Στην ίδια «δίνη» και η σουπιά – Πρόβλημα για τους ψαράδες τα «άτακτα» δελφίνια και οι χελώνες
Μιλά στην «Θ» ο πρόεδρος των Επαγγελματιών Αλιέων στο Λιμάνι Αβδήρων κ. Τσολάκης
Είδος προς… εξαφάνιση τείνει να γίνει η περίφημη και πεντανόστιμη γαρίδα των Αβδήρων, αφού η υπεραλίευσή της δεν καθιστά δυνατή την αναπαραγωγή της. Την ίδια ακριβώς μοίρα φαίνεται να έχει και η σουπιά της περιοχής, ενώ πολλά από τα αλιεύματα του Θρακικού Πελάγους – λόγω υψηλών θερμοκρασιών (και όχι μόνον) καταφεύγουν σε βαθύτερα νερά και άρα λιγοστεύουν, όπως εξηγεί στην «Θ» ο πρόεδρος των Επαγγελματιών Αλιέων στο Λιμάνι Αβδήρων κ. Κωνσταντίνος Τσολάκης.
Ο ίδιος, αναφέρεται παράλληλα και στα δελφίνια και τις χελώνες που προκαλούν ζημιές, με τα πρώτα να «εξαφανίζουν» τα είδη των αφρόψαρων, ενώ δεν παραλείπει μιλήσει και για τους νέους ανθρώπους που δεν προτιμούν το επάγγελμα του ψαρά.
«ΤΕΙΝΕΙ ΠΡΟΣ ΕΞΑΦΑΝΙΣΗ Η ΓΑΡΙΔΑ ΤΩΝ ΑΒΔΗΡΩΝ ΛΟΓΩ ΥΠΕΡΑΛΙΕΥΣΗΣ– ΤΟ ΙΔΙΟ ΚΑΙ Η ΣΟΥΠΙΑ – ΣΕ ΠΙΟ.. ΒΑΘΙΑ ΝΕΡΑ ΤΑ ΑΛΙΕΥΜΑΤΑ»
Πιο αναλυτικά ο κ. Τσολάκης, ανέφερε στην «Θ» ότι «η γαρίδα αλιεύεται – δυστυχώς – και από τις μηχανότρατες όλο τον χρόνο. Η γαρίδα, από τον Μάιο και μετά που βγαίνει στον γυαλό, δεν βγαίνει για να δει εμένα αλλά για να ρίξει το αυγό της. Η δική μου πρόταση ήταν, είναι και θα είναι να περιμένουν 10-15 μέρες για να ρίξει πρώτα το αυγό της και μετά να την αλιεύσουμε. Δυστυχώς δεν ακούγομαι ευχάριστος όταν το λέω αυτό. Αλλά αυτό έχει ως συνέπεια – χρόνο με τον χρόνο – να μειώνονται τα αποθέματα. Όταν βγαίνει επίσης τέλος Φεβρουαρίου η σουπιά έξω, βγαίνει για επικολλήσει τα αυγά της επάνω στα βραχάκια (σε διάφορα σημεία που αυτή βλέπει και διαισθάνεται ότι είναι ασφαλή) αλλά και αυτό το είδος τείνει προς εξαφάνιση. Τα λέω κάθε χρόνο στους φίλους και συναδέλφους, αλλά δυστυχώς δεν ακούγομαι. Έτσι χρόνο με τον χρόνο, χάνουμε κιλά σε γαρίδα και σε άλλα αλιεύματα λόγω της υπεραλίευσης. Τώρα η γαρίδα αρχίζει σιγά σιγά να φεύγει από τον γιαλό και πηγαίνει προς τα βαθιά. Και εκεί όμως, τον Χειμώνα, οι μηχανότρατες την πιάνουν. Έχουμε τέτοια θέματα. Βέβαια ένας εργαζόμενος που παίρνει 800-900 ευρώ τον μήνα, μπορεί να αγοράσει τρεις φορές στην σεζόν γαρίδες που κοστίζουν 20-25 ευρώ; Δεν μπορεί. Το αναγνωρίζουμε και αυτό. Τα πράγματα είναι πάρα πολύ δύσκολα.
Τόσο η γαρίδα όσο και η σουπιά όμως, είναι είδη προς εξαφάνιση. Ακούγεται σκληρή η λέξη, αλλά αυτή είναι η πραγματικότητα. Οι Ειδικοί λένε τώρα για την κλιματική αλλαγή. Το φωνάζουν χρόνια βέβαια οι άνθρωποι, αλλά εμείς δεν κάνουμε κάτι. Κάτι τέτοιο συμβαίνει και με αυτό το είδος. Βεβαίως και η κλιματική αλλαγή, επηρεάζει. Αυτά όμως τα ξέρουν οι επιστήμονες. Εγώ βλέπω ότι και τα ψάρια (στα παραγάδια) που ψάρευαν οι δικοί μου άνθρωποι εδώ στα 7-8-9 μέτρα, τώρα τα βρίσκουν στα 15 μέτρα. Η μουρμούρα – για παράδειγμα – φεύγει πιο «ανοιχτά» για να βρει δροσερό νερό. Όσο πιο βαθιά, τόσο πιο δροσερά τα νερά. Με αυτόν τον τρόπο τα ψάρια «ανοίγουν» – όπως λέμε εμείς – για να βρουν δροσερά νερά. Έτσι μπορούν να προστατευθούν αυτά τα ζωντανά. Για αυτήν την χρονιά, στην γαρίδα – στα Άβδηρα – δραστηριοποιούμαστε περί τα 18 καΐκια. Η χρονιά φέτος ήταν πολύ πρώιμη με την διαφορά ότι είχε πέσει πολύ ψιλή γαρίδα στην αρχή. Τους έλεγα «είναι καλή η χρονιά. Αφήστε λίγες μέρες για να ρίξουν τα αυγά τους». Αλλά επαναλαμβάνω ότι δεν ακούγομαι ευχάριστος, με αποτέλεσμα σήμερα το κάθε καΐκι να έχει 3-4 κιλά (το πολύ 5 κιλά) την ημέρα. Παλαιότερα, θυμάμαι από τον αείμνηστο πατέρα μου ότι την Πρωτομαγιά είχαμε γαρίδες στο τραπέζι. Τώρα, η γαρίδα έρχεται λίγο πιο αργά (γιατί είναι λιγότερη; Γιατί τα νερά δεν ευνοούν λόγω θερμοκρασιών;) και φαίνεται η διαφορά. Και τα μπαρμπούνια επίσης αργούν να φανούν στην περιοχή και αν φανούν, είναι πολύ λίγα».
«ΤΑ ΔΕΛΦΙΝΙΑ ΕΞΑΦΑΝΙΖΟΥΝ ΤΑ ΑΦΡΟΨΑΡΑ ΚΑΙ ΠΡΟΚΑΛΟΥΝ ΖΗΜΙΕΣ ΤΑ ΔΙΧΤΥΑ – ΠΟΛΛΕΣ ΖΗΜΙΕΣ ΚΑΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΧΕΛΩΝΕΣ»
Ποια είναι όμως τα προβλήματα των επαγγελματιών αλιέων της περιοχής; Στην ερώτηση αυτή, ο κ. Τσολάκης απαντά ως εξής:
«Έχουμε ένα σοβαρό πρόβλημα με τα δελφίνια. Είναι τόσο μεγάλος ο πληθυσμός, που καμιά φορά γυρνάς πίσω το κεφάλι σου – καθώς ακούγεται ένα βουητό – και βλέπεις κοπάδι από δελφίνια, με αποτέλεσμα τα αφρόψαρα γενικά (σαρδέλα, γαύρος, σκουμπρί κλπ) να τα εξαφανίζουν αυτά τα πλάσματα, που είναι βεβαίως υπο προστασία. Είναι πάρα πολύ μεγάλος ο πληθυσμός τους και αυξάνεται χρόνο με τον χρόνο και όλο το Θρακικό Πέλαγος έχει πρόβλημα. Εκτός του ότι θα φάνε τα αφρόψαρα, ορμούν και στα δίχτυα και κάνουν τρομακτικές ζημιές. Το γαριδόδιχτο, για παράδειγμα, που το αγοράζουμε κάθε χρόνο καινούριο και κοστίζει γύρω στα 100 ευρώ (τα 50 μέτρα) και εμείς χρειαζόμαστε 2,5- 3 χλμ δίχτυα για να πάρουμε 10 κιλά γαρίδες, σε 15 μέρες δεν το έχουμε από τα δελφίνια. Δεν ξέρω τι μπορούμε να κάνουμε. Απλά το αναφέρω ως πρόβλημα. Και εγώ τα αγαπώ τα δελφίνια. Και ο πληθυσμός στις θαλάσσιες χελώνες είναι επίσης πάρα πολύ μεγάλος, λόγω του ότι στην παραλία της Μάνδρας και του Ερασμίου (εκεί που ήταν παλαιότερα οι αμερικανικές βάσεις) βγαίνουν και κάνουν τα αυγά τους. Εκεί βρίσκουν ησυχία. Και η χελώνα, πέρα από το ότι ζει πάρα πολλά χρόνια, έχει και πολλά αυγά που εκκολάπτει. Και η χελώνα κάνει πολλές ζημιές».
«ΑΓΑΠΑΜΕ ΤΗΝ ΘΑΛΑΣΣΑ ΚΑΙ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΟΥΜΕ ΚΑΙ ΤΑ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΧΕΙ – ΔΥΟ ΝΕΑ ΠΑΙΔΙΑ ΜΟΝΟΝ ΣΤΟ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ, ΣΕ.. 15 ΧΡΟΝΙΑ»
Κλείνοντας ο ίδιος, δεν παρέλειψε να εκφράσει και το παράπονο ότι «στην θάλασσα, κανένας δεν έδωσε κάτι. Όλο περιμένουμε από την θάλασσα να μας δώσει κάτι. Δεν βοηθήσαμε ούτε με τα πλαστικά, ούτε με τα σκουπίδια κλπ. Θα μπορούσαμε να της δώσουμε την καθαρότητα, την φροντίδα και την αγάπη. Τα «πατήματα» και οι αναφορές που πήρα από τον πατέρα μου, ήταν το «να αγαπάς την θάλασσα». Εμείς την αγαπούμε και είμαστε κοντά της. Αλλά πρέπει να δούμε και τα προβλήματα που έχει. Διότι εγώ είμαι τα τελευταία 15 χρόνια πρόεδρος των αλιέων και μόνον δύο νέα παιδιά ήρθαν να γίνουν επαγγελματίες αλιείς αυτά τα χρόνια. Αντιλαμβάνεστε ότι τα νέα παιδιά βλέπουν τον αγώνα που κάνουν οι επαγγελματίες και ότι αυτός δεν ανταποκρίνεται στην οικονομική απολαβή. Οπότε προτιμούν να γίνουν σερβιτόροι και να πάρουν σε ένα τετράμηνο – πεντάμηνο, αυτά που θα πάρουν, παρά να «παλεύουν» στην θάλασσα και να μην έχουν απολαβές».
