθελε να καταδείξει ότι το μέγιστο είναι να διαφυλάξεις τη ζωή σου. Δεν κάνεις τίποτα. Δεν παίζεις τον ρόλο του αυτόκλητου εκδικητή ή του τιμωρού. Δεν γίνεσαι εσύ αστυνομικός. Κοιτάς να σώσεις της ζωή σου και γίνεσαι διαλλακτικός με τον όποιο δράστη μπαίνει μέσα, γιατί δεν ξέρεις σε τι κατάσταση απελπισίας είναι, αν πεινάει, αν είναι αποφασισμένος να σκοτώσει. Και πρέπει να ξέρεις πως όποια αντίδραση δική σου, μεγιστοποιεί την δική του αντίδραση και τον κάνεις ακόμη πιο βίαιο. Άρα το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να συνεργαστείς. Να του πεις «κάνε ό,τι θέλεις, ψάξε όλο το σπίτι, δεν έχω τίποτα. Μακάρι να είχα να σου δώσω. Ο,τι βρεις πάρε το. Είναι δικό σου». Πρέπει να κοιτάξεις να σώσεις τη ζωή σου. Τα υπόλοιπα θα τα κάνει η αστυνομία».
