«Ντουγρού» στους…υπόγειους κάδους οι πεζοί και ΙΔΙΩΣ τυφλοί που περνούν την διάβαση στην Μ. Καραολή
Στ. Κουδουμάκης: «Κακοτεχνία και απερισκεψία – Εκεί τους βόλεψε… εκεί τους έβαλαν»
Για ατολμία του Δημάρχου Ξάνθης να αναλάβει ευθύνες στο θέμα των ηχητικών φαναριών κάνει λόγο ο ίδιος
Απίστευτη για όσους το βλέπουν για πρώτη φορά (κυρίως δηλαδή για επισκέπτες της Ξάνθης) και απαράδεκτη για όσους την «βιώνουν» καθημερινά, είναι η κατάσταση στην οδό Μιχαήλ Καραολή, με τους υπόγειους κάδους που…τοποθετήθηκαν τελικά επάνω στην διάβαση, με αποτέλεσμα πεζοί και ιδιαίτερα τυφλοί συμπολίτες μας να οδηγούνται στα…«σκουπίδια».
Όσο και αν θέλει να χρησιμοποιήσει (γιατί πρέπει να το κάνει) την συγκεκριμένη διάβαση, δεν μπορεί αφού η ευθεία κόβεται με τους κτιστούς υπόγειους κάδους, με αποτέλεσμα να για να «πατήσει» στο απέναντι πεζοδρόμιο να κάνει…ελιγμούς ή ακόμη χειρότερα να… υπερπηδήσει τους δυο νέους κάδους του Δήμου Ξάνθης που «φύτρωσαν» εκεί χωρίς κανέναν σχεδιασμό!
Το πρόβλημα γίνεται εντονότερο ωστόσο για τους ανθρώπους με χαμηλή και μηδενική όραση, καθώς το ειδικό πλακίδιο της κίτρινης γραμμής τυφλών στο ένα πεζοδρόμιο, που προειδοποιεί για διάβαση (τέλος γραμμής, άρα προσοχή) υπάρχει. Και για να αλλάξει θα πρέπει να ξηλωθούν τα…πάντα, κατόπιν σχεδίου φυσικά.
Μέχρι τότε, οι τυφλοί συμπολίτες μας, θα πρέπει να ενημερωθούν για τους κινδύνους του συγκεκριμένου σημείου ή για να είναι απόλυτα ασφαλείς, να μην…περάσουν ποτέ ξανά (μέχρι να αλλάξουν όλα) από εκεί.
Για όλα τα παραπάνω μίλησε στην «Θ» ο Γενικός Γραμματέας της Περιφερειακής Ένωσης Τυφλών Θράκης κ. Σταύρος Κουδουμάκης.
«ΚΑΚΟΤΕΧΝΙΚΑ ΚΑΙ ΑΠΕΡΙΣΚΕΨΙΑ»
Ειδικότερα ο ίδιος ανέφερε ότι «το ειδικό πλακίδιο της κίτρινης γραμμής τυφλών προειδοποιεί είτε ότι θα βρεθείς στο οδόστρωμα είτε ότι γενικά τελειώνει ο διάδρομος όδευσης τυφλών. Είναι ένα ανάγλυφο που σε προειδοποιεί ότι τελειώνεις και ότι κάπου καταλήγεις. Πέραν από κακοτεχνία, πρόκειται για μια απερισκεψία. Ποιος το σκέφτηκε αυτό και το εφάρμοσε στην πράξη; Έχουμε δει βέβαια και άλλα τέτοια φαινόμενα. Είναι μια κακοτεχνία για την οποία ευθύνονται οι μηχανικοί που είδαν τον χώρο. Μιλάμε για κάδους που θα μείνουν μόνιμα εκεί και όχι για κάδους που μπορούν να μεταφερθούν. Αυτό είναι παράλογο και απαράδεκτο, γιατί δυστυχώς δεν μελετούμε για όλες τις κατηγορίες ανθρώπων, ανεξαρτήτως προβλήματος. Γίνονται όλα περιστασιακά και χωρίς «κοινή λογική». Όλοι οι άνθρωποι πρέπει να λειτουργούν ίσια και ομοιόμορφα. Να κινούμαστε όλοι στο πεζοδρόμιο. Να κοιτούμε όλοι, όλους τους συνανθρώπους μας. Στην Ευρώπη, δεν μπορεί οποιοσδήποτε να λειτουργήσει απερίσκεπτα. Σκέφτονται και σχεδιάζουν από πριν για να εφαρμόσουν κάτι μετά στην πράξη. Εδώ δεν σχεδιάζουν από πριν. Εκεί τους…βόλεψε, εκεί το έκαναν. Όπως «βολεύει». Καλώς μεν γίνονται οι υπόγειοι κάδοι, γιατί και αισθητικά δεν είναι όμορφο να έχουμε πολλούς κάδους, αλλά να είναι εκεί που πρέπει να είναι. Όταν υπάρχει διάβαση πεζών, δεν βάζουμε κάδους επάνω, ακόμη και αν είναι πλαστικοί και μπορούν να μετακινηθούν. Αν μείνουν εκεί οι κάδοι, θα πρέπει να αλλάξει η διάβαση. Για να αλλάξει η διάβαση θα πρέπει να αλλάξει όλο το κυκλοφοριακό σχέδιο, γιατί πρόκειται για μελέτες ετών. Θα πρέπει επίσης να αλλάξουν και τα πλακάκια όδευσης τυφλών. Θα πρέπει να καταργηθούν από το συγκεκριμένο σημείο και να τοποθετηθούν αλλού για να βγάζει σε άλλη διέξοδο ουσιαστικά ο διάδρομος όδευσης».
«Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΦΟΒΟΤΑΝ ΝΑ ΠΑΡΕΙ ΤΗΝ ΑΠΟΦΑΣΗ ΓΙΑ ΤΑ ΗΧΗΤΙΚΑ ΦΑΝΑΡΙΑ»
Δοθείσης της ευκαιρίας η «Θ» έθεσε προς τον κ. Κουδουμάκη και το ερώτημα σχετικά με το αν υπάρχει κάποια εξέλιξη στο θέμα του παγίου αιτήματος της Ένωσης Τυφλών για την τοποθέτηση ηχητικών φαναριών που θα διευκολύνουν κατά πολύ την κυκλοφορία τους στην πόλη.
Ο ίδιος απάντησε ότι «δυστυχώς δεν έγινε τίποτα ακόμη. Βέβαια βγήκε μια εγκύκλιος που αφορά στον τύπο των φαναριών (είναι 3-4 οι τύποι φαναριών που ανήκουν στην ίδια κατηγορία) αλλά οι δήμοι στην ουσία δεν έχουν κάνει τίποτα. Πόσες φορές είχαμε μιλήσει και εμείς με τον κ. Δήμαρχο, αλλά δεν έπαιρναν την έγκριση από το υπουργείο, Φοβόταν σαν Δήμαρχος να πάρει την απόφαση. Όμως δεν γίνεται αυτό. Όταν εμείς είμαστε σε μια υπεύθυνη θέση, παίρνουμε και τις ευθύνες και γενικότερα και το «ρίσκο». Όταν δεν μπορούμε να «ρισκάρουμε» για ευπαθείς ομάδες, πως θα ρισκάρουμε για…μεγαλύτερα προβλήματα;»
