Αθώος και με την «βούλα» του Αρείου Πάγου ο πρ. Δ/νων Σύμβουλος της ΕΑΠΑΞ
Οι πραγματικοί και οι «φαινομενικοί» συμπαραστάτες, η «εξόντωση» και η επιρρεπής στην κριτική κοινωνία
Αθώος και με την «βούλα» του Αρείου Πάγου, ο γνωστός πρώην αυτοδιοικητικός και Διευθύνων Σύμβουλος της ΕΑΠΑΞ κ. Θεολόγης Καλαϊτζής, αφού το ανώτατο ακυρωτικό δικαστήριο της Ελλάδας, έκρινε άκυρη την ποινική δίωξη προς το πρόσωπό του.
Για τον «Γολγοθά» των 4,5 χρόνων στα σωφρονιστικά ιδρύματα και την ταλαιπωρία των 12 συνολικά ετών, μίλησε ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ στην «Θ», ο ίδιος ο κ. Καλαϊτζής, επισημαίνοντας ότι αισθάνεται δικαιωμένος.
Ο ίδιος μίλησε για εκείνους που του συμπαραστάθηκαν αλλά και για τους «φαινομενικούς» συμπαραστάτες του, χαρακτηρίζοντας «πολιτική» την δίωξή του, ενώ παράλληλα έστειλε και το δικό του μήνυμα, σε όλους τους Ξανθιώτες, αναφορικά με την ευκολία με την οποία μια κοινωνία «κρίνει» ανθρώπους και καταστάσεις, χωρίς να γνωρίζει τίποτα από όσα συμβαίνουν στην πραγματικότητα.
ΑΙΣΘΑΝΟΜΑΙ ΔΙΚΑΙΩΜΕΝΟΣ, ΜΕΤΑ ΑΠΟ 12 ΣΥΝΟΛΙΚΑ ΧΡΟΝΙΑ ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΩΝ
Αναλυτικότερα, ο κ. Καλαϊτζής επισήμανε στην «Θ» ότι:
Ο καθένας θα ένιωθε δικαιωμένος από μια τέτοια απόφαση, πόσο μάλλον εγώ που πραγματικά περίμενα την πλήρη αθώωσή μου (όπως και έγινε και το Δικαστήριο κήρυξε απαράδεκτη την ποινική δίωξη, με αθώωσε και έπαψε οτιδήποτε εναντίον μου, για αυτήν την πράξη).
Δεν υπάρχει τίποτε άλλο από εδώ και πέρα. Μετά από 12 χρόνια ταλαιπωριών (γιατί τόσα χρόνια ταλαιπωρούμαι), δικαιώθηκα.
Υπάρχουν κάποια «παρακλάδια» όχι της συγκεκριμένης απόφασης (όπως φορολογικά κλπ) για τα οποία χωρίς να έχω καμία ευθύνη, μου έχουν επιρριφθεί, αλλά αυτά λύνονται.
ΜΕΓΑΛΗ «ΠΙΚΡΙΑ» – ΕΙΜΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΛΙΓΟΥΣ ΠΟΥ ΤΑΛΑΙΠΩΡΗΘΗΚΑΝ ΤΟΣΟ ΠΟΛΥ
Σε ερώτηση της «Θ» για το τι αφήνει όλο αυτό σαν «γεύση», ο κ. Καλαϊτζής, απαντά:
Μεγάλη πικρία, διότι κάποιοι βρήκαν έναν άνθρωπο σαν εξιλαστήριο θύμα. Δυστυχώς, είμαι από αυτούς τους λίγους που μέσα στις πολιτικές διώξεις ταλαιπωρήθηκαν τόσο πολύ (για να μην πω ότι ήμουν ο μοναδικός στην Ελλάδα). Ταλαιπωρήθηκαν και κάποιοι άλλοι, σε επίπεδο διαδικαστικό αλλά κανείς όπως εγώ, δεν έχασε 4.5 χρόνια από την ζωή του κλεισμένος σε κατάστημα κράτησης.
ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΣΕ ΑΓΑΠΟΥΝ ΚΑΙ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ, ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΚΑΝΟΥΝ ΠΩΣ ΣΕ ΠΙΣΤΕΥΟΥΝ ΚΑΙ ΟΙ… ΚΑΚΟΠΡΟΑΙΡΕΤΟΙ
Αναφορικά με αυτούς που του συμπαραστάθηκαν, καθόλη την διάρκεια αυτού του «Γολγοθά» ο κ. Καλαϊτζής, επισήμανε ότι:
Βεβαίως και υπήρχαν άτομα που μου συμπαραστάθηκαν πολύ, κάποιοι άλλοι λιγότερο και κάποιοι τρίτοι που εμφανίζονταν μόνον για να εμφανίζονται. Είναι αυτό που συμβαίνει σε όλες τις καταστάσεις της ζωής μας. Είναι αυτοί που πραγματικά σε αγαπούν και πιστεύουν σε εσένα, αυτοί που κάνουν πως σε πιστεύουν και φυσικά υπάρχουν πάντα και οι κακοπροαίρετοι. Πολύ εύκολα η κοινωνία κατηγορεί κάποιον, ακόμη και αν είναι φήμες. Η κοινωνία – πολλές φορές – γίνεται «δικαστής» και στο τέλος δεν κερδίζει τίποτα. Απλώς, μας αρέσει σαν ανθρώπους να λέμε, να σχολιάζουμε, να κρίνουμε, να γινόμαστε εμείς οι «δικαστές» χωρίς να ξέρουμε.
ΠΟΛΙΤΙΚΗ, ΠΡΟΣΩΠΙΚΗ, ΗΘΙΚΗ ΚΑΙ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΕΞΟΝΤΩΣΗ…
Συνεχίζοντας, ο κ. Καλαϊτζής, ανέφερε:
Θα σας πω μια κουβέντα που είπε ο κ. Αλέξανδρος Λυκουρέζος για την υπόθεσή μου, εν έτει 2016. Όταν είχε διαβάσει την δικογραφία, είπε ότι «στην Αθήνα αυτή η δικογραφία από την προκαταρκτική (δηλαδή πολύ πριν αποδοθούν κατηγορίες) θα είχε πάει στο αρχείο και δεν θα είχε καν αχθεί στα δικαστήρια».
Το είχε πει από τότε. Ήταν 100% πολιτική η δίωξή μου. Η πολιτική μου εξόντωση και εν μέρει, το έχουν καταφέρει. Αλλά το χειρότερο δεν ήταν η πολιτική μου εξόντωση. Ήταν και η προσωπική, η ηθική, η οικογενειακή… Έχει εκτάσεις και παρεκτάσεις που πολλοί μπορεί να μην τις περίμεναν, αλλά ήρθαν εκ του αποτελέσματος.
ΔΥΣΚΟΛΟΣ Ο ΕΓΚΛΕΙΣΜΟΣ ΓΙΑ ΚΑΘΕ ΑΝΘΡΩΠΟ ΚΑΙ ΕΙΔΙΚΑ ΟΤΑΝ ΕΙΝΑΙ ΑΘΩΟΣ – ΖΕΙΣ ΜΕΣΑ ΣΕ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΟΠΟΥ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΑ – ΠΟΛΛΕΣ ΦΟΡΕΣ – ΚΙΝΔΥΝΕΥΕΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ
Τι σημαίνει ο εγκλεισμός 4.5 ετών για έναν άνθρωπο και πόσο μάλλον για έναν επιφανή νομικό και αυτοδιοικητικό;
Όπως απαντά ο κ. Καλαϊτζής:
Δεν είναι θέμα «επιφανή» ή όχι. Ας μην πάμε εκεί. Για τον οποιονδήποτε άνθρωπο είναι δύσκολος ο εγκλεισμός και το χειρότερο όταν είναι αθώος. Όταν δεν ανήκει σε αυτήν την κατηγορία των ανθρώπων. Υπάρχουν άνθρωποι που έχουν διαπράξει εγκλήματα. Άλλοι έχουν μετανιώσει, άλλοι όχι. Είναι ανθρώπινο αυτό. Απλά, εκεί υπήρχαν άνθρωποι που με στήριξαν τόσο πολύ και πραγματικά το άντεξα και το ξεπέρασα – πιστεύω – με τα λιγότερα προσωπικά ψυχολογικά προβλήματα. Διότι κανείς δεν βγαίνει «αλώβητος» και πόσο μάλλον αν κάποιος δεν έχει κάνει και κάτι. Ας είμαστε ειλικρινείς. Ζεις μέσα σε μια κοινωνία που πραγματικά – μερικές φορές – κινδυνεύει και η ζωή σου. Η ζωή μου κινδύνευσε δυο φορές και δεν το κρύβω.
ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ «ΔΙΑΓΡΑΦΕΙ» Η ΤΑΛΑΙΠΩΡΙΑ ΤΩΝ 12 ΕΤΩΝ – ΕΓΙΝΑ ΠΟΛΙΤΙΚΟ «ΠΑΙΧΝΙΔΙ» ΣΕ ΚΕΝΤΡΙΚΟ ΕΠΙΠΕΔΟ
Τι κάνει σήμερα, μετά από όλα αυτά όμως ο Θεολόγης Καλαϊτζής;
Στην παραπάνω ερώτηση, ο ίδιος απαντά ότι:
Προσπαθώ σιγά σιγά να επιβιώνω και να ζω την ζωή μου. Από εκεί και πέρα, ως άνθρωπος και ως άτομο, περιμένω. Δεν έχω κάποιους στόχους από εδώ και πέρα. Έχω μια μέση ηλικία, έχω την οικογένειά μου, έχω τα παιδιά μου και δεν μπορώ να πω ο,τιδήποτε.
Ακόμη και οικονομικά να είχε λυθεί, ακόμη και αν πάρω αποζημιώσεις, ουσιαστικά το ψυχολογικό δεν «λύνεται». Όλη αυτή η ταλαιπωρία των 12 ετών, δεν μπορεί να διαγραφεί. Αφήνει πάντα κατάλοιπα. Απλώς, είναι μια «πικρία», διότι κάποιοι προσπάθησαν να πολεμήσουν κάποιους ανθρώπους (είτε και μέσω εμού) και κάποιες καταστάσεις. Θα πω ότι εν έτει 2016, μετά την πρώτη καταδίκη μου, τα δις ισόβια (που είναι τραγικό αν δεν έχεις σκοτώσει ανθρώπους, αλλά αυτός ήταν ο νόμος) έγινα «παιχνίδι» πολιτικό σε κεντρικό επίπεδο, χωρίς να με γνωρίζουν. Έγινα «ανακοίνωση» της τότε κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ σε κεντρική επιτροπή του ΣΥΡΙΖΑ, με έγραφαν οι εφημερίδες ως «golden boy» της Νέας Δημοκρατίας που μπήκε στην φυλακή γιατί έκλεβε κ.ο.κ. Όλο αυτό όμως, μπορεί να διαγραφεί; Και να τους βάλω να κάνουν διάψευση, τι κερδίζω; Ειδικά μετά από 6 χρόνια, ποιος θυμάται τι έγινε και τι έκανε;
ΑΣ ΜΗΝ ΚΡΙΝΟΥΜΕ ΕΥΚΟΛΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΩΠΟΥΣ – ΤΑ ΦΑΙΝΟΜΕΝΑ ΑΠΑΤΟΥΝ
Κλείνοντας, στο μήνυμά του ο κ. Καλαϊτζής, σημείωσε ότι:
Ευχαριστώ όλους αυτούς τους ανθρώπους που ήταν δίπλα μου τόσο καιρό και μάλιστα σε σημείο να κατηγορηθούν πολλοί από αυτούς (είτε σε «πηγαδάκια» είτε σε κουβέντες είτε σε δημοσιογραφικό είτε σε πολιτικό επίπεδο). Τους ευχαριστώ όλους αυτούς, λυπάμαι για όλους αυτούς που πολύ εύκολα με κατέκριναν και έλεγαν (και έγραφαν) διάφορα και θέλω να πω ότι είναι πολύ εύκολο να λες για την ηθική απαξίωση ενός ανθρώπου, αλλά πολύ δύσκολο να το διακρίνεις. Ας μην κρίνουμε εύκολα τους ανθρώπους, γιατί πολλές φορές τα φαινόμενα απατούν. Όταν κάποιοι λένε ότι «έγινε εκείνο ή το άλλο» και ότι «ο τάδε έκλεψε ή έφαγε χρήματα», πρέπει να προσέχουν πολύ και να βλέπουν όλη την ζωή ενός ανθρώπου (και το παρελθόν ενός ανθρώπου) για να κρίνουν. Δυστυχώς όμως, κάποιοι κατακρίνουν πολύ εύκολα και μετά λένε ότι έκαναν λάθος. Το θέμα είναι ότι το λάθος, έγινε και κάποια πράγματα δεν διορθώνονται – πολλές φορές – με το να αναγνωρίζουμε το λάθος. Το κακό έγινε και δεν γυρνά πίσω. Εκεί είναι και το πρόβλημα με τα ΜΜΕ σε γενικότερο επίπεδο. Ότι πολύ εύκολα παρεμβαίνουν σε υποθέσεις, χωρίς να γνωρίζουν τι γίνεται από πίσω και αυτό γίνεται είτε επειδή το θέλει ο κόσμος είτε γιατί «πουλά» είτε γιατί έτσι «εμφανίζεται». Για αυτό χρειάζεται μεγάλη προσοχή.
