Η αλήθεια, το ψέμα και η… γκάφα!

Διαβάζω σε δηλώσεις του Σπύρου Τσιλιγγίρη σε τοπικό ΜΜΕ (και τις επιβεβαιώνει με ανάρτησή του στο προσωπικό του προφίλ FB): «Περισσότερα παιδιά στους βρεφονηπιακούς, ΚΔΑΠ και ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ»… Μία αλήθεια, ένα ψέμα και μία γκάφα! Η αλήθεια είναι ότι όντως δόθηκαν περισσότερα vouchers για ΚΔΑΠ ΑΜΕΑ, το ψέμα είναι ότι δεν δόθηκαν τα αναφερόμενα voucher για ΚΔΑΠ (84.000 παιδιά έμειναν έξω από τις δομές εκ των οποίων 1.220 παιδιά στην Ξάνθη) και η γκάφα ότι εγκρίθηκαν για τους παιδικούς σταθμούς 26.000 θέσεις περισσότερες από αυτές που διαθέτουν οι δομές σ’ όλη την Ελλάδα! Και το κακό είναι ότι βγήκε πανηγυρίζων ο βουλευτής μας, ενώ προηγουμένως έγινε δέκτης παραπόνων από ενδιαφερόμενους γονείς για να στείλουν τα παιδιά τους στο ΚΔΑΠ, οι οποίοι είχαν κάνει όλες τις απαραίτητες ενέργειες, λέγοντας τους ότι μαζί με συναδέλφους του το προωθούν το θέμα στα αρμόδια όργανα της κυβέρνησης! Επαναλαμβάνω, βούτυρο στο ψωμί του ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος βγήκε δια της Νατάσας Γκαρά και υποσχέθηκε ΔΙΠΛΑΣΙΕΣ θέσεις από αυτές που εσείς δώσατε φέτος στα ΚΔΑΠ! Όχι και να προκαλείς από πάνω και την νοημοσύνη μας…

«Κάλπη» στο Ωραίο από… αντιδρώντες!

Παρά το ντόρο που ξεσηκώθηκε για τις παράνομες εκλογές των παράνομων μουφτήδων, οι οποίες έχουν προγραμματιστεί να γίνουν την προσεχή Παρασκευή μέσα από τα τεμένη της Π.Ε Ξάνθης, οι γνωστοί προξενικοί κύκλοι συνεχίζουν γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων τους τους νόμους και τις παροτρύνσεις του επίσημου Ελληνικού κράτους… Την ίδια στιγμή που η ρητορική του Ερντογάν και της Τουρκίας γίνεται ακόμη πιο εχθρική απέναντι στην χώρα μας, αυτοί συνεχίζουν τον χαβά τους! Αποκλειστικές πληροφορίες μου αναφέρουν όμως ότι γνωστός μειονοτικός, τον οποίον άφησε εκτός λίστας εκλεκτών το προξενείο, θα προκαλέσει «διαφορετικές» εκλογές στο Ωραίο του Δήμου Μύκης, δίνοντας μάλιστα τη δυνατότητα και στις γυναίκες να ψηφίσουν. Περισσότερα προσεχώς…

Παπαχρόνης: Εμείς λειτουργούμε διαφορετικά…

Το μήνυμα έφθασε στο κινητό μου χθες το πρωί στις 8.24 από τον Γιάννη Παπαχρόνη. Το αναδημοσιεύω λοιπόν αυτούσιο κι εσείς βγάλτε τα συμπεράσματά σας. Ανέφερε λοιπόν: «Καλημέρα. Επικεφαλής και υπεύθυνος για την σύγκληση της παραταξιακής μας είναι ο Δημοσθένης Γεωργιάδης. Δεν εξαρτάται από μένα ούτε ο χρονικός ορίζοντας ούτε η θεματολογία. Εμείς λειτουργούμε διαφορετικά Τένη και ακόμη δεν το έχετε αντιληφθεί σχεδόν κανένας σας. Πρώτον έχουμε δημοκρατικές (εννοεί προφανώς διαδικασίες) τις οποίες όχι μόνον τις επικαλούμαστε, αλλά και τις τηρούμε… Δείξε μου άλλα παραδείγματα αλλονών… Δεύτερον είμαστε αρκετά δεμένοι. Δε σου κάνει εντύπωση πως μιλάνε τα παιδιά για τον πρόεδρό τους; Ο σεβασμός κερδίζεται Τένη και δεν επιβάλλεται και το γνωρίζεις καλά. Εάν ήταν άλλη παράταξη στην θέση μας και άλλος επικεφαλής και ζούσανε όλα αυτά, η δική σου εκτίμηση ποια είναι; Θα τον αντιμετωπίζανε έτσι με τέτοιον σεβασμό και αφοσίωση; Δεν θέλω να πω παραδείγματα αλλά ήδη ξέρεις καταστάσεις που ισχύουν και άλλες που με λίγη φαντασία υποβόσκουν. Την καλημέρα μου και πάλι»…

Σαράντα χρόνια μετά…

Και να κλείσω με κάτι ευχάριστο… Τα έδωσαν όλα 40 χρόνια μετά από την αποφοίτησή τους από το 2ο Λύκειο Ξάνθης οι απόφοιτοι του 1982. Το reunion έγινε το περασμένο Σάββατο σε κλειστή αίθουσα της Ξάνθης με τον γνωστό dj Βασίλη Μπουζούρη να ξεσηκώνει τους 60 περίπου συγκεντρωθέντες συμμαθητές απ’ όλη την Ελλάδα και το εξωτερικό, σε ρυθμούς disco party και όχι μόνον. Δυστυχώς ήταν αρκετοί και οι απόντες από την επανένωση και όχι μόνο λόγω άλλων ασχολιών, αλλά και λόγω «απωλειών»… Αυτό όμως δεν εμπόδισε τους παρεβρεθέντες να  θυμηθούν παλιές όμορφες στιγμές, να αναπολήσουν τα μαθητικά τους χρόνια και να ανανεώσουν το ραντεβού τους σύντομα και πάλι. Το αξιόλογο της όλης συνάντησης ότι ανταποκρίθηκαν στο προσκλητήριο γνωστοί Ξανθιώτες και Ξανθιώτισσες που εδώ και δεκαετίες διαβιούν στην Αθήνα και σε άλλες περιοχές της χώρας, μέχρι και από το εξωτερικό! Επειδή έτυχε να παραβρίσκομαι στην τελευταία σύναξή τους (αν και μεγαλύτερος κατά τρία χρόνια) που έγινε τότε στην γνωστή ταβέρνα «Νησάκι» μετά την αποφοίτησή τους από το Λύκειο, απλά αναρωτήθηκα… πως πέρασαν 40 χρόνια σαν «νερό» χωρίς να το καταλάβουμε! Εύχομαι στα παιδιά (παιδιά τους θεωρώ ακόμη) να είναι γεροί και να ανταμώσουνε όλοι και πάλι σύντομα…

Του Τένη Καμαρίδη