Σπουδές και μεροκάματο, συνδυάζουν πολλοί σπουδαστές σε άλλες πόλεις
Αθ. Γανίδης και Στ. Μούρκα, μιλούν στην «Θ»
Τις δυσκολίες των γονέων που τα παιδιά τους φοιτούν σε άλλες πόλεις, αλλά και αυτές των ίδιων των ξανθιωτών φοιτητών που πολλές φορές αναγκάζονται να βγάζουν και ένα «μεροκάματο» για να ανταπεξέλθουν στα έξοδα του μήνα και να συμπληρώσουν το εισόδημά τους, περιγράφουν στην «Θ» ο πρόεδρος της Ένωσης Συλλόγων Γονέων και Κηδεμόνων κ. Αθανάσιος Γανίδης, καθώς και η Φοιτήτρια του Τμήματος Ιστορίας και Αρχαιολογίας του Α.Π.Θ Σταυρούλα Μούρκα.
«ΔΥΣΚΟΛΕΥΕΤΑΙ ΤΟ ΜΕΓΑΛΥΤΕΡΟ ΠΟΣΟΣΤΟ ΤΩΝ ΓΟΝΕΩΝ»
Ειδικότερα ο κ. Γανίδης αναφέρει επακριβώς στην «Θ» ότι «από την εικόνα που έχω από άλλους γονείς, το μεγαλύτερο ποσοστό από αυτούς, δυσκολεύεται. Τα ενοίκια είναι ακριβά. Μιλάμε δηλαδή για ποσά 200-300 ευρώ το μήνα που επιβαρύνουν την οικογένεια. Επίσης υπάρχουν και τα έξοδα της διατροφής, αλλά και άλλα έξοδα για βιβλία κλπ. Οπότε τις περισσότερες φορές τα παιδιά αναγκάζονται να δουλεύουν και τα ίδια περιστασιακά, για να καλύπτουν τα έξοδά τους. Υπάρχει πρόβλημα με τις φοιτητικές εστίες επίσης γιατί αφενός δεν καλύπτουν τις ανάγκες που υπάρχουν και αφετέρου είναι σε άθλια κατάσταση, τις περισσότερες φορές. Ουσιαστικά είναι μη κατοικήσιμες, συνεπώς υπάρχει μεγάλο θέμα σε αυτό το κομμάτι, ιδίως σε γονείς που έχουν περισσότερα από ένα παιδιά. Πολλοί γονείς, μπορεί να έχουν δύο ή και τρία παιδιά που σπουδάζουν σε διαφορετικές πόλεις και τα οποία δεν μπορούν να πάρουν μεταγραφές για διάφορους λόγους, οπότε το πρόβλημα εκεί είναι πολύ πιο έντονο».
«Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΔΕΝ ΚΑΝΕΙ ΟΥΤΕ ΤΑ ΑΥΤΟΝΟΗΤΑ – ΝΑ ΔΕΙ ΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΕΣΤΙΩΝ – «ΠΟΝΕΜΕΝΗ ΙΣΤΟΡΙΑ» ΚΑΙ ΟΙ ΜΕΤΑΓΡΑΦΕΣ ΦΟΙΤΗΤΩΝ»
«Είναι αλήθεια ότι τώρα, όπως είναι τα πράγματα στον ιδιωτικό τομέα, κανένας δεν σταματά στο ένα πτυχίο, παρά ένα πολύ μικρό ποσοστό. Οι περισσότεροι συνεχίζουμε με μεταπτυχιακά, οπότε και οι γονείς επιβαρύνονται παραπάνω. Το θέμα είναι ότι, δυστυχώς, η πολιτεία δεν κάνει ούτε τα αυτονόητα. Να λύσει δηλαδή τουλάχιστον το θέμα των φοιτητικών εστιών σε όλα τα πανεπιστήμια, να είναι σε καλή κατάσταση και να καλύπτουν τουλάχιστον τα χαμηλά εισοδήματα. Θα μπορούσε να βοηθά σε μεγάλο βαθμό τους γονείς που δυσκολεύονται. Επίσης ένα μεγάλο θέμα, είναι και αυτό των μεταγραφών. Πρόκειται για μια «πονεμένη ιστορία» ιδίως για γονείς που έχουν δυο, τρία ή και περισσότερα παιδιά που σπουδάζουν. Εκεί η κατάσταση είναι πάρα πολύ δύσκολη» συνέχισε ο ίδιος, τονίζοντας παράλληλα ότι «το ζήτημα είναι ότι ένας γονιός μπαίνει σε μια διαδικασία να κάνει κάποια έξοδα, το ίδιο το παιδί μπαίνει σε μια διαδικασία να ταλαιπωρηθεί, να μετακομίσει, να διαβάσει και να κάνει τον δικό του αγώνα, αλλά στο τέλος, όταν πάρει το πτυχίο, τι θα γίνει; Αν δείτε την απορρόφηση, τα περισσότερα πτυχία αυτήν την ώρα, δεν έχουν επαγγελματική αποκατάσταση. Έτσι το μεγαλύτερο μέρος των υποψηφίων φοιτητών, στρέφονται στις κατευθύνσεις των «ενστόλων» (στρατιωτικές σχολές, αστυνομία, πυροσβεστική κλπ) και υπάρχουν φαινόμενα όπως οι σχολές αυτές να έχουν 18.000 μόρια, ενώ μια σχολή πολιτικού μηχανικού να έχει 14.000 μόρια. Οι «δυνατοί» μαθητές, προσπαθούν να μπουν σε σχολές που έχουν άμεση επαγγελματική αποκατάσταση και λιγότερα έξοδα φοίτησης, γιατί ουσιαστικά φιλοξενούν τους φοιτητές, τους πληρώνουν από την πρώτη μέρα κιόλας της εισαγωγής τους, οπότε τα πράγματα είναι καλύτερα εκεί σε σχέση με άλλες σχολές. Ένα παιδί, δύσκολα θα βρει δουλειά επάνω στον τομέα που έχει σπουδάσει, οπότε εκεί είναι λίγο δύσκολο για τους γονείς να πάρουν την απόφαση για να συνεχίσουν τα παιδιά τους τις σπουδές, οπότε σε πολλές περιπτώσεις, πολλά από τα παιδιά σταματούν ή δεν πηγαίνουν και καθόλου».
«ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΟΠΟΙΕΙΣΑΙ ΚΑΙ ΟΛΟΚΛΗΡΩΝΕΣΑΙ ΩΣ ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΦΟΙΤΗΤΙΚΗ ΣΟΥ ΖΩΗ»
Από την πλευρά της η δις. Μούρκα υπογραμμίζει ότι «θεωρώ πως με το να φεύγεις από την επαρχία και να πηγαίνεις σε μια άλλη πόλη – γιατί η Ξάνθη ως επαρχιακή πόλη δεν έχει και πολλά πράγματα για «γνωρίσεις», πέραν βέβαια της φυσικής ομορφιάς που δεν συγκρίνεται με κανέναν άλλο προορισμό και τόπο – ανεξαρτητοποιείσαι και αυτό είναι το πιο σημαντικό από όλα. Πλέον είσαι ενήλικας και πρέπει να πάρεις την ζωή στα χέρια σου. Μαθαίνεις καλύτερα τον εαυτό σου, δοκιμάζεσαι σε πάρα πολλά πράγματα, γνωρίζεις νέο κόσμο, διευρύνεις τον κοινωνικό σου κύκλο που επίσης είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι σε συνδυασμό πάντα και με την ολοκλήρωση της προσωπικότητάς σου. Σαφώς και υπάρχει πάντα η ανησυχία των γονέων, αλλά από την άλλη οφείλει να το αφήσει ελεύθερο να δοκιμάσει. Δεν μπορείς να είσαι συνέχεια πίσω από το παιδί σου. Πρέπει να δεις τις δυνατότητες και τις ικανότητες που έχει το παιδί και το πως θα εξελιχθεί ως άνθρωπος. Δεν γίνεται ένας γονέας να είναι συνεχώς πίσω από ένα παιδί, γιατί κάποια στιγμή, σύμφωνα με τον κύκλο της ζωής, θα φύγει. Ο γονέας στην Ελλάδα (γιατί στο εξωτερικό είναι διαφορετικά τα πράγματα) είναι εκεί μέχρι τα 18 χρόνια. Δημιουργεί τον χαρακτήρα και την προσωπικότητα του παιδιού, το γαλουχεί και το τροφοδοτεί και στην συνέχεια αυτό το παιδί εξελίσσεται, βάσει των όσων έχει πάρει από το σπίτι και βάσει των όσων του έχουν δώσει οι ίδιοι οι γονείς. Έπειτα βγαίνει μόνο του στην κοινωνία και προσπαθεί να ανταπεξέλθει, έχοντας ως βάση και τους κοινωνικούς «κανόνες».
«ΔΥΣΚΟΛΑ ΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ – ΠΟΛΛΟΙ ΦΟΙΤΗΤΕΣ ΣΥΝΔΥΑΖΟΥΝ ΔΟΥΛΕΙΑ ΚΑΙ ΣΧΟΛΗ»
«Θεωρώ ότι με βάση τα σημερινά δεδομένα, τα πράγματα είναι πολύ δύσκολα και πολλά παιδιά αναγκάζονται να παραμελούν την σχολή, όχι επειδή το θέλουν, αλλά προκειμένου να μπορέσουν να βγάλουν τα έξοδα του μήνα, έχοντας και κάποια παραπάνω έσοδα, πέρα από αυτά των γονέων που δεν επαρκούν. Όσον αφορά στο κομμάτι της διαχείρισης των χρημάτων, οι δικοί μου γονείς για παράδειγμα, μου δίνουν ένα συγκεκριμένο ποσό κάθε μήνα και εγώ με αυτό το ποσό, προσπαθώ να οργανώσω πως ακριβώς θα ξοδέψω τα χρήματά μου. Ο γονέας που δεν μπορεί να το κάνει αυτό, αναγκάζει κατά κάποιο τρόπο το παιδί να μπει στο κομμάτι της εργασίας, που επίσης θεωρώ ότι είναι πολύ σημαντικό. Θεωρώ ότι ωριμάζεις πάρα πολύ και από αυτό το κομμάτι. Πραγματικά θαυμάζω τα παιδιά που συνδυάζουν εργασία και σχολή, γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο να είσαι στην δουλειά και έπειτα να είσαι προσηλωμένος στην σχολή και στο διάβασμα. Αυτός είναι ο «απόλυτος συνδυασμός» καθώς μπαίνεις σε έναν κύκλο, όπου πρέπει να έχεις ένα πολύ καλό πρόγραμμα και πολύ καλό συντονισμό για να μπορέσεις να ανταπεξέλθεις. Βέβαια, σε κάποιες περιπτώσεις, τα παιδιά αναγκάζονται να παραμελούν λίγο την σχολή τους αλλά δεν θεωρώ ότι δεν μπορούν να τα καταφέρουν. Κάποιοι δουλεύουν και ίσως καθυστερούν κατά ένα χρόνο να τελειώσουν την σχολή. Το θέμα δεν είναι αυτό, αλλά το τι αποκομίζεις ως άνθρωπος» επισήμανε επίσης η ίδια.
«Η ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΚΥΨΕΙ ΣΤΟ ΘΕΜΑ ΤΩΝ ΕΣΤΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΥΠΟΔΟΜΩΝ»
Κλείνοντας η δις. Μούρκα σημείωσε ότι «όσον αφορά στο φαγητό, το πανεπιστήμιο παρέχει δωρεάν σίτιση. Σαφώς και δεν είναι ικανοποιητικό σε ποιότητα, αλλά νομίζω ότι μπορείς να επιβιώσεις μια χαρά. Θεωρώ ότι όσον αφορά στο κομμάτι της σίτισης, είμαστε καλυμμένοι σαν φοιτητές όσον αφορά στο ΑΠΘ τουλάχιστον. Εννοείται ότι δεν είναι το φαγητό της μαμάς. Εκείνο που πρέπει να ανασυγκροτηθούν γενικότερα οι εγκαταστάσεις και υποδομές των εστιών, ενώ ίσως θα πρέπει να υπάρξουν αλλαγές και στα εισοδηματικά κριτήρια. Η πολιτεία θα πρέπει να σκύψει σε αυτό το κομμάτι. Θεωρώ ότι γενικότερα όλες οι υποδομές θα πρέπει να ξαναδημιουργηθούν. Δεν γίνεται ένας γονέας να πληρώνει, να φροντίζει το παιδί του έως τα 18 έτη και μετά να πηγαίνει στο πανεπιστήμιο και να βλέπει αυτήν την κατάσταση. Είναι όντως δύσκολοι οι καιροί για τους γονείς των φοιτητών. Απλά, αυτό που βλέπω το τελευταίο διάστημα και με χαροποιεί πάρα πολύ είναι ότι πραγματικά και οι νέοι παλεύουν. Βλέπω ότι δεν τα παρατούν, είναι «μαχητές» και αυτό μου δίνει ελπίδα για το μέλλον»
