Είναι «καταδικασμένα»…
Με αφορμή την πτώση ακόμη ενός μικρού μέρους της οροφής στην Καπναποθήκη «Π», που κατά τα άλλα αποτελεί και ένα νεοκλασικό κόσμημα για την Ξάνθη και με βάση τις δηλώσεις των υπευθύνων του Ιδρύματος Θρακικής Τέχνης, αλλά και του Δήμου Ξάνθης, το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι το συγκεκριμένο κτίριο είναι καταδικασμένο να… καταστραφεί εντελώς. Και θεωρώ ότι είναι ευχής έργον ότι το υπόλοιπο κομμάτι δόθηκε στο Ίδρυμα Θρακικής Τέχνης, αλλά και σε υπηρεσίες του Δήμου, καθόσον η συντήρησή τους εκ των πραγμάτων θα το σώσει. Τα λεφτά που απαιτούνται είναι πολλά, άσχετα αν υπάρχουν έτοιμες μελέτες για την αποκατάσταση των γκρεμισμένων και των επικίνδυνων κτιρίων, οπότε με τις υφιστάμενες οικονομικές συνθήκες δεν υπάρχει περίπτωση… Αν το συνδέσουμε δε και με την άλλη πλευρά της οδού Αναξάρχου, με τις καμένες καπναποθήκες που ανήκουν σε ιδιώτες, τότε το όλο τοπίο στην συγκεκριμένη περιοχή, που θα μπορούσε να αποτελεί ένα νεοκλασικό κόσμημα και πόλο επισκεψιμότητας για την Ξάνθη, θυμίζει (και θα θυμίζει) πλέον εγκαταλειμμένη και καμένη γη!
Τα «τρόπαια» και η… υγεία μας
Προχθές λέει συγκεντρώθηκαν οι οπαδοί του Ολυμπιακού στην κεντρική πλατεία της Ξάνθης για να δούνε από κοντά τα δύο ευρωπαϊκά τρόπαια της ομάδας τους (Conference League και Yth League) και ως εδώ καλά έκαναν οι άνθρωποι και απόλαυσαν τα τρόπαια των ινδαλμάτων τους. Υπήρχε μάλιστα και παλμός στην πλατεία με τραγούδια της ομάδας κλπ. Πήγα συνειρμικά λίγους μήνες πίσω και πιο συγκεκριμένα στο πανξανθιώτικο κάλεσμα για την υποβάθμιση του Νοσοκομείου της Ξάνθης και «είδα» λιγότερο κόσμο και ελάχιστο παλμό και απλά σκέφθηκα ποιες είναι οι προτεραιότητές μας ως πολίτες… Όταν θα χρειαστεί να πάμε εμείς ή ένας δικός μας άνθρωπος στο Νοσοκομείο για να γιατρευτούμε ή για να σώσουμε την ζωή μας, δεν πρόκειται να μας σώσει κανένα κύπελλο του Ολυμπιακού ή του ΠΑΟΚ ή ακόμη και του ΑΟΞ! Θα μας σώσουν οι γιατροί που δεν υπάρχουν στο νοσοκομείο, οι νοσοκόμοι που δεν υπάρχουν στο νοσοκομείο, τα φάρμακα που δεν υπάρχουν στο νοσοκομείο, όλα εκείνα δηλαδή για τα οποία θα έπρεπε να ήμασταν κάθε μέρα στην πλατεία και να φωνάζαμε. Βλέπετε όμως περισσότερο μας ενδιαφέρει το τρόπαιο του Ολυμπιακού του Μαρινάκη ή του Κόκκαλη ή αν θέλετε του ΠΑΟΚ και του Σαββίδη ή οποιασδήποτε άλλης ποδοσφαιρικής ομάδας, παρά η υγεία ή ακόμη και η ζωή μας! Ζήτω τα τρόπαια!
Και τα καλά να γράφονται…
Συζητώντας χθες με έναν συμπολίτη μας-έμπειρο αστυνομικό, ο οποίος διάγει τις τελευταίες ημέρες στην υπηρεσία λίγο πριν την συνταξιοδότησή του και άρα δεν έχει να ωφεληθεί σε κάτι αν χαϊδέψει πλάτες… Μου είπε λοιπόν ότι αυτή την στιγμή η Δ.Α Ξάνθης διαθέτει ικανότατους αξιωματικούς και ιδιαίτερα στην κορυφή της ιεραρχίας, οι οποίοι μοχθούν νυχθημερόν με τα πολλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν (και λόγω της μειωμένης δύναμης), αλλά αυτό είναι κάτι που δεν βγαίνει προς τα έξω. Δυστυχώς η εικόνα που δίνεται από την πληθώρα των συμβάντων αδικεί –όπως χαρακτηριστικά μου είπε- την Δ/νση και δίνει μία εσφαλμένη εντύπωση στους πολίτες. Τον άκουσα με ιδιαίτερη προσοχή και του ζήτησα να μου ονοματίσει τους αξιωματικούς στους οποίους αναφέρεται. Χωρίς δεύτερη κουβέντα αναφέρθηκε στους τέσσερις «πρώτους» της ιεραρχίας που είναι ο Αστυνομικός Δ/ντής κος Ρίζος και οι Υποδ/ντές Ορφανίδης, Ταχτσίδης και Μαστοροστέργιος. Και επειδή δεν είναι η πρώτη φορά που ακούω θετικά σχόλια για τους εν λόγω αξιωματικούς, μεταφέρω την άποψη του συμπολίτη μας γιατί και τα θετικά σχόλια πρέπει να γράφονται…
Πεταμένα λεφτά, αν…
Προς Δήμαρχο Ξάνθης Στράτο Κοντό και αντιδήμαρχο Τεχνικών Υπηρεσιών Κυριάκο Παπαδόπουλο: Κλείστε όλες τις παιδικές χαρές και μην κάνετε καμία καινούργια! Δεν αστειεύομαι, ούτε θέλω να προκαλέσω την κοινή γνώμη. Από την στιγμή που δεν μπορείτε να τις περιφρουρήσετε είτε ο Δήμος, είτε η Αστυνομία, είτε σε συνεργασία, τότε είναι δώρον-άδωρον να προσπαθείτε να τις νομιμοποιήσετε και να τις λειτουργήσετε με καινούργια παιχνίδια. Καθημερινά μπαίνουν κάποιοι νεαροί (ηλικίες γυμνασίου και λίγο μεγαλύτερες), σπάζουν και ρημάζουν και όχι μόνο ότι υπάρχει μέσα στις παιδικές χαρές, αλλά και στους περιβάλλοντες χώρους. Κραυγαλέο παράδειγμα η πολύπαθη παιδική χαρά της Κυψέλης (Οδυσσέως και Ζαλόγγου γωνία), όπου όχι μόνο κάποιοι δεν αρκέστηκαν να σπάσουν και να ρημάξουν τα ακριβά παιχνίδια, τις εγκαταστάσεις, αλλά και τα παγκάκια που υπήρχαν στον περιβάλλοντα χώρο, έφθασαν στο σημείο να πάρουν τα διαλυμένα ξύλινα παιχνίδια (τρενάκια κλπ) από τον χώρο και να τα πετάξουν έξω στον χώρο πάρκινγκ αυτοκινήτων! Αν δεν υπάρξει πρόγραμμα λειτουργίας, αν δεν υπάρξει επιτήρηση των παιδιών που δικαιούνται να βρίσκονται μέσα στις παιδικές χαρές, αλλά και των δραστηριοτήτων που επιτρέπονται μέσα σ’ αυτές, τότε δεν υπάρχει λόγος ύπαρξης παιδικών χαρών. Τελεία και παύλα…
