«Εξαφανισμένα» τα ψάρια, τα χταπόδια και οι σουπιές από το Θρακικό Πέλαγος – «Παγώνει» και το πρόγραμμα απόσυρσης σκαφών

Σε…απόγνωση για το «αύριο» οι επαγγελματίες αλιείς της Ξάνθης

Σ. Μανασαρίδης: Τεράστιο το πρόβλημα – Πρέπει να συνειδητοποιήσουμε το «αύριο»

«Άφαντα» τα αλιεύματα (ψάρια, χταπόδια, σουπιές κ.α) μετά τον περσινό «βραχνά» με το πλαγκτόν στο Θρακικό Πέλαγος με τους επαγγελματίες αλιείς της περιοχής να αντιμετωπίζουν ολοένα και σοβαρότερα προβλήματα.

Μάλιστα, το «κερασάκι στην τούρτα» των προβλημάτων, φαίνεται να βάζει το αρμόδιο υπουργείο που «παγώνει» πρόγραμμα απόσυρσης αλιευτικών σκαφών, «κόβοντας» και  τις ελπίδες των αλιέων της Θράκης.

«Τεράστιο» χαρακτήρισε το πρόβλημα μιλώντας στην «Θ» ο Πρόεδρος των Επαγγελματιών Αλιέων Ν. Ξάνθης κ. Σίμος Μανασαρίδης, ο οποίος αναφερόμενος παράλληλα στις ποσότητες των αλιευμάτων – αλλά και στα κρούσματα λαθραλιείας – σημείωσε μεταξύ άλλων ότι «θα πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε εμείς το μέλλον το δικό μας, το μέλλον των παιδιών μας και των εγγονών μας. Το «αύριο».

ΤΕΡΑΣΤΙΟ ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ – ΤΙ ΝΑ ΤΟ ΚΑΝΩ ΑΝ ΜΟΥ ΔΩΣΟΥΝ 2000 ΕΥΡΩ ΕΠΙΔΟΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΟΡΩΝΟΪΟ ΚΑΙ ΔΕΝ ΜΟΥ ΑΠΟΣΥΡΟΥΝ ΤΟ ΣΚΑΦΟΣ;

Αναλυτικότερα ο κ. Μανασαρίδης, εξήγησε στην «Θ» ότι:

Όπως κάθε τρία – τέσσερα χρόνια, γίνονταν μια απόσυρση, για να μπορέσει να συγκεντρώσει το κράτος, μια ποσότητα κόρων και μια ποσότητα μηχανής για να μπορέσει να την δώσει σε νέους αλιείες (για να πάρουν 5-10 άδειες) και να αποσύρονταν οι παλιές άδειες. Για παράδειγμα, εγώ είμαι 65 ετών. Κουράστηκα και θέλω να πάρω την σύνταξή μου. Το σκάφος μου, που κοστίζει 5000-10.000- 50.000 ευρώ τι θα το κάνω; Ή πρέπει να το βάλω φωτιά και να το κάψω ή πρέπει να το χαρίσω σε κάποιον. Όμως αυτό το σκάφος, το πλήρωσα για να το φτιάξω. Η δική μας ηλικία, εδώ στο Π. Λάγος, έχει 3-4-5 σκάφη για απόσυρση. Αν πιάσουμε από την Αλεξανδρούπολη έως την Μηχανιώνα, θα βρεθούν 300 σκάφη. Όλοι οι υπουργοί τάξανε και μέσα στο ΕΣΠΑ 2020 – 2027 είναι μέσα το πρόγραμμα για απόσυρση. Αυτό, είναι τεράστιο – το μεγαλύτερο – πρόβλημα. Τι να το κάνω εγώ αν μου δώσουν 1000-2000 ευρώ επιδότηση για τον κορωνοϊό και να μην μου αποσύρει το σκάφος; Θα γίνει μεγάλη ιστορία με αυτό. Είναι το χειρότερο. Και δεν μπορώ να καταλάβω. Η Ευρώπη δίνει χρήματα για αυτά τα πράγματα και είπε ότι αυτό το πρόγραμμα θα υλοποιηθεί στο νέο ΕΣΠΑ. Ρωτήσαμε τον υπουργό πριν δυο μήνες που πήγαμε στην Αθήνα και είπε ότι «το πρόγραμμα συνεχίζεται κανονικά». Δεν ξέρω τώρα τι έγινε, πως και γιατί.

ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΨΑΡΙΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΧΤΑΠΟΔΙΑ, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΣΟΥΠΙΕΣ – ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΙΔΗΤΟΠΟΙΗΣΟΥΜΕ ΤΟ «ΑΥΡΙΟ»

Αναφορικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν σήμερα οι επαγγελματίες αλιείς της Ξάνθης και το αν μειώθηκαν τα αλιεύματα στο Θρακικό Πέλαγος και τι συμβαίνει με την λαθραλιεία, ο κ. Μανασαρίδης επισημαίνει ότι:

Σήμερα δεν υπάρχουν ψάρια, δεν υπάρχουν χταπόδια, δεν υπάρχουν σουπιές. Φταίει το περσινό πλαγκτόν που υπήρχε, το οποίο  έδιωξε τα μεγάλα ψάρια και ψόφισε ο γόνος. Αν το πλαγκτόν υπάρχει 20-30 πόντους στον πάτο της θάλασσας, εκεί διαλύονται τα πάντα. Το άλλο πρόβλημα είναι ότι δεν υπάρχει προστασία από τους ίδιους τους δικούς μας επαγγελματίες αλιείς. Η Λιμενική Αρχή, κάνει ο,τι μπορεί – και παραπάνω – αλλά δεν μπορεί να ανταπεξέλθει γιατί σε ορισμένα πράγματα και εμείς οι ίδιοι τους κοροϊδεύουμε. Αστυνόμευση υπάρχει, αλλά δεν μπορεί ο καθένας μας να έχει και έναν λιμενικό από πίσω. Πρέπει εμείς οι ίδιοι να γίνουμε πρώτα άνθρωποι (όπως γίνεται στην Ευρώπη) και μετά να υπάρχει αλιευτικός πλούτος κλπ. Για παράδειγμα, τώρα υπάρχει κρίση. Ας πάρουμε μια ξένη χώρα. Ας πει η Ιταλία ότι «μην δουλεύετε για τρεις μήνες. Σταματήστε στην τάδε περιοχή όλα τα εργαλεία. Θα αποζημιωθείτε για τον τζίρο που κάνατε τους τρεις προηγούμενους μήνες. Παραδώστε τις άδειες και αφήστε την περιοχή (από την Αλεξανδρούπολη μέχρι τον Νέστο) για να μην πέσει μέσα ούτε…αγκίστρι, για να αναπαραχθούν τα αλιεύματα».

Υπάρχει – για παράδειγμα – η αλιεία του χταποδιού. Ο νόμος λέει ότι Ιούνιο – Ιούλιο – Αύγουστο και Σεπτέμβριο απαγορεύεται η αλιεία του χταποδιού για λόγους διαβίωσης. Ορισμένοι πολιτικοί – για να έχουν «σκλάβους» και «δούλους» – έβγαλαν (μετά από ζήτηση ψαράδων) έναν νόμο που λέει ότι τον Ιούλιο, τον Αύγουστο και τον Σεπτέμβριο (που απαγορεύεται η αλιεία του χταποδιού) μπορείς να ψαρέψεις στα διεθνή ύδατα (δηλαδή πάνω από 6 μίλια). Το χταπόδι όμως, τον Ιούνιο θα φύγει και θα πάει στα διεθνή (στα πιο δροσερά νερά) για να γεννήσει. Δεν γεννά εκεί που αλιεύεται. Το χταπόδι, τους θερινούς μήνες μεταναστεύει ανοικτά και γεννά. Το κράτος έβγαλε έναν νόμο, να πηγαίνουν οι ψαράδες (οι δικοί μας πάλι) να ψαρεύουν τις μάνες (τους γεννήτορες). Δεν υπάρχει προστασία δηλαδή. Το κυνηγάς τον Χειμώνα και την Άνοιξη αλλά και…το Καλοκαίρι.

Αναφορικά με την λαθραλιεία, δεν υπάρχουν τώρα ερασιτέχνες στην περιοχή μας, αλλά λίγα κρούσματα – από ο,τι βλέπω – υπάρχουν από επαγγελματίες. Υπήρχαν, υπάρχουν και θα υπάρχουν τέτοια κρούσματα και για αυτό προηγουμένως ανέφερα πως δεν μπορεί κάθε λιμενικός να κυνηγά κάθε ψαρά. Θα πρέπει πρώτα να συνειδητοποιήσουμε εμείς το μέλλον το δικό μας, το μέλλον των παιδιών μας και των εγγονών μας. Το «αύριο». Αν κοιτάζουμε να τα φάμε όλα σήμερα, δεν θα έχουμε για αύριο. Αν καταστρέφουμε σήμερα την πανίδα ενός τόπου, θα υπάρχει αύριο;