Την ανάγκη δημιουργίας περισσότερων καταφυγίων για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης (και πολέμου φυσικά) επεσήμανε πρόσφατα με δηλώσεις του ο Δήμαρχος Καβάλας Θόδωρος Μουριάδης, ενώ ανακοίνωσε ότι προσεχώς θα δημοσιοποιήσει τους χώρους καταφυγίων που υπάρχουν στην Καβάλα, αν και –όπως επεσήμανε ο ίδιος – αυτοί είναι εξαιρετικά λίγοι για τον πληθυσμό της γειτονικής πόλης. Στη δική μας την περίπτωση ουδείς Ξανθιώτης γνωρίζει που υπάρχουν καταφύγια -αν υπάρχουν- καθόσον λέει, είναι κρατικά μυστικά που δεν πρέπει να διαρρεύσουν! Τα τελευταία 28 χρόνια έχω αναθέσει σε διάφορους συνεργάτες μου να ερευνήσουν την υπόθεση για να πληροφορήσουμε τους συμπολίτες μας γύρω από αυτό το καυτό θέμα, αλλά όλοι, μα όλοι διαχρονικά συνάντησαν ένα τοίχο και ένα… «μη-τζιζ»! Και στο ερώτημα που θα πρέπει να προσφύγει ο πολίτης εάν και εφόσον παραστεί ανάγκη, φυσικά δεν λάβαμε απάντηση από κανέναν. Μετά το πρώτο βήμα λοιπόν που κάνει ο Δήμαρχος της γειτονικής πόλης, είναι καιρός να ακολουθήσει και ο ημέτερος Δήμαρχος και να γνωρίζουμε επιτέλους που υπάρχουν τέτοιοι χώροι, γιατί κανένας και τίποτα δεν αποκλείεται για το μέλλον. Και ο νοών νοείτω…
Τα μεταξωτά βρακιά…
Και να λοιπόν που όλη εκείνη η «υστερία» για την χρήση λιγνίτη στην παραγωγή ηλεκτρικού ρεύματος και η μείωση του παραδοσιακού-συμβατικού τρόπου παραγωγής ενέργειας στην χώρα μας, μας βγήκε σε κακό. Και μάλιστα πριν αλέκτωρ λαλήσει… Η εξάρτηση από τις εναλλακτικές μορφές (φυσικό αέριο κλπ), τις οποίες όμως δεν είμαστε εμείς σε θέση ως χώρα να εκμεταλλευτούμε και να αυτονομηθούμε, μας οδήγησαν στην σημερινή κατάσταση και στην ραγδαία αύξηση τιμής του βασικού αυτού αγαθού, ιδιαίτερα για τον χειμώνα, με αποτέλεσμα τα περισσότερα νοικοκυριά να αγκομαχούν και να αδυνατούν να ανταπεξέλθουν στις οικονομικές τους υποχρεώσεις. Καλές οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, τις οποίες όμως θα πρέπει προηγουμένως να προωθήσουμε σε τέτοιο βαθμό που να αναπληρώσουν την χρήση λιγνίτη σε συμφέρουσες τιμές και στην συνέχεια να τον απορρίψουμε. Κάτι που δεν φροντίσαμε να κάνουμε, γι’ αυτό και πιαστήκαμε… «αιχμάλωτοι» σε όλη αυτή την συγκυρία.
Αυτό είναι πρόκληση…
Και φέτος έπεσε η πρόταση λέει, από την πλευρά των εκπαιδευτικών να δοθεί ως αργία η ερχόμενη Παρασκευή, γιατί λέει, «είθισται» η τελευταία εργάσιμη πριν από το τριήμερο της Αποκριάς για τα σχολεία της Ξάνθης να «χαρίζεται» από τον Αντιπεριφερειάρχη με το σκεπτικό ότι θα πρέπει οι μαθητές να ετοιμαστούν για την παιδική καρναβαλική παρέλαση της επόμενης ημέρας! Δηλαδή… μπαρμπούτσαλα! Και άντε καλά τα προηγούμενα χρόνια που υπήρχαν εκδηλώσεις, υπήρχαν παρελάσεις, υπήρχε –αν θέλετε- και μια ψυχική διάθεση για το επερχόμενο εορταστικό τριήμερο. Σήμερα, με τον κορωνοϊό πάνω από το κεφάλι μας, με τα επισυμβαίνοντα στην Βορειοανατολική Ευρώπη και με όλη αυτή την αβεβαιότητα, πως είναι δυνατόν να απαιτούν οι εκπαιδευτικοί να χαριστούν χιλιάδες εργατοώρες (τις οποίες πληρώνουμε εμείς φυσικά) και να στερηθούν οι μαθητές από τις λίγες -έτσι κι αλλιώς -διδασκαλικές ώρες της χρονιάς για ακόμη μία ημέρα και μάλιστα με επιχειρήματα αστεία που αγγίζουν τα όρια της παράνοιας!
Και θυμώντας τα…
Ανασκαλίζοντας το πλούσιο αρχείο της «ΦτΝ» από το 1998 μέχρι και προ διετίας, διακρίνω ότι τέτοιο καιρό οι σελίδες μας ήταν γεμάτες από εκδηλώσεις πολιτιστικού περιεχομένου, αναβίωση εθίμων, εκδηλώσεις κοπής βασιλόπιτας και φυσικά χορούς αποκριάτικους, παρουσίαση καρναβαλικών στολών και άλλα πολλά συναφή. Δυστυχώς σήμερα παραμένουμε αδρανείς και «σιωπηλοί» γιατί έτσι υπαγορεύουν τα πρωτόκολλα και γιατί… έτσι πρέπει! Πολλά και πρόσφατα μάλιστα τα ρεπορτάζ της «Θ» όπου καταδεικνύεται αφενός η απραγία των πολιτιστικών συλλόγων και φορέων και συγχρόνως η θέληση και η αγωνία των εκατοντάδων- χιλιάδων μελών τους να επανακάμψουν και να αρχίσουν τις δραστηριότητές τους. Αυτό θα ανεβάσει και την ψυχολογία του κόσμου που έχει φθάσει στα… «τάρταρα»!
Του Τένη Καμαρίδη
