Πρός τόν Ἱερό Κλῆρο καί τόν εὐσεβῆ Λαό
τῆς καθ’ ἡμᾶς Ἱερᾶς Μητροπόλεως
Μεγάλη Παρασκευή ἀδελφοί
Ἀκούσαμε τόν Εὐαγγελιστή Ματθαῖο στό Εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τοῦ Ἑσπερινοῦ τῆς Ἀποκαθηλώσεως νά λέει: «Ἀπό δέ τῆς ἔκτης ὥρας σκότος ἐγένετο ἐπί πᾶσαν τήν γῆν ἔως ὥρας ἐνάτης».
Ἦταν ἡ ὥρα ἔκτη βυζαντινή, δώδεκα τό μεσημέρι, μέ τά σημερινά δεδομένα, τῆς πολυσήμαντης καί καθοριστικῆς ἐκείνης ἡμέρας τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς.
Ὁ Νυμφίος τῆς Ἐκκλησίας κρεμᾶται ἐπί τοῦ ξύλου τοῦ Σταυροῦ. Ὁ ἥλιος καί ἐκείνη τήν ἡμέρα συνεχίζει νά φωτίζει, νά θερμαίνει καί νά ζωογονεῖ τήν γῆ, ὅπως πάντοτε, ὑπακούοντας στήν ἐντολή τοῦ πανσόφου Δημιουργοῦ.
Ξαφνικά σκοτίζεται, χάνει τό φῶς του καί ἕνα πυκνό σκοτάδι ἁπλώνεται στό Γολγοθᾶ καί σ’ὅλη τήν γῆ γιά τρεῖς ὁλόκληρες ὦρες.
Ἔκλειψη ἡλίου θά ποῦν οἱ ἄπιστοι. Ποτέ ὅμως δέν γίνεται ὁλική ἔκλειψη γιά τρεῖς ὦρες καί σ’ὁλόκληρη τήν γῆ. Οἱ θεοφόροι Πατέρες ἀπαντοῦν, ἦταν μιά ἀντίδραση τῆς φύσης πού δέν ἄντεξε τό πρωτοφανές ἔγκλημα «Δεσπότην ὁρῶν σταυρούμενον».
Ἐκεῖνος πού ἄγγιξε τά μάτια τοῦ τυφλοῦ, γιά νά τοῦ δώσει τό φῶς. Ἐκεῖνος πού ἀκούμπησε τό φέρετρο τοῦ παιδιοῦ τῆς χήρας, γιά νά τό ἀναστήσει, Ἐκεῖνος πού εὐλογοῦσε τά παιδιά καί χόρταινε τούς πεινασμένους, βρέθηκε πάνω στόν Σταυρό. Τότε καί ἡ φύση ἀντιδρᾶ, ὁ ἥλιος χάνει τό φῶς του καί ἡ γῆ κλονίζεται ἀπό τά θεμέλια της.
Ἔχουμε μαρτυρία ἀπό τήν θήραθεν ἱστορία καί μάλιστα τήν Ἑλληνική.Ὁ Διονύσιος ὁ Ἀρεοπαγίτης, πού ἀργότερα σαγηνευμένος ἀπό τό κήρυγμα τοῦ Ἀποστόλου Παύλου γίνεται χριστιανός καί ἱεράρχης τῶν Ἀθηνῶν, βρίσκεται στήν Ἀλεξάνδρεια. Βλέποντας τό σκοτάδι, χωρίς νά γνωρίζει τά δρώμενα στήν Ἱερουσαλήμ εἶπε: «Ἤ Θεός πάσχει ἤ τό πᾶν ἀπώλετο».
Ἐκείνη τήν ἀνεπανάληπτη στιγμή, ἕνας ἄλλος σεισμός γίνεται στήν καρδιά τοῦ Ρωμαίου ἀξιωματικοῦ Λογγίνου τοῦ Ἑκατοντάρχου, ὁ ὁποῖος βλέποντας τά γενώμενα, διώχνει τήν δειλία, ἀπομακρύνει τόν φόβο καί ὁμολογεῖ : «Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱός ἦν Οὗτος». Ὁμολογία πού δίδεται στήν συνέχεια μέ τήν θυσία τοῦ αἵματος καί συγκαταλέγεται στούς πρώτους μάρτυρες τῆς πίστεως.
Ἀδελφοί ὁ Ἐσταυρωμένος τῆς Μεγάλης Παρασκευῆς καί ὁ Ἀναστημένος τῆς Κυριακῆς τοῦ Πάσχα εἶναι ὁ Κύριος καί Θεός μας.
Εἶναι ὁ φίλος καί ἀδελφός, πού ἄλλοτε μᾶς βάζει χαλινάρι, γιά νά μήν τρέχουμε σέ ἐπικίνδυνα μέρη, καί ἄλλοτε μᾶς κεντρίζει γιά νά μήν περνᾶμε στήν ἀπραξία.
Εἶναι τό δυνατό χέρι πού μᾶς σηκώνει ὅταν πέφτουμε, γιά νά μήν ἀπογοητευόμαστε καί μᾶς κρατάει σέ ἰσσοροπία ὅταν νικᾶμε γιά νά μήν γοητευόμαστε.
Ἐκείνη τήν σωτήρια, τήν πρώτη Μεγάλη Παρασκευή «οἱ πέτρες ἐσχίσθησαν καί τά μνημεῖα ἠνεώχθησαν», σήμερα τήν φετινή Μεγάλη Παρασκευή ἄς ραγίσουν οἱ δικές μας καρδιές καί μαζί μέ τόν Ἑκατόνταρχο Λογγίνο ἄς ὁμολογήσουμε μέ τόν λόγο μας καί ἄς τό δείξουμε μέ τήν ζωή μας ὅτι «Ἀληθῶς Θεοῦ Υἱός ἦν Οὗτος» Σωτήρας καί Λυτρωτής τοῦ κόσμου.
Καλή Ανάσταση.
Διάπυρος πρός τόν Παθόντα καί Ταφέντα Κύριον εὐχέτης
Ο ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ
Ο ΞΑΝΘΗΣ ΚΑΙ ΠΕΡΙΘΕΩΡΙΟΥ
ΠΑΝΤΕΛΕΗΜΩΝ
