Ηλ. Μιχαηλίδης: Ποτέ κολύμπι στο Ποτάμι χωρίς σωσίβιο– Μην υπερεκτιμάτε τις δυνάμεις σας

Με αφορμή ακόμη έναν πνιγμό σε Ποταμό και πριν περάσει ένας χρόνος από το περιστατικό του Νέστου…

Παραμένει το πρόβλημα με το έλλειμμα ενημέρωσης από το «Φράγμα»  – Απαιτείται συνεργασία, συμπληρώνει ο ίδιος στην «Θ»

Δεν πρόλαβε να συμπληρωθεί ένας χρόνος από την ημέρα που ένας νεαρός βούτηξε στον Ποταμό Νέστο αλλά δεν αναδύθηκε στην επιφάνεια και μόλις προχθές, σημειώθηκε ένα ακόμη τραγικό περιστατικό στην λίμνη Πηγών Αώου, όπου ένας 16χρονος βούτηξε για να πάρει την μπάλα με την οποία έπαιζε αλλά ούτε και εκείνος τα κατάφερε.

Δυο περιστατικά τα οποία πρέπει να κρούσουν τον «κώδωνα του κινδύνου» σε όλους εκείνους που επιλέγουν να κάνουν τα καλοκαιρινά τους μπάνια στον Ποταμό Νέστο κάποιοι εκ των οποίων έχουν ήδη ξεκινήσει.

Ενδείκνυται για μπάνιο ή για βουτιές ο Ποταμός Νέστος; Μπορεί κάποιος να κολυμπήσει σε αχαρτογράφητα νερά που εγκυμονούν ρεύματα και «ρουφήχτρες», ενώ την ίδια ώρα η προειδοποίηση για του άνοιγμα του Φράγματος, μόνον… εύκολη δεν είναι;

Απαντήσεις σε όλα τα παραπάνω, δίνει μέσα από την «Θ» ο  κ. Ηλίας Μιχαηλίδης («Riverland») που δραστηριοποιείται επαγγελματικά στον Ποταμό Νέστο.

Ο ίδιος, μιλώντας για το Φράγμα της ΔΕΗ, κάνει λόγο για απουσία λογικής αφού ναι μεν υπάρχει ενημέρωση για τις ποσότητες του νερού όταν πρόκειται για εκπαιδεύσεις της ΕΜΑΚ ή κάποιας άλλης σχολής αλλά όχι όταν πρόκειται για… τουρισμό, εκφράζοντας την πεποίθηση ότι όλοι οι φορείς θα πρέπει να καθίσουν στο τραπέζι, να συζητήσουν και να συνεργαστούν.

ΔΕΝ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΚΟΛΥΜΠΑΜΕ ΣΤΟ ΠΟΤΑΜΙ ΧΩΡΙΣ ΒΟΗΘΗΜΑ ΠΛΕΥΣΗΣ – ΥΠΑΡΧΕΙ ΚΟΣΜΟΣ ΠΟΥ ΕΡΧΕΤΑΙ

Αναλυτικότερα, ο ίδιος εξηγεί αρχικά ότι:

Δεν πρέπει να κολυμπούμε χωρίς τον απαραίτητο εξοπλισμό. Αυτό είναι το βασικό. Όχι ότι δεν πρέπει να κολυμπάμε γενικά στο Ποτάμι. Αυτό δεν έχει λογική βάση. Σε όλο τον κόσμο κολυμπούν, απλώς χρειάζεται εξοπλισμός. Σε ποτάμια λοιπόν και σε μέρη που δεν υπάρχει η άνωση της θάλασσας, είναι καλό να χρησιμοποιούμε ένα βοήθημα πλεύσης (αυτό που ονομάζουμε σωσίβιο). Κανείς δεν θα χάνονταν αν φορούσε σωσίβιο. Επίσης, κάποιος που δεν γνωρίζει κολύμπι – όπως συνέβη με το παιδί στον Αώο – πώς να βουτήξει στο νερό; Αυτά είναι τα θέματα. Από την άλλη, σε περιοχές όπως η δική μας, είναι καλό να υπάρχουν οι απαραίτητες προειδοποιητικές ταμπέλες που να ενημερώνουν τον κόσμο για αυτό ακριβώς που λέμε για τα κατάλληλα μέσα ή για την εποπτεία.

Το βοήθημα πλεύσης είναι το πρώτο μέσο που όλοι πρέπει να χρησιμοποιούν σε εσωτερικά ύδατα, γιατί η θάλασσα έχει την άνωση του αλατιού και όλοι γνωρίζουν ότι είναι διαφορετικό το περιβάλλον. Και εκεί βέβαια χρειάζεται γνώση και κάποιους ανθρώπους που να επιτηρούν. Το βασικό όμως είναι ότι μπορούμε να κολυμπούμε, στα κατάλληλα βέβαια σημεία. Δηλαδή όχι σε ορμητικά ρεύματα, όχι μετά από βροχές, όχι όταν δούμε ένα ποτάμι με τρομερή ροή.

Εφόσον όμως μιλάμε για τον Νέστο στην περιοχή της Γαλάνης, είναι ο,τι πιο ήπιο. Σπάνια θα συμβεί κάτι εδώ, αλλά και πέρυσι είδαμε ότι συνέβη.

Έχει αρκετό κόσμο. Φέτος δεν είναι τόσο έντονο, αλλά υπάρχει κόσμος και φαντάζομαι ότι όσο ανεβαίνει η θερμοκρασία επειδή η περιοχή είναι και κοντά στην πόλη, έχει και δροσιά και είναι διαφορετικό να είσαι μέσα στο πράσινο και σίγουρα θα ρίξεις και μια βουτιά, την προτιμά αρκετός κόσμος την περιοχή. Ο καιρός – το τελευταίο διάστημα με τις βροχές – εχει περιορίσει τον κόσμο στο να έρχεται αλλά φαντάζομαι ότι μόλις ξεκινήσουν οι ζέστες θα έχουμε αρκετό κόσμο εδώ.

Είναι ένα θέμα το σωσίβιο όμως. Και το να πείσουμε τον κόσμο να κάνει αυτό που πρέπει, είναι κάτι αντίστοιχο με το να τον πείσουμε να φορά την μάσκα όταν βρίσκεται σε χώρο με συνωστισμό. Αυτό είναι κάτι που θα έπρεπε να έχει ξεκινήσει από τα σχολεία. Και ευτυχώς υπάρχουν και σχολεία που φέρνοντας εδώ τα παιδιά ,εκπαιδεύονται στο ότι για να μπούμε στο ποτάμι, βάζουμε το σωσίβιο μας. Οι οικογένειες με παιδιά που έρχονται και κάνουν δραστηριότητες, βλέπουν ότι έτσι μπαίνουμε. Δεν έχει σημασία πόσα χρόνια γνωρίζουμε το περιβάλλον ή πόσο ικανοί είμαστε ή σε τι έχουμε εκπαιδευτεί. Από την στιγμή που το φοράμε και εμείς οι ίδιοι, πείθεται ευκολότερα ο κόσμος. Αλλά πάντα θα υπάρχει και ο κόσμος που θα πει «δεν βαριέσαι». Όπως έγινε πέρυσι και με τα παιδιά και δυστυχώς χάθηκε το ένα.

ΕΥΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΕΧΕΙ ΜΕΓΑΛΑ ΥΨΗ ΚΑΙ ΟΥΤΕ ΤΟΣΟ ΒΑΘΟΣ

Αναφορικά με τις βουτιές από μεγάλα ύψη, ο ίδιος τόνισε ότι:

Δεν έχει μεγάλα ύψη εδώ και ευτυχώς το αμμώδες της κοίτης του Νέστου είναι αυτό που μας προφυλάσσει. Θα ήταν πολύ πιο επικίνδυνο να βουτήξουν σε ένα περιβάλλον όπου κάτω θα είχε πέτρες. Εκείνο θα ήταν πρόβλημα. Εδώ δεν είναι ούτε το βάθος τόσο μεγάλο. Ούτως ή άλλως, η φύση φρόντισε και με τις περσινές πλημμύρες και τα πολλά νερά, το δέντρο που είχε απέναντι από εκεί που πνίγηκε το παιδί, όπου ανέβαιναν με το σχοινί και βουτούσαν, το ξήλωσε από μόνο του το Ποτάμι.

Η φύση φροντίζει για τα πάντα.

ΔΕΝ ΜΑΣ ΕΜΠΟΔΙΖΟΥΝ ΙΔΙΑΙΤΕΡΑ ΟΙ ΛΟΥΟΜΕΝΟΙ – ΜΕ ΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΥΠΕΡΤΙΜΟΥΝ ΤΙΣ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ

Σε ερώτηση της «Θ» για το αν εμποδίζουν οι λουόμενοι κατά την διάρκεια των δραστηριοτήτων (κανο – καγιάκ κλπ), ο κ. Μιχαηλίδης, απαντά:

‘Όχι. Δεν μας εμποδίζει ιδιαίτερα γιατί οι λουόμενοι δεν είναι τόσοι πολλοί. Δεν έχει αριθμούς όπως στην θάλασσα, για να μην χωράς να περάσεις. Άλλωστε όταν είσαι επάνω στο καγιάκ είναι πολύ πιο εύκολο να το κατευθύνεις και να αποφύγεις κάποιον λουόμενο αλλά δεν είναι και σε όλο το μήκος του Ποταμού. Επειδή έχει ροή, δεν μπορούν να κρατηθούν σε ένα σημείο και να κολυμπούν εκεί. Τους παρασέρνει το ρεύμα. Οπότε δεν είναι τόσο το κολύμπι. Τα προβλήματα υπάρχουν με τους ανθρώπους που υπερτιμούν τις δυνάμεις τους και τις δυνατότητές τους και μπορεί να πάνε σε σημείο που ενδεχομένως θα χτυπήσουν (όπως συνέβη με το παιδί).

ΝΑ ΒΑΛΟΥΜΕ ΣΤΗΝ ΑΚΡΗ ΤΟΝ ΕΓΩΙΣΜΟ ΜΑΣ ΚΑΙ ΝΑ ΣΥΝΕΡΓΑΣΤΟΥΜΕ – ΘΕΛΟΥΜΕ ΤΟΥΡΙΣΜΟ ΑΛΛΑ…Ο ΔΙΕΥΘΥΝΤΗΣ ΤΟΥ ΦΡΑΓΜΑΤΟΣ ΚΑΝΕΙ «ΚΟΥΜΑΝΤΟ»

Όσον αφορά στο Φράγμα της ΔΕΗ, ο ίδιος επισημαίνει ότι:

Το να κατέβει τόσο νερό απροειδοποίητα, χωρίς να το αντιληφθεί κανείς είναι δύσκολο. Αλλά επειδή συνέβη πέρυσι, το ένα θέμα είναι πως κάποια στιγμή πρέπει να βάλουμε όλοι τον εγωισμό μας ή αυτά που μας δεσμεύουν στο να νομίζουμε ότι μόνον εμείς υπάρχουμε στον κόσμο, στην άκρη και να πούμε ότι μπορούμε να συνεργαστούμε και να ενημερώνει ο ένας τον άλλο. Αναφέρομαι στο Φράγμα της ΔΕΗ. Είναι καλό να βρεθεί – επιτέλους – μια φόρμουλα και να ενημερώνεται τουλάχιστον η Περιφέρεια για τέτοιες περιοχές. Το να πεις στον κόσμο ότι απαγορεύεται το κολύμπι ή το να πλησιάσεις ένα ποτάμι, νομίζω ότι είναι παράλογο γιατί μετά στερούμε από τον κόσμο κάθε επαφή με την φύση.

Το πρόβλημα είναι ότι κάποιοι άνθρωποι λόγω της θέσης τους δεν δέχονται ούτε να συνεργαστούν, ούτε υποδείξεις (ούτε καν από την Περιφέρεια) γιατί έτσι λειτουργεί η Ελλάδα. Ο Διευθυντής του Φράγματος βρίσκεται στο «απυρόβλητο». Δίνεται δηλαδή άδεια και ενημερώνουν για τις ώρες που θα έχει νερό (και τις ποσότητες που αφήνουν) όταν θα κάνει εκπαίδευση η ΕΜΑΚ ή κάποια σχολή αλλά για να το κάνουμε για τον τουρισμό της περιοχής και για να ενημερωθούμε εμείς, αυτό απαγορεύεται. Οπότε δεν έχει λογική αυτό. Ή αν έχεις κάποιον γνωστό μέσα στο Φράγμα, μπορεί με κάποιο πλάγιο τρόπο, να το μάθεις. Όμως αυτό δεν είναι «οργανωμένη πολιτεία» και ένα περιβάλλον για να κάνεις καλά την δουλειά σου.

Ελπίζουμε ότι κάποια στιγμή ο Διευθυντής του Φράγματος θα βάλει νερό στο κρασί του και θα συζητήσει τουλάχιστον με τους φορείς. Από την άλλη, να πω και την αλήθεια ότι σε άλλες χώρες, όσοι ασχολούνται με τον τουρισμό δεν έχουν «Υπουργείο Τουρισμού», παρά – το πολύ – μια Γενική Γραμματεία. Εδώ, από την μια έχουμε Υπουργείο Τουρισμού και από την άλλη έχουμε και μια «μηχανή» που δεν παίζει κανέναν ρόλο και θα έπρεπε να αλλάξει εδώ και χρόνια. Μιλώ για τον ΕΟΤ που δεν προσφέρει απολύτως τίποτα στον ελληνικό τουρισμό γιατί ζει σε μια εποχή του…’70. Δεν πιστοποιεί τίποτα απολύτως και δεν έχει καμία παρέμβαση. Άρα χωρίς ένα οργανωμένο σχέδιο, σε λίγο εκτός από το Αιγαίο που – όπως ακούσατε – πέρασε στην πλευρά της Τουρκίας (η καμπάνια τους στην ΕΕ πέρασε χωρίς να το αντιληφθεί ο ΕΟΤ και το Υπουργείο). Με τον ίδιο τρόπο λειτουργούν όλα εδώ. Θέλουμε τουρισμό αλλα… ο Διευθυντής του Φράγματος κάνει κουμάντο. Η γνώμη μου είναι ότι όλοι πρέπει να καθίσουμε σε ένα τραπέζι, γιατί νομίζω ότι μια περιοχή που αναπτύσσεται τουριστικά είναι προς όφελος όλων. Γιατί το χρήμα που έρχεται από τον τουρισμό ευτυχώς μοιράζεται στον τόπο αρχικά και αυτή θα πρέπει να είναι η προσέγγιση όλων των τοπικών αρχόντων. Το πώς τα χρήματα από τον τουρισμό θα διαχέονται στην τοπική αγορά.