Με αφορμή το τραγικό συμβάν με θύμα την μαραθωνοδρόμο στη Θεσσαλονίκη…
Επιτακτική η ανάγκη δημιουργίας ποδηλατοδρόμων στην Ξάνθη – Γίνονται προσπάθειες από την Δημοτική Αρχή, σημειώνει ο ίδιος στην «Θ»
Δυστυχώς δεν είναι λίγες οι φορές, όπου χάνονται ανθρώπινες ζωές όταν στα τροχαία δυστυχήματα εμπλέκονται ποδηλάτες (που συνήθως είναι και τα θύματα) που βρίσκονται εκ των πραγμάτων σε μειονεκτική και πιο «ανασφαλή» θέση, σε σχέση με τους οδηγούς των ΙΧ ή άλλων μέσων μεταφοράς.
Πρόσφατο, τραγικό παράδειγμα, ο σοκαριστικός θάνατος της μαραθωνοδρόμου Δήμητρας Ιορδανίδου στην Θεσσαλονίκη, η οποία παρασύρθηκε από φορτηγό και σκοτώθηκε ενώ πήγαινε στη δουλειά της με το ποδήλατό της, όπως συνήθιζε να κάνει κάθε μέρα.
Για τους κανόνες αλλά και τις υποχρεώσεις των ποδηλατών καθώς και των οδηγών ΙΧ και άλλων οχημάτων με τους οποίους συνυπάρχουν οι ποδηλάτες στον δρόμο, μίλησε στην «Θ» ο πρώην πρόεδρος και νυν μέλος του «ΠΗΓΑΣΟΥ Ξάνθης» και Δημοτικός Σύμβουλος κ. Αφεντούλης Τσακιρίδης. Ο ίδιος εξήγησε ότι είναι πιο δύσκολο να συμβεί τροχαίο ατύχημα μέσα στην πόλη, σε σχέση με τους δρόμους εκτός πόλης (εθνικές και επαρχιακές οδούς), ενώ εξήρε την ανάγκη δημιουργίας ποδηλατοδρόμων στην Ξάνθη και παράλληλα την αλλαγή νοοτροπίας των πολιτών, σε σχέση με την χρήση τους, σημειώνοντας μεταξύ άλλων ότι γίνονται προσπάθειες – επ’ αυτού – από την Δημοτική Αρχή.
ΘΕΜΑ ΛΑΝΘΑΣΜΕΝΗΣ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ, ΚΥΡΙΩΣ ΤΩΝ ΟΔΗΓΩΝ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΩΝ – ΕΚ ΤΩΝ ΠΡΑΓΜΑΤΩΝ ΠΡΟΣΕΧΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΟ Ο ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ ΠΟΥ ΕΙΝΑΙ ΣΕ ΜΕΙΟΝΕΚΤΙΚΗ ΘΕΣΗ
Αναλυτικότερα ο κ. Τσακιρίδης εξήγησε στην «Θ» ότι:
Το θέμα δεν οφείλεται σε λάθος συμπεριφορές αλλά σε λάθος νοοτροπία και όχι σε αυτήν των ποδηλατών (κατά ένα μεγάλο ποσοστό). Όχι ότι δεν υπάρχουν εξαιρέσεις, αλλά ο ποδηλάτης δεν είναι συχνά αυτός που δεν προσέχει. Εκ των πραγμάτων, τα αντανακλαστικά του ποδηλάτη είναι αυξημένα. Αυτός που δεν δίνει την δέουσα σημασία στο γεγονός ότι βλέπει έναν ποδηλάτη, είναι καθαρά ο οδηγός. Προσωπικά είμαι και οδηγός αυτοκινήτου και οδηγός ποδηλάτου. Όταν οδηγείς το ποδήλατο, δίνεις σημασία σε όλα τα άλλα μέσα, διότι λόγω των «μεγεθών», είσαι σε μειονεκτική θέση. Λες ότι «αν αυτό το αυτοκίνητο κινηθεί προς εμένα, θα μου κάνει ζημιά». Όταν όμως οδηγείς ένα αυτοκίνητο και βλέπεις έναν ποδηλάτη δεν δίνεις τόση σημασία. Δεν αντιλαμβάνεσαι τον κίνδυνο που διατρέχει ο ποδηλάτης. Αν τον χτυπήσεις, θα τον ρίξεις κάτω και θα του κάνεις ζημιά. Είναι όμως και το αν περάσεις με μια ταχύτητα από δίπλα του. Και τότε θα δημιουργήσεις έναν τέτοιο στροβιλισμό, που μπορεί να τον ρίξει επίσης κάτω. Μπορεί επίσης να τον τρομάξεις και να τον βγάλεις εκτός κατεύθυνσης ή ακόμη και να τον «κατευθύνεις» εσύ – νομίζοντας ο ίδιος ότι θα τον χτυπήσεις – και να τον «πετάξεις» εκτός δρόμου. Αυτά τα βλέπουμε στον δρόμο.
ΠΙΟ ΔΥΣΚΟΛΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΑΤΥΧΗΜΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΠΟΛΗ – ΕΞΩ ΔΕΝ ΤΗΡΕΙΤΑΙ ΤΟ «ΔΕΞΙΑ Ο ΠΟΔΗΛΑΤΗΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΠΟΣΤΑΣΗ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ 1.5 ΜΕΤΡΟΥ Η ΠΡΟΣΠΕΡΑΣΗ ΑΠΟ ΤΟΝ ΟΔΗΓΟ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ»
Επιπλέον ο ίδιος τόνισε ότι:
Συνήθως ο ποδηλάτης πηγαίνει δεξιά – και πρέπει να πηγαίνει δεξιά – αλλά και το διερχόμενο αυτοκίνητο που θα τον προσπεράσει, πρέπει να έχει τουλάχιστον 1.5 μέτρο απόσταση. Κάτι που – κατά πλειοψηφία – δεν τηρείται. Όταν είμαστε μέσα στην πόλη, τα πράγματα είναι λίγο πιο εύκολα. Αν και για το προχθεσινό συμβάν πρέπει να δούμε τις συνθήκες κάτω από τις οποίες έγινε. Η κοπέλα εγκλωβίστηκε μέσα στην στροφή και νόμιζε ότι δεν θα κινηθεί το φορτηγό; Δεν γνωρίζω ακριβώς πως έγινε. Το θέμα εν προκειμένω είναι ότι υπάρχουν «νεκρές γωνίες», όπως ονομάζονται, όπου ο οδηγός του φορτηγού δεν βλέπει (αριστερά, δεξιά και πίσω του) εκ των πραγμάτων. Οπότε αν μπεις σε εκείνο το σημείο που δεν βλέπει ο οδηγός του φορτηγού, είσαι καταδικασμένος. Αυτό όμως πρέπει να το γνωρίζει και ο ποδηλάτης και να μην «ρισκάρει». Μέσα στην πόλη είναι πολύ δύσκολο να γίνει ένα ατύχημα. Υπάρχουν κανόνες, ενώ δεν υπάρχουν μεγάλες αποστάσεις που δεν «φυλάσσονται». Πάντα θα βρεις ένα stop. Πάντα θα βρεις ένα φανάρι για να σταματήσεις. Είναι πιο «ελεγχόμενα» τα πράγματα. Όταν βγαίνεις έξω, δηλαδή προς Πετεινό ή Κιμμέρια (για παράδειγμα), αυτή η «μηχανική» που περιέγραψα πριν (να πηγαίνει δεξιά ο ποδηλάτης και ο οδηγός ΙΧ να προσπερνά από 1.5 μέτρο τουλάχιστον απόσταση) δεν τηρείται. Εγώ το βλέπω 25 χρόνια αυτό το πράγμα, διανύοντας και μεγάλες αποστάσεις με το ποδήλατο. Αν υπάρχουν βέβαια παραβάσεις κατά τις οποίες οι ποδηλάτες δεν τηρούν τον ΚΟΚ, αυτό είναι ευθύνη δική τους. Αλλά ως επί τω πλείστον οι ποδηλάτες που είναι εκπαιδευμένοι (π.χ. αθλητές) γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν. Δεν κάνουν απερισκεψίες, ούτε «ρισκάρουν» την ζωή τους.
ΕΠΙΤΑΚΤΙΚΗ Η ΑΝΑΓΚΗ ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑΣ ΠΟΔΗΛΑΤΟΔΡΟΜΩΝ ΣΤΗΝ ΞΑΝΘΗ, ΑΛΛΑ ΚΑΙ Η ΑΛΛΑΓΗ ΝΟΟΤΡΟΠΙΑΣ ΤΩΝ ΠΟΛΙΤΩΝ – ΓΙΝΟΝΤΑΙ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΕΣ ΑΠΟ ΤΗΝ ΔΗΜΟΤΙΚΗ ΑΡΧΗ
Αναφορικά με τους ποδηλατοδρόμους, ο ίδιος εξήγησε ότι:
Οι ποδηλατόδρομοι είναι καλοί και οπωσδήποτε πρέπει να γίνουν. Η πόλη μας υστερεί – ξεκάθαρα- σε αυτό το κομμάτι. Γίνονται προσπάθειες και με την νέα Δημοτική Αρχή, γιατί μας το έχει ζητήσει κιόλας, για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους. Έχει ζητήσει κάποιες κατευθύνσεις και κάποιοι γνώστες του αντικειμένου και ετοιμάζονται κάποια πράγματα. Ωστόσο θα πρέπει και ο ίδιος ο κόσμος, ακόμη και αν γίνουν αύριο οι ποδηλατόδρομοι, να υιοθετήσει την νοοτροπία. Να μην νομίζει ότι ο ποδηλατόδρομος είναι πεζόδρομος. Ο ποδηλατόδρομος είναι καθαρά για τα ποδήλατα. Και επειδή αν αύριο – μεθαύριο δημιουργηθούν ποδηλατόδρομοι, οι ποδηλάτες θα αναγκαστούν να πηγαίνουν μέσα από αυτούς, δεν θα πρέπει να έχει εκεί ούτε πεζούς, ούτε καροτσάκια κλπ. Μια μικρή απόδειξη αυτού που λέω είναι κάποια μέτρα ποδηλατοδρόμων, επί της οδού Σάρδεων (ο δρόμος για το Νοσοκομείο που βγαίνει στην Εκτενεπόλ). Όποτε και αν πηγαίνω από εκείνο το σημείο, βλέπω ανθρώπους να τρέχουν ή να περπατούν και όταν πλησιάζω εγώ και περιμένω να φύγουν από την μέση, με κοιτούν σαν να είμαι κάποιος εξωγήινος. Άρα πρέπει να αλλάξει και η νοοτροπία του κόσμου. Θα αλλάξει σιγά – σιγά, εφόσον υιοθετήσουμε τους ποδηλατοδρόμους και «ζήσουμε» με αυτούς κάποια χρόνια. Τότε ο κόσμος θα ξέρει και πως θα κινηθεί. Νομίζω ότι είναι και θέμα παιδείας, αλλά εφόσον δεν έχεις ποδηλατοδρόμους, δεν μπορείς να εκπαιδεύσεις και τον κόσμο. Είναι επιτακτική ανάγκη η δημιουργία ποδηλατοδρόμων, όπως στο εξωτερικό.
