«Οδύσσεια» για τους ηλικιωμένους των χωριών ακόμη και μια απλή συνταγογράφηση!
Κ. Αλεξιάδης (Πολύσιτος) και Αν. Χαλκόπουλος (Μάνδρα) μιλούν στην «Θ»
Με το…κυάλι βλέπουν στα Περιφερειακά Ιατρεία τους αγροτικούς γιατρούς οι πολίτες, καθώς οι περισσότεροι έχουν συγκεντρωθεί σε Κέντρα Υγείας και Νοσοκομείο, με αποτέλεσμα ιδιαίτερα οι ηλικιωμένοι να μην έχουν την δυνατότητα ούτε για μια συνταγογράφηση, ούτε για μία μέτρηση αρτηριακής πίεσης.
Ένα πρόβλημα το οποίο επιδεινώθηκε με τον κορωνοϊό, λόγω των αυξημένων ιατρικών αναγκών στα Κ.Υ και το Νοσοκομείο. Στη «Θ» μίλησαν για το μεγάλο πρόβλημα του ελλείμματος ιατρικής παρουσίας οι πρόεδροι των τοπικών κοινοτήτων Πολυσίτου και Μάνδρας κ. Καλλικράτης Αλεξιάδης και Αναστάσιος Χαλκόπουλος, αντίστοιχα.
ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΟΧΛΗΣΕΙΣ… ΔΥΟ ΦΟΡΕΣ ΤΟΝ ΜΗΝΑ – ΟΔΥΣΣΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΟΥΣ
Αναλυτικότερα ο κ. Αλεξιάδης εξήγησε ότι:
Είναι μια μικρή περιπέτεια το να πάει ένας ηλικιωμένος να γράψει τα φάρμακά του. Αυτό, δυστυχώς, υφίσταται πολύ καιρό. Δεν καταφέρνουμε να έχουν μια εύρυθμη λειτουργία τα περιφερειακά ιατρεία. Κυρίως το πρόβλημα εντοπίζεται στην περιοχή μας (Σούνιο, Πολύσιτος, Λευκόπετρα) επειδή οι γιατροί που επανδρώνουν το Ιατρείο Σελέρου, πρέπει να είναι εκεί για να εξυπηρετούν τον κόσμο, πρέπει να κάνουν τις εφημερίες τους στο Κέντρο Υγείας Εχίνου ή στο Νοσοκομείο Ξάνθης ή όπου αλλού τους καλεί το καθήκον τους και πάντα πρέπει να είναι ένας στο Σέλερο – δεν γίνεται να αφήσουν έτσι το ιατρείο – και πάντα υπάρχει πρόβλημα με εμάς. Τον τελευταίο καιρό, μετά από επανειλημμένες οχλήσεις, γκρίνιες και προσπάθειες που έχουμε κάνει με τους γιατρούς για να βρούμε μια λύση, έχουμε καταφέρει να έρχονται δύο φορές τον μήνα. Σαφώς δεν επαρκεί αλλά είναι κάτι μπροστά στο ότι δεν έρχονταν ποτέ. Απαλύνθηκε κάπως το πρόβλημα, αλλά εξακολουθεί να είναι πολύ δύσκολη η κατάσταση. Ένας ηλικιωμένος είναι αδύνατον να μετακινηθεί με την συγκοινωνία. Φανταστείτε έναν 80χρονο ή μια 85χρονη να πάρει το πρωί το λεωφορείο, να πάει στο Σέλερο, να περιμένει 2-3 ώρες μέχρι να έρθει η σειρά του ή η σειρά της και μετά να περιμένει άλλο τόσο το επόμενο λεωφορείο για να γυρίσει πίσω. Είναι «οδύσσεια».
Να σας πω μόνο ότι την τελευταία φορά που ήρθε ο γιατρός και τον επισκέφθηκαν κάποιοι ηλικιωμένοι, ήταν μέσα στην χαρά που τους είδε και μέτρησε την πίεσή τους. Είναι δηλαδή και το ψυχολογικό κομμάτι, εκτός από το ουσιαστικό της ασφάλειας. Και δεν είναι μόνο η μεγάλη ή η μικρή απόσταση, αλλά και το ότι οι συγκοινωνίες δεν είναι τακτικές. Δεν έχουμε δηλαδή κάθε ώρα ή κάθε μισή ώρα να περνά μια αστική συγκοινωνία ώστε να το «καλύψουμε». Αν κάποιος πρέπει να μετακινηθεί με λεωφορείο, θα συμπληρώσει οκτάωρο. Είναι τεράστιο το πρόβλημα. Και μιλάμε για περίπου 3000 κόσμο, για τα τρία χωριά (Λευκόπετρα, Σούνιο, Πολύσιτος) και αυτά τα χωριά κατά κύριο λόγο κατοικούνται από ηλικιωμένους. Το μόνο που κάπως έχει απαλύνει την κατάσταση με την συνταγολόγηση, είναι ότι πλέον οι συνταγές έχουν γίνει εξάμηνες, οπότε ο γιατρός προσπαθώντας να επιλύσει το πρόβλημα τους γράφει εξάμηνες συνταγές και επομένως δεν χρειάζεται, τουλάχιστον για αυτό, να μετακινούνται όλη την ώρα. Αλλά σε ένα πρόβλημα υγείας που έχει κάποιος και χρειάζεται να εξεταστεί, δημιουργείται πρόβλημα.
ΧΩΡΙΣ ΓΙΑΤΡΟ ΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΜΑΝΔΡΑΣ ΕΔΩ ΚΑΙ ΔΥΟ ΧΡΟΝΙΑ!
Από την πλευρά του ο κ. Χαλκόπουλος επισήμανε ότι:
Προσωπικά το προσπαθώ εδώ και ενάμιση με δύο χρόνια. Από τότε που έφυγε η τελευταία γιατρός, η κ. Θέμελη λόγω απόσπασης του συζύγου της, δεν ήρθε ξανά γιατρός στο χωριό. Εγώ έρχομαι σε επικοινωνία με το Κέντρο Υγείας αλλά δεν μου δίνουν ποτέ σαφή απάντηση. Βέβαια, σαν πρόεδρος του χωριού, προσπαθώ να κρατήσω το ιατρείο σε άριστη κατάσταση και μέσα και έξω ώστε αν έρθει ένας ιατρός, να μπει απευθείας μέσα. Ως σύλλογος, αγοράσαμε και εκτυπωτή για να έχει για τις συνταγές και είναι όλα τακτοποιημένα, αλλά – δυστυχώς – το πρόβλημά μας είναι πως θα φέρουμε γιατρό. Αυτήν την κουβέντα κάναμε προχθές και με τον Δήμαρχο Αβδήρων. Του ζήτησα να κάνει μια κρούση και να πιέσει μήπως καταφέρουμε και μας φέρουν έστω και για μια φορά την εβδομάδα, έναν γιατρό για να εξυπηρετούνται οι ηλικιωμένοι. Οι νεότεροι έχουμε και ένα αυτοκίνητο, αλλά ένας ηλικιωμένος, αντιμετωπίζει πρόβλημα. Πρέπει κάτι να γίνει με το νοσοκομείο – γιατί πιστεύω ότι από εκεί εξαρτάται – να στέλνει έναν γιατρό έστω μια φορά την εβδομάδα.
Πιστεύω ότι ο covid είναι δικαιολογία και ότι θα μπορούσε να έρχεται ένας γιατρός μια φορά την εβδομάδα, τουλάχιστον για τις συνταγές. Είναι μεγάλη δουλειά να έχεις έναν γιατρό, να σου γράφει την συνταγή σου και να σου παίρνει ακόμη και μια πίεση. Εδώ, οι γηραιότεροι είναι μόνοι τους, τα παιδιά τους είναι στην Ξάνθη ή έξω και δεν έχουν την δυνατότητα να πάνε. Κάποιοι υποχρεώνονται σε κάποιον να τους πάει ως το Κέντρο Υγείας και για αυτό προχθές. Το σωστό είναι να έρθει γιατρός. Ο κοντινότερος προορισμός είναι το Κέντρο Υγείας Αβδήρων. Ενώ σε άλλες περιοχές καλύπτεται κάπως το θέμα, εδώ δεν έρχεται καθόλου γιατρός και υπάρχει μια «πρόφαση» ότι «υπάρχει το κέντρο υγείας», το οποίο όμως από εδώ είναι πέντε χιλιόμετρα και ο κάθε ηλικιωμένος δεν έχει την δυνατότητα να πηγαίνει. Το προσπαθώ και εγώ και έρχομαι πολλές φορές σε επαφή με το κέντρο υγείας. Το ίδιο βιώνουν και τα γύρω χωριά (Πεζούλα, Ποταμιά) και πολλοί από εκεί, έρχονταν εδώ όταν υπήρχε γιατρός. Αλλά δυστυχώς αυτήν την στιγμή, όσες προσπάθειες και αν έκανα, δεν απέδωσαν. Εξυπηρετούνταν αρκετοί κάτοικοι από την γιατρό. Τώρα όλοι καλούνται να πάνε στο Κ.Υ Αβδήρων. Για αυτό το συζήτησα και με τον κ. Δήμαρχο, που κάνει από την πλευρά του μια προσπάθεια. Προσωπικά σκέφτομαι να έρθω σε επαφή και με την διοικήτρια του Νοσοκομείου, μήπως μπορέσουμε να καταφέρουμε να κάνουμε κάτι. Το ιατρείο είναι σε άριστη κατάσταση και εσωτερικά και εξωτερικά και περιμένει έναν γιατρό, να το λειτουργήσει.
