Κων. Μαλάκης: «Μακάριοι οι…δημόσιοι υπάλληλοι και οι πέριξ αυτών»
«Το επάγγελμα δεν έχει μέλλον με τα σημερινά δεδομένα, εκτός αν υπάρχει μια βάση» σημειώνει ο ίδιος στην «Θ»
Η «Θ» συνεχίζοντας την δημοσιογραφική έρευνα, για τα επιστημονικά επαγγέλματα και την κατάσταση στην οποία βρίσκονται αυτά στο Ν. Ξάνθης θίγει σήμερα το πρόβλημα «ύπαρξης» που αντιμετωπίζουν και οι νομικοί (μετά το ρεπορτάζ για τους φαρμακοποιούς). Πολλοί επαγγελματίες δικηγόροι έχουν φτάσει στο σημείο να καλύπτουν «μετά κόπων και βασάνων» τα λειτουργικά τους έξοδα. Η Ξάνθη, διαθέτει…245 δικηγόρους και προφανώς δεν «σηκώνει» άλλους, ενώ οι νεοεισερχόμενοι στο επάγγελμα δεν βλέπουν «φως» στον ορίζοντα και πολλοί από αυτούς κρεμούν το πτυχίο του πανεπιστημίου στον τοίχο, μόνον για… διακοσμητικό και ενθύμιο!
«ΤΡΑΓΙΚΗ Η ΚΑΤΑΣΤΑΣΗ ΣΤΟΝ ΚΛΑΔΟ ΜΑΣ»
Για όλα τα παραπάνω μίλησε στην «Θ» ο πρόεδρος του Δικηγορικού Συλλόγου Ξάνθης κ. Κωνσταντίνος Μαλάκης, εξηγώντας ότι «ο Νομός Ξάνθης έχει περίπου 100.000 κατοίκους και οι δικηγόροι είναι 245. Είναι πάρα πολλοί ανάλογα με τον πληθυσμό. Λάβετε επίσης υπόψιν ότι ο Νομός Ξάνθης είναι καθαρά αγροτικός. Δεν έχουμε ούτε τις βιομηχανίες, ούτε τα εργοστάσια. Αντιλαμβάνεστε λοιπόν ότι γενικά οι δικηγόροι περνούμε πάρα πολύ δύσκολα. Δεν ξέρω αν περνούν δυσκολότερα οι μηχανικοί από εμάς, αλλά πιστεύω ότι ο κλάδος μας έχει τα «πρωτεία». Δεν βγάζουμε ούτε τα λειτουργικά έξοδα. Έχουμε γίνει όχι απλά είδος πολυτελείας αλλά είδος σουπερ…πολυτελείας. Ο κόσμος δεν έχει χρήματα να πάει στον γιατρό και βλέπετε την εικόνα που επικρατεί στο νοσοκομείο. Πως θα πάει στον δικηγόρο. Υπάρχει πάρα πολύ μεγάλο πρόβλημα για αυτό και βλέπετε πως οι συνάδελφοι (τουλάχιστον οι μέχρι 20 ετών συνάδελφοι), έχουν όνειρο να φύγουν από το επάγγελμα και βέβαια να βολευτούν (εντός ή εκτός εισαγωγικών) στο δημόσιο. Είναι τραγική η κατάσταση στον κλάδο μας».
«ΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΛΛΟΝ ΜΕ ΤΑ ΣΗΜΕΡΙΝΑ ΔΕΔΟΜΕΝΑ, ΕΚΤΟΣ ΑΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΜΙΑ…ΒΑΣΗ»
Αναφορικά με τους νεοεισερχόμενους στο επάγγελμα, ο κ. Μαλάκης υπογραμμίζει ότι «εδώ γίνεται αυτό που γίνεται και στις άλλες επιστήμες. Αν δεν περάσει το παιδί μας στην Ελλάδα, θα το στείλουμε στην Βουλγαρία, στην Αγγλία ή στα διάφορα κολέγια που υπάρχουν και θα βγει κάποτε Δικηγόρος, Ιατρός ή οτιδήποτε άλλο που είναι υπόθεση του πατέρα και όχι του ίδιου του νέου. Το επάγγελμα του δικηγόρου για έναν νέο άνθρωπο, με τα δεδομένα που υπάρχουν, δεν έχει μέλλον. Εκτός αν «κληρονομήσει» το δικηγορικό γραφείο από τον πατέρα του, τον θείο του, τον αδερφό του κ.ο.κ. Και τότε βέβαια δεν μπορεί να περιμένει πολλά πράγματα, αλλά θα έχει μια «βάση». Διαφορετικά, η κατάσταση είναι δραματική. Ένας δικηγόρος δεν καλύπτει ούτε στοιχειωδώς τα έξοδά του, για αυτό βλέπετε και το φαινόμενο 3-4 συναδέλφων σε ένα γραφείο για να μοιράζονται τα λειτουργικά έξοδα».
«ΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΙ…ΔΗΜΟΣΙΟΙ ΥΠΑΛΛΗΛΟΙ ΚΑΙ ΟΙ ΠΕΡΙΞ ΑΥΤΩΝ»
«Γενικά στην Ελλάδα οι δικηγόροι είναι πάρα πολλοί. Φανταστείτε ότι το Παρίσι έχει 15 εκατομμύρια κατοίκους και μόλις 2500 δικηγόρους, ενώ η Αθήνα έχει 50.000. Η ίδια αναλογία επικρατεί και στις άλλες επαρχιακές πόλεις» συνέχισε ο ίδιος, σημειώνοντας ότι «από την νομική βέβαια, δεν γίνεσαι μόνον δικηγόρος. Υπάρχουν πολλοί ακόμη δρόμοι να ακολουθήσεις (με μεταπτυχιακά, γλώσσες κλπ που χρειάζονται και αντίστοιχες δαπάνες από τους γονείς). Για κάποιον όμως που δεν έχει την υποστήριξη, κρεμά το πτυχίο στον τοίχο. Περίπου 40 συνάδελφοι έχουν φύγει από το επάγγελμα πρόπερσι και πέρυσι. Δεν είναι μόνον το γραφείο, είναι η ασφάλιση, είναι όλα τα έξοδα που χρειάζεται για να κινηθείς σαν δικηγόρος με μια στοιχειώδη αξιοπρέπεια. Χρειάζονται τουλάχιστον 1000 ευρώ καθαρά για να καλύψεις όλα τα παραπάνω. Εδώ ακόμη και παλιοί συνάδελφοι δεν βγάζουν 1000 ευρώ καθαρά. Μακάριοι οι…δημόσιοι υπάλληλοι και οι πέριξ αυτών».
