Μιλούν στην «Θ» τρεις πρώην εργαζόμενοι και ένα μέλος του ΔΣ του Σωματείου
Συνεχίζονται τα προβλήματα και οι δικαστικές «περιπλανήσεις» με 17 αναβολές μεταξύ εργαζομένων και διοίκησης στην εταιρεία GMC.
Μια παλιά ιστορία που αφορά σε οφειλές παλαιότερων δεδουλευμένων των εργαζομένων και την οποία θέλησαν να επαναφέρουν στο προσκήνιο, πρώην (δύο παραιτηθέντες και ένας συνταξιούχος) εργαζόμενοι της εταιρείας και πιο συγκεκριμένα οι κ. Ιλκέρ Τοπάλ, Σουλεϊμάν Χουτζιάρ και Στέλιος Χατσούκης, οι οποίοι έχουν λαμβάνειν μισθούς παλαιοτέρων ετών και συνεχίζουν να ταλαιπωρούνται στις δικαστικές αίθουσες.
Σε όλα τα παραπάνω, κλήθηκε από την «Θ» να αναφερθεί, εκ μέρους του Διοικητικού Συμβουλίου των Εργαζομένων το μέλος σωματείου κ. Κωνσταντίνος Ανδρεάδης.
ΚΡΑΤΑΕΙ ΧΡΟΝΙΑ ΑΥΤΗ Η…ΚΟΛΩΝΙΑ
Ειδικότερα ο πρώην εργαζόμενος και πρώην γραμματέας του Σωματείου Εργαζομένων κ. Τοπάλ, επισήμανε τα εξής:
Κρατάει χρόνια αυτή η κολώνια. Αυτό συμβαίνει από το 2013. Έχουν γίνει δεκάδες ποινικά δικαστήρια και συνέχεια είναι στην αναβολή. Εγώ έχω αποχωρήσει από το εργοστάσιο το 2018, οικειοθελώς, γιατί δεν μπορούσα (όχι μόνο εγώ αλλά και άλλοι συνάδελφοι) και από το 2018 δεν έχω λάβει ούτε ένα ευρώ από αυτά που μου οφείλει η εταιρεία. Είναι επιδόματα, είναι μισθοί, είναι δεδουλευμένα, δεν έχω ζητήσει ούτε αποζημίωση, ούτε τίποτα. Ήμουν 16 χρόνια εργαζόμενος στην εταιρεία αυτή και τους είπα ότι δεν θέλω αποζημίωση, απλά ήθελα τα οφειλόμενα (τρεις μισθοί συν το επίδομα αδείας του τελευταίου χρόνου πριν αποχωρήσω από το εργοστάσιο). Είναι Όμιλος. Παίζουμε με τις λέξεις και με τις εταιρείες. Ήμουν στο Σωματείο και γνωρίζω ότι είναι ένας Όμιλος με πέντε εταιρείες. Όπως προανέφερα, όχι μονο εγώ αλλά πολλοί εργαζόμενοι έχουν αποχωρήσει. Όταν δούλευα στην εταιρεία, δουλεύαμε γύρω στα 90 άτομα και τώρα, από ο,τι γνωρίζω είναι πολύ λιγότεροι. Γύρω στα 30 άτομα. Ο κ. Ανδρεάδης, που αυτήν τη στιγμή είναι στο σωματείο και όταν ήμουν και εγώ εκεί, ήταν και τότε, ήταν πάντα δίπλα στην εταιρεία. Εκτός από οφειλές μισθών κλπ, έχουμε σε εκκρεμότητα και ένσημα από το 2014 και το 2016, τα οποία ακόμα περιμένουμε. Έχουμε κάνει ενστάσεις να τα ψάξει το ΙΚΑ, γιατί εμείς φορολογηθήκαμε και για τους μισθούς και για τα ένσημα εκείνης της χρονιάς (αφού ήταν δηλωμένα στην εφορεία σαν μισθός) αλλά δεν τα λάβαμε. Εγώ έχω πληρώσει τους φόρους μου, όπως οφείλω προς το ελληνικό κράτος. Ο καθένας σκέφτονταν την οικογένειά του και για αυτό πιεζόμασταν και ψυχολογικά. Έχουμε χάσει και συναδέλφους (τουλάχιστον τα τελευταία 2 χρόνια έφυγαν δύο συνάδελφοι σε νεαρή ηλικία, 50 και 52 ετών), που έχουν και αυτοί να λαμβάνουν. Τουλάχιστον ας τα πάρουν τα παιδιά τους…
Ο κ. Καμπάκας, ας μην υπόσχεται φρούδες ελπίδες κάθε φορά που τον ενοχλούμε, εδώ και χρόνια. Κάνει τον «ανήξερο» για τις οφειλές και ότι «θα καταβληθούν άμεσα» και εδώ και 3 χρόνια για την ακρίβεια, από όσο γνωρίζω και εγώ, δεν έχω λάβει ούτε ένα cent από την εταιρεία. Έχω προχωρήσει και εγώ σε δικαστήριο. Έχω κάνει καταγγελία και απαιτώ τα χρήματά μου. Δεν περιμένω πλέον από την Επιθεώρηση Εργασίας, γιατί και αυτή δεν κάνει τίποτε. Δυστυχώς έτσι είναι… Ξέρω αρκετά πράγματα και δεν μπορούσα να αντέξω αυτό το «δούλεμα». Πως γίνεται να παίρνουν συνεχώς αναβολή και να μην εκδικάζεται καμία υπόθεση; Είναι αξιοπερίεργο.
ΠΑΝΤΟΤΕ ΚΑΘΥΣΤΕΡΟΥΜΕΝΑ ΤΑ ΧΡΗΜΑΤΑ
Από την πλευρά του ο κ. Χουτζιάρ υπογράμμισε ότι:
Εγώ παραιτήθηκα πριν πέντε μήνες (στις 6 Φεβρουαρίου) μετά από 27 χρόνια συνεχόμενης δουλειάς, λόγω του ότι μας χρωστούν από παλιά λεφτά, δεν μας πλήρωναν κανονικά (στην ώρα) μας, μας έδιναν κάθε μήνα και από ένα μηνιάτικο και στο τέλος βαρέθηκα. Δεν μπορεί να πεινάει η οικογένειά μου και να μου λένε «δεν έχουμε αυτόν τον μήνα να σας πληρώσουμε. Τον άλλο μήνα θα πάρουμε λεφτά» και τον άλλον μήνα να μας πηγαίνουν πιο πίσω. Είναι 4-5 μηνιάτικα απλήρωτα. Βγαίνουν δικαστήρια και μετά αναβάλλονται. Δεν γίνονται οι δίκες. Αυτός (σ.σ. ο κ. Ανδρεάδης) λέει τα ίδια, αλλά κανένας δεν πληρώνεται και κανένας δεν παίρνει «φράγκο». Από ο,τι ξέρω εγώ, όταν έχει λεφτά η εταιρεία, πληρώνει. Όταν δεν έχει, δεν πληρώνει τίποτα. Πάντοτε είναι καθυστερούμενα. Οπότε παραιτήθηκα οικειοθελώς. Έχω χαρτιά που υπέγραψα ότι δεν θέλω ούτε αποζημίωση, ούτε τίποτα. Από το 2012 και μετά, αυτή η κατάσταση (που έχουμε θέμα με τα χρωστούμενα) υπάρχει εδώ και 8 χρόνια. Κάποτε είχαν βάλει και έναν εργολάβο, που και από εκεί έμειναν ακόλλητα στο ΙΚΑ 120 δουλεμένα μεροκάματα και μας τα ακύρωσαν. Από εκείνα δεν μας πλήρωσαν τίποτα. Αυτός ο εργολάβος ήταν για 2 χρόνια στο εργοστάσιο, μας κολλούσε κάποια ένσημα, αλλά κάποια στιγμή κάτι έγινε στο εργοστάσιο, αυτός αναίρεσε τα ένσημα, δεν τα πλήρωσε στο ΙΚΑ και μετά από 2 χρόνια, μας ήρθε χαρτί ότι τα ένσημα από εκείνον δεν είναι πληρωμένα, πήγαμε στα δικαστήρια και δεν έγινε τίποτα. Αυτά ξεχάστηκαν. Και τα μηνιάτικα ακόμα ξεχάστηκαν. Τι να δουλέψεις από την στιγμή που δεν υπάρχει κανονική ροή πληρωμής; Τι να καθίσω να κάνω; Η κατάσταση είναι πάγια. Όποτε έχουν λεφτά πληρώνουν. Όταν δεν έχει λεφτά το εργοστάσιο, δεν πληρώνει.
ΒΑΛΑΜΕ «ΠΛΑΤΗ» ΑΛΛΑ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ ΕΥΑΙΣΘΗΣΙΑ ΑΠΟ ΠΛΕΥΡΑΣ ΔΙΟΙΚΗΣΗΣ
Τέλος από την δική του πλευρά ο κ. Χατσούκης, σημείωσε τα εξής:
Υπηρέτησα εκεί 32 χρόνια. Προσλήφθηκα 5 Δεκεμβρίου το 1987 και συνταξιοδοτήθηκα 7 Μαρτίου το 2020. Θέλω να πω ότι εμείς οι εργαζόμενοι όχι μόνο βάλαμε πλάτη σε προβλήματα της εταιρείας αλλά δώσαμε και την υγεία μας. Και αναφέρομαι στο πρόσωπό μου. Έφυγα με αυχενικό, με πνευμόνια και γόνατα σακατεμένα και είμαι για εγχείρηση. Η συμβολή μας είναι τεράστια. Εμένα μου οφείλουν 4000 ευρώ και όταν έφυγα τους ζήτησα να μου βάζουν από 300 ευρώ το μήνα γιατί ξαναέβαλα «πλάτη» στην εταιρεία, ώστε να μου ξεχρεώσουν αυτά που μου χρωστούν. Δεν το έκαναν. Αυτή ήταν η ευαισθησία απέναντι στο πρόσωπό μου, όταν για 22 χρόνια δεν πήρα καλοκαιρινή άδεια. Την Παρασκευή πέρασα από την εταιρεία για να τους ενημερώσω, βρήκα τον κ. Μαλλιαρό, του είπα για αυτό το θέμα και μίλησα και με τον κ. Ηλία Καμπάκα και τον ενημέρωσα ότι είμαι στεναχωρημένος από την πλευρά της εταιρείας γιατί επί 32 χρόνια συνομιλούσα μόνον με αυτόν τον άνθρωπο. Αυτός με προσέλαβε και από αυτόν απολύθηκα. Με γνωρίζουν, ξέρουν ποιος είμαι και δεν έβαλα μόνο πλάτη αλλά και την ίδια μου την υγεία (ήταν η φύση της εργασίας βέβαια, για τα προβλήματα που αποκόμισα. Δεν έφταιγε κάποιος εργοδότης). Δεν υπάρχει ευαισθησία από πλευράς της διοίκησης. Μου προκαλεί πραγματικά εντύπωση ότι ενώ ο κ. Αντώνης Καμπάκας (σημερινός πρόεδρος της εταιρείας) διετέλεσε και δήμαρχος στην Καισαριανή (σε ένα σημαντικό και ιστορικό δήμο) θα έπρεπε να έχει μεγαλύτερη ευαισθησία σε τέτοια εργατικά θέματα. Εγώ θεωρώ ότι δεν στέκονται στο ύψος των περιστάσεων απέναντι στους εργαζόμενους. Δεν χρωστούν μόνο σε τρία άτομα. Αυτός ήταν ο λόγος που αντέδρασα. Όταν έμαθα ότι κάποιοι τα πήραν και εγώ δεν τα πήρα και αυτός είναι και ο λόγος που μιλώ κιόλας. Περίμενα περισσότερη ευαισθησία από τον νέο πρόεδρο της Εταιρείας Καμπάκα.
ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΕΣ, ΑΛΛΑ ΠΑΡΑΜΕΝΕΙ ΑΝΟΙΚΤΗ ΜΙΑ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΗΣ ΣΗΜΑΣΙΑΣ ΕΤΑΙΡΕΙΑ ΣΤΗΝ ΕΥΡΩΠΗ
Από πλευράς Σωματείου Εργαζομένων, μιλώντας στην «Θ», ο κ. Ανδρεάδης, ανέφερε τα εξής:
Άλλος έχει να πάρει δύο και άλλος τρεις μήνες, ανάλογα την περίπτωση, ενώ κάποιοι έχουν να πάρουν και επίδομα αδείας. Έχει γίνει καταγγελία και η Επιθεώρηση Εργασίας έχει προχωρήσει στην δικαστική εξεύρεση λύσης. Εκεί είμαστε. Καλούμαστε κάθε τρεις και λίγο να πάμε στα δικαστήρια. Ναι, υπάρχουν χρωστούμενα, αλλά τα τελευταία 2 χρόνια έχει σταθεροποιηθεί η κατάσταση. Βέβαια, υπάρχουν εκκρεμότητες, αλλά πληρωνόμαστε τακτικά. Είμαστε σε μια κρίση συνεχώς, εδώ και δέκα χρόνια ίσως. Η εταιρεία επιβίωσε σε εξαιρετικά δύσκολες συνθήκες (απερίγραπτες θα έλεγα) και επιβίωσε και χάρις και στην ανοχή και την υπομονή των εργαζομένων. Δεν είμαστε οι μόνοι. Οι μισές εταιρείες στην Ελλάδα χρωστούν άλλες 4 άλλες 5 μήνες, ενώ άλλοι δεν πρόκειται να τα πάρουν και ποτέ γιατί έκλεισαν. Το θέμα είναι ότι η εταιρεία παραμένει ανοικτή και αγωνιζόμαστε. Είμαστε εδώ. Οι εργαζόμενοι είναι γύρω στα 45-50 άτομα και οι περισσότεροι έχουν εκκρεμότητες. Φανταστείτε ότι είναι Όμιλος επιχειρήσεων. Υπάρχει αντίστοιχο εργοστάσιο στον Βόλο που από ότι ξέρω απασχολεί και εκείνο 20 άτομα, υπάρχει η GMS (παπούτσια) που παράγει για τον Στρατό αυτήν την στιγμή. Υπάρχουν εκκρεμότητες, που αν θα δείτε είναι παλιές οφειλές για τις οποίες είχε έρθει η επιθεώρηση (αρκετές φορές κιόλας) και εκκρεμούν. Και επειδή μεσολάβησε αυτή η κατάσταση με τον κορωνοϊό, αντιλαμβάνεστε ότι αυτά τα δικαστήρια πήγαν πίσω πάρα πολύ καιρό…
Αυτό που θέλω να πω είναι ότι η επιθεώρηση, στην τελευταία αναβολή έχει κάποιο μερίδιο ευθύνης. Νομίζω ότι δεν κατέθεσε σωστά κάποια έγγραφα. Από ότι νομίζω, υπήρχε κάποιο σφάλμα που έκανε η επιθεώρηση με τα έγγραφα που είχε καταθέσει. Αυτό γνωρίζω και αυτό λέω. Δεν ήταν αναβολή από την πλευρά της εταιρείας.
Το μήνυμα που πρέπει να περάσει και ειδικά για αυτήν την εταιρεία είναι ότι σαν αυτήν την εταιρεία, υπάρχουν 2-3 στην χώρα αυτήν την στιγμή, που είναι στρατηγικής σημασίας για την χώρα. Δηλαδή, παράγει για τον Στρατό (Ερπύστριες ή ό,τι άλλο χρειαστεί), παράγει για εταιρείες του εξωτερικού, παράγει βιομηχανικά εξαρτήματα για μεγάλες βιομηχανίες. Είναι μια δουλειά που «σβήνει» όχι μόνο εδώ αλλά σε όλη την Ευρώπη. Αυτή η εταιρεία θεωρήθηκε στρατηγικής σημασίας για την Ευρώπη (η Ευρωπαϊκή Επιτροπή με έγγραφό της). Υποστήριξη όμως, η αλήθεια είναι ότι δεν είχε από πουθενά. Τώρα τελευταία μάθαμε ότι με το τελευταίο νομοσχέδιο που βγήκε για το κούρεμα των χρεών κλπ, δόθηκε μια λύση που περίμεναν 6-7 χρόνια. Το θέμα και το μήνυμα είναι ότι οι εταιρείες πρέπει να παραμείνουν ανοικτές. Οι υποχρεώσεις όμως πρέπει να καταβληθούν. Και αυτός είναι και ο σκοπός. Εργαζόμαστε εδώ για να παραμείνει ανοικτή η εταιρεία και να εξοφληθούν όλοι οι συνάδελφοι. Υπάρχουν συνάδελφοι που έχουν φύγει και εκείνων οι υποθέσεις εκκρεμούν ακόμη. Αλλά είμαστε ανοικτοί και συνεχίζουμε.
