«Φολκλόρ» τα… κλειστά σχολεία!
Από την στιγμή που μέχρι τα μεσάνυχτα της Δευτέρας δεν χιόνισε στην Ξάνθη και δεν έδειχνε πριν το ξημέρωμα ότι επρόκειτο να χιονίσει, δεν μπορώ να καταλάβω την «αγωνία» και το ενδιαφέρον όλων αν μην ανοίξουν τα σχολεία! Είναι δυνατόν με το πρώτο χιονόνερο να κλείνουν τα σχολεία; Δηλαδή τι έπρεπε να γίνει για παράδειγμα στην Φλώρινα και σε περιοχές όπου ο μισός χειμώνας περνάει με χιονοπτώσεις; Να μην ανοίξουν καθόλου τα σχολεία; Τι θα έπρεπε να γίνει και στις βόρειες Ευρωπαϊκές χώρες, όπου οι χιονοπτώσεις είναι σχεδόν καθημερινές; Να μην μορφωθούν τα παιδιά; Την ίδια στιγμή οι αρμόδιες αρχές «υπερηφανεύονται» για την έγκαιρη αντιμετώπιση του φαινομένου και για το γεγονός ότι καταφέρνουν να διατηρήσουν προσπελάσιμους δρόμους και πεζοδρόμια! Θεωρώ ότι το κλείσιμο των σχολείων έχει γίνει πλέον φολκλόρ όχι με την πρώτη χιονόπτωση, αλλά με την πρώτη «είδηση» για χιονόπτωση! Και δεν είναι μόνο το ότι χάνονται μαθήματα (ή έστω γίνονται με τρόπο που δεν αναπληρώνει το κανονικό μάθημα), αλλά είναι και το γεγονός ότι αλλάζει και όλο τον προγραμματισμό της οικογένειας, αφού στις περισσότερες περιπτώσεις και οι δύο γονείς εργάζονται και μάλιστα από τις πρώτες πρωινές ώρες…
Και τα «καλά» να γράφονται…
Ομολογουμένως τα τελευταία χρόνια η πολιτική προστασία του Δήμου Ξάνθης λειτουργεί -θα έλεγα- υποδειγματικά και οι παρεμβάσεις των συνεργείων είναι άμεσες και αποτελεσματικές. Και με την προηγούμενη διοίκηση Τσέπελη, αλλά και –ιδιαίτερα- με τη διοίκηση του Στράτου Κοντού, τα συνεργεία της πολιτικής προστασίας λειτουργούν σωστά και σε προληπτικό επίπεδο, αλλά και σε παρεμβατικό όταν χρειάζεται, είτε με ρήψεις αλατιού και άμμου, είτε με παρεμβάσεις όπου χρειάζεται. Η προσωπική παρουσία του Δημάρχου και του αρμόδιου αντιδημάρχου στο οδικό δίκτυο και στους οικισμούς δεν είναι απλά συμβολική, αλλά σε πολλές περιπτώσεις καταλυτική, όπου παίρνονται επιτόπου αποφάσεις για την περαιτέρω δράση των συνεργείων. Και μόνο το γεγονός ότι παρόλο την πυκνή χιονόπτωση, ιδιαίτερα στον ορεινό όγκο, δεν αποκλείστηκαν δρόμοι και οικισμοί, αλλά και δεν σημειώθηκαν ατυχήματα (τουλάχιστον μέχρι τη στιγμή που τυπώνονταν χθες η «Θ») σημαίνει ότι κάποιοι δούλευσαν σωστά και κάποιοι άλλοι «πίσω» από αυτούς σχεδίασαν σωστά επιχειρησιακά. Και επειδή συνήθως γκρινιάζουμε και παραπονιόμαστε για τις τοπικές αρχές, θα πρέπει να πούμε και τα «καλά» τους και ιδιαίτερα σε ότι αφορά το κομμάτι της πολιτικής προστασίας. Και ας μην ξεχνάμε ότι τη στιγμή που εμείς δεν τολμούμε να βγούμε έξω από την πόρτα μας λόγω παγετού, κάποιοι άλλοι είναι διαρκώς εκεί έξω και δουλεύουν για την ασφάλειά μας…
«Διάτρητοι» νόμοι που… δεν εφαρμόζονται!
Δύο θανατηφόρα τροχαία δυστυχήματα την ίδια μέρα σε διαφορετικά σημεία της Ελλάδας, με θύματα οδηγούς και συνοδηγούς οχημάτων που… δεν έφταιγαν σε τίποτα! Στην πρώτη περίπτωση ένας μεθυσμένος οδηγός με ένα πολυτελές αυτοκίνητο, οδηγώντας χωρίς δίπλωμα γιατί το είχαν αφαιρέσει προηγουμένως και πάλι επειδή συνελήφθη να οδηγεί μεθυσμένος, έπεσε πάνω σε ένα άλλο αυτοκίνητο που οδηγούσε ένα ανυποψίαστο 20χρονο παλικάρι με αποτέλεσμα να τον αφήσει στον τόπο! Στην δεύτερη περίπτωση ένα ζευγάρι που επέβαινε σε δίκυκλη μοτοσυκλέτα και πήγαινε κανονικά στο δρόμο του, βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε μια πλαστική δεξαμενή που έπεσε από ένα προπορευόμενο φορτηγάκι με αποτέλεσμα να σκοτωθούν και οι δύο! Όχι, δεν φταίει ο μεθυσμένος «δολοφόνος» ή ο ασυνείδητος ιδιοκτήτης του φορτηγού που δεν έδεσε καλά την πραμάτεια του. Φταίει ο… νομοθέτης και ο ελεγκτής αστυνομικός, γιατί ο πρώτος αφήνει περιθώρια να τις σκαπουλάρουν οι επικίνδυνοι οδηγοί και ο δεύτερος γιατί δεν ελέγχει σωστά ή μάλλον καλύτερα δεν ελέγχει καθόλου αυτά που θα έπρεπε, παρά μόνον κοιτάζει πώς να επιβάλλει πρόστιμα με εισπρακτικό χαρακτήρα! Βλέπουμε όλοι σχεδόν καθημερινά να προπορεύονται φορτηγάκια με παλιοσίδερα και διάφορα άλλα αντικείμενα που δεν είναι ασφαλισμένα σωστά στις καρότσες. Όπως βλέπουμε καθημερινά οι περισσότεροι τρελαμένους» οδηγούς να παραβιάζουν κάθε έννοια νομιμότητας και να αποτελούν κίνδυνο θάνατο για τους υπόλοιπους. Και στις δύο περιπτώσεις την πλήρωσαν εκείνοι που δεν έφταιγαν ενώ οι υπαίτιοι με ένα καλό δικηγόρο και εκμεταλλευόμενοι τα παράθυρα του νόμου θα συνεχίσουν κανονικά τη ζωή τους…
Για τον Μάριο Κουτσουρίδη…
Στη ζωή και στην διαδρομή του Μάριου Κουτσουρίδη έχουν αναφερθεί μετά θάνατον ιδιαίτερα πολλοί Ξανθιώτες και όχι μόνο… Ένας αξιόλογος συμπολίτης μας που έχει αφήσει έντονο το αποτύπωμά του. Η δική μου σχέση με τον Μάριο ξεκινάει από τα 14 μου χρόνια, όταν ξεκίνησε να λειτουργεί η «πισίνα» με προπονητή τον αείμνηστο Στριφτούλια την δεκαετία του ’70 και την είχαμε σαν δεύτερο σπίτι μας. Ο Μάριος από τους πρωτεργάτες, αλλά και δεινός κολυμβητής (θυμάμαι όταν βουτούσε τάραζε κυριολεκτικά τα νερά) ήταν η ψυχή των πρώτων διοικήσεων και ακούραστος εργάτης του υγρού στίβου. Η διαδοχή του στην «Κληματαριά» από τον αείμνηστο πατέρα του μαζί με τον -επίσης αείμνηστο- αδελφό του, αποτέλεσε την πρώτη επιχειρηματική του δραστηριότητα, η οποία επεκτάθηκε στη συνέχεια με το γνωστό σε όλους «Ξάνθεια», που μεσουράνησε επί δεκαετίες στο κέντρο της πόλης. Ένας πράος, γελαστός, μειλίχιος και αγαπητός συμπολίτης μας, με ιδιαίτερη έφεση στην μουσική (φανατικός του Κώστα Χατζή) μας κρατούσε συντροφιά το βράδυ στο «Ξάνθεια» όταν μετά τις θεατρικές μας πρόβες στην «Θρακική Σκηνή», τρώγαμε εκεί την περίφημη μακαρονάδα του και την επίσης περίφημη «φλογέρα» (γαλακτομπούρεκο) συζητώντας χαλαρά μαζί του. Θέλω να μεταφέρω τα συλλυπητήριά μου στην εξαιρετική οικογένειά του και σε όσους έμειναν πίσω να τον θυμούνται με αγάπη και νοσταλγία. Καλό ταξίδι Μάριε και καλό παράδεισο…
