Η «Αγάπη» για το… Νοσοκομείο μας
Ένα είναι σίγουρο… Ότι το τμήμα αιμοδοσίας και γενικότερα το Νοσοκομείο Ξάνθης έχει παράπονα από τον Σύλλογο «Αγάπη» και τον Γιάννη Παπαχρόνη, αλλά δεν τα εκφράζει δημόσια για να μην διασαλευτούν οι ισορροπίες και οι καλές σχέσεις που υποτίθεται πως έχουν. Απ’ ότι κατάλαβα, ασχολούμενος με το θέμα το τελευταίο τριήμερο, είναι πως ο μεν Παπαχρόνης με την ΑΓΑΠΗ του προβαίνουν συνεχώς σε εθελοντικές αιμοληψίες σε Ξάνθη και Χρυσούπολη και σε όλα σχεδόν τα χωριά των δύο περιοχών, έχοντας όμως την στήριξη νοσοκομείων της Θεσσαλονίκης που στέλνουν κινητές μονάδες στην επαρχία για να πάρουν αίματα. Από την πλευρά του το Νοσοκομείο διαθέτει όλο κι όλο έναν γιατρό (τον διευθυντή του τμήματος) και ελάχιστο προσωπικό με εύλογες απουσίες, άδειες κλπ που δυσχεραίνουν ακόμη περισσότερο την κατάσταση… Δεν σημαίνει όμως ότι οι εθελοντές που αιμοδοτούν στις εξορμήσεις της «Αγάπης» θα συνέρρεαν στο Νοσοκομείο για να δώσουν εθελοντικά το αίμα τους αν δεν γίνονταν αυτές… Οι διοργανώσεις άλλωστε των εθελοντικών αιμοδοσιών στα χωριά (και γενικότερα) γίνονται συνήθως σε συνεργασία με πολιτιστικούς συλλόγους και με φορείς που κινητοποιούν τον κόσμο τους γι’ αυτό και υπάρχουν αποτελέσματα… Στο δια ταύτα, καλά κάνει η «ΑΓΑΠΗ» και εξορμά με Νοσοκομεία της Θεσσαλονίκης (αλήθεια, αυτοί πως έχουν αυτή την δυνατότητα και δεν την έχει το Νοσοκομείο Ξάνθης;). Θα πρέπει όμως, πρωτίστως τα αίματα να προωθούνται στο Νοσοκομείο Ξάνθης και εν συνεχεία να φεύγουν στην Θεσσαλονίκη ή όπου αλλού…
Περί Μακαριστού Αντωνίου…
Ήταν 24 Ιουλίου του 1994 όταν χτύπησαν πένθιμα οι καμπάνες για την κοίμηση του Μακαριστού Μητροπολίτη μας ΑΝΤΩΝΙΟΥ. Με αφορμή την ανακοίνωση που εξέδωσε η Μητρόπολη για το 30ετες μνημόσυνό του, μου ήρθαν στο μυαλό δύο στιγμές που τις έζησα έντονα μαζί του. Η πρώτη ήταν όταν μου τηλεφώνησε και μου ζήτησε να συναντηθούμε στο γραφείο του για ένα θέμα που είχε προκύψει τότε με το παρεκκλήσι της Μύκης. Προσπαθούσαμε τότε να το ανακαινίσουμε και να το «ντύσιμο» με εικόνες, έχοντας την αμέριστη συμπαράσταση των Ξανθιωτών, τους οποίους είχαμε καλέσει μέσα από την εκπομπή «Ανοιχτή Γραμμή» που κάναμε τότε με τον Πάνο Παπαδόπουλο από την ιστορική ΘΡΑΚΗ TV. Μαζί με την ευλογία του, μου εμπιστεύθηκε και τα παράπονά του για την «πολιτεία» που θέλησε να ανατρέψει εκείνη την προσπάθειά μας… Η δεύτερη στιγμή ήταν στο τελευταίο του κήρυγμα κατά την διάρκεια της περιφοράς των Επιταφίων την τελευταία Μεγάλη Παρασκευή της ζωής του. Για πρώτη φορά ο ολιγόλογος ποιμενάρχης μας απηύθυνε έναν πύρινο λόγο με πολλά και συγκεκριμένα μηνύματα στην άλλη πλευρά (Τουρκία)! Ο Αντώνιος Κλαουδάτος (κατά κόσμο) ήταν ένας πραγματικός ΔΕΣΠΟΤΗΣ, αυστηρός μεν, δίκαιος δε. Ο Θεός να αναπαύσει την ψυχή του…
Αιωνία η μνήμη τους…
Την ίδια ημέρα όμως η Μητρόπολή μας μνημονεύει και την Μακαριστή Καθηγουμένη της Ι. Μονής Αγ. Ειρήνης Σεργία, η οποία «έφυγε» ως γνωστόν σε τροχαίο δυστύχημα στην διασταύρωση των Μαγγάνων. Μια αγωνίστρια μοναχή που κατάφερε να συντηρήσει και να μεγαλώσει το γνωστό Μοναστήρι, περιθάλποντας παιδιά και μεγαλύτερους που είχαν ανάγκη στέγης, φαγητού, αλλά και την αγκαλιά μιας μάνας! Συχνά μου τηλεφωνούσε και μου έλεγε τα παράπονά της για τις συμπεριφορές κάποιων απέναντί της… Κορυφαία στιγμή που είχα με την γερόντισσα, η προσπάθεια να διασώσουμε ένα νέο κορίτσι που φιλοξενούνταν στην δομή με καταγωγή από την Σερβία, που έπασχε από μία βαριά ασθένεια και θα έπρεπε να χειρουργηθεί στον εγκέφαλο. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την αγωνία της γερόντισσας, την αγάπη και την αγκαλιά της γι’ αυτό το παιδί και την μητέρας της και την ανακούφισή της όταν όλα τελικά πήγαν καλά! Ας είναι ελαφρύ το χώμα που την σκεπάζει… Θεωρώ πολύ σωστή την απόφαση του Μητροπολίτη μας να συμπεριλάβει την Σεργία στην ίδια επιμνημόσυνη τελετή με τον Μακαριστό Αντώνιο, καθόσον υπήρξαν κτήτορες της Ι. Μονής Αγίας Ειρήνης μαζί με τον «πρωτομάστορα» Μακαριστό Πρωτοσύγκελο Αντώνιο, μια άλλη, επίσης επιβλητική μορφή της εκκλησίας μας. Αιωνία τους η μνήμη…
Ένα «στολίδι» για την Ξάνθη…
Ήταν απαίτηση όλων των Ξανθιωτών και τελικά να που γίνεται πραγματικότητα και μάλιστα με τον ιδανικό τρόπο. Ο λόγος για την αξιοποίηση του κτιρίου (μεγαθηρίου) που βρίσκεται στην συμβολή των οδών Μπρωκούμη, Κουγιουμτζόγλου και Σταθμού που παίρνει πλέον την θέση που του αξίζει. Η εταιρεία Premia Properties το αξιοποίησε με εκπληκτικές παρεμβάσεις σε ότι αφορά την αισθητική και την λειτουργικότητά του συμβάλλοντας συγχρόνως και στην λύση ενός μονίμου προβλήματος που αφορά στην έλλειψη φοιτητικής στέγης στην Ξάνθη. Εκπληκτικά στούντιο και μεγαλύτερα διαμερισματάκια, με σύγχρονους και μοντέρνους κοινόχρηστους χώρους και γενικότερα ένα σύνολο κατοικιών στα πλαίσια των ευρωπαϊκών δεδομένων που αναμένεται να δώσει ζωή και ζωντάνια σε ένα χώρο που μέχρι τώρα παρέμενε στα αζήτητα… Είμαι σίγουρος ότι θα ενοικιαστούν όλοι οι χώροι σε χρόνο ρεκόρ καθόσον υπάρχουν πολλές δυνατότητες σύμφωνα με τα «θέλω» του κάθε ενδιαφερομένου και φυσικά σύμφωνα με το πορτοφόλι του. Καλή αρχή λοιπόν…
