O κορωνοϊός «σβήνει» τα μαγκάλια και δεν «σηκώνει» τον χαρταετό – Οικογενειακές οι ποσότητες κρεάτων και θαλασσινών
Δ. Σκουλαρίκης και Σπ. Κουτσομιχάλης, μιλούν στην «Θ»
Πρώτη Τσικνοπέμπτη χωρίς… τσίκνισμα και δεύτερη Καθαρά Δευτέρα χωρίς… χαρταετό και κούλουμα (τουλάχιστον όπως τα έχουμε συνηθίσει στους Δήμους Αβδήρων και Τοπείρου) θα περάσουν οι Ξανθιώτες, με τον CoviD να αφήνει τις «πληγές» του στην ζήτηση των κρεάτων και των θαλασσινών, αντίστοιχα.
Οι ποσότητες των καταναλωτών είναι «οικογενειακές», ενώ τα τραπέζια με φίλους και συγγενείς εκτός οικείας αποτελούν παρελθόν και τα εστιατόρια που αγόραζαν τόνους κρεάτων και ψαρικών (ώστε να προετοιμαστούν για τις εν λόγω ημέρες αλλά και για την νηστεία και το Πάσχα), παραμένουν με κατεβασμένα ρολά.
Για όλα τα παραπάνω μίλησαν στην «Θ» ο επιχειρηματίας των «ΣΦΑΓΕΙΩΝ ΞΑΝΘΗΣ» κ. Διαμαντής Σκουλαρίκης καθώς και ο ιδιοκτήτης του Ιχθυοπωλείου «ΦΑΡΟΣ» κ. Σπύρος Κουτσομιχάλης.
ΟΥΤΕ ΕΣΤΙΑΤΟΡΙΑ, ΟΥΤΕ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΑ ΤΡΑΠΕΖΙΑ ΦΕΤΟΣ – 30% Η ΠΤΩΣΗ ΑΠΟ ΕΝΑΝ…ΑΙΣΙΟΔΟΞΟ
Ειδικότερα ο κ. Σκουλαρίκης επισήμανε ότι:
Είναι πολύ εύκολο να καταλάβει ο καθένας ότι από την στιγμή που είναι κλειστή η εστίαση, από την στιγμή που δεν αφήνουν να μαζευτούν 4-5 φίλοι να κάνουν κάτι, ο καθένας ο,τι κάνει, θα το κάνει στο σπίτι του. Και η κίνηση είναι πεσμένη και τα πάντα. Ελάτε στο σφαγείο, να ανάψουμε το μαγκάλι και να μαζευτούμε πέντε άτομα. Σε μισή ώρα, θα είναι εδώ η Αστυνομία και θα έχουμε όλοι από ένα «τριακοσάρι». Ο κόσμος φοβάται. Σαφώς είναι και η εστίαση ένα θέμα, αλλά από την άλλη δεν αφήνουν ούτε στο σπίτι μου να φωνάξω 2-3 φίλους και να κάνω ένα τραπέζι. Αν δεν ανοίξει η εστίαση, αν δεν χαλαρώσουν λίγο αυτά τα μέτρα (ας αφήσουν δύο οικογένειες να μαζευτούν, να μπορεί κάποιος να πάρει τον αδερφό του και πέντε ανθρώπους και να κάνουμε κάτι το Πάσχα) έτσι θα συνεχίσει. Το σενάριο για την Πρωταπριλιά, θα το πάνε την Πρωτομαγία και μήνα μήνα. Και ο κόσμος έχει κουραστεί. Εγώ βλέπω ότι δεν υπάρχει ούτε lockdown ούτε τίποτα. Όλος ο κόσμος είναι έξω και γυρνάει και έχουν καταστραφεί τα πάντα. Ποσοστιαία είμαστε ένα 30% κάτω. Και αυτό το λέω αισιόδοξα. Τα κρεοπωλεία έχουν μειώσει φυσικά και τις παραγγελίες τους. Είναι πολύ φυσιολογικό. Μια ταβέρνα – για παράδειγμα – θα σου παραγγείλει 100 κιλά κρέας (σε μπριζόλες, σε κιμά, σε σουβλάκια κ.ο.κ). Για να φύγουν 100 κιλά κρέας από κρεοπωλεία, πρέπει να πάνε να ψωνίσουν 100 οικογένειες από 10 κρεοπωλεία. Αν έχει 5 ταβέρνες ανοικτές, θα σου φύγουν 500 κιλά κρέας. Αυτά τα 500 κιλά για να φύγουν σπίτι – σπίτι, με την οικονομική ανέχεια που υπάρχει και ο ένας παίρνει 1 κιλό κιμά και ο άλλος 5 μπριζόλες κοιτώντας τι θα φάει σήμερα, είναι ακατόρθωτο. Η ψυχολογία του κόσμου είναι χάλια, οι δουλειές είναι κλειστές και… λεφτά δεν υπάρχουν ούτε για δείγμα. Αλλά όπως και αν ήταν τα πράγματα, πήγαιναν να πιούν ένα ούζο σε μια ταβέρνα. Τώρα δεν μπορούν ούτε και αυτό να κάνουν.
50% ΚΑΙ ΠΛΕΟΝ, ΜΕΙΩΜΕΝΗ Η ΚΑΤΑΝΑΛΩΣΗ – ΠΡΟΜΗΘΕΥΑΜΕ ΜΕ ΤΟΝΟΥΣ ΨΑΡΙΚΩΝ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ – ΤΩΡΑ ΜΟΝΟΝ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΕΣ ΠΟΣΟΤΗΤΕΣ
Από την πλευρά του ο κ. Κουτσομιχάλης υπογράμμισε ότι:
Τώρα πάμε στο 50% και πιο κάτω, της κατανάλωσης σε σχέση με αυτό που είχαμε, για δεύτερη συνεχόμενη χρονιά. Λέμε για 50% κάτω, για να μην πούμε παραπάνω. Είμαι αισιόδοξος και δεν μιλώ για…80%. Θα πάμε και φέτος, με τα δεδομένα που πήγαμε την προηγούμενη χρονιά. Είναι όλοι συμμαζεμένοι. Εμείς «φορτώναμε» και ταβέρνες και ο κόσμος – όταν ήταν ανοικτές – έβγαινε έξω. Τώρα και στο σπίτι μέσα, πάλι θα πάρουν, αλλά όχι αυτά που έπαιρναν παλιά. Προμηθεύαμε την εστίαση. Θέλαμε 1,5-2 τόνους ψάρια για τα μαγαζιά και παραπάνω και τώρα ούτε ο κόσμος δεν μπορεί να βγει έξω, να πάει σε δικούς τους ανθρώπους, να αλλάξει νομούς για τα Κούλουμα και τα πράγματα θα είναι συγκρατημένα για όλους μας. Περνούμε δεύτερη Καθαρά Δευτέρα έτσι. Έχουμε πέσει κάτω όλοι. Οι τιμές κυμαίνονται στα ίδια επίπεδα, αλλά οι ποσότητες είναι «οικογενειακές». Η κατανάλωση έχει πέσει γιατί– για παράδειγμα – τα παιδιά δεν πάνε στον παππού και στην γιαγιά, η οποία θα πάρει ψάρια να μαγειρέψει. Δεν πάει καν ο ένας στον άλλον. Από την άλλη, εμείς κατά την διάρκεια της νηστείας, τα μαγαζιά προμηθεύονταν νηστίσιμα. Για να σας δώσω ένα παράδειγμα, ήθελα 2.5 – 3 τόνους σουπιές, μόνο για μια ταβέρνα. Δεν σας μιλώ για τα άλλα μαγαζιά, αλλά για ένα συγκεκριμένο. Αυτά που είχαμε, τα χάσαμε. Θα τα χάσουμε και φέτος και έχει ο Θεός…
