Έτσι χάνεται το «παιχνίδι» της αγροτικής καλλιέργειας
Μιλούσα προχθές με γνωστό αγρότη, ο οποίος εκτιμώ ότι έχει μια πιο αντικειμενική άποψη για τα προβλήματα του κλάδου εφόσον ο άνθρωπος διαθέτει και σφαιρικές γνώσεις όχι μόνο στην θεωρία, αλλά και στην πράξη. Η σημερινή του ηλικία (55 ετών) του επιτρέπει να έχει αναμνήσεις και εικόνες από το αγροτικό επάγγελμα στις δεκαετίες του ’80-‘90 (νέος αγρότης τότε) και φυσικά να βιώνει την σημερινή πραγματικότητα του επαγγέλματος με βάση τις έκτοτε εξελίξεις σε εθνικό, αλλά και σε ευρωπαϊκό επίπεδο. Μου είπε λοιπόν ότι από την στιγμή που ο αγρότης έπαψε να παράγει ποιοτικό προϊόν και εξαρτάται από τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις, από την στιγμή που δέχθηκε να θέτει τα χωράφια του σε αγρανάπαυση γιατί τον συμφέρει περισσότερο από το να τα καλλιεργεί και από την στιγμή που δέχθηκε να πουλήσει την γη του έναντι ίσως και της διπλάσιας αξίας που έχει (ως γη και όχι ως αγρός) για να «φυτέψουν» κάποιοι εκεί φωτοβολταϊκά πάνελς, χάθηκε το παιχνίδι! Το χειρότερο όλων είναι ότι χάνεται και η εθνική παραγωγή του πρωτογενούς αγροτικού τομέα…
Τα πολιτικά «περιβάλλοντα» και οι λάθος επιλογές τους
Τα έκαναν κουλουβάχατα για ακόμη μια φορά οι κυβερνητικοί παράγοντες με αφορμή την επίσκεψη Αυγενάκη στην Θράκη το περασμένο Σαββατοκύριακο… Η επεισοδιακή κατάληξη της επίσκεψης στο αεροδρόμιο της Αλεξανδρούπολης και η εικόνα που έκανε τον γύρο σ’ όλη την Ελλάδα, κάθε άλλο παρά τιμά και τον υπουργό, καθόσον δεν μπόρεσαν οι «επιτελείς» του, να προγραμματίσουν σωστά την επίσκεψη και να έχουν στη διάθεσή τους τους απαραίτητους χρόνους σε κάθε συνάντηση. Βγήκε ατάκα και ο Κελέτσης για να δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα και τα έκανε… χειρότερα, αναφερόμενος σε μη ύπαρξη ραντεβού του Αυγενάκη με τους αγρότες την στιγμή που το καζάνι βρίσκεται στην βράση του και το κλίμα είναι υπερ-εύθραυστο! Αντί να βρουν λοιπόν πως θα το «μπαλώσουν» το πράγμα και να πουν έστω τρεις κουβέντες, αντί να φύγουν σαν κυνηγημένοι! Άσχετα αν έχουν δίκιο ή άδικο οι κινητοποιούμενοι αγρότες, στην παρούσα φάση θα έπρεπε να τηρηθούν οι λεπτές ισορροπίες και να οργανωθεί πιο σωστά η επίσκεψη του ΥΠΑΑΤ. Για ακόμη μια φορά οι πέριξ των κυβερνητικών στελεχών που είναι αρκετοί και που τους πληρώνει ο Ελληνικός λαός, δυστυχώς απέτυχαν παταγωδώς!
Από κουρεία και καφενεία πάμε καλά…
Σέβομαι όλα τα επαγγέλματα και όλους τους επαγγελματίες που βγάζουν το ψωμί τους δουλεύοντας νόμιμα και έντιμα. Το γεγονός όμως ότι ανοίγουν μόνο (και ευδοκιμούν) κομμωτήρια, κουρεία και… «καφέ στο χέρι» με ανησυχεί ως γεγονός γιατί από την άλλη πλευρά κλείνουν μεγαλύτερα εμπορικά καταστήματα, αλλά και μεταποιητικές μονάδες. Κοντολογίς μπορεί να υπάρχει ισορροπία στο ΓΕΜΗ σε ότι αφορά το κλείσιμο και το άνοιγμα ΑΦΜ φυσικών προσώπων και εταιρειών σε ότι αφορά τους αριθμούς (ένας κλείνει, ένας ανοίγει ή και περισσότεροι), το θέμα όμως είναι ποια ΑΦΜ κλείνουν και ποια ανοίγουν… Όταν για παράδειγμα κλείνει το ΑΦΜ μιας βιοτεχνίας και ανοίγει το ΑΦΜ ενός κουρείου δεν μπορεί σε καμία περίπτωση να κάνεις λόγο για ισορροπία στο επιχειρείν και κατά δεύτερο λόγο δεν γνωρίζουμε και πόσα από τα νέα ΑΦΜ συνεχίζουν να δουλεύουν κανονικά ή απλά δημιουργούνται για να εξυπηρετήσουν μία κατάσταση είτε σε λογιστικό, είτε σε επενδυτικό επίπεδο και στη συνέχεια παραμένουν ανενεργά. Για σκεφθείτε το…
Κάθε… προ-πέρσι και καλύτερα!
Δεν μας λέει κάτι «καινούργιο» στην σημερινή συνέντευξη του στη «Θ» ο Γιώργος Μυλωνάς αναφορικά με το χοντρεμπόριο και το λιανεμπόριο των οπωροκηπευτικών… Ο άνθρωπος βέβαια τα ζει καθημερινά μέσα από την δουλειά του, αλλά είναι οφθαλμοφανές πλέον ότι δεν υπάρχει μέλλον ούτε σ’ αυτό το επάγγελμα… Κάποτε οι χοντρέμποροι οπωροκηπευτικών έβγαζαν χρήμα με την ουρά και δούλευαν από το ξημέρωμα μέχρι το… επόμενο ξημέρωμα! Από την στιγμή όμως που έπεσε η κατανάλωση και τα οπωροκηπευτικά μπήκαν στα μεγάλα σούπερ μάρκετ επόμενο ήταν να οδηγηθούμε… εκεί που οδηγηθήκαμε σήμερα! Λέει όμως και κάτι ακόμη… Ότι η Κρήτη έχει σχεδόν το μονοπώλιο στο είδος και «βαράει’ στις τιμές καθόσον οι πελάτες της στο εξωτερικό περιμένουν παρακαλετά για να τους στείλει εμπόρευμα… Τι σημαίνει αυτό; Ότι με ανάλογες τιμές θα κινείται και προς την εσωτερική αγορά, αφού ως γνωστόν η «μεγαλόνησος» ταΐζει σχεδόν την μισή Ελλάδα (για να μην πω ολόκληρη) όσον αφορά το συγκεκριμένο είδος. Και μαγκιά τους! Δυστυχώς και σ’ αυτόν τον τομέα όσο πάμε πίσω στον χρόνο βλέπουμε ότι τα πράγματα ήταν καλύτερα για όλους… Και για τους παραγωγούς και για τους μεσάζοντες, αλλά και για τους καταναλωτές.
