Πανηγυρισμοί για την «επιτυχία» στο προχθεσινό Eurogroup αλλά…
«Δεν λύνει το πρόβλημα αλλά δίνει ανάσα», λέει από τη δική του πλευρά ο Δ. Χιόνης
Εννέα ώρες, μια διακοπή και μια παράλληλη σύνοδος Ελλάδας – Γαλλίας – Γερμανίας χρειάστηκαν τα ξημερώματα της Πέμπτης προς την Παρασκευή, για να καταλήξει το Eurogroup σε μια σειρά αποφάσεων οι οποίες υπόσχονται ελάφρυνση του χρέους και δημιουργία ενός «μαξιλαριού» ρευστότητας που θα καταστήσει ευκολότερη την εξυπηρέτηση των υποχρεώσεων του Δημοσίου τουλάχιστον για την επόμενη τετραετία.
ΤΙ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ Η ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΧΡΕΟΣ
Όπως ανακοίνωσε τα ξημερώματα η σύνοδος των υπουργών Οικονομικών της ευρωζώνης από το Λουξεμβούργο, οι αποφάσεις που αφορούν το χρέος και την ρευστότητα περιλαμβάνουν τα εξής μέτρα:
10 χρόνια (κι όχι 3 όπως αρχικά ήθελε το Βερολίνο) περίοδος χάριτος
10 χρόνια επέκταση πληρωμών για τα δάνεια του EFSF (2033 αντί του 2023)
15 δισ. δόση
18 δισ. δημοσιονομικός «κουμπαράς»
1.2 δισ./έτος επιστροφή κερδών από ελληνικά ομόλογα ευρωπαϊκών κεντρικών τραπεζών
Πιο συγκεκριμένα, η Ελλάδα έλαβε την περίοδο χάριτος που ζητούσε για την αποπληρωμή των δανείων του δεύτερου προγράμματος, καθώς και τη δεκαετή επιμήκυνση των δανείων του EFSF που φτάνουν περίπου τα 100 δισ. ευρώ, εξασφαλίζοντας με αυτόν τον τρόπο μια δημοσιονομική «ανάσα» ως το 2033, όπου και θα ξεκινήσουν οι αποπληρωμές.
ΔΙΙΣΤΑΝΤΑΙ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ
Μια απόφαση για την οποία οι απόψεις των Οικονομολόγων διίστανται. Κάτι που αποτυπώνεται και με το σημερινό ρεπορτάζ της «Θ», στο οποίο μιλούν ο Καθηγητής Οικονομικών του Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΔΠΘ κ. Διονύσης Χιόνης και ο Οικονομολόγος-Αναλυτής και Πρόεδρος του ΕΠΑΜ κ. Δημήτρης Καζάκης, που έχουν εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις αναφορικά με το αν είναι τελικά θετική ή όχι η παραπάνω απόφαση.
«ΕΙΧΑΝ ΗΔΗ ΑΠΟΦΑΣΙΣΕΙ ΟΤΙ ΘΑ ΠΑΝΕ ΣΕ ΜΟΡΑΤΟΡΙΟΥΜ»
Ο κ. Καζάκης αναφέρει επακριβώς ότι «επί της ουσίας, δόθηκε παράταση δύο ετών, για να πέσει το χρέος επάνω μας το 2023 και όχι το 2021 που ήταν να πέσει. Ο λόγος είναι απλός. Επειδή δεν «βγαίνει» το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα που ψηφίστηκε την προηγούμενη Πέμπτη, με το πολυνομοσχέδιο. Τους δίνουν κάποιο επιπλέον μορατόριουμ για να δουν αν μπορεί η Ελλάδα να βγει στις αγορές ή όχι και να αρχίσει να το αναπληρώνει η χώρα. Στο μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα στρατηγικής, φαίνεται ότι οι πληρωμές τόκων μέχρι το 2022 δεν θα υπερβαίνουν (σύμφωνα με τις προβλέψεις τους) τα 6.5 δις. Όμως ακόμη και τώρα πληρώνουμε περίπου 6 δις. Αυτό σημαίνει ότι ήδη είχαν αποφασίσει ότι θα πάνε σε νέο μορατόριουμ μέχρι το 2022 και αυτό το κάνουν για να μπορέσουν να πετύχουν την έξοδο της Ελλάδος στις αγορές».
«ΣΤΗΝ ΟΥΣΙΑ ΕΔΩΣΑΝ ΠΑΡΑΤΑΣΗ ΙΣΧΥΟΣ ΤΟΥ ΤΡΕΧΟΝΤΟΣ ΜΝΗΜΟΝΙΟΥ»
«Καμία ανάσα δεν δίνει η απόφαση αυτή. Απλούστατα συνεχίζουμε να πληρώνουμε τις υπάρχουσες υποχρεώσεις του χρέους μέχρι το 2022. Δεν μας «ελάφρυναν» σε τίποτα. Απλά είπαν ότι αντί να «πέσει» όλο το βάρος του χρέους το 2021, να πάει στο 2023. Ποια είναι η ελάφρυνση; Καμία. Αν λάβουμε μάλιστα υπόψιν μας ότι πρέπει να πιάνουμε και ένα πρωτογενές πλεόνασμα της τάξεως των 11.5 δις (γιατί κακώς λένε στον κόσμο 3.5% επί του ΑΕΠ. Αυτό δεν «λέει» τίποτα) δεν ξέρεις αν πιάνεις ή όχι το ΑΕΠ. Αυτό που σε νοιάζει είναι πόσα θα βγάλω από την τσέπη μου για να σου τα πληρώσω. Άρα μας ενδιαφέρει το 11.5 δις που ζητούν, γιατί αυτό θα σου το ζητήσουν «πιάσεις» δεν «πιάσεις» το ΑΕΠ. Αυτό στην πράξη σημαίνει 2.500€ το χρόνο για κάθε νοικοκυριό επιπλέον από αυτά που πληρώνουν. Άρα για ποια ελάφρυνση μιλάμε;» συνεχίζει ο ίδιος, σημειώνοντας ότι «στην ουσία έδωσαν παράταση ισχύος του τρέχοντος μνημονίου. Εκείνα που πέρασαν με το πολυνομοσχέδιο, είναι…άλλα. Αυτό που αποκάλυψε το Bloomberg στις 20 Ιουνίου, το υπόμνημα δηλαδή που είχαν οι πιστωτές μεταξύ τους, είναι ότι αυτό που προβλέπει είναι στην ουσία μια επέκταση του μνημονίου, χωρίς όμως να είναι υποχρεωμένοι να το φέρουν στην Βουλή, είτε στην Ελληνική Βουλή, είτε στις Βουλές των άλλων Μελών – Κρατών της Ευρωζώνης. Και όχι μόνο αυτό. Με τις δύο ιδιωτικές αρχές που υπάρχουν τώρα, δηλαδή το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας και την Ελληνική Εταιρία Συμμετοχών και Περιουσίας, μπορούν να υπογράφουν από μόνοι τους δανειακές συμβάσεις με υπόχρεο το ελληνικό κράτος. Επειδή και οι δύο είναι ιδιωτικοί φορείς, δεν χρειάζεται να περάσουν οι συμβάσεις από την Βουλή των Ελλήνων».
«ΤΟ ΚΟΣΤΟΣ ΕΞΥΠΗΡΕΤΗΣΗΣ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ ΕΙΝΑΙ ΛΙΓΟΤΕΡΟ»
Από την δική του πλευρά ο κ. Χιόνης αναφέρει στην «Θ» ότι «η εξειδίκευση των συγκεκριμένων αποφάσεων δείχνουν ότι το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους είναι μικρότερο. Δηλαδή θα χρειαζόμαστε λιγότερα χρήματα προκειμένου να μπορούμε να αποπληρώνουμε τις τοκοχρεολυτικές δόσεις (μικρότερο ποσοστό του ΑΕΠ) και αυτό είναι πολύ σημαντικό. Σε επίπεδο όμως συνολικού όγκου, το χρέος παραμένει ίδιο. Δεν μειώθηκε το χρέος, μειώθηκε η εξυπηρέτησή του. Όλα μπαίνουν κάτω από αυτήν την επικεφαλίδα. Ότι το κόστος εξυπηρέτησης του χρέους είναι λιγότερο. Οι μικτές χρηματοδοτικές ανάγκες εξυπηρέτησης του χρέους θα είναι το 10% του ΑΕΠ, από 15% που ήταν με την συμφωνία του Eurogroup τον Μάιο του 2016».
«ΔΕΝ ΕΠΙΛΥΕΙ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΑΛΛΑ ΔΙΝΕΙ ΜΙΑ ΑΝΑΣΑ»
«Με αυτόν τον τρόπο αυξάνονται οι βαθμοί ελευθερίας στην άσκηση της δημοσιονομικής πολιτικής που θα έχει η κυβέρνηση. Μπορεί πλέον να ασκήσει πιο εύκολα δημοσιονομική πολιτική και πολιτική πρόνοιας για παράδειγμα» συνέχισε ο ίδιος, σημειώνοντας ότι «γενικά είναι μια επιτυχής απόφαση, η οποία δεν επιλύει το πρόβλημα, ωστόσο όμως δίνει κάποια ανάσα. Η οριστική επίλυση του θέματος εξάλλου πηγαίνει για τον…επόμενο αιώνα. Αυτό είναι άλλο θέμα. Αλλά δεδομένου ότι μετά το 2012 το χρέος είναι δημόσιο (το 82%), υπάρχουν πολύ περιορισμένοι βαθμοί ελευθερίας. Είναι καλό λοιπόν. Δεν επιλύει το πρόβλημα, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι είναι και κακό».
