Η ιστορική μνήμη απαιτεί να τιμούμε τους Έλληνες μαχητές και να φωτίζουμε το παρόν για να συνεχίσει το Έθνος μας την ύπαρξή του στο μέλλον.
ΕΞΙΣΤΟΡΗΣΗ ΓΕΓΟΝΟΤΩΝ
Την 6η Απριλίου 1941 ο Αδόλφος Χίτλερ εξαπέλυσε εναντίον της αιμορραγούσας από τον πόλεμο με την Ιταλία Πατρίδας μας 24 Επίλεκτες Μεραρχίες υπό τον Στρατάρχη Φον Λιστ σε εφαρμογή του Σχεδίου “ΜΑΡΙΤΑ” (12η Γερμανική Στρατιά).
Η άνανδρη επίθεση έγινε στα ονομαστά φρούρια της “ Γραμμής Μεταξά”, στην Μακεδονία και Θράκη, όπου οι ολιγάριθμοι Έλληνες μαχητές πολέμησαν τον εισβολέα, αμύνθηκαν, κέρδισαν και έχασαν μάχες και τελικώς, όταν έληξε ο άνισος αγώνας τους, δέχθηκαν “Στρατιωτικές τιμές” από τον ίδιο τον αντίπαλό τους.
Στις 0515’ το πρωί της 6ης Απριλίου, στην Βουλγαρία βρισκόταν τα Γερμανικά στρατεύματα, “χωρίς να τηρηθούν τα συνήθη διπλωματικά έθιμα του τελεσιγράφου και της παροχής προθεσμίας προς απάντησιν”, εισέβαλαν στον Ελληνικό έδαφος και την 0530’ ώρα της ίδιας ημέρας ο Γερμανός πρέσβης στην Αθήνα επέδωσε στον πρωθυπουργό διακοίνωση, με την οποία “διετυπούντο αστήρικτοι ισχυρισμοί παραβιάσεως της ουδετερότητας” και ανηγγέλετο η εισβολή.
Παραθέτω ημερομηνίες σταθμούς στην ιστορία μας, ημερομηνίες που φέρουν στην φαντασία του αναγνώστη γεγονότα ασύλληπτου ηρωισμού σαν μνημόσυνο γι’ αυτούς που θυσίασαν την ζωή τους.
9 Απριλίου 1941
Η Ταξιαρχία του Έβρου, μετά τον αγώνα προκαλύψεως (από το Παπίκιο όρος μέχρι τον Έβρο ποταμό), σύμφωνα με το πολεμικό Σχέδιο, εισέρχεται στη Ανατολική Θράκη και αφοπλίζεται. Ο Διοικητής της, Υποστράτηγος Ιωάννης Ζήσης ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ στα Ύψαλα.
18 Απριλίου 1941
Ο Πρωθυπουργός της Ελλάδος Αλέξανδρος Κορυζής δεν αντέχει την ατιμωτική ανακωχή, δεν αποποιείται την οποιαδήποτε ευθύνη, δε δέχεται την άδικη μοίρα της Ελλάδος και ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ στην Αθήνα.
23 Απριλίου 1941
Ο Ταγματάρχης Πυροβολικού Κων/νος Βερσής, Διοικητής Μοίρας Πυροβολικού, όταν αναγκάζεται να παραδώσει τα πυροβόλα του στους Γερμανούς, σύμφωνα με τους όρους της ανακωχής, εκεί στην τιμημένη Ηπειρωτική γη, στο ύψωμα της Ραψίστας, κοντά στα Γιάννενα ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ, ενώ οι άνδρες του ψάλλουν τον Εθνικό Ύμνο.
27 Απριλίου 1941
Η Αθήνα, νεκρή πόλη, κρύβει το πρόσωπο της, ενώ ο κατακτητής περνά από τους δρόμους της. Εκεί ψηλά στην Ακρόπολη, ο ανάλγητος Γερμανός Αξιωματικός, δίνει εντολή στον Εύζωνο Κωνσταντίνο Κουκίδη, φρουρό της Σημαίας μας, να την αφαιρέσει για να αναρτήσει τη σβάστικα με τον αγκυλωτό σταυρό και εκείνος περήφανος την υποστέλλει κλαίγοντας και ψάλλοντας τον Εθνικό Ύμνο, τυλίγεται με το “Γαλάζιο Σύμβολο του Ελληνισμού” και εμπρός στα μάτια του έκπληκτου εχθρού ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ, πέφτοντας από το Ιερό Βράχο.
2 Μαΐου 1941
Η μεγάλη Ελληνίδα Πηνελόπη Δέλτα, μη αντέχοντας την παρουσία του Γερμανού κατακτητή, ΑΥΤΟΚΤΟΝΕΙ στην Κηφισιά.
Ας ψάξει να βρει ο αναγνώστης Ιστορία άλλου Έθνους που να αναφέρει παρόμοια γεγονότα. Δεν θα βρει.
Ο ίδιος ο Χίτλερ, το Μάιο του 1941, ενώπιον του Γερμανικού Ράιχσταγκ, ομολόγησε : “Η ιστορική δικαιοσύνη με υποχρέωσε να διατυπώσω ότι από όλους τους αντιπάλους τους οποίους αντιμετωπίσαμεν, ο Έλλην στρατιώτης επολέμησεν με ύψιστον ηρωισμόν και αυτοθυσίαν και συνθηκολόγησεν μόνον όταν η περαιτέρω αντίστασή του ήτο αδύνατος και κατά συνέπειαν ματαία”.
ΑΞΟΝΕΣ ΕΙΣΒΟΛΕΙΣ ΣΤΗ ΔΥΤΙΚΗ ΘΡΑΚΗ
α. Κίρτζαλι – Νυμφαία – Κομοτηνή
Το οχυρό της Νυμφαίας, το τελευταίο προς Ανατολάς συγκρότημα της “Γραμμής Μεταξά” σχεδιάστηκε και κατασκευάστηκε από Ελληνικά χέρια μεταξύ 1936 – 1940.
Η επίθεση των Γερμανών άρχισε την 0605’ ώρα της 6ης Απριλίου με την 50η Μεραρχία και το Πυροβολικό του 30ου Σώματος Στρατού έβαλε καταιγιστικά πυρά. Περί την 0830’ τμήματα του Γερμανικού Πεζικού κατάφεραν να εγκατασταθούν στα υψώματα ΔΡΑΓΑΤΗΣ και ΦΡΟΥΡΟΣ, ενώ συγχρόνως εμφανίστηκαν μηχανοκίνητα τμήματα στο δρομολόγιο Κίρτζαλι – Νυμφαία.
Το οχυρό εβάλετο από όλες τις πλευρές. Οι προσπάθειες των Γερμανών για κατάληψη του οχυρού συνεχίζονταν με πείσμα, μπρός στον ηρωισμό των ολιγάριθμων υπερασπιστών. Την 2100’ ώρα της 7ης Απριλίου, οι Γερμανοί κατορθώνουν με χρήση φλογοβόλων να καταλάβουν ένα μεμονωμένο πολυβολείο και μετά από αγώνα στις στοές να μπουν στο εσωτερικό του οχυρού.
Περί την 2330’ ώρα ο Διοικητής του οχυρού Ταγματάρχης Πεζικού Αλέξανδρος Αναγνωστός (πολέμησε από τους Βαλκανικούς Πολέμους 1912 – 13 μέχρι τη μάχη των οχυρών) διέταξε την παύση των πυρών και παρέδωσε το ηρωικό οχυρό.
Η γιγαντομαχία της Νυμφαίας τελείωσε αφού στοίχισε στους Γερμανούς ακριβό φόρο αίματος. Οι απώλειες της φρουράς του οχυρού ήταν μόνο 7 νεκροί και 20 τραυματίες.
Νεκροί ήταν οι:
Δεκανέας Κορώνης Γεώργιος
Στρατιώτης Κιουλμπαξιώτης Εμμανουήλ
Στρατιώτης Καραγεωργίου Γεώργιος
-//- Μαλλιαράκης Γιάννης
-//- Τσικνάκης Γεώργιος
-//- Ποτίρης Ευστράτιος
-//- Μπάφας Γεώργιος
Το χάραμα της νέας ημέρας, βρίσκει το Διοικητή του οχυρού να οδηγείται, αιχμάλωτος πλέον, στο Στρατηγό Διοικητή του 30ου Γερμανικού Σώματος Στρατού. Ο Στρατηγός σηκώθηκε από τη θέση του, έλαβε τη στάση της προσοχής, του έσφιξε το χέρι και του είπε: “ Το Γερμανικό Έθνος, δι εμού συγχαίρει τους υπερασπιστές του οχυρού, οι οποίοι επεσκίασαν τη δόξα του Λεωνίδα και του Θεμιστοκλή. Σας παρακαλώ πολύ, αυτά να τα διαβιβάσετε σε όλους τους αξιωματικούς και οπλίτες του οχυρού. Χθες το βράδυ, τα ραδιόφωνα του Βερολίνου και του Λονδίνου, έψαλαν ύμνους για σας”. Και ο Διοικητής του οχυρού, απάντησε: “Οδέν επράξαμε, Στρατηγέ, παρά μόνο το καθήκον μας, σαν υπερασπιστές τμήματος του πάτριου εδάφους”.
β. Σμόλγιαν – Εχίνος – Ξάνθη
Το οχυρό του Εχίνου αποτελούνταν από 4 συγκροτήματα υπόγεια που κατασκευάσθηκαν και αυτά από το 1936 έως το 1940.
Οι Γερμανοί επιτέθηκαν από τις πρωινές ώρες της 6ης Απριλίου, τα ελληνικά τμήματα προκαλύψεως υποχώρησαν προς ΜΕΛΙΒΟΙΑ καταστρέφοντας το δρόμο και ανατινάζοντας τις γέφυρες ενώ ταυτόχρονα εκκενώθηκαν τα χωριά βορείως του οχυρού και οι κάτοικοι βρήκαν καταφύγιο στο Κένταυρο.
Απέναντι στην Γερμανική αποφασιστικότητα οι Έλληνες υπερασπιστές εκμεταλλευόμενοι το σκοτάδι έβγαιναν την νύχτα από τα οχυρά και εξουδετέρωναν τις ομάδες δολιοφθοράς που προσπαθούσαν να ανατινάξουν τα έργα.
Μετά από σφοδρές μάχες, στις οποίες οι Γερμανοί έχασαν περί τους 200 άνδρες (χωρίς καμία Ελληνική απώλεια), το πρωί της 8ης Απριλίου οι Γερμανοί άλλαξαν την τακτική τους. Επικέντρωσαν την προσοχή τους στο προωθημένο συγκρότημα “M” του οχυρού με σφοδρής βομβαρδισμούς και μετά από αγώνα σώμα με σώμα εισέβαλαν στις στοές.
Αργότερα οι Γερμανοί στράφηκαν κατά των άλλων 3 συγκροτημάτων, όπου κατόρθωσαν να διοχετεύσουν μέσα από τους αεραγωγούς ασφυξιογόνα αέρια.
Τη νύχτα η εκκένωση πραγματοποιήθηκε με τάξη και η φρουρά του οχυρού αποσύρθηκε στο ΚΕΝΤΑΥΡΟ, όπου ήσαν συγκεντρωμένοι οι κάτοικοι της περιοχής. Εκεί πληροφορήθηκε ότι οι πόλεις της Ξάνθης και της Κομοτηνής είχαν πέσει στα χέρια των Γερμανών. Μετά από αυτό η φρουρά εξαναγκάσθηκε σε παράδοση. Στο χωριό ΕΧΙΝΟΣ υποδέχθηκε τους άνδρες ο Διοικητής της Γερμανικής Μεραρχίας που τους είχε επιτεθεί και τους συνεχάρη με τα λόγια “Είστε γενναίος Στρατός και άξιος καλύτερης τύχης”.
Στη συνέχεια επιτράπει ο ενταφιασμός των νεκρών που έπεσαν ηρωικά μέσα στις στοές του προωθημένου Συγκροτήματος και η φρουρά οδηγήθηκε στην Ξάνθη. Ο αγώνας του οχυρού του Εχίνου είχε τελειώσει. Οι απώλειες των ελληνικών δυνάμεων ήσαν είκοσι οκτώ άνδρες (Χριστιανοί και Μουσουλμάνοι) ενώ των Γερμανών υπερέβαιναν του 300 νεκρούς και τους 1000 τραυματίες.
ΕΠΙΛΟΓΟΣ
Ακολούθησε το μεγαλείο του Έλληνα της Εθνικής Αντίστασης.
Και ύστερα ο αλληλοσπαραγμός.
Και ύστερα ο εξανδραποδισμός των πόλεων και της ελληνικής υπαίθρου.
Και ύστερα η ανασυγκρότηση.
Και σήμερα ο ευδαιμονισμός
Αιωνία η μνήμη σ’ αυτούς που αγωνίστηκαν και έπεσαν για την Πατρίδα.
