Διακομματική και επιδότηση του κόστους εργασίας
Από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου στον χώρο της δημοσιογραφίας, μιλούσαμε για την επιδότηση κόστους εργασίες στις μεταποιητικές επιχειρήσεις της Θράκης, ως ένα μέτρο στήριξης και παρακράτησης του πληθυσμού στην περιοχή, καθόσον οι μικρομεσαίες μεταποιητικές επιχειρήσεις ήταν και είναι αυτές που δίνουν θέσεις εργασίας και ζωντάνια στην ευαίσθητη (εθνικά και όχι μόνο) περιοχή της Θράκης. Εκείνα τα χρόνια συζητούσαμε με τον τότε πρόεδρο του ΕΒΕ αείμνηστο Δημήτρη Μπεζερμελή το θέμα της ΑΥΞΗΣΗΣ του ποσοστού επιδότησης που τότε ήταν 20% για να… μειωθεί στη συνέχεια στο 12%! Στη συνέχεια ήρθε η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ για να περικόψει εντελώς το εν λόγω μέτρο στήριξης, μη αναγνωρίζοντας μάλιστα και τα χρεωστούμενα έξι ετών που είχαν λαμβάνειν οι επιχειρήσεις. Διορθωτική κίνηση έγινε ωστόσο στη συνέχεια από την πρώτη κυβέρνηση Μητσοτάκη, δίνοντας τα μισά από τα χρωστούμενα σε εκείνους που δεν είχαν προσφύγει δικαστικά και με τον τότε υπουργό Οικονομικών Χρήστο Σταϊκούρα να δεσμεύεται για ΙΣΟΔΥΝΑΜΑ. Έκτοτε περιμένουμε ισοδύναμα και… ισοδύναμα δεν βλέπουμε! Κατά τα άλλα συγκλήθηκε διακομματική επιτροπή για θέματα ανάπτυξης της Θράκης (και όχι για πρώτη φορά), αλλά ακόμη περιμένουμε την υλοποίηση των πορισμάτων της… Κι από ότι φαίνεται θα περιμένουμε για πολύ ακόμα!
Η «κατσίκα» του γείτονα…
Αναφέρθηκα προχθές στα πρόστιμα που βεβαίωσαν οι έλεγχοι σε καταστήματα υγειονομικού ενδιαφέροντος της Σταυρούπολης και της ευρύτερης περιοχής, ζητώντας μάλιστα και τα «ρέστα» από τις υπηρεσίες που «ξεστραβώνονται» σε ακριτικά μέρη που γηράσκουν και πεθαίνουν στο διάβα του χρόνου! Πληροφορούμαι όμως ότι οι έλεγχοι έγιναν μετά από «καρφωτή» κάποιων τοπικών (προφανώς ανταγωνιστών), όπερ σημαίνει οι επαγγελματίες βγάζουν τα μάτια τους μοναχοί τους! Είναι δυνατόν σε μια περιοχή όπου οι περισσότεροι είναι συγγενείς μεταξύ τους και γνωρίζει ο ένας τον άλλον με το μικρό του όνομα, να αλληλοκαταγγέλλονται για το ποιος έβγαλε περισσότερα τραπέζια ή το πιο δεν κόβει σωστές αποδείξεις; Δυστυχώς επιβεβαιώνεται για ακόμη μια φορά η άποψη ότι οι Έλληνες την έχουμε στο αίμα μας την «ρουφιανιά», όπως επίσης δικαιώνεται και η περίφημη αναφορά- ανέκδοτο του μακαριστού Χριστόδουλου για την «κατσίκα του γείτονα»! Το μόνο βέβαιο είναι αυτό που θα ακολουθήσει και δεν είναι τίποτα από το να «καρφώσει» στη συνέχεια αυτός που πλήρωσε το πρόστιμο τον άλλον που τον κατήγγειλε και πάει λέγοντας… Ευτυχώς –όπως πληροφορούμαι- τα πρόστιμα δεν ήταν ιδιαίτερα υψηλά και μπορούν να πληρωθούν σε πρώτη φάση. Αρκεί να μην συνεχίσει αυτό το μουχαμπέτι και πάμε σε άλλα «λέβελ»…
Το πήραν πίσω το «χαράτσι»…
Για ακόμη μια φορά ένα πρόσφατο ρεπορτάζ της «Θ» αποδείχθηκε ιδιαίτερα επίκαιρο και αναφέρομαι στο θέμα που θίξαμε με τα «χαράτσια» που κλήθηκαν να πληρώσουν οι ιδιοκτήτες μικρών θαλάσσιων σκαφών από 0 έως 7 και από 7 έως 12 μέτρα με 100 και 200 ευρώ αντίστοιχα. Μετά την καθολική αντίδραση των οργάνων των ερασιτεχνών αλιέων σε τοπικό, αλλά και σε πανελλαδικό επίπεδο, η κυβέρνηση ανακοίνωσε χθες ότι τελικά δεν θα καταλογίζεται το συγκεκριμένο τέλος (τουλάχιστον για τα πρώτα) οπότε θα μπορούν απρόσκοπτα οι ερασιτέχνες ψαράδες μας να κάνουν το χόμπι τους και να τρώνε και κανένα φρέσκο ψαράκι! Η αλήθεια είναι ότι τα έξοδα που απαιτούνται για έναν ερασιτέχνη ψαρά με βάρκα για να φάει ένα κιλό ψάρια είναι πολλαπλάσια από εκείνα που θα πλήρωνε στην ψαραγορά για να πάρει την καλύτερη και την πιο φρέσκα «ψαρούκλα»! πρόκειται καθαρά για ένα χόμπι (ιδιαίτερα των συνταξιούχων) που δίνει νόημα στην ζωή αυτών των ανθρώπων και λίγες στιγμές ξεγνοιασιάς και χαράς, αλλά και δημιουργικότητας. Ας μην τους το στερήσουμε λοιπόν…
