Με τον Γιάννη Κουτίδη γνωριζόμασταν από τα μαθητικά μας χρόνια..
Ενα παιδί αγαπητό σε όλους και πάντα χαμογελαστός και ευδιάθετος. Αργότερα ήταν αυτός που με “υποδέχτηκε” στην νέα γειτονιά της Κυψέλης που επέλεξα να μετακομίσω. Μου μίλησε για την ομορφιά της περιοχής και για τα αηδόνια που έψαλαν τα βράδια της άνοιξης…Τον τελευταίο καιρό επέλεξε μαζί με τη σύζυγό του να ασκήσουν το λειτούργημά των εκπαιδευτικών στη μαρτυρική Ίμβρο στα ελληνόπουλα της ομογένειας..
Δυστυχώς ο ιός αλλά και οι συμπτώσεις ήταν συντριπτικά εναντίον του με αποτέλεσμα να αφήσει εκεί στο μαρτυρικό νησί την τελευταία του πνοή…
Φίλε Γιάννη να έχεις καλό Παράδεισο.. Η αλήθεια είναι ότι έφυγες πολύ νωρίς.Στη σύζυγο τα παιδιά σου τους συγγενείς και τους οικείους σου τα θερμά μου συλλυπητήρια… Ας είναι ελαφρύ το χώμα..
Τένης Καμαρίδης
