Κοντεύουμε πια τα 20 χρόνια αφότου μπήκαμε στον 21ο αιώνα και αλήθεια πόσο έχουμε προχωρήσει στην ορθοπαιδική χειρουργική αποκατάσταση των αρθρώσεων; Το 2000 το περιοδικό “Time” ανακήρυξε την ολική αρθροπλαστική του ισχίου ως το “χειρουργείο του αιώνα”.
Παρά το γεγονός ότι η τεχνική της ολικής αρθροπλαστικής του ισχίου αναπτύχθηκε σχετικά πρόσφατα, άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά της καθώς άλλαξε προς το καλύτερο τη ζωή εκατομμυρίων ασθενών σε όλο τον κόσμο.
Για πολλούς από εμάς τους ορθοπαιδικούς χειρουργούς η ολική αρθροπλαστική του ισχίου είναι συνδεδεμένη και με πολλές χριστουγεννιάτικες κάρτες ασθενών τους οποίους συνήθως έχουμε ξεχάσει καθώς έχουν μεσολαβήσει πολλά χρόνια από το χειρουργείο.
Παρά τα τεράστια άλματα που έχουμε κάνει στους τομείς της μοριακής βιολογίας και της γενετικής μηχανικής με την κατανόηση του κύκλου ζωής των κυττάρων του μυοσκελετικού συστήματος, καθώς επίσης και στους τομείς της εμβιομηχανικής και τεχνολογίας των υλικών, δεν έχουμε, επί της ουσίας, κατορθώσει ακόμη να προλάβουμε και να θεραπεύσουμε την εξέλιξη και εγκατάσταση της οστεοαρθρίτιδας με συντηρητικά ή λιγότερο επεμβατικά μέσα (εμφύτευση χόνδρου) παρά τα σημαντικά βήματα που έχουν γίνει.
Παράλληλα, είμαστε μακριά από την κατασκευή βιολογικά συμβατού εμφυτεύματος το οποίο να μην φθείρεται και να μην χαλαρώνει μετεγχειρητικά.
Προς αυτήν την κατεύθυνση κινείται και η βιομηχανία με την βοήθεια των πολλά υποσχόμενων νανοϋλικών και πιεζοηλεκτρικών στοιχείων, τεχνολογίες οι οποίες δυστυχώς βρίσκονται ακόμα στα σπάργανα.
