Ως νοσηλεύτρια έδινε καθημερινά τη μάχη στο πλευρό των ασθενών στη Δράμα, όμως η μοίρα της έπαιξε άσχημο παιχνίδι. Νόσησε μετά την επαφή με την κόρη της που είχε μόλις γεννήσει και η χαρά μετατράπηκε μέσα σε μερικές στιγμές σε αγωνία για τη ζωή της.
«Το πιο λυπηρό από όλα που χάσαμε τη Σοφούλα μας ήταν η τραγική ειρωνεία γιατί πριν από λίγες μέρες είχε γεννήσει η κόρη της στο νοσοκομείο με καισαρική όπου βρέθηκαν θετικοί η μητέρα και το νεογνό αλλά χωρίς συμπτώματα. Όταν τρεις μέρες καθίσανε στο σπίτι μετά το εξιτήριο, η Σοφία είχε κάποια συμπτώματα. Τα συμπτώματα αυτά την οδήγησαν στο νοσοκομείο 6 Νοεμβρίου απ΄ ότι θυμάμαι» λέει η Βούλα Παπαστεργίου, συνάδελφος της 58χρονης.
Η κατάσταση της άτυχης Σοφίας επιδεινώθηκε μέσα σε τρεις μέρες με τους γιατρούς να κρίνουν απαραίτητη τη μεταφορά της στο νοσοκομείο αναφοράς της Αλεξανδρούπολης. «Με τη Σοφία είχα καθημερινή επικοινωνία. Κάθε μέρα σχεδόν μ’ ενημέρωνε για την κατάστασή της, πως περνούσε όλο το 24ωρο. Τη μια μου έλεγε και μου έγραφε σήμερα είμαι καλά. Την άλλη μέρα πήγαινε κάτι στραβά, όσο μπορούσα της έδινα κουράγιο, να μη στεναχωριέται, θα περάσουν οι μέρες. Της έλεγα άντε και σήμερα και δύο, αύριο και τρεις Σοφούλα μου» αναφέρει κα Παπαστεργίου. Ο μεγαλύτερός της φόβος ήταν η διασωλήνωση. Κάτι που έγινε μετά από 13 ημέρες στο νοσοκομείο. «Μετά από δύσκολη δύσπνοια που είχε, πολλές κρίσεις δύσπνοιας, μου έγραφε από κάτω φοβάμαι. Την έλεγα τι φοβάσαι αφού δε θα σε διασωληνώσουν. Στις 21 του μήνα μετά από 13 ημέρες περίπου διασωληνώθηκε, εκεί δεν πήγε καλά και χθες τη χάσαμε τη Σοφία» σημειώνει η συνάδελφος της.
