Άκου… «DELULU»!
Από το 1966, την χρονιά δηλαδή που πρωτοδιοργανώθηκε το Ξανθιώτικο Καρναβάλι ως «Θρακικαί Λαογραφικαί Εορταί» θυμάμαι, παιδάκι του νηπιαγωγείου τότε, τον ενθουσιασμό των πρωτεργατών (του αείμνηστου γιατρού Στέργιου Στάθη κλπ) και την θέλησή τους να το καταστήσουν ως θεσμό της Ξάνθης και ολόκληρης της Θράκης, κάτι που έγινε τα επόμενα χρόνια… Το πρώτο άρμα με τον υπερήφανο Θρακιώτη καρνάβαλο κατασκευάσθηκε λίγο αργότερα και αποτελούσε τον προπομπό κάθε καρναβαλικής παρέλασης. Τα χρόνια πέρασαν όμως και φθάσαμε στο σήμερα (αφού μεσολάβησε η αναγέννηση του θεσμού από την Θρακική Σκηνή και τους πρώτους καρναβαλικούς συλλόγους) και στην επετειακή διοργάνωση υπό τον τίτλο… «DELULU»! Και αναρωτιέμαι τι προσπαθούν να μας πουν οι «ποιητές»! Ο όρος είναι λέει εμπνευσμένος από την σύγχρονη pop κουλτούρα και σημαίνει την… «δύναμη της θέλησης και την πεποίθηση ότι όλα είναι δυνατά όταν πιστεύουμε βαθιά σε αυτό που θέλουμε να κάνουμε»! Επίσης λέει, πηγάζει και από την λέξη delusional που σημαίνει «παραληρηματικός»! Δεν ξέρω αν όλα αυτά είναι έμπνευση του Τσέπελη, που έχει έφεση στα είδη black metal ή death metal ή όπως αλλιώς ονομάζονται, σίγουρα όμως καμία σχέση δεν μπορεί να έχουν όλα αυτά με το Ξανθιώτικο Καρναβάλι. Όσο για τους 1500 περίπου «νονούς» του (50,5%) των ψηφισάντων, επιτρέψτε μου να έχω τις προσωπικές μου αμφιβολίες…
Τόσο δύσκολο είναι τελικά;
Με αφορμή τα όσα διημείφθησαν στο πρόσφατο συνέδριο της ΕΝΠΕ που πραγματοποιήθηκε το περασμένο διήμερο στην Αλεξανδρούπολη, θέλω να καταθέσω ένα δημόσιο ερώτημα προς την κατεύθυνση της κυβέρνησης και των συναρμοδίων υπουργών: Είναι τόσο δύσκολο για να γίνουν πιο διακριτοί οι ρόλοι και οι ευθύνες μεταξύ της κεντρικής διοίκησης και της τοπικής αυτοδιοίκησης στους δύο βαθμούς της; Δεν είναι δυνατόν να μην γνωρίζει ο Δήμαρχος ή ο Περιφερειάρχης ποιος είναι αρμόδιος, ποιος είναι υπεύθυνος και ποιος είναι εκείνος που θα πρέπει να διεκδικήσει κονδύλια για την διαχείριση χειμάρρων και ποταμών, για να την διαχείριση καταστροφών σε κοινόχρηστους χώρους, αλλά και –κυρίως- για την προετοιμασία και τις κατάλληλες υποδομές όλων αυτών έναντι ακραίων καιρικών φαινομένων και καταστροφών… Όσο διατηρείται αυτή η αρρωστημένη κατάσταση, το να μην γνωρίζει δηλαδή ποιος είναι αρμόδιος και υπεύθυνος και για τι, τόσο θα ερχόμαστε κατόπιν εορτής να προσπαθούμε να αποδώσουμε ευθύνες, έχοντας χάσει όμως τον άνισο αγώνα με τα φυσικά φαινόμενα. Επιτέλους αποφασίστε και αποδώστε αρμοδιότητες, ευθύνες και φυσικά… τα ανάλογα κονδύλια εκεί που πρέπει.
Απεργία στην Ξάνθη: Ούτε οι 2 στους 10!
Όταν σε μια πανεργατική απεργία που διοργανώνονται από κοινού από την ΓΣΕΕ και την ΑΔΕΔΥ συμμετέχουν περίπου το 12-13% των εργαζομένων (μέσο όρο) στην Ξάνθη και όταν οι περισσότεροι από τους κινητοποιηθέντες είναι οι φοιτητές αριστερών αποχρώσεων και ελάχιστοι απεργοί εργαζόμενοι, τότε ήθελα να ξέρω… τι περιμένουν οι διοργανωτές από ανάλογες κινητοποιήσεις στο μέλλον; Τα ίδια Παντελάκη μου… κάθε φορά που καλείται ο κόσμος να βγει στους δρόμους! Αποτέλεσμα όλων αυτών είναι να ξεφτίσει ακόμη περισσότερο ο θεσμός και να ακούγεται πλέον ως φολκλόρ το κατά τα άλλα ισχυρότερο «εργαλείο» που έχουν στα χέρια τους οι εργαζόμενοι για να διατρανώσουν τα αιτήματά τους και να γίνουν αποδεκτά από το κράτος και την εργοδοσία… Σε πλήρη διάλυση λοιπόν το συνδικαλιστικό κίνημα τοπικά, αλλά και γενικότερα στη χώρα μας και αν δεν ήταν και τα μεγάλα αστικά κέντρα όπου η συμμετοχή είναι ελαφρώς μεγαλύτερη, τότε θα ήταν κυριολεκτικά για κλάματα όλη αυτή η ιστορία… Θα μου πείτε πως είναι τόσο ευχαριστημένοι οι εργαζόμενοι και για αυτό δεν απεργούν; Όχι βέβαια, αλλά προφανώς φταίει το γεγονός ότι δεν εμπνέουν πλέον οι συνδικαλιστές και αυτός καθ’ αυτός ο συνδικαλισμός, όπως έχει καταντήσει σήμερα…
Δεν γίνονται έργα χωρίς ταλαιπωρία…
Υπάρχουν λέει πολλά παράπονα οδηγών για την ταλαιπωρία στις ουρές που σχηματίζονται στην Λ. Στρατού εξαιτίας των έργων του Δήμου Ξάνθης που έχουν ξεκινήσει και εξελίσσονται εκεί. Για να γίνει όμως ένα τέτοιο έργο σίγουρα θα πρέπει να υπάρξουν περιορισμοί στην κυκλοφορία των οχημάτων. Δηλαδή τι θα έπρεπε να προβλέψει ο Δήμος ή ο εργολάβος; Να κάνει μία αερογέφυρα και να δημιουργήσει μία δεύτερη λωρίδα; Κάθε φορά που γίνεται ένα έργο οδοποιίας υπάρχει η σχετική μια ταλαιπωρία του κοινού. Το θέμα είναι αν θέλουμε να γίνουν έργα ή όχι; Αν θέλουμε, θα πρέπει να είμαστε έτοιμοι και να ταλαιπωρηθούμε, όταν βέβαια αυτό γίνεται στο πλαίσιο της λογικής και όχι της αδιαφορίας του εργολάβου. Σε ότι αφορά τη Λ. Στρατού όμως, υπάρχουν διέξοδοι για αυτούς που έρχονται από την περιοχή των πετρελαιοαποθηκών και κατευθύνονται προς τον κόμβο του ξενοδοχείου Σίσσυ… Για εκείνους που θέλουν να διοχετευθούν μέσα στην πόλη, μπορούν να ακολουθήσουν την οδό Μιαούλη στα δεξιά του κόμβου ή την παράλληλη με την σιδηροδρομική γραμμή οδό που οδηγεί μέσω του Μουσείου Φυσικής Ιστορίας προς τα Νεκροταφεία για εκείνους που θέλουν να επιλέξουν την έξοδο της πόλης.
