Ενόψει τελικής απόφασης για το πρόστιμο και το μέλλον της εταιρείας…
Συγκρατημένες οι παραγγελίες από το «θολό» τοπίο εξηγούν στην «Θ» οι πρόεδροι των σωματείων
Χαμηλοί ρυθμοί παραγωγής στην ΣΕΚΑΠ, παρά το γεγονός ότι από εργοδοτικής πλευράς προς τους 180 περίπου εργαζόμενους όλα βαίνουν καλώς, αφού καταβάλλονται κανονικά οι μισθοί και τηρούνται όλες οι υποχρεώσεις προς αυτούς.
Ωστόσο «βαρομετρικό χαμηλό» υπάρχει και στην ψυχολογία των εργαζομένων, οι οποίοι ναι μεν βρίσκονται στις θέσεις τους και πληρώνονται κανονικά, αλλά αναγνωρίζουν ότι παράγουν λιγότερο καθώς οι παραγγελίες είναι συγκρατημένες, δεδομένου ότι παραμένει «θολό» το τοπίο αναφορικά με το τι μέλει γενέσθαι σε σχέση με το διοικητικό πρόστιμο που, όπως επισημαίνουν οι δύο πρόεδροι των εργαζομένων, μόνο κακό έχει κάνει.
«ΧΑΜΗΛΗ Η ΠΑΡΑΓΩΓΗ – ΔΙΣΤΑΚΤΙΚΟΙ ΟΙ ΠΕΛΑΤΕΣ…»
Ειδικότερα, ο κ. Κώστας Γαβριηλίδης επιβεβαιώνει στην «Θ» ότι «τις βάρδιες τις δουλεύουμε αλλά μην φανταστείτε ότι βγάζουμε μεγάλη παραγωγή γιατί και οι πελάτες στις εξαγωγές είναι φοβισμένοι μέχρι να «κλείσει» το θέμα. Είναι διστακτικοί να δώσουν παραγγελίες. Αν δεν πάρουμε την αναστολή του προστίμου και δεν βγει η απόφαση του Εφετείου, ο,τι και να σας πω είναι ψέματα. Περιμένουμε την απόφαση του Συμβουλίου της Επικρατείας αλλά το θέμα είναι τι θα γίνει με την αναστολή που ζητήσαμε. Η ψυχολογία των εργαζομένων είναι… κακή. Είμαστε με μια συνεχή αγωνία οι περίπου 180 εργαζόμενοι. Περιμένουμε και εμείς να ξεκαθαρίσει το θέμα, περιμένουν και οι πελάτες. Μακάρι να πάνε όλα καλά. Αυτό ευχόμαστε. Από εργοδοτικής πλευράς, είναι όλα καλά. Περιμένουν βέβαια και αυτοί να δουν τι θα γίνει».
«ΕΙΝΑΙ ΟΛΟΙ ΣΥΓΚΡΑΤΗΜΕΝΟΙ…»
Στο ίδιο μήκος κύματος, κυμαίνεται και ο έτερος πρόεδρος των εργαζομένων στην ΣΕΚΑΠ κ. Δημήτρης Σαμαράς, ο οποίος αναφέρει επακριβώς ότι «η παραγωγή είναι αρκετά πεσμένη και ο πιο βασικός λόγος είναι ότι αυτήν την στιγμή και οι πελάτες έχουν τον φόβο τους γιατί δεν ξέρουμε ακόμη τι θα γίνει. Είναι περίεργα τα πράγματα. Η ψυχολογία μας δεν μπορεί να είναι και η καλύτερη από την άλλη, γιατί θέλουμε να δουλέψουμε αλλά τα πράγματα είναι «πεσμένα». Όλοι θέλουν δουλειά. Ελπίζουμε να δικαστεί γρήγορα το θέμα στο ΣτΕ γιατί όσο καθυστερεί, τα πράγματα δεν ξεκαθαρίζουν. Αν είναι να δικαστεί δηλαδή σε…πέντε χρόνια, δεν είναι λύση γιατί και η απόφαση από το Εφετείο που περιμένουμε από μέρα σε μέρα, στην ουσία θα «παγώσει» προσωρινά το πρόστιμο, μέχρι να τελεσιδικήσει η υπόθεση. Ο κόσμος θα συνεχίσει να φοβάται. Δεν νομίζω να αλλάξει κάτι στις παραγγελίες. Αυτό μόνο ζημιά κάνει στην εταιρία. Όσο περνά ο καιρός έτσι, νομίζω ότι είναι μεγάλη ζημιά. Εργοδοτικά αυτήν την στιγμή, δεν έχουμε κανένα πρόβλημα, αλλά δεν ξέρουμε πόσο καιρό θα πάει αυτό. όσο περνά ο καιρός και «σφίγγουν» τα πράγματα δεν ξέρουμε τι θα γίνει, για αυτό ευελπιστούμε να ξεκαθαρίσει γρήγορα το τοπίο. Για να συνεχίσουμε στους παλιούς ρυθμούς. Θέλουμε να μπούμε σε έναν ρυθμό παραγωγής, γιατί όσο έχουμε παραγωγή δεν έχουμε προβλήματα γιατί δεν καθόμαστε να τα σκεφτούμε. Όσο όμως καθόμαστε, όπως τώρα που έχουμε χαμηλή παραγωγή, σκεφτόμαστε τα πάντα. Κάνουμε υπομονή αλλά για πόσο καιρό ακόμη; Είναι δύσκολα γιατί και ο κόσμος βλέπει τι γίνεται γύρω του και ανησυχεί».
Ας αναλογιστούν λοιπόν οι «ιθύνοντες» τις ευθύνες τους απέναντι σε μία ενεργή εταιρεία από τις ελάχιστες που καταφέρνουν να επιβιώσουν στην Θράκη και στην χώρα μας γενικότερα, αλλά και απέναντι στην τοπική κοινωνία και ας πράξουν δεόντως…
