«Αγκυλώσεις» στον Δήμο Ξάνθης…
Διάβασα με προσοχή τις δηλώσεις του Παναγιώτη Αμβροσιάδη στην «Θ» το περασμένο Σάββατο αναφορικά με το τουριστικό τρενάκι της Ξάνθης και προβληματίσθηκα (για ακόμη μια φορά) για τους χρόνους που χρειάζονται στο δημόσιο (δυστυχώς και στην αυτοδιοίκηση) για να ρολάρει το πιο απλό πράγμα! Δηλαδή το να χρησιμοποιηθεί το δεύτερο τρενάκι, χωρίς το βαγόνι που κάηκε και με την προσθήκη ενός νέου βαγονιού όλο κι όλο, χρειάζονται μηχανικοί, τεχνικοί, μελέτες, διαδικασίες που ξεπερνάνε τον… ένα χρόνο! Και κάτι ακόμα… Ρώτησα τον φίλο μου τον Σουά (αρμόδιο αντιδήμαρχο αθλητισμού) αν ο Δήμος Ξάνθης υλοποιεί προγράμματα μαζικού αθλητισμού, όπως τα δεκάδες προγράμματα που έχουν εξαγγελθεί και υλοποιούνται σε άλλους δήμους της επικράτειας (αθλητισμός και παιδί, αθλητισμός και γυναίκα, μαζικός αθλητισμός κλπ)… Με έκπληξη πληροφορήθηκα ότι ο Δήμος Ξάνθης δεν υλοποιεί ΚΑΝΕΝΑ τέτοιο πρόγραμμα, για λόγους που μάλλον προκαλούν τον δημότη παρά τον πείθουν… Αν για παράδειγμα ο ένας και μοναδικός προπονητής του μαζικού αθλητισμού πήρε «μετάθεση» για να γίνει ναυαγοσώστης στο κολυμβητήριο, δεν θα έπρεπε να υπάρχει αντικαταστάτης του και να «τρέξει» κανονικά το πρόγραμμα; Δυστυχώς και σ’ αυτή την περίπτωση, πονάει κεφάλι, κόβεις κεφάλι και συνεχίζεις… ακέφαλος!
Μεγάλο ενδιαφέρον, αλλά και πολλά προβλήματα…
Αναμενόμενο να γίνεται ένας «κακός χαμός» στο δημοτικό κολυμβητήριο από την στιγμή που άνοιξε τις «πύλες» του και οι κολυμβητικοί σύλλογοι δέχονται τις πρώτες εγγραφές… Η αναγκαιότητα του κολυμβητηρίου φάνηκε από την αθρόα προσέλευση και τις εγγραφές περί των 1000 παιδιών, με αποτέλεσμα να υπάρξει και ένα αλαλούμ αναφορικά με τις ώρες λειτουργίας, τις ώρες προσέλευσης και αποχώρησης και όχι μόνο. Εκείνο που προβληματίζει επίσης είναι το θέμα της θερμοκρασίας του νερού, ιδιαίτερα την χειμερινή περίοδο που θα απαιτούνται δεκάδες χιλιάδες ευρώ για την αγορά πετρελαίου. Το θέμα ύπαρξης τεσσάρων κολυμβητικών συλλόγων (και όχι ενός ή το πολύ δύο) αφορά σε ένα φαινόμενο… καθαρά Ελληνικό. Σε ότι αφορά τους υπευθύνους των συλλόγων να πω με απορία, ότι η υπεύθυνη από τα «Δελφίνια» δεν δέχθηκε να μιλήσει τηλεφωνικά στη «Θ», γιατί λέει δεν διασφαλίζεται η… εγγύηση για την επ’ ακριβώς μεταφορά των λεγομένων τους στην αποτύπωση του ρεπορτάζ! Και εγώ αμέσως σπεύδω στον… συμβολαιογράφο για να συνάψω συμβόλαιο με αυτούς που θέλουμε να πάρουμε συνέντευξη και συγχρόνως στην τράπεζα για να εκδώσω εγγυητική επιστολή ώστε να εγγυηθούμε τα αιτηθέντα! Πάρ’ το αυγό και κούρευτο!
Φταίνε… όλοι!
Το θέμα της «κυκλοφοριακής αγωγής» είναι ένα τεράστιο θέμα το οποίο έχω θίξει ουκ ολίγες φορές στο παρελθόν και μέσα από την στήλη, αλλά και με αναλυτικά ρεπορτάζ της «Θ». Για τα δύο επανωτά θανατηφόρα τροχαία που συνέβησαν στην Ξάνθη σε λιγότερο από 24 ώρες φταίνε… όλοι! Φταίνε οι οδηγοί, φταίνε οι πεζοί, φταίει η τροχαία, φταίει το εκπαιδευτικό σύστημα… φταίνε ΑΠΑΝΤΕΣ! Και σαφώς θα καταλάβατε ότι δεν αναφέρομαι αποκλειστικά στους «πρωταγωνιστές» των δύο συγκεκριμένων δυστυχημάτων, αλλά στα πολλά ακόμη παρόμοια προηγούμενα και δυστυχώς στα πολλά που θα ακολουθήσουν… Οι μεν οδηγοί δεν οδηγούν όπως πρέπει μέσα σε κατοικημένες περιοχές, οι δε πεζοί δεν ξέρουν να περπατάνε και δεν δίνουν σημασία σ’ αυτά που πρέπει για την δική τους ασφάλεια, η δε τροχαία είναι ανύπαρκτη για να ελέγξει και τους δύο και τέλος το εκπαιδευτικό μας σύστημα δεν δίνει τα εφόδια που πρέπει -από την ηλικία που πρέπει- στα παιδιά για να ξέρουν πως θα συμπεριφερθούν ως πεζοί και αργότερα ως οδηγοί, εντός και εκτός πόλης!
Εμπλέκονται χωρίς να φταίνε
Υπάρχουν όμως και εκείνες οι περιπτώσεις που πληρώνει την «νύφη» εκείνος που δεν φταίει στην ουσία! Όταν για παράδειγμα κάποιος περπατάει (και μάλιστα πολλές φορές με σκούρο ρουχισμό) σε εθνικούς δρόμους, ακόμη και στην Εγνατία, νυχτιάτικα και τον βρίσκει ξαφνικά ο οδηγός μπροστά στην ποδιά του αυτοκινήτου, εκείνος που δεν φταίει και δεν πρέπει να πληρώσει την “ζημιά” είναι ο οδηγός! Όπως επίσης και μέσα στην πόλη, όταν για παράδειγμα ένα παιδάκι που ξεφεύγει από την επιμέλεια του συνοδού του και πετάγεται ξαφνικά μπροστά σε ένα διερχόμενο αυτοκίνητο, με οποιαδήποτε ταχύτητα (ακόμη και με 10 χλμ την ώρα), ο οδηγός δεν μπορεί να αντιδράσει και συμβαίνει το μοιραίο! Και στην προκειμένη περίπτωση δεν φταίει ο οδηγός! Σαφώς όμως φταίει ο οδηγός (συνήθως κάποιοι κάγκουρες), όταν μαρσάρει και πάει με 70-80χλμ μέσα στην πόλη, σαφώς και φταίει ο οδηγός, ιδιαίτερα δικύκλων και ποδηλάτων, όταν καβαλάνε πεζοδρόμια και τρέχουν σαν τρελοί, αψηφώντας τους πεζούς… Το θέμα της ανυπαρξίας τροχονομικών ελέγχων το θίγουν και οι ίδιοι οι αστυνομικοί υπάλληλοι… Γι’ αυτό σας λέω ότι φταίμε όλοι, γι’ αυτό και πρέπει όλοι να αναλάβουν το μερίδιο των ευθυνών που τους αναλογεί. Το θέμα είναι ότι φεύγουν με τραγικό τρόπο ανθρώπινες ζωές παιδιών και μεγαλυτέρων και σε πολλές περιπτώσεις «τραβιούνται» στις αστυνομίες και στα δικαστήρια οδηγοί που στην τελική δεν φταίνε σε τίποτα!
