Οι τελευταίοι των… «Μοϊκανών» και τα σημερινά μέλη του ΔΣ
-Αθ. Πατσατζής και Δημ. Φελεκίδης, μιλούν στην «Θ»
Το «λουκέτο» των περισσότερων βιομηχανιών της περιοχής μας, ακολουθεί και ο Σύνδεσμος Βιομηχάνων Ξάνθης (ΣΕΒ) που μέχρι τον Ιούλιο, θα πάψει να υφίσταται και τυπικά.
Ένας άλλοτε «κραταιός» Σύνδεσμος, που γίνονταν το «αδιαχώρητο» για μια θέση στην διοίκησή του, σήμερα δεν υπάρχει κανένα ενδιαφέρον.
Δυο στελέχη από τους «τελευταίους των Μοϊκανών», μίλησαν στην «Θ» για το αλλοτινό όργανο που αποτελούσε την «φωνή» των επιχειρηματιών του τόπου μας και πιο συγκεκριμένα ο πρώην πρόεδρος του ΣΕΒ Ξάνθης κ. Αθανάσιος Πατσατζής και ο τελευταίος Γενικός Γραμματέας του Συνδέσμου κ. Δημήτρης Φελεκίδης.
«ΣΥΝΔΕΣΜΟΣ – «ΕΡΓΑΛΕΙΟ» ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΜΑΤΙΕΣ – ΕΙΧΕ ΓΙΝΕΙ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΙΑ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΩΣΗ, ΑΛΛΑ…»
Πιο αναλυτικά ο κ. Πατσατζής, επισήμανε στην «Θ» τα εξής:
«Εγώ δεν μπορούσα τότε να συνεχίσω οπότε είπα να γίνουν εκλογές. Από κει και πέρα έκανα πρόταση σε ορισμένους επιχειρηματίες να αναλάβουν, αλλά κανένας δεν έδειξε ενδιαφέρον. Όσο ήμουν εγώ, γίνονταν και Γενικές Συνελεύσεις και όλα. Κάθε σύνδεσμος είναι ένα καλό «εργαλείο» για τους επιχειρηματίες. Και μάλιστα είχε γίνει και μία προσπάθεια να υπάρχει μία Ένωση Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης και να υπάρχει ένα περιφερειακό ΔΣ. Ήταν μια πρωτοβουλία του κ. Χρήστου Γιορδαμλή, που ακόμη επιμένει και θέλει να γίνει αυτός ο σύνδεσμος στην περιφέρεια, για να έχει «φωνή» και στην Περιφέρεια και στην Αθήνα. Αυτή ήταν μία επιδίωξη και μάλιστα είχα και την καλή θέληση να βοηθήσω. Πριν φύγω όμως είπα να γίνουν εκλογές και να υπάρχει ένας επιχειρηματίας σαν πρόεδρος. Τότε ήταν και όραμα του κ. Σκαρλάτου, πού ήθελε να βοηθήσω και βοήθησα και «πολέμησε» πάρα πολύ για τον σύνδεσμο και προσέφερε πάρα πολλά».
«ΜΕΧΡΙ ΤΟΝ ΙΟΥΝΙΟ, ΘΑ ΕΧΕΙ ΚΛΕΙΣΕΙ – ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΟΝΟ ΣΤΑ…ΧΑΡΤΙΑ»
Από την πλευρά του ο κ. Φελεκίδης, τόνισε ότι «ο Σύνδεσμος της Ξάνθης είναι έτσι κι αλλιώς μέλος ενός ευρύτερου συνδέσμου της Θράκης. Εμείς, εδώ στην Ξάνθη ήμασταν «μεταβατικοί» καθώς η πρόεδρος έγινε διοικήτρια στο νοσοκομείο και μετά ανέλαβε ο Νίκος Φουρλακίδης. Το θέμα είναι ότι δεν υπάρχει ενδιαφέρον από κάποιον από τα τελευταία μέλη (και γενικότερα από τα εγγεγραμμένα μέλη του συνδέσμου) να αναλάβει διοικητικούς ρόλους. Οι μεγάλες πολυεθνικές έτσι κι αλλιώς μιλούν απευθείας με τον Σύνδεσμο Βιομηχάνων Ελλάδος και οι μικρότεροι δεν έχουν ενδιαφέρουν να ασχοληθούν με τα κοινά. Άλλοι έχουν τα προβλήματα που έχουν με τράπεζες κλπ, άλλοι πηγαίνουν πολύ καλά και ασχολούνται με τις επιχειρήσεις τους, τρέχουν σε εκθέσεις του εξωτερικού κλπ. Επομένως δεν υπήρξε ενδιαφέρον από κανέναν για να αναλάβει. Προσωπικά θεωρώ ότι μέχρι και τον Ιούνιο θα έχει κλείσει ο Σύνδεσμος. Στην ουσία υπάρχει μόνο στα «χαρτιά». Υπάρχει μία διαδικασία για να γίνει η λύση του συνδέσμου».
«ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ ΚΛΑΔΙΚΟΙ ΣΥΝΔΕΣΜΟΙ, ΒΕΒΑΙΑ – ΜΑΚΑΡΙ ΝΑ ΠΑΡΑΜΕΙΝΟΥΝ ΟΙ ΥΠΑΡΧΟΥΣΕΣ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΕΙΣ»
Επίσης, ο ίδιος σημείωσε επίσης ότι «προσωπικά βλέπω ότι υπάρχουν επιχειρήσεις που είχαν εξωστρέφεια και είχαν εξαγωγές που πηγαίνουν πάρα πολύ καλά. Όσες έμειναν εγκλωβισμένες μέσα, όχι. Και τώρα βγαίνουν και κάποια προγράμματα από τα οποία μπορούν κάποιες επιχειρήσεις να πάρουν επιδοτήσεις για να κάνουν αναβάθμιση εξοπλισμού, κτιριακών, να λάβουν μέρος σε εκθέσεις πού είναι κάτι πάρα πολύ σημαντικό. Όσο μένουμε στην αγορά της Ελλάδας δεν μπορούμε να μεγαλώσουμε.
Σίγουρα ο ΣΕΒ κάποτε μεσουρανούσε, με επιχειρήσεις οι οποίες επίσης μεσουρανούσαν. Σκεφτείτε ότι σήμερα που μιλάμε έκλεισε η ΚΟΜΟΤΕΞ, μια επιχείρηση που συνταξιοδότησε άτομα. Ο κ. Σκαρλάτος, ήταν επίσης κάποτε πρόεδρος. Γενικά υπήρξαν πρόεδροι που ήταν μεγάλοι επιχειρηματίες, αλλά δυστυχώς όπως κάποιες επιχειρήσεις έκλεισαν (και δεν το περίμενε κανείς) βαίνει και αυτός ο σύνδεσμος σιγά-σιγά στο κλείσιμο.
Από την άλλη βέβαια νομίζω ότι πλέον υπάρχουν κλαδικοί σύνδεσμοι, οπότε οποιαδήποτε προβλήματα έχουν οι επιχειρήσεις (επειδή τα περισσότερα έτσι κι αλλιώς λύνονται μόνο από την Αθήνα) λύνονται από εκεί. Οι επιχειρήσεις είναι μέλη αυτών των συνδέσμων, οι περισσότεροι εκ των οποίων φυσικά έχουν έδρα την Αθήνα, ώστε να μπορούν και αυτοί να βρουν ένα στήριγμα σε κάτι που θα χρειαστούν. Εκτός βέβαια από τα Επιμελητήρια που και αυτά κάνουν όσο μπορούν τη δουλειά τους. Πλέον έχουμε και νέα πρόεδρο και θεωρώ ότι ξεκινά δυναμικά τις δραστηριότητες της, σαν ΕΒΕ.
Η παροιμία λέει ότι η ελπίδα πεθαίνει η πάντα τελευταία οπότε κανείς δεν ξέρει εάν θα ζωντανέψει ξανά ο σύνδεσμος. Μπορεί κάποιος επιχειρηματίας να έχει το μεράκι και να πει ότι θέλει να αναλάβει ώστε να ζωντανέψει ξανά. Το βασικότερο πρόβλημα βλέπω ότι είναι ο χρόνος. Δεν είναι θέμα χρηματικό. Εξάλλου, ο πρόεδρος ούτε κερδίζει κάτι, ούτε αμείβεται. Είναι θέμα χρόνου. Πλέον οι επιχειρήσεις έχουν γίνει πιο διεθνείς και ακολουθούν άλλα πρότυπα και σε θέματα ποιότητας αλλά και σε θέματα που έχουν να κάνουν με τη συναλλαγή με το κράτος. Παλαιότερα είχαν διαδικαστικά θέματα πολύ πιο απλά και δεν είχαν και τόσο μεγάλο εξαγωγικό προφίλ. Και όλα αφορούσαν αποκλειστικά στην πώληση. Σήμερα, υπάρχουν πάρα πολλά πράγματα που έχουν να κάνουν κυρίως με το γραφειοκρατικό κομμάτι (mydata, κάρτα εργασίας, αδειοδοτήσεις, ηλεκτρονική τιμολόγηση, ηλεκτρονικό δελτίο αποστολής, που προωθούνται κλπ). Κλείνοντας θα ήθελα να πω μακάρι να μείνουν αυτές οι επιχειρήσεις που υπάρχουν γιατί είναι καλό για την τοπική οικονομία.
Υπάρχουν επιχειρήσεις που απασχολούν και πάνω από 100 αλλά και πάνω από 200 άτομα αυτή τη στιγμή και μιλάμε μάλιστα για οικογενειακές επιχειρήσεις και όχι πολυεθνικές. Μακάρι να παραμείνουν οι άνθρωποι αυτοί γιατί είναι πολύ σημαντικό για το νομό. Ευελπιστούμε ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα. Και αν λήξει και αυτή η ιστορία με τον πόλεμο στην Ουκρανία, πιστεύω ότι τα πράγματα θα πάνε καλύτερα».
