Γράφει ο Τένης Καμαρίδης
«Τούτος δω ο λαός δεν γονατίζει παρά μόνον μπροστά στους νεκρούς του»! Αυτό ήταν το μήνυμα που έστειλε από το αεροσκάφος της πολεμικής μας αεροπορίας (τύπου F16) ο πιλότος- πρωταγωνιστής της μεγάλης παρέλασης της Θεσσαλονίκης επισμηναγού Γιώργος Παπαδάκης, ενστερνιζόμενος την ιστορική φράση του μεγάλου Έλληνα ποιητή Γιάννη Ρίτσου…
Βρέθηκα κι εγώ στην συμπρωτεύουσα εκείνη την ημέρα της εθνικής μας επετείου και παρακολούθησα μαζί με δεκάδες χιλιάδες ακόμη συμπατριώτες μας την κορυφαία των εκδηλώσεων και ομολογώ πως ήταν μία πολύ καλή «τονωτική ένεση» εθνικής υπερηφάνειας που τόσο ανάγκη την έχουμε τα τελευταία χρόνια της υποταγής μας στον ξένο παράγοντα… Μιας υποταγής αναίμακτης και άνευ όπλων αφενός, αλλά με τραγικές συνέπειες για την χώρα μας…
Παρακολουθήσαμε τους βετεράνους καταδρομείς, τους θρυλικούς ΟΥΚάδες, τα στρατευμένα νιάτα μας, τους σπουδαστές των στρατιωτικών σχολών, (όπου πλέον η γυναικεία παρουσία τείνει να ξεπεράσει σε αριθμούς την ανδρική, όπερ σημαίνει ότι το θάρρος, η γενναιότητα και η δύναμη της ψυχής δεν έχει πια φύλο)… Νέοι και νέες, λεβέντες και λεβέντισσες που το έλεγε η ψυχή τους με την αποφασιστικότητα και την αγάπη στην πατρίδα ζωγραφισμένα στο πρόσωπό τους!
Άκουγα τον κόσμο να τους επευφημεί και να τους επιβραβεύει με φωνές δυνατές βγαλμένες μέσα από την ψυχή τους… Άκουγα τα παιδιά, νηπιακής και προσχολικής ηλικίας, με την Ελληνική σημαία στα χέρια να ζητωκραυγάζουν, να θαυμάζουν με τον δικό τους ξεχωριστό τρόπο τους παρελαύνοντες και ένιωσα πραγματικά μια εθνική ανάταση… Μία «ανάταση» που δεν ένοιωσα σε καμία πολιτική ομιλία και από κανένα μήνυμα πολιτικών «αρχόντων»…
Είδαμε άνδρες και γυναίκες οδηγούς αρμάτων μάχης και χειριστές οπλικών συστημάτων, που με υπερηφάνεια τα επιδείκνυαν σε άριστους σχηματισμούς… Άνδρες και γυναίκες χειριστές και χειρίστριες ελικοπτέρων μάχης που πετούσαν κυριολεκτικά πάνω από τα κεφάλια μας σε απόλυτα εναρμονισμένους σχηματισμούς ακριβείας…
Εκείνος όμως που έκλεψε τις εντυπώσεις και τις καρδιές μας ήταν ο προαναφερόμενος πιλότος του F16… Ένας μάγος των αιθέρων, ένας Έλληνας παλίκαρος, στα χέρια του οποίου το πανάκριβό υπερόπλο έμοιαζε κυριολεκτικά παιχνιδάκι! Εκείνη την στιγμή σκέφθηκα πως θα ήταν άραγε αν τέτοια χέρια, τέτοια μυαλά και τέτοιες «ψυχές», είχαν στην διάθεσή τους τα άψυχα όπλα που διαθέτει για παράδειγμα η γειτονική Τουρκία και που συνεχίζουν να παραμένουν άψυχα (ανεξάρτητα με την ποσοτική διαφορά σε σχέση με τα Ελληνικά), γιατί απλά οι χειριστές τους δεν διαθέτουν ψυχή και γνώσεις, γεγονός αποδεκτό απ’ όλες τις πλευρές… Εδώ λοιπόν έρχεται και «ισοσκελίζεται» η υπεροπλία της Τουρκίας και άλλων χωρών έναντι της «υπερ-ψυχής» της Ελλάδας και των Ελλήνων στρατευμένων!
Η ίδια «ψυχή» όμως έβγαινε και από την παρουσίαση και τις φωνές των βετεράνων εφέδρων καταδρομέων, οι οποίοι σε ηλικίες των «ήντα» δεν δίστασαν να φωνάξουν για ακόμη μια φορά, παρελαύνοντας με πλήρη εξάρτηση, πως αν χρειαστεί θα είναι και πάλι παρόντες! Αυτήν την γενναιότητα, αυτό το ήθος, αυτή την αποφασιστικότητα δύσκολα την συναντάς σε άλλες χώρες που δεν είναι «πατρίδες»…
Εκείνο δε που γέμισε τις ψυχές όλων των παρισταμένων και πλημμύρισε όχι μόνο την παραλιακή οδό της συμπρωτεύουσας που φιλοξένησε την παρέλαση, αλλά όλη την Θεσσαλονίκη, ήταν οι ήχοι και το τραγούδι που δυστυχώς τα τελευταία χρόνια είχε σχεδόν απαγορευθεί σε όλα τα μήκη και τα πλάτη της χώρας… Το ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ ΞΑΚΟΥΣΤΗ που εψάλει απ’ όλα τα πεζοπόρα τμήματα και το παιάνιζαν όλες οι στρατιωτικές μπάντες που πήραν μέρος στην παρέλαση. Εκείνη την στιγμή ακούσθηκε από πολλούς μια φράση: «Τώρα αισθανόμαστε πραγματικά λεύτεροι»!
Δεν θα ήθελα να πολιτικοποιήσω την σημερινή τοποθέτησή μου, πλην όμως… ναι, αυτό αισθάνθηκα κι εγώ ακούγοντας επί 2.5 ώρες καθόλη την διάρκεια της παρέλασης από στόματα παρελαυνόντων και θεατών και από τις νότες των μουσικών οργάνων το «Μακεδονία Ξακουστή» και συνθήματα ανάλογα… Κάτι που αν γινόταν επί προηγούμενης κυβέρνησης θα χαρακτηρίζονταν ακραίο, φασιστικό, αναχρονιστικό και επικίνδυνο, γι’ αυτό καταντήσαμε εδώ που καταντήσαμε!
Και ήρθε ο επίλογος από το στόμα του Προέδρου της Δημοκρατίας, ο οποίος απευθυνόμενος στον ηρωικό επισμηναγό χειριστή του F16, ανάμεσα στα άλλα είπε στην κατακλείδα του το εξής: «Η Υπέρμαχος Στρατηγός να θωρακίζει τα φτερά σας και να χαλυβδώνει τις ψυχές σας»! Και ποια είναι η ΥΠΕΡΜΑΧΟΣ ΣΤΡΑΤΗΓΟΣ; Η Παναγιά μας, το όνομα της οποίας με δυσκολία αναφέραμε την προηγούμενη πενταετία, καθόσον και Αυτή, όπως και ο Ιησούς Χριστός και όλα τα «ΘΕΙΑ» είχαν αποβληθεί από τον δημόσιο πολιτικό- και όχι μόνο- λόγο της πατρίδας μας!
Στο τέλος της ημέρας ένιωσα πλήρης συναισθημάτων, μία αγαλλίαση και συγχρόνως ένα θυμό… Ένα θυμό γιατί όλον αυτόν τον ψυχικό- πνευματικό πλούτο και όλη αυτήν την υπερηφάνεια, φροντίσαμε τα τελευταία χρόνια να τα θάψουμε και τα υποθηκεύσουμε, αντί να τα εξάρουμε και να τα διδάξουμε στα παιδιά μας ως απόγονοι ηρώων… Κάτι που δυστυχώς δεν αξίζουμε…
