Με αφορμή τις δηλώσεις Γιαννακίδη στα εγκαίνια του Περιφ. Γραφείου του Οργανισμού Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας…
«Το πρόβλημα της Βιομηχανίας είναι η τρομακτική αποβιομηχάνιση- Γιατί να κάνει κάποιος μια επιχείρηση; Για να πάει φυλακή;», σημειώνει ο ίδιος στην «Θ»
Το αξίωμα ότι «πλούτο παράγουν οι κοινωνίες που παράγουν υλικά αγαθά. Και όσοι παράγουν υλικά αγαθά, παράγουν και πολιτισμικά αγαθά και επειδή για την παραγωγή αυτών των αγαθών απαιτείται και έρευνα, παράγουν και γνώση αυτές οι κοινωνίες» υπενθυμίζει μέσω της «Θ» ο γνωστός και «μάχιμος» Βιομήχανος της GMC κ. Ηλίας Καμπάκας, με αφορμή την ίδρυση του Περιφερειακού Γραφείου του Οργανισμού Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας του Υπουργείου Οικονομίας και Ανάπτυξης για την Αν. Μακεδονία-Θράκη, τα εγκαίνια του οποίου πραγματοποιήθηκαν το μεσημέρι της Δευτέρας στην Κοσμητεία της Πολυτεχνικής Σχολής Ξάνθης, όπου θα στεγάζεται.
ΣΤ. ΓΙΑΝΝΑΚΙΔΗΣ: «ΔΙΑΣΥΝΔΕΣΗ ΤΗΣ ΚΑΙΝΟΤΟΜΙΑΣ ΜΕ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ»
Ο Υφυπουργός Στάθης Γιαννακίδης, στις δηλώσεις του για την έναρξη λειτουργίας του Γραφείου, σημείωσε:
«Εγκαινιάζουμε με μεγάλη μας χαρά το Περιφερειακό Γραφείο του Οργανισμού Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας στην Ξάνθη . Στόχος μας η καλύτερη δυνατή δικτύωση του Οργανισμού Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας , τόσο με τον επιχειρηματικό κόσμο της ευρύτερης περιοχής, όσο και με τα Ακαδημαϊκά Ιδρύματα, τα Ερευνητικά Ινστιτούτα, αλλά και με φυσικά πρόσωπα και φορείς.
Από την πλευρά μας έχουμε ήδη φροντίσει οι δαπάνες για τη Διανοητική Ιδιοκτησία να είναι επιλέξιμες στις δράσεις επιχειρηματικότητας του ΕΣΠΑ.
Μέσω του Περιφερειακού Γραφείου επιτυγχάνεται η διασύνδεση της καινοτομίας με την οικονομική παραγωγή με στόχο να τονωθεί η τοπική απασχόληση και η οικονομική ανάπτυξη της Περιφέρειας. Εμείς δημιουργούμε τον αναγκαίο ιστό για την αξιοποίηση της διανοητικής ιδιοκτησίας ως κεφάλαιο για την επιχειρηματική ανάπτυξη και τη χώρα. Είμαστε ικανοποιημένοι που ή έδρα είναι η Ξάνθη και η Πολυτεχνική Σχολή με το πολύτιμο επιστημονικό δυναμικό της.
Η γνώση είναι για εμάς, κεφάλαιο. Καλή επιτυχία στο έργο του Γραφείου»
«ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ ΤΗΣ ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑΣ ΕΙΝΑΙ Η ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΑΠΟΒΙΟΜΗΧΑΝΙΣΗ – 3.5 ΧΡΟΝΙΑ ΠΕΡΙΜΕΝΑΜΕ ΜΙΑ…ΑΠΑΝΤΗΣΗ ΓΙΑ ΚΤΙΣΟΥΜΕ ΣΕ ΔΙΠΛΑΝΟ ΧΩΡΑΦΙ»
«Μου ακούγεται κάπως…ξύλινος αυτός ο λόγος. Δεν τα καταλαβαίνω. Το πρόβλημα της βιομηχανίας δεν είναι αυτό, αλλά η αποβιομηχάνιση. Εγώ εξακολουθώ να πιστεύω στο αξίωμα ότι «πλούτο παράγουν οι κοινωνίες που παράγουν υλικά αγαθά. Και όσοι παράγουν υλικά αγαθά, παράγουν και πολιτισμικά αγαθά και επειδή για την παραγωγή αυτών των αγαθών απαιτείται και έρευνα, παράγουν και γνώση αυτές οι κοινωνίες. Εμείς δεν ανήκουμε σε αυτές τις κοινωνίες και το θέμα είναι τι θα κάνουμε για να υπαχθούμε σε αυτές, ώστε να παράγουμε υλικά αγαθά. Όλα τα άλλα είναι παραμύθια της «Χαλιμάς» ανέφερε στην «Θ» ο κ. Καμπάκας, επισημαίνοντας ότι «τόσο η Βιομηχανική Περιοχή της Ξάνθης, αλλά και της Κομοτηνής και της Καβάλας και όλης της Ελλάδας είναι ένα «νεκροταφείο» βιομηχανιών. Από τις 100 επιχειρήσεις στην ΒΙΠΕ Κομοτηνής, λειτουργούν 10. Αυτή είναι η πραγματικότητα. Είναι τρομακτική η αποβιομηχάνιση και το χειρότερο είναι πως αντί να καθίσουν και να δουν πως θα ελαττωθεί αυτός ο χρόνος για να εκδοθεί μια άδεια ή για να βγάλει κανείς τους περιβαλλοντολογικούς όρους. Μπορεί να χρειάζονται και δύο και τρία ή και τέσσερα χρόνια. Εμείς έχουμε μια εμπειρία. Χρειάστηκε 3.5 χρόνια για να μας απαντήσει η Νομαρχία γιατί θέλαμε να πάρουμε το διπλανό χωράφι και να κάνουμε μια επέκταση. Κάναμε αίτηση στα Υπουργεία, στην Περιφέρεια, στην Νομαρχία της Ξάνθης και για να μας απαντήσουν χρειάστηκαν 3.5 χρόνια. Για να μας πουν δηλαδή «σας το νοικιάζουμε». Να πάμε δηλαδή να κτίσουμε ένα κτίριο εκατομμυρίων σε ένα…νοικιασμένο χωράφι. Φυσικά σταμάτησε, γιατί είχε περάσει και η ευκαιρία. Οι ευκαιρίες στην βιομηχανία δεν κρατούν…αιώνες. Τότε υπήρχε μια ζήτηση και θέλαμε να επεκτείνουμε το εργοστάσιο για να βγάζουμε χυτά μέχρι 35-40 τόνους. Αλλά η ευκαιρία χάθηκε γιατί δεν μας απαντούσε το ελληνικό κράτος αν μας νοικιάζει ή μας πουλά το χωράφι».
«ΣΥΖΗΤΗΣΗ ΝΑ ΚΑΝΟΥΜΕ, ΔΟΥΛΕΙΑ ΝΑ ΜΗΝ ΓΙΝΕΤΑΙ – ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΕΝΑΣ ΝΕΟΣ ΣΗΜΕΡΑ ΜΙΑ ΕΠΙΧΕΙΡΗΣΗ; ΓΙΑ ΝΑ ΠΑΕΙ… ΦΥΛΑΚΗ;»
«Αντί να κοιτάξουμε πως θα ελαττώσουν αυτούς τους χρόνους και το πώς θα βιομηχανοποιηθεί η Ελλάδα, καθόμαστε και κάνουμε ακαταλαβίστικα πράγματα. Μου θυμίζει την «ξύλινη γλώσσα» την παλιά όλο αυτό. Τι να σημαίνει διανοητική ιδιοκτησία; Κουβεντολόι. Συζήτηση να…κάνουμε, δουλειά να μην γίνεται. Προσωπικά, αυτό που πιστεύω είναι ότι αν δεν δημιουργηθεί αγορά (και αγορά για μένα σημαίνει να διαμορφώνονται ελεύθερα στην αγορά οι παράγοντες κόστους, υπο την εποπτεία του κράτους), δεν θα γίνει τίποτα. Εμείς πληρώνουμε την μεγαβατόρα 170€ (αν δουλέψουμε την ημέρα) και το αντίστοιχο γερμανικό χυτήριο, πληρώνει 40€. Ποιον να ανταγωνιστώ εγώ; Τον Γερμανό ή τον Αμερικάνο όσον αφορά το κόστος ενέργειας; Αν λοιπόν οι παράγοντες κόστους δεν διαμορφώνονται ελεύθερα στην αγορά, δεν γίνεται τίποτα. Δεν μπορούμε να ανταγωνιστούμε κανέναν, για αυτό είμαστε και τελευταίοι ως χώρα στον ανταγωνισμό» συνέχισε ο ίδιος, σημειώνοντας ότι «αν ένας νέος, θέλει σήμερα να κάνει μια επιχείρηση και ξέρει τι τον περιμένει, θα πρέπει να αγοράσει το χωράφι ή το οικόπεδο, να παραγγείλει τα μηχανήματα, να παραγγείλει τις πρώτες ύλες, να πληρώσει τους εργαζόμενους, το ΙΚΑ, την εφορία και αυτό να το κάνει πιθανόν πολλές φορές μέχρι να πληρωθεί ο ίδιος, να βάλει το κεφάλι του στον «τορβά» γιατί αν δεν καταφέρει να πληρώσει το ΙΚΑ θα πάει στην φυλακή (γιατί είναι ποινικό αδίκημα). Ποιος νέος λοιπόν θα κάνει μια τέτοια κίνηση; Γιατί να το κάνει; Για να πάει…φυλακή;»
