«Δυσθυμία» σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες για τους γερμανικούς χειρισμούς στο μεταναστευτικό διαβλέπει η FAZ, αναφέροντας ως παράδειγμα την Ελλάδα. Όπως επισημαίνει, «όταν, την περασμένη εβδομάδα, ο Έλληνας πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης επισκεπτόταν τη Βιέννη, οι συνομιλίες με τον Αυστριακό καγκελάριο Καρλ Νεχάμερ αφορούσαν και τη Γερμανία. Όταν η κυβέρνηση της μεγαλύτερης χώρας στην ΕΕ, υπό το βάρος κακών εκλογικών αποτελεσμάτων και δημοσκοπικών επιδόσεων, επιδιώκει μία αλλαγή πορείας στη μεταναστευτική πολιτική -ή τουλάχιστον ισχυρίζεται ότι την επιδιώκει- αυτό είναι κάτι που απασχολεί και άλλες ευρωπαϊκές πρωτεύουσες».
«Έκπληξη προκαλεί το γεγονός», συνεχίζει ο αρθρογράφος, «ότι, ενώ οι Γερμανοί πολιτικοί αρέσκονται να αποδίδουν σε έλλειψη αλληλεγγύης εκ μέρους άλλων κρατών-μελών την υπερβολική επιβάρυνση της Γερμανίας από την παράτυπη μετανάστευση, την ίδια στιγμή συντηρούν τις προϋποθέσεις της κρίσης, ακολουθώντας στην κοινωνική πολιτική έναν δικό τους δρόμο, τον οποίο πολλές χώρες θεωρούν παράλογο. Και αυτό γιατί η Γερμανία συντηρεί με γενναιοδωρία από τα χρήματα των φορολογουμένων ακόμα και εκείνους τους αιτούντες άσυλο, των οποίων η αίτηση έχει απορριφθεί με τελεσίδικη δικαστική απόφαση».
Το «πόκερ» με την Commerzbank
Μόλις πριν λίγες μέρες η ιταλική τράπεζα UniCredit είχε ανακοινώσει ότι κατέχει μερίδιο μετοχών 9% στην Commerzbank, δεύτερη σε μέγεθος τράπεζα της Γερμανίας, την οποία και επιδιώκει να εξαγοράσει. Τώρα ο πρόεδρος της UniCredit, Αντρέα Ορσέλ, δηλώνει στην ιταλική εφημερίδα Il Messaggero ότι «δεν βιάζεται» με την εξαγορά. Τελικά τι συμβαίνει;
Η Süddeutsche Zeitung κάνει λόγο για μία «παρτίδα πόκερ». Μεταξύ άλλων διαβάζουμε: «Παρατηρητές εκτιμούν ότι ο Ορσέλ ίσως θέλει να ασκήσει πίεση στη γερμανική κυβέρνηση, ώστε εκείνη να εξηγήσει γιατί δεν πουλάει το μερίδιό της. Το ερώτημα είναι βέβαια εάν η γερμανική κυβέρνηση μπορεί να δημοσιοποιήσει τα κίνητρά της, χωρίς να προκαλέσει μπελάδες με την Ιταλία. Εικάζεται ότι ιδιαίτερα το Κόμμα των Φιλελευθέρων (FDP) θα ήταν αντίθετο με την κοινοτικοποίηση κινδύνων που αναγκαστικά συνεπάγεται μία αναδιάρθρωση του ευρωπαϊκού τραπεζικού τοπίου. H UniCredit διατηρεί ακόμη ιταλικά κρατικά ομόλογα ύψους 40 δισεκατομμυρίων ευρώ. Πρόκειται για έναν σημαντικό και μη διαφοροποιούμενο κίνδυνο, σε περίπτωση μίας νέας κρίσης χρέους στην Ευρώπη».
Διαφορετική προσέγγιση από τη Frankfurter Allgemeine Zeitung (FAZ): «Όταν απαιτούμε μεγάλες και ανταγωνιστικές τράπεζες ως αντίβαρο στους Αμερικανούς στα χρηματοοικονομικά κέντρα της Ευρώπης, αλλά την ίδια στιγμή θέλουμε να κυριαρχούν στην εγχώρια αγορά μόνο οι δικές μας τράπεζες, αυτό δείχνει μία επαρχιακή αντίληψη. Αλλαγές; Βεβαίως, αλλά κατά προτίμηση στους άλλους. Ασφαλώς, από μία μεγάλη τράπεζα εκπορεύονται μεγαλύτεροι κίνδυνοι. Γι’ αυτό όμως είχε θεσπιστεί ένα αυστηρότερο ρυθμιστικό πλαίσιο την εποχή της δημοσιονομικής κρίσης. Είναι επίσης αλήθεια ότι η UniCredit διατηρεί κάποιες ποσότητες ιταλικών κρατικών ομολόγων και αυτό θα μπορούσε να δημιουργήσει πρόβλημα σε περίπτωση κρίσης. Αλλά η ουσία της δοσοληψίας αυτής είναι ότι μία μεγάλη τράπεζα με υψηλή απόδοση ιδίων κεφαλαίων δείχνει ενδιαφέρον για μία τράπεζα ‘made in Germany’, που έχει εξυγιανθεί και είναι εισηγμένη στο χρηματιστήριο. Ίσως κάποιοι λυπούνται, διότι (η τράπεζα) χάνει την ανεξαρτησία της. Αλλά η παράδοση από μόνη της δεν συνιστά συνταγή επιτυχίας για το μέλλον».
Πηγή: Deutsche Welle
