Στον «αέρα» δεκαπέντε οικογένειες – Λήγει στις 22/12 η σύμβασή τους – Απο τις…«μαμάδες» σε εργολάβο catering το φαγητό – Αναζητείται η…νομική λύση
«Πίσω από τα…νούμερα, βρίσκονται άνθρωποι» σημειώνουν με έμφαση στην «Θ»
Την εφημερίδα «Θράκη» επισκέφθηκαν χθες το πρωί δύο εργαζόμενες της Φοιτητικής Εστίας Κιμμερίων, εκπροσωπώντας και τους δεκαπέντε εργαζόμενους, των οποίων η σύμβαση λήγει στις 22/12 (και θα παραταθεί για επιπλέον ένα μήνα όπως εξηγούν).
Εργαζόμενοι οι οποίοι βρίσκονται στον «αέρα» μαζί με τις οικογένειές τους, καθώς όπως επισημαίνουν, τόσο η κ. Σωτηρούλα Σαββοπούλου (εργαζόμενη εδώ και πέντε έτη) και η Μαρία Ευθυμιάδου (εργαζόμενη εδώ και οκτώ έτη) «πολλοί από αυτούς είναι και εκείνοι που συντηρούσαν τόσα χρόνια τις οικογένειές τους με αυτό το μεροκάματο».
Ένα «μεροκάματο» το οποίο φοβούνται ότι θα χάσουν με τον…ερχομό εργολάβου catering που προωθεί το ΙΝΕΔΙΒΙΜ. Αξίζει να σημειωθεί ότι το συγκεκριμένο θέμα αποτελεί και έναν από τους λόγους της κατάληψης στην Πολυτεχνική Σχολή Ξάνθης η οποία και θα συνεχιστεί έως και τις 11/12.
Βέβαια, εκ πρώτης θα μπορούσε να πει κανείς ότι εφόσον μια σύμβαση τελειώνει, σταματά και η «σχέση» εργοδότη – εργαζόμενου. Ωστόσο, το ζήτημα για τους ίδιους τους εργαζόμενους είναι ηθικό, καθώς πολλοί από αυτούς παρασκευάζουν καθημερινά το φαγητό των φοιτητών που ζουν μακριά από τα σπίτια τους και φιλοξενούνται στις εστίες, επί…είκοσι συναπτά έτη, ανανεώνοντας διαδοχικά τις συμβάσεις τους.
«ΔΕΚΑΠΕΝΤΕ ΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΣΤΗΝ «ΦΕΞ» – ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΚΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ ΠΟΥ ΔΟΥΛΕΥΟΥΝ ΕΩΣ ΚΑΙ 20 ΧΡΟΝΙΑ»
Όλα τα παραπάνω επιβεβαίωσαν στην «Θ» οι κ. Σαββοπούλου και Ευθυμιάδου, οι οποίες ανέφεραν επακριβώς ότι «υπάρχουν εργαζόμενοι που δουλεύουν επί 15, 17 ή και 20 χρόνια κλπ. Εμείς είμαστε ενοικιαζόμενοι εργαζόμενοι κάποιου εργολάβου. Στην παρούσα λέγεται κ. Σμαρδάκης. Αυτή η σύμβαση με τον εργολάβο λήγει. Ο φορέας μας είναι το ΙΝΕΔΙΒΙΜ, το οποίο έβγαλε μια ανακοίνωση από την οποία διαφαίνεται ξεκάθαρα ότι θα πάμε σε catering. Αυτό σημαίνει ότι θα πηγαίνει «πακέτο» το φαγητό στους φοιτητές, οπότε θέλει ένα άτομο και όχι…δεκαπέντε. Ακυρώνει δηλαδή τις δουλειές που γίνονται στο μαγειρείο και της παρασκευής του φαγητού, οπότε δίνει στην διάθεση του εργολάβου να…μαγειρεύει όπου θέλει. Τώρα το φαγητό δεν θα μαγειρεύεται στο μαγειρείο και πρέπει να μειωθούν και οι εργαζόμενοι. Όμως οι εργαζόμενοι είμαστε εκεί επί…είκοσι έως πέντε χρόνια. Που θα πάνε αυτοί οι άνθρωποι; Και μιλάμε για ανθρώπους που δεν είναι 20 και 25 ετών. Είναι στα 58, στα 61. Είναι όλοι πάνω από 50 ετών, εκτός από τρία άτομα που είναι μικρότερης ηλικίας. Παίρναμε έναν ευτελή μισθό (για το οκτάωρο που κάνουμε και για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες δουλεύουμε, αφού τα μηχανήματα είναι παλιά και χαλούν ή «ακυρώνονται» τελείως). Την «ιδρώνουμε» την φανέλα μας για να βγάλουμε το φαγητό. Δεν είναι όλα άνετα εκεί μέσα. Τώρα μας λένε ότι η σύμβασή μας λήγει στις 22 του μηνός και ότι θα πάρουμε μια παράταση μέχρι να γίνει ο διαγωνισμός και να ξεκινήσει η ανάθεση».
«ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΜΕ ΤΟΣΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΟ…ΦΑΓΗΤΟ ΤΗΣ ΜΑΜΑΣ»
«Οι εργαζόμενοι που δουλεύουμε αυτή την στιγμή είμαστε 15 στον αριθμό (5 μάγειρες και οι υπόλοιποι βοηθητικό προσωπικό). Δουλεύαμε όλα αυτά τα χρόνια με ανανέωση συμβάσεων» συνέχισαν οι ίδιες, επισημαίνοντας παράλληλα ότι «ψάχνουμε νομικά πως πήραν στα νοσοκομεία ενοικιαζόμενους από εργολάβο εργάτες. Έχουν πάει σε ένα άλλο καθεστώς και ψάχνουμε να δούμε αν υφίσταται νομικά κάποια εναλλακτική. Ψάχνουμε επί της ουσίας να βρούμε αν μπορούμε να μας δίνει το ΙΝΕΔΙΒΙΜ τις προμήθειες για να μαγειρεύουμε εμείς. Δεν είναι κοινοπραξία, αλλά ένα άλλο καθεστώς, το οποίο δεν ξέρουμε αν λειτουργεί. Βεβαίως και στην Σύγκλητο προχθές, ο Πρύτανης μας είπε (χωρίς να είναι κάτι επίσημο) ότι το ΙΝΕΔΙΒΙΜ θα το δει το θέμα μας. Είπαν ότι μιλούν για το θέμα μας και για το να συνεχίσουμε να δουλεύουμε χωρίς να χαθούν θέσεις. Επίσης τα παιδιά στην Σύγκλητο, ρώτησαν γιατί τόσα χρόνια δεν γινόμαστε μόνιμοι. Έχουμε πολύ μεγάλη στήριξη από τους φοιτητές. Είναι δικά μας παιδιά, μας νιώθουν δικούς τους ανθρώπους. Η διαφορά μας με το catering είναι ότι αυτό είναι κάτι «πλαστικοποιημένο» και ότι το δικό μας φαγητό παρασκευάζεται με αγάπη. Είναι το φαγητό της «μαμάς». Νοιαζόμαστε για τα παιδιά αυτά. Η σχέση μας δεν είναι απρόσωπη με αυτούς που έρχονται από άλλες πόλεις, είναι μακριά από τους γονείς τους».
«ΠΟΛΛΟΙ ΑΠΟ ΕΜΑΣ ΕΙΜΑΣΤΕ ΜΟΝΑΔΙΚΟΙ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΟΙ ΓΙΑ ΤΙΣ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΕΣ ΜΑΣ – ΠΙΣΩ ΑΠΟ ΤΑ…ΝΟΥΜΕΡΑ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ»
«Εν τω μεταξύ οι περισσότεροι από εμάς, είμαστε οι μόνοι που στηρίζουμε την οικονομία της οικογένειας. Αυτό σημαίνει ότι αν σταματήσουμε δεν θα έχουμε ζωή, δεν θα έχουμε αξιοπρέπεια, δεν θα έχουμε τίποτα. Το ΙΝΕΔΙΒΙΜ γνωρίζει ποιοι είμαστε. Γνωρίζει πως λειτουργούμε και την οικονομική μας κατάσταση. Βέβαια μας έδωσε κάτι υποσχέσεις με ένα ανυπόγραφο έγγραφο, ότι θα εξεταστεί το θέμα και θα κοιτάξουν αν υπάρχει νομικό πλαίσιο για να μην χαθούν οι θέσεις εργασίας μας. Πρέπει όμως να παρατήσουν τα νούμερα και τους αριθμούς και να δουν ότι πίσω από το «κόστος» υπάρχουν άνθρωποι. Είναι οι φοιτητές που θέλουν πάνω από 1.80€ για να σιτιστούν αλλά και εμείς οι εργαζόμενοι που έχουμε μεγάλα «ζόρια» όπως άλλωστε και όλη η κοινωνία. Κάνουμε προσπάθειες προς όλες τις κατευθύνσεις. Θέλουμε να κοινοποιηθεί το πρόβλημά μας, θέλουμε να το δει και η κοινωνία της Ξάνθης» τόνισαν επίσης οι κ. Σαββοπούλου και Ευθυμιάδου, υπογραμμίζοντας ωστόσο με έμφαση ότι «το θέμα δεν άπτεται των Πρυτανικών Αρχών. Πέρα όμως από τους νόμους, πέρα από τα «μολύβια» και τις προσθαφαιρέσεις πρέπει να δουν και λίγο τον άνθρωπο. Νομικά δεν είναι δικό τους θέμα, αλλά ως διανοούμενοι ου διδάσκουν παράλληλα αξίες και ήθος, μπορούν να δουν τι γίνεται στην κοινωνία. Έχουν «δύναμη» στα χέρια τους και μπορούν να βοηθήσουν. Εμείς ζούμε με τον πενιχρό μισθό μας».
«ΔΕΝ ΘΕΛΟΥΜΕ ΝΑ ΧΑΣΟΥΜΕ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΜΑΣ – ΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΑΥΤΟΙ ΕΙΝΑΙ ΔΙΚΑ ΜΑΣ ΠΑΙΔΙΑ»
Κλείνοντας αμφότερες σημείωσαν ότι «το σπίτι μας δεν θέλουμε να το χάσουμε. Η δουλειά μας είναι το «σπίτι» μας. Έτσι δουλεύουμε και μέσα στο μαγειρείο και τα παιδιά αυτά είναι δικά μας παιδιά. Οι μάγειρες και το βοηθητικό προσωπικό είναι εκεί σε ο,τι και αν χρειαστούν και πιστεύουμε ότι αυτό που κάνουμε (έχοντας και την δική σας στήριξη) θα βγει σε καλό. Δεν θα το αφήσουμε έτσι. Δεν θα φύγουμε με σκυμμένο το κεφάλι από εκεί μέσα εμείς. Θα φύγουμε με ψηλά το κεφάλι και ο,τι είναι να γίνει ας γίνει. Το «σπίτι» μας δεν θα το χάσουμε. Είναι μια δουλειά που έχεις να κάνεις με παιδιά και βάζεις την «ψυχή» σου. Κοιτάς να είναι το φαγητό που θα έφτιαχνες για το δικό σου παιδί. Μαγειρεύουμε για τα παιδιά μας. Για το παιδί που έρχεται από χιλιόμετρα μακριά. Δεν μαγειρεύουμε για ένα πρόσωπο, αλλά για ένα παιδί που ήρθε να σπουδάσει και να έχει μια ποιότητα ζωής, μένοντας στην εστία στην οποία μπήκε με οικονομικά κριτήρια. Πρέπει να τονίσουμε επίσης ότι πρόκειται για καλά παιδιά. Οι φοιτητές δεν είναι «αλήτες» όπως θέλουν να νομίζουν μερικοί. Ξέρουν τι θέλουν και έχουν σεβασμό όταν τους φέρεσαι με σεβασμό. Και εμείς και δίνουμε και παίρνουμε σεβασμό από αυτά τα παιδιά».
Η ΑΝΑΚΟΙΝΩΣΗ ΤΟΥ ΙΝΕΔΙΒΙΜ
Αξίζει να σημειωθεί ότι η ανακοίνωση του Ιδρύματος Νεολαίας και Δια Βίου Μάθησης (ΙΝΕΔΙΒΙΜ) σε ανακοίνωσή του αναφέρει επακριβώς ότι «σε συνέχεια της δημοσίευσης των Δημόσιων Διαγωνισμών του Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ. για τις υπηρεσίες σίτισης των δικαιούχων φοιτητών εστιών καθώς και των διαγωνισμών που θα προκηρυχθούν το προσεχές διάστημα για τις φοιτητικές εστίες διαχειριστικής ευθύνης του Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ., ενημερώνουμε ότι:
Η προετοιμασία, παρασκευή και διάθεση των γευμάτων προς τους δικαιούχους φοιτητές, θα συνεχίσει να γίνεται στις εγκαταστάσεις των φοιτητικών εστιών όπως ισχύει και σήμερα, χωρίς οποιαδήποτε μεταβολή στη μεθοδολογία παροχής της υπηρεσίας.
Παράλληλα με την απρόσκοπτη συνέχιση των διαγωνισμών, διερευνάται νομική λύση με στόχο τη διασφάλιση του συνόλου των θέσεων εργασίας. Το Ι.ΝΕ.ΔΙ.ΒΙ.Μ. δεσμεύεται για την εξεύρεση της κατάλληλης λύσης».
