Επανέρχονται οι δύο… Αναζητείται ο «τρίτος»
Ξεκαθαρίζουν σήμερα μέσα από την «Θ» τόσο ο Χουσεϊν Ζεϊμπέκ, όσο και ο Μπουράν Μπαρχάν, ότι θα είναι εκ νέου υποψήφιοι βουλευτές (ή τουλάχιστον έχουν εκδηλώσει το ενδιαφέρον οι ίδιοι να είναι εκ νέου υποψήφιοι με βάση τις εσωτερικές διεργασίες των κομμάτων τους)… Όλοι αναρωτιούνται ποιο θα είναι το ισχυρό μειονοτικό πρόσωπο που θα συμπεριφερθεί στο γαλάζιο ψηφοδέλτιο της Ξάνθης και ήδη ακούγονται διάφορα ονόματα όχι μόνο από το αμιγώς χώρο της Ν.Δ, αλλά και από τον ευρύτερο κεντρώο χώρο (ακόμη και από το πρώην ΠΑΣΟΚ)! Σε περίπτωση δηλαδή που δεν επιλεγεί ο Δημήτρης Σαλτούρος ως εκ νέου υποψήφιος με την Ν.Δ, μην εκπλαγείτε αν δείτε κάποιον μειονοτικό Πασόκο να πάρει την θέση του! Επαναλαμβάνω ότι είναι μονόδρομος για τον Μητσοτάκη να συνδιοικήσει με το ΠΑΣΟΚ του Ανδρουλάκη και είναι κάτι που το γνωρίζουν καλά και οι δύο, γι’ αυτό εξάλλου και όλες αυτές οι συγκλίσεις που προηγούνται σε διάφορα επίπεδα…
Τότε ασχολούμασταν μόνο με… εκλογές!
Ήταν σαν σήμερα (7 Ιουλίου) πριν από τρία χρόνια που άνοιγαν οι κάλπες για τις εθνικές εκλογές του 2019… Τις εκλογές προκήρυξε πρόωρα η κυβέρνηση «πρώτη φορά αριστερά» του Αλέξη Τσίπρα για να τις χάσει στη συνέχεια και να πάρει την σκυτάλη της κυβέρνησης ο Κυριάκος Μητσοτάκης. Λίγες εβδομάδες πριν, στις 2 Ιουνίου της ίδιας χρονιάς είχαν προηγηθεί οι επαναληπτικές αυτοδιοικητικές εκλογές που καθόριζαν τις νέες διοικήσεις σε Δήμους και Περιφέρειες. Γιατί τα αναφέρω όλα αυτά; Γιατί απλά τότε ασχολούμασταν μόνο με αυτά, άντε και με τα κουνούπια, άντε και με κάποια άλλα ψιλο-προβληματάκια της καθημερινότητας… Σήμερα, τρία χρόνια μετά, έχουμε να αντιμετωπίσουμε απίστευτα προβλήματα με πανδημίες, με απειλές πολέμου, με απλησίαστες τιμές στα καύσιμα λόγω πολέμου στην Ουκρανία (άλλη κοσμογονία και εκεί), με αβεβαιότητα για το μέλλον κλπ.
Μόνη ελπίδα μας ο Θεός και η οικογένεια, αλλά…
Η ζωή μας άλλαξε άρδην από την μια στιγμή στην άλλη με εγκλωβισμούς, με υποχρεωτικές μασκοφορίες, με υποχρεωτικούς εμβολιασμούς, με κοινωνικές αντιπαλότητες (διαχωρισμούς εμβολιασθέντων από τους μη εμβολιασθέντες) κλπ, κλπ… Αν λοιπόν έγιναν όλα αυτά μόλις σε τρία χρόνια, φαντάζεστε τι μπορεί να γίνει για παράδειγμα την επόμενη πενταετία; Πως άλλαξε έτσι η ζωή μας… Η θρησκεία μας και η οικογένεια θεωρώ πως είναι οι εγγυήτριες δυνάμεις και οι θεματοφύλακες όπου μπορούμε να βασιζόμαστε για κάτι καλύτερο στο μέλλον, αλλά δυστυχώς χτυπιούνται ανελέητα από εκείνους που θέλουν να ελέγξουν όλον τον κόσμο βλέπετε είναι το μοναδικό εμπόδιο που συναντάνε στο διάβα τους για την ολική καταστροφή της ανθρώπινης υπόστασης… Γι’ αυτό θα επιμείνω πως πρέπει να αγωνιστούμε για να παραμείνουν ενωμένες οι οικογένειες (ναι, οι πατριαρχικές, όσο κι αν αυτό δεν αρέσει στους ντεμέκ προοδευτικούς) και φυσικά να παραμείνουμε συσπειρωμένοι γύρω από τους θρησκευτικούς θώκους και από τον Θεό…
Πόσο… μαζοχιστές είμαστε τελικά;
Είχαμε όμως και μία άλλη επέτειο προχθές, αυτή του δημοψηφίσματος-παρωδία προ 7ετίας που μας έσυρε τότε η «πρώτη φορά αριστερά», για να κοροϊδέψει εν συνεχεία τον Ελληνικό λαό (να τον φτύσει κυριολεκτικά στα μούτρα) και να ανταλλάξει το ηχηρό αποτέλεσμα του «όχι» με ένα… νέο μνημόνιο, χειρότερο από τα προηγούμενα! Θυμάμαι τα γλέντια που είχαν στηθεί τότε σε πλατείες και σε πάρκα, ιδιαίτερα σε Αθήνα και σε Θεσσαλονίκη για το αποτέλεσμα της διαδικασίας και το τι ακολούθησε στη συνέχεια… Κι όμως, αυτοί που γλεντοκοπούσαν και έσερναν τον καλαματιανό στην Ομόνοια και κάτω από τον Λευκό Πύργο, αυτούς δηλαδή που κορόιδεψε και έφτυσε στα μούτρα ο Τσίπρας και οι συνεργάτες του, είναι και πάλι αυτοί οι ίδιοι που έρχονται σήμερα και κραδαίνουν την σημαία του ΣΥΡΙΖΑ! Προφανώς γοητεύθηκαν από την κοροϊδία, προφανώς γοητεύθηκαν από τα capital controls και τις ουρές στα ΑΤΜ (για να μπορέσει κάποιος να πάρει ένα μικρό μέρος από τις οικονομίες του περιμένοντας με τις ώρες μέσα στο λιοπύρι), προφανώς γοητεύθηκαν από τους Καλογρίτσες και τα λαμόγια με τις τηλεοπτικές άδειες και θέλουν να ζήσουν νέες ανάλογες περιπέτειες του είδους! Όχι αγαπητοί μου, δεν τα βάζω με τον Τσίπρα και με κανέναν άλλον πολιτικό ηγέτη και στελέχη… Άλλωστε αυτοί είναι ο καθρέφτης της κοινωνίας! Εμείς τους επιλέγουμε και άρα… όμοιος στον όμοιο και η κοπριά στα λάχανα!
