Β. Τσαπρούνης: «Καταρρέει ο οικογενειακός προγραμματισμός – Πρέπει να μας απασχολήσει το γιατί δεν στελεχώνονται οι μονάδες»
80 στρατιωτικούς από την Ξάνθη (και τις οικογένειές τους) περιλαμβάνει η «Ατζέντα 2030» (εκσυγχρονισμός των Ενόπλων Δυνάμεων) που καλούνται να μετακινηθούν στον Προβατώνα Έβρου, όπου και θα μετεγκατασταθούν δυο στρατιωτικές μονάδες, από την περιοχή μας.
Γεγονός που «κλονίζει» αφενός τον οικογενειακό προγραμματισμό των στελεχών και αφετέρου θα έχει αρνητικό αντίκτυπο τόσο στην τοπική κοινωνία όσο και στην τοπική οικονομία.
Την άποψή του για όλα τα παραπάνω, εκφράζει μέσα από την «Θ», ο εν ενεργεία Αξιωματικός και πρώην Πρόεδρος της Ένωσης Στρατιωτικών Ξάνθης κ. Βάιος Τσαπρούνης
«ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ Ο ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΟΣ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΩΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝ – ΑΝΤΙΚΤΥΠΟΣ ΣΤΗΝ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΚΑΙ ΣΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ»
Αναλυτικότερα, ο ίδιος εξήγησε στην «Θ» ότι αυτό αφορά στο πρόγραμμα της «ατζέντας 2030». Σύμφωνα με τον ίδιο: «Υπάρχουν τρεις φάσεις. Η πρώτη έχει υλοποιηθεί και τώρα ακολουθούν άλλες δυο. Προφανώς στην δεύτερη φάση περιλαμβάνεται και αυτή η μετεγκατάσταση αυτών των μονάδων από την Ξάνθη στον Έβρο. Όσον αφορά στον αντίκτυπο στην κοινωνία, αυτό είναι κάτι που το αντιλαμβανόμαστε όλοι. Κάποιες οικογένειες στρατιωτικών, ένας σημαντικός αριθμός στρατιωτικών, θα φύγουν από την Ξάνθη και θα πάνε στον Έβρο και ο αντίκτυπος έγκειται κυρίως στην κοινωνία, στην οικονομία και σε ο,τι αυτό σημαίνει. Από την άλλη, αυτό που θίγεται ουσιαστικά είναι ο οικογενειακός προγραμματισμός των στελεχών. Ήρθε ξαφνικά. Κάποιες οικογένειες δηλαδή, έμαθαν τους προηγούμενους μήνες (και μάλιστα από διαρροές, διότι ουσιαστικά το μάθαμε από τα ΜΜΕ) ότι επίκειται αυτή η μετεγκατάσταση. Άρα ένας οικογενειάρχης που έχει κάνει έναν οικογενειακό προγραμματισμό για τα επόμενα χρόνια (για να τα περάσει στην Ξάνθη) κλονίζεται ξαφνικά αυτός και αναγκάζεται να μεταφερθεί κάπου αλλού. Δεν θα εξετάσουμε αν αυτό το «αλλού» είναι κάπου καλύτερα ή χειρότερα όσον αφορά στο βιοτικό του επίπεδο. Κατά αρχήν μεταφέρεται κάπου αλλού και αυτό είναι το κυριότερο πρόβλημα. Ο επιχειρησιακός παράγοντας είναι κάτι που γνωρίζει το Υπουργείο, το Γενικό Επιτελείο Στρατού και κάτι που εμείς τουλάχιστον δεν μπορούμε να κρίνουμε. Το μεγαλύτερο θέμα που θα αντιμετωπίσουν αυτήν την στιγμή οι συνάδελφοί μας είναι ότι καταρρέει ο όποιος οικογενειακός προγραμματισμός είχε γίνει. Και επίσης το θέμα είναι πως πρέπει η υπηρεσία να μεριμνήσει ώστε, όχι μόνον να υπάρχουν επαρκείς εγκαταστάσεις για τις ιδιαίτερες συνθήκες εργασίας που θα αντιμετωπίσουν οι συνάδελφοι, αλλά και να προγραμματίσει – και ήδη να έχει εξασφαλίσει – αυτό που λέμε «μέριμνα υπέρ του στρατιωτικού προσωπικού». Αυτό σημαίνει πως αυτά τα άτομα θα πρέπει να μείνουν κάπου (άρα να τους βρουν σπίτια), θα πρέπει να πάνε τα παιδιά τους σχολείο (άρα να εξασφαλιστεί ότι θα φοιτήσουν στα σχολεία που πρέπει να φοιτήσουν και να μην αναγκαστούν να μετακινούνται) κλπ. Το θέμα λοιπόν είναι κατά πόσο έχει εξασφαλιστεί σε αυτήν την κατεύθυνση η μέριμνα για το στρατιωτικό προσωπικό».
«ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΜΑΣ ΑΠΑΣΧΟΛΗΣΕΙ ΤΟ ΓΙΑΤΙ ΔΕΝ ΣΤΕΛΕΧΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΜΟΝΑΔΕΣ»
Επίσης, ο κ. Τσαπρούνης εστίασε τις δηλώσεις του σε ένα θέμα εξόχως σημαντικό, λέγοντας πως: «το θέμα είναι ότι οι καθένας Ξανθιώτης, ο καθένας Εβρίτης, ο καθένας Θρακιώτης να αναρωτηθεί εάν αυτή η μετεγκατάσταση θα επηρεάσει ή όχι την κοινωνία που ζει. Βέβαια εκεί που πρέπει να εστιάσουμε περισσότερο, δεν είναι τόσο στην μετεγκατάσταση των μονάδων (που είναι σίγουρα κάτι σημαντικό και σοβαρό) αλλά σε αυτό που κακώς, για εμένα και για πολλούς, είπε ο Υπουργός Εθνικής Άμυνας. Ότι έχουμε μια στελέχωση της τάξεως του 28%. Από την στιγμή λοιπόν που το έχει πει ο ίδιος ο Υπουργός και μπορούμε να το ενστερνιστούμε, αυτό που θα πρέπει να απασχολήσει εμάς είναι όχι τόσο οι μετεγκαταστάσεις αλλά κυρίως το γιατί δεν στελεχώνονται οι μονάδες. Γιατί αν το 28% φτάσει στο 100%, κοιτάζοντας από την πλευρά της κοινωνίας θα δούμε ότι η Ξάνθη θα γεμίσει με στρατιωτικούς και οικογένειες. Άρα, θεωρώ ότι σε αυτό πρέπει κυρίως να εστιάσουμε. Στο γιατί δηλαδή δεν στελεχώνονται οι μονάδες, ώστε να φτάσουν στο 100% και έτσι και η τοπική κοινωνία από πλευράς της να δει ότι υπάρχει και δεν μετακινείται πληθυσμός».
