«Η Βιστωνίδα έφτασε πέρσι και πρόπερσι να μετράει πενήντα και εξήντα τόνους ψόφια ψάρια.» τόνισε ο Γιώργος Γκίλης, πρόεδρος του Αλιευτικού Συνεταιρισμού Ισμαρίδας Βιστωνίδας. Βρέθηκε στο χώρο του Περιφερειακού Συμβουλίου με τους συνεργάτες του, όπως δηλώνει παρόν κάθε φορά που χρειάζεται να παρουσιάσει ζητήματα που αφορούν στον Συνεταιρισμό και στις Λιμνοθάλασσες.
« Νοικιάζουμε τη Βιστωνίδα από το κράτος και πληρώνουμε το 10% του ακαθαρίστου σαν μίσθωμα. Μαζί με τη λίμνη Βιστωνίδα νοικιάζουμε και μια περιοχή που λέγεται «Λαγός» που είναι προς το Φανάρι, η «Μπούκα» εδώ και τρία χρόνια έχει βουλώσει , έχει φρακάρει χωρίς υπαιτιότητα του Συνεταιρισμού. Έχει γίνει το έργο του λιμενοβραχίονα από το λιμάνι του Πόρτο Λάγους , χωρίς να σκεφτεί κανείς ότι εκείνο θα φέρνει φερτά υλικά και θα κλείσει η δικιά μας «Μπούκα» κι έτσι μείναμε με κλειστή την τοποθεσία «Λαγός» είπε. Βλέποντας ίσως τα βλέμματα γεμάτα απορία των παρευρισκομένων πρόσθεσε με νόημα: «Αυτό σημαίνει μείον 150 με 200.000 ευρώ κάθε χρόνο, λόγω αυτού του έργου που δεν έχει γίνει ακόμη.»
Για μια ακόμη φορά δεν έχασε την ευκαιρία να αναφερθεί στην απουσία αντιπλημμυρικών έργων στην περιοχή. «Οι εγκαταστάσεις στον Συνεταιρισμό έγιναν το 1960, είναι διαβρωμένες , ο Συνεταιρισμός, όπου γινόταν ζημιά, ο αέρας για παράδειγμα έσπασε τις πόρτες, όπως και πολύ νερό και τα φερτά υλικά, αναγκαζόμασταν να κλείσουμε μόνιμα τις εισόδους κι αυτό είναι μεγάλο λάθος γιατί δεν αναπνέει η λίμνη, αλλά κάθε φορά που κάνει πλημύρα εμείς «σπάμε». Έχω μηνύσεις από τα διπλανά χωριά γιατί αυξάνεται το νερό στη Βιστωνίδα, γιατί έχω φρακάρει τις πόρτες και αυτοί που πήγαν δίπλα ,παραθαλάσσια, κοντά στη λίμνη και έχουν άλλη παραγωγή παθαίνουν ζημιές και μας γίνονται μηνύσεις, οι οποίες στη συνέχεια αποσύρονται γιατί δεν φταίει σε τίποτα η Βιστωνίδα.»
Πήρε μια μικρή ανάσα και συνέχισε μιλώντας με αγάπη για τη δουλειά, αλλά και για την Βιστωνίδα. «Προσπαθούμε να συνυπάρχουμε με τα πουλιά» είπε και εξήγησε «Μπήκαμε σε ένα πρόγραμμα προϋπολογισμού 100.000 ευρώ μόνο και μόνο για να σκεπαστούν οι τάφροι διαχείμασης, οι χώροι όπου βάζουμε τα ψάρια για να ξεχειμωνιάσουν, για να μην πέφτουν τα πουλιά και μας τρώνε τα ψάρια. Αντί να αποζημιωνόμαστε εμείς δίνουμε και λεφτά για να καλύψουμε τα χειμαδιά.»
Τέλος, δεν παρέλειψε για μια ακόμη φορά να αναφέρει ο έμπειρος πρόεδρος, μια ζωή δίπλα στη Βιστωνίδα άλλωστε, «Θέλουμε τη βοήθεια σας, αν ανοιχτεί το στόμιο του «Λαγού» θα είναι μεγάλη βοήθεια για μας που το παλεύουμε 2,5 χρόνια , υπάρχει αυτή τη στιγμή ένα πρόγραμμα που είναι μόνο για τις λιμνοθάλασσες, έχει πάρει παράταση μέχρι τον Ιούνιο και μπορεί να το «φάει» όλο η Βιστωνίδα.» Πριν γυρίσει πάλι στη θέση του είπε μια πίκρα αλήθεια των τελευταίων πολλών χρόνων « Είναι ξεχασμένη η Βιστωνίδα πολύ καιρό τώρα.» Το πρόβλημα υγείας που αντιμετωπίζει με το «πληγωμένο» δεξί του πόδι δεν στάθηκε ικανό να τον κρατήσει μακριά από μια ακόμη «μάχη» για το καλό της Λιμνοθάλασσας και του Συνεταιρισμού. «Δεν θα μπορούσε να τον κρατήσει τίποτα» λένε οι συνάδελφοί του και χαμογελούν μην χάνοντας την αισιοδοξία τους, παρά τα σοβαρά προβλήματα τα μέλη του Συνεταιρισμού έχουν αποδείξει ότι αντέχουν στα δύσκολα.
